~ van de oude gebruiken naar onze manier

De eerste veertig dagen van je kraamtijd zijn een unieke periode. Het is een kort seizoen in het leven dat volgt op de bevalling van je kind – een periode van bijna zes weken die aanbreekt na talloze weken zwangerschap en een bevalling van wie weet hoeveel uren – een tijd waarin je herstelt van de bevalling, je baby zich langzaam ontpopt in de wereld van felle lampen en geluiden, en waarin jullie je samen wijden aan het smeden van jullie band buiten de baarmoeder. Hoewel kortstondig, is het een tijd van wonderbaarlijke intensiteit en waanzinnige aanpassing. Je lichaam transformeert – opnieuw – en je hart pulseert met meer emoties dan je ooit voor mogelijk hield. Je inwendige ritmes schieten heen en weer terwijl dagen en nachten samensmelten. Je uithoudingsvermogen en geduld worden als nooit tevoren op de proef gesteld. Je banden met de wereld zoals je die eerder kende worden losser, of worden zelfs doorgesneden, en het gevoel over wie je bent begint te veranderen. In andere tijden, en op andere plekken in de wereld, werd de postnatale periode van heling en aanpassing verwacht en toegestaan. Na de ingrijpende en veeleisende ervaring van de bevalling, werd het als bijzonder noodzakelijk gezien voor het hele gezin – en voor de maatschappij in het algemeen – dat een vrouw de eerste veertig dagen de tijd kreeg om te helen en te rusten. Het was de bedoeling dat andere mensen in haar gemeenschap haar zouden voeden, koesteren, en zouden vrijstellen van al haar verantwoordelijkheden, zodat zij zich maar op één ding zou hoeven te richten: een gezonde en gelukkige overgang van zwanger zijn naar moederschap.

Een speciale tijd voor postnataal herstel zou kunnen helpen om toekomstige ziekte op afstand te houden.

De eerste 40 dagen

Voor de eerste 40 dagen – of soms de eerste 30 of 21 dagen, naargelang de culturele gewoonten – bleef een moeder afgezonderd van het drukke leven, knus in huis met haar baby dichtbij. Ze kreeg speciale maaltijden om haar energie weer op te bouwen, opgebruikte voedingsstoffen weer aan te vullen, en haar lichaam te helpen om melk te maken. Ze volgde traditionele gebruiken om uitgerust en warm te blijven, en uitputting en een tekort aan voedingsstoffen te voorkomen. Men begreep dat de nieuwe moeder net zo kwetsbaar was als haar pasgeborene, met haar eigen behoefte aan een constante stroom van aandacht en zorg. Een speciale tijd voor postnataal herstel zou kunnen helpen om toekomstige ziekte – en, al even belangrijk, depressie – op afstand te houden. Tegenwoordig worden we ons in het Westen bewust van het belang van het cocoonen van de baby in de weken volgend op de geboorte. Het inzicht dat hij (of zij) nog niet helemaal klaar is voor een kennismaking met de buitenwereld als hij tevoorschijn komt, en zich nog in een vroege ontwikkelingsfase bevindt die inmiddels bekendstaat als ‘het vierde trimester’, heeft ons laten inzien hoe waardevol het is om hem een aantal weken dichtbij en beschut te houden, zodat hij langzaam en gestaag kan overschakelen op het leven buiten de baarmoeder. Maar op een of andere manier zijn we de aloude wijsheid vergeten dat deze speciale cocon van zorg zich ook zou moeten uitstrekken tot de moeder. In die eerste veertig dagen, die grofweg overeenkomen met de zes-weken-fase die door westerse medici wordt aangemerkt als de postnatale periode, leren de oude gebruiken ons dat zich een geweldige kans voordoet aan vrouwen.

Stevige basis

Gedurende deze tijd kan zij zichzelf nieuw leven inblazen en haar reserves aanvullen, en daarmee een stevige basis leggen vanwaaruit de eisen van het moederschap het hoofd kunnen worden geboden (of dat nu voor de eerste keer is, de tweede keer of vaker). Daarbij leren ze ons dat een moeder met de juiste postnatale zorg haar reproductieve gezondheid kan behouden voor toekomstige kinderen, of mogelijk een makkelijke menopauze kan doormaken, zodat ze de komende decennia op een prettige manier ouder kan worden. Doordat alle tijdschriftcovers en krantenkoppen draaien om zwangerschap en geboorte – niet zo verrassend, want deze gebeurtenissen verkopen beter – hebben we misschien geen oog gehad voor dit laatste hoofdstuk van het kraamverhaal. De postnatale ervaring van een vrouw wordt eventueel vluchtig vermeld aan het eind van een zwangerschapsboek, of krijgt een halve minuut aandacht aan het slot van een televisieprogramma, maar men graaft zelden dieper. In plaats van dat ze wordt uitgenodigd voor een sacrale time-out nadat ze haar baby ter wereld heeft gebracht, krijgt een nieuwe moeder waarschijnlijk te maken met de druk om ‘terug te veren’ – terug naar de productiviteit van voor haar zwangerschap, terug naar haar oude lichaam en de stemming die ze had voor haar zwangerschap. Maar bij moeder worden bestaat er geen weg terug; je kunt er alleen doorheen. Na de geboorte van haar kind moet iedere moeder die eerste fase van aanpassing doormaken. Het is een vreemd en prachtig niemandsland dat tegelijk uitputtend en opwindend is, mysterieus en monotoon. Als ze na grofweg anderhalve maand de andere kant van de postnatale fase bereikt, heeft ze haar blik vrijwel zeker gericht op wat komen gaat, klaar om haar volgende stappen te zetten op het pad van haar moederschap. De eerste veertig dagen is een vriendelijke gids voor deze tijd van transformatie. Het eenvoudige plan voor voeding en steun is geïnspireerd door de wereldwijde tradities van zwangerschapszorg die al duizenden jaren bestaan. Het deelt eenvoudige wijsheden over welk helend voedsel te eten, welke thee en kruidendrankjes te drinken, en over de kleine stapjes die je kunt zetten om je voor te bereiden op de kraamtijd. Maar het is een nieuwe gids voor een nieuw tijdperk, bedoeld om een moderne moeder te helpen haar eerste weken van het moederschap met verve en gratie door te maken.

Het boek is geboren uit mijn eigen kraamervaring, mijn kennissen wijdden me in in de Chinese traditie van postnatale zorg die bekendstaat als zuo yuezi, en deze ervaring zette me ertoe aan om een bedrijf op te richten dat moeders de gezonde voeding wil geven die zij nodig hebben om te floreren na de bevalling. Nadat ik een heleboel moeders heb gevoed in de dagen en weken na hun bevalling, ben ik ervan overtuigd geraakt dat voedzame kraammaaltijden, opgediend met een flinke schep liefdevolle zorg, een cruciale rol spelen bij het ondersteunen van het lichamelijk en geestelijk herstel van de moeder, en helpen om haar een gevoel van vertrouwen en kalmte te geven. Het boek bevat mijn favoriete kraamrecepten voor helende soepen, maaltijden en snacks om de reserves weer aan te vullen, en verwarmende, kalmerende theeën die de lactatie een zetje geven. De recepten zijn geworteld in traditionele kookwijzen en gebruiken een aantal bijzondere ingrediënten, maar de nadruk ligt op eenvoud. De koesterende en therapeutische gerechten bevatten makkelijk vindbare basislevensmiddelen, handen vol aantrekkelijke verse producten, en komen tot stand middels moeiteloze kooktechnieken die passen bij hoe we tegenwoordig onze keukens gebruiken. En dit voedsel kan door vrijwel iedereen worden gemaakt, zodat mama en haar partner verder kunnen met al die goede dingen – namelijk alles leren over hun dierbare kind.

Boekfragment uit:

De eerste veertig dagen – voeding en inspiratie voor de nieuwe moeder
Heng Ou
ISBN 978-94-92995490
€ 24,90
hardcover/ 240 pagina’s/ full colour/ 20 x 23 cm / 240 pagina’s

We raden dit boek met een warm hart aan voor elke zwangere vrouw en is prachtig om cadeau te geven voor in de kraamtijd. Het boek is o.a. te koop bij Samsara.

The post Boekfragment: De eerste veertig dagen appeared first on OERmoeders van Nu.

Schoenen die barefoot zijn én van ecologisch materiaal, wat wil een (oer)moeder nog meer? Wij ontdekten een tijd terug het Duitse bedrijf Wildling.Shoes en werden er wild van. Hun motto spreekt ons ook aan: ‘children has to run wild’. Het liefst met blote voeten, maar in bepaalde omstandigheden natuurlijk fijn als er wat bescherming om de voeten heen zit. Ze hadden wat opstart problemen in het begin (ze konden de vraag niet aan), maar zijn ondertussen helemaal up and running en hebben weer een prachtige nieuwe collectie schoenen.

Barefoot

Als je de statistieken bekijkt kun je zien dat 98% van de kinderen geboren wordt met gezonde voeten. Bij volwassenen is dat nog maar 20%. Er gaat dus duidelijk iets mis en het duidt erop dat het vooral te maken heeft met het dragen van verkeerde schoenen. Wildling heeft de schoenen zo ontworpen dat de voeten van je kinderen gezond ontwikkelen én ze maken gebruik van duurzaam en natuurlijk materiaal.

Test test

Wij mochten vorige jaar een aantal schoenen testen met korting en daar maakten we dankbaar gebruik van. Wij hebben de ‘Wolf’ & de ‘Bat’ voor volwassen getest en de ‘Red Riding Hood’ voor één van onze zoons.

Alle schoenen zitten heerlijk, sluiten lekker aan en zijn goed te onderhouden. Ze geven een gevoel van vrijheid, omdat ze zó heerlijk zitten (net als fijne sloffen). Tegelijkertijd hebben ze een stijlvolle look en de materialen zijn zacht en ademend.

We vinden ze niet zo geschikt voor nat weer. Althans; de nieuwere versies (check hun website!) zijn al weer beter aangepast op regenachtig weer.

Mijn zoon loopt er heerlijk op en wil niks anders (als hij al schoenen aan moet).

Stijlvol én duurzaam

Wildling heeft nu ook naast schoenen voor kinderen & volwassen (wildling & rewild) ook schoentjes voor de allerkleinsten (cubs). Alle schoenen zijn in verschillende kleuren te verkrijgen en zijn voorzien van een mooi vossenlogo.

Er zijn gevoerde schoenen en schoenen voor de zomer. Ook sinds kort sandalen verkrijgbaar. We zijn enorme fan en hopen jou en je kinderen ook te kunnen aansteken.

Wildling staat aankomende 15 juni op de OudersNatuurlijkBeurs in Doorwerth. Wellicht een leuke mogelijkheid om ze te bekijken. Verzendkosten zijn overigens niet zo duur, namelijk 8,90€ naar NL.

The post Recensie: Wildling barefoot schoenen appeared first on OERmoeders van Nu.

Je kunt een kraampakket vaak via je verzekering bestellen of zelf aanschaffen.

Er zijn tegenwoordig steeds meer vrouwen die stilstaan bij het gebruik van verzorgingsproducten. Ze vinden het belangrijk om zelf keuzes te maken in de producten waarmee ze zichzelf verzorgen en dat hun keuzes vriendelijk zijn voor milieu, dier en mens. Je wilt de aarde later tenslotte ook weer graag aan je kindje door kunnen geven.

Een regulier kraampakket bevat dan wellicht producten die je liever niet wilt gebruiken, bijvoorbeeld omdat regulier kraam- en maandverband giftige stoffen bevatten of omdat er antibacteriële zeep in zit in plaats van natuurlijke zeep. Daarnaast bevatten reguliere kraampakketten weinig tot geen duurzame producten en vaak ook dingen die je misschien helemaal niet wilt gebruiken, zoals een plastic navelklem in plaats van een navelveter of cordring.

Er zijn dus steeds meer vrouwen die hun eigen kraampakket samenstellen, zodat ze zelf kunnen bepalen wat ze wel en niet gebruiken en een natuurlijke of duurzame variant van producten kunnen kiezen. Het is alleen niet altijd eenvoudig om alles bij elkaar te verzamelen, waar haal je sommige dingen vandaan?! Sinds kort zijn er ook natuurlijke kraampakketten beschikbaar! Dalalou biedt hét duurzame en liefdevolle alternatief op het ongezellige pakket dat je van je verzekering krijgt en heeft ook fijne natuurlijke cadeaupakketten. Moeder Aarde biedt uitgebreide & bewuste kraampakketten met écht alles dat je nodig hebt tijdens je geboorte en kraamtijd. Keuze in overvloed dus!

Alle bewuste kraampakketten zijn gevuld met daar waar mogelijk producten van natuurlijke oorsprong, chloorvrij, biologisch afbreekbaar en gefabriceerd op een voor mens en aarde zo vriendelijk mogelijke manier. Daarnaast is er ook veel aandacht voor de liefdevolle kant van geboorte en het verwelkomen van nieuw leven, omdat dat natuurlijk minstens zo belangrijk is.

Hulde dus voor deze ondernemende dames, waaronder een paar van onze eigen OERmoeders van Nu! Ben je zwanger? Of ken je iemand die zwanger is? Neem een kijkje op hun sites! Of deel dit bericht met zwangeren!

The post Een natuurlijk kraampakket appeared first on OERmoeders van Nu.

Het is interessant om een belangrijkste vraag te stellen, waarom vallen baby’s tijdens het voeden zo prima in slaap?

De behoefte aan nabijheid van de moeder

Tijdens het drinken bij mama maakt je baby allerlei stoffen aan en wordt zijn eigen lichaam op allerlei vlakken ondersteund door de nabijheid van het moederlichaam. Je kindje kan zo optimaal ontspannen, is in veiligheid en voelt zich geborgen. De ademhaling, hartslag, lichaamstemperatuur en andere fysiologische processen worden ondersteund door het lichaam van z’n mama, waardoor z’n eigen lichaam nog meer in rust en ontspanning kan zijn.

Hierbij werken meerdere mechanismen op hormonale basis samen en zijn extra slaap bevorderend. De samenstelling van moedermelk volgt bijvoorbeeld een 24-uurs ritme. ’s Avonds en ’s nachts is het tryptofaan gehalte in moedermelk verhoogd. Dit aminozuur is belangrijk voor de productie van serotonine en melatonine, die weer voor de regulering van het dag- en nachtritme verantwoordelijk zijn. En wetenschappers hebben ook zogenoemde nucleotiden in moedermelk gevonden, die ook effecten hebben op je dag- en nachtritme. Moedermelk en borstvoeding vormen dus op verschillende manieren een natuurlijk slaapmiddel.

Moedermelk en borstvoeding vormen  op verschillende manieren een natuurlijk slaapmiddel.

Baby’s slapen (en zijn) dan ook niet zo graag alleen. En terecht! Als je dit vanuit de natuur van de mens bekijkt, dan zie je dus dat dit werkelijk nuttig is. Meer dan voldoende redenen om eenvoudig naar dromenland te kunnen gaan, als je daar heerlijk veilig aan mama’s borst ligt! En waarom zou je niet je kindje in de meest optimale en ontspannen omstandigheden in slaap willen laten vallen?

Dr. Herbert Rens-Polster schrijft:
“Zo onpraktisch als het lijkt, evolutie-biologisch is het zinvol: zonder bescherming van een volwassene te slapen betekent meestal de zekere dood. De onbeschermde baby was een makkelijke prooi voor beren en andere wilde dieren of door een plotselinge weerswisseling onderkoeld. Het lichaam van de ouder past zich aan de temperatuur aan die de baby nodig heeft. Ademhaling, hartslag en de stem zijn elementen die de baby al in de buik ervaren heeft.”

Verwennerij

In onze westerse cultuur is er echter het fabeltje van de verwende baby. Waarschuwingen als “Als je het nu niet aan je kind leert, dan kom je er nooit meer vanaf” kennen we zo’n beetje allemaal wel. En een beetje eng is het eigenlijk ook als je je dan bedenkt dat vele van deze “opvoed-ideeën” hun oorsprong hebben in de denkwijze van het derde rijk. Toen werd de moeder geadviseerd om haar kind te laten huilen, om het zo hard te maken voor het leven. En deze ideeën hebben zich blijkbaar nog steeds, ongemerkt, een weg weten te banen naar de opvoeding van nu…!

Je kunt een baby met in-slaap-voeden of andere vervulling van hun basisbehoeften NIET verwennen! Baby’s kunnen in de eerste maanden nog helemaal geen verbanden leggen tussen een behoefte die zij intrinsiek voelen en jouw reactie daarop. Lees er meer over in Mensenkinderen van Steven Pont bijvoorbeeld. Een op de behoeftes van je baby gebaseerde omgang en opvoeding, laat geen verwend kind ontstaan, maar juist een zelfbewust en stabiel kind!

Je kunt een baby met in-slaap-voeden NIET verwennen!

Als je je baby “aan z’n lot overlaat” en liever in slaap laat huilen, dan zal z’n lichaam daarop gaan reageren. Eerst met een beetje stress, maar uiteindelijk met steeds meer stress en met cortisollevels die niet meer dalen. Stress zorgt ervoor dat spieren gaan spannen en dat de bloeddruk stijgt. En blijvend hoge cortisol kan zelfs voor beschadigingen in de hersenen zorgen. Het is dus wellicht een beter idee om je baby veiligheid, geborgenheid en ontspanning te geven, zodat hij zich optimaal kan ontwikkelen. Iets waar je kleintje veel mee bezig is in z’n eerste levensjaren.

Twee stappen vooruit, één stap achteruit

Vaak zie je bij kinderen in hun ontwikkelingspatroon ook het ‘twee stappen vooruit, één stap achteruit’ patroon. Tenminste, in onze ogen kan dat het patroon zijn wat we er in zien. Als er een ontwikkelingsstap is genomen en er een nieuwe ritme ontstaat, dan volgt bijna altijd een (voor ons idee) ‘kleine stap terug’.

Kenmerkend voor deze ‘stap terug’ is de behoefte aan lichamelijk contact van de kinderen. Vaak is er dan (tijdelijk) een grotere behoefte aan (extra) borstvoeding en soms zelfs een terugkeer van nachtvoedingen en/of het in-slaap-voeden, ook als dat al een poosje niet per se meer nodig was.

Je kunt er ook zo naar kijken:

Na een ontwikkelingsstap of groei is er behoefte aan nieuwe ‘voedingsstoffen’ om daarna weer verder te kunnen groeien. Het ‘stapje terug’ bestaat vooral uit lichamelijk contact, de behoefte om de ouder(s) dichtbij te hebben en borstvoeding. En laat dat nu precies de dingen zijn waar je ‘van groeit’! Letterlijk én figuurlijk. Opeens ’s nachts weer gaan drinken na een periode van doorslapen kan dus goed zijn omdat die voedingsstoffen en het lichamelijk contact werkelijk nodig zijn voor de geestelijke en lichamelijke groei van je kindje. Het is dus meer een inhaalslag van het (weer) aanvullen en opbouwen van voedings- en bouwstoffen, voor de volgende ontwikkeling.

Me-time, we-time

Ook als je als moeder weer meer gaat ondernemen en vaker weg bent van je kindje, kun je merken dat je kindje daarop reageert door extra behoefte te hebben aan jouw lichamelijke nabijheid op de momenten dat je er wel bent. Bijvoorbeeld als je weer aan het werk gaat of als je weer meer je sociale leven wilt oppikken.

En ook dat is heel normaal! Het zal hierbij echt enorm helpen als je alle ruimte voor je kindje hebt zodra je weer thuis bent. Ten eerste omdat je zo geen onnodige energie verspilt aan je verzetten tegen de situatie die er is. En ten tweede omdat het heel gewoon is dat je baby jou nodig heeft om te kunnen groeien en ontwikkelen. Het kan veel helpen om je hiervan bewust te zijn. Een optie kan zijn om samen te slapen, zodat je kindje ook ’s nachts dicht in jouw nabijheid is om de ‘verloren tijd’ in te halen.

Je baby heeft de behoefte aan jouw contact meegekregen in z’n blauwdruk.

Maak je in ieder geval niet druk dat dit nooit over zal gaan! Hoe meer jij aan deze behoefte van je baby kunt voldoen, hoe meer je kindje vervuld raakt, kan groeien en kan ontwikkelen. En hoe beter je kind later in staat zal zijn om op zichzelf te kunnen en durven staan!

Zelfstandigheid

Je baby heeft de behoefte aan jouw contact meegekregen in z’n blauwdruk. Hij heeft dit nodig om te overleven, om te kunnen groeien en om te kunnen ontwikkelen. Maar er zit ook de behoefte aan zelfstandigheid ingepland. Hoe ouder en groter je kindje wordt, hoe meer dit naar buiten komt.

Dit houdt in dat je dus niet bezorgd moet zijn dat je kindje eeuwig aan de borst in slaap zal willen vallen. Als hij er rijp genoeg voor is, zal hij uit zichzelf de behoefte hebben om niet meer aan de borst, maar op zichzelf in slaap te vallen.

Beloofd!

Gebaseerd op een artikel van Christina Law-Mclean IBCLC 27-3-2016

The post Waarom in slaap voeden oké en normaal is appeared first on OERmoeders van Nu.

Het is waar dat de kans op ernstige complicaties, zoals zelfs sterfte, vergroten na 42 weken zwangerschap. Maar heb je enig idee hoe groot die risico’s dan zijn?

In Nederland is de perinatale sterfte (= rondom de geboorte) tussen 38 en 41 weken 1,7 per duizend geborenen, tussen 41 en 42 weken is het 1,6 per duizend geborenen en na 42 weken 2,7 per duizend geborenen. Echt hartstikke klein dus, nog steeds! Zolang je onder zorgvuldige toezicht blijft en je goed naar je intuïtie kunt luisteren, is de kans zelfs groter dat je een spontane, ontspannen bevalling hebt mét een goede afloop.

Een inleiding in het ziekenhuis zorgt vaak voor meer interventies en meer complicaties. Daarnaast wordt je vaak gemonitord waardoor je bewegingsvrijheid sterk verminderd wordt, wat ook weer invloed heeft op het verloop van de bevalling. En die hormooninjecties zijn ook echt geen pretje en brengen op hun beurt ook risico’s met zich mee. Ze doen jouw lijf en je baby misschien wel eerder geweld aan, dan ze verlossing (op korte termijn) geven.

Hormonen

Van de pil is al langer bekend dat het het hormoonysteem van een vrouw verstoord en veel bijwerkingen geeft. Ook de hormonen die worden toegediend tijdens het inleiden zijn geen lieverdjes. En niet alleen jij, maar ook je baby krijgen hier een optater van mee. Je lichaam heeft tijdens zwangerschap en geboorte een supercomplexe hormonenbalans en heeft minstens 6 weken nodig om te reguleren en eigenlijk 9 maanden tot je weer in ‘normale’ staat ben. Zo’n hormonenshot van buitenaf kan veel ontregelen en de regulatie sterk verlengen.

Oxytocine

Er heerst de rare fabel dat synthetische oxytocine geen invloed heeft op de bevalling. Online valt bijvoorbeeld te lezen dat synthetische oxytocine een lichaamseigen stof is, omdat je lichaam normaal gesproken zelf oxytocine aanmaakt en dat het daarom niet schadelijk is. Maar dit is gewoon echt niet waar!

Synthetische oxytocine remt namelijk de aanmaak van je eigen natuurlijke oxytocine, het liefdeshormoon. Oxytocine is een hormoon dat een hele belangrijke rol speelt bij de bevalling en de borstvoeding. Oxytocine zorgt ervoor dat de baarmoederspieren samentrekken, het veroorzaakt liefdesgevoelens en het geeft je dat extreme gelukzalige gevoel na de geboorte. In de rest van je lichaam zorgt deze stof voor samentrekkingen van onder andere je baarmoederspieren en in kliertjes in het borstweefsel.

Oxytocine heeft ook effect op de bloeddruk, de lichaamstemperatuur, de spijsvertering, de regulatie van de vochtbalans, groei en genezing van wonden, etc.

Het toedienen van synthetische oxytocine stopt de aanmaak van natuurlijke oxytocine. Natuurlijke oxytocine wordt gemaakt in de hersenen en zorgen daar voor liefdevolle gevoelens en een mildere pijnervaring.  Kunstmatige oxytocine geeft wel het lichamelijke effect van samentrekkingen, maar komt NIET in je hersenen terecht! Het kan namelijk niet of nauwelijks door de zogenoemde bloed-breinbarrière heen. Hiermee verdwijnen dus vaak de extatische en liefdevolle dimensies van de bevallingservaring.

Vrouwen die bevallen met synthetische oxytocine ervaren de weeën dan ook vaak harder en meer mechanisch. En na de geboorte voel je je uitgeputter en matter qua emoties, zonder die gelukshormonen in je hersenen. De kunstmatige toevoer van oxytocine wordt dan stop gezet, maar je lichaam heeft zelf geen level opgebouwd en is gestopt met de actieve aanmaak van natuurlijke oxytocine. Dus ook in de eerste momenten en zelfs de eerste periode na de geboorte blijft je lichaam ontregelt in de uiterst complexe en precaire hormonenbalans. In onderzoeken wordt dan ook een verband gezien tussen het toedienen van synthetische oxytocine en postpartum depressies, ook bij vrouwen die geen geschiedenis met depressie of angststoornissen hebben.

Daarnaast komt de synthetische oxytocine ook in het lichaam van je baby terecht waardoor ook zijn of haar lichaam ook minder/geen natuurlijke oxytocine aanmaakt. Dit heeft onder andere gevolgen voor de binding en borstvoeding, pijn- en angstbeleving tijdens de bevalling en daarna, de bloeddruk, lichaamstemperatuur, etc.

In de bijsluiter van Syntocinon staat:

De volgende bijwerkingen kunnen optreden bij het kind:
Bijwerkingen waarvan niet bekend is hoe vaak deze optreden
– Te lage hoeveelheid natrium in het bloed
– Geelzucht
– Zuurstofgebrek
– Verstikking door te weinig zuurstof of te veel kooldioxide in het bloed
– Overlijden.

Vertrouwen

Er zijn uiteraard ook vrouwen waarbij de synthetische oxytocine juist wel echt een fijn hulpmiddel kan zijn in de bevalling! En die niet per se last hebben van vervelende effecten, maar dezelfde roes ervaren als bij de aanmaak van natuurlijke oxytocine. Vertrouwen in je lijf en in moeder natuur is bij een bevalling het belangrijkste, of er nou medisch ingrijpen bij komt kijken of niet.

Haast

Maar waarom nou zo’n haast? Natuurlijk gezien is er voor je lichaam geen reden om je baby langer vast te houden dan nodig. Dus is het wellicht een teken dat je baby of je lichaam er toch nog niet helemaal klaar voor zijn?

Het geeft je zeker een kans om mooie, intense en leerzame processen te ervaren. Een onnatuurlijke opwekking kan wrijving veroorzaken. Want doorgaans is het niet voor niets dat je lichaam zelf nog geen actie heeft ondernomen. Het kan je helpen om dieperliggende betekenissen te ontrafelen achter deze onbewuste processen. Je kunt hierbij hulp krijgen van je holistisch werkende vroedvrouw, doula of je lief.

Wanneer ben je eigenlijk over tijd?

Natuurlijk gezien duurt een zwangerschap meestal tussen de 37 en 42 weken. Maar niet iedereen is gemiddeld en door allerlei omstandigheden kan je zwangerschap, helemaal natuurlijk, ook 43 weken of zelfs 44 weken duren. Ongeveer 5-10% van de vrouwen is langer dan 42 weken zwanger, het is dus helemaal niet extreem uitzonderlijk als jouw kleintje toch iets langer wil blijven zitten.

Doordat er tegenwoordig vaak met behulp van echo’s gekeken wordt naar de zwangerschapstermijn, is men nauwkeuriger in het bepalen van de uitgerekende datum. Maar toch is dit ook niet altijd even accuraat. Iedereen groeit op z’n eigen tempo, bijna niemand is precies gemiddeld, en bij het opmeten van zo’n mini klein vruchtje in je buik, door middel van een echo, is het ook niet gek dat er een (kleine) afwijking is in het meetresultaat. Bij een vroege(re) echo termijnbepaling is de afwijking ongeveer 1,2 week en later in de zwangerschap is er 2 of zelfs 3 weken afwijking.

Vroeger was het bepalen onnauwkeuriger, gebaseerd op de laatste menstruatie, en werd er ook minder moeilijk gedaan over ‘op tijd’ of ‘te laat’. Complicaties hadden (en hebben nog steeds) vaak meer te maken met andere omstandigheden, zoals stress, hygiène of een geforceerde bevalhouding.

Een onderzoek uit 2013 laat zien dat de gemiddelde zwangerschapsduur gemeten op basis van ovulatie tussen de 37 en 42 weken ligt. En dat de gemiddelde zwangerschapsduur gemeten op basis van de laatste menstruatie tussen de 38 en 43 weken ligt. Er zijn ook baby’s die gezond geboren worden met 36 weken, dus waarom niet ook met 43 of zelfs 44 weken?

Gedoe

Er zijn steeds meer vrouwen die liever willen wachten tot de bevalling spontaan opgang komt, ook na 42 weken zwangerschap. Maar er zijn nog een hele hoop hulpverleners die dat eng vinden en liever de op gemiddelde gebaseerde protocollen volgen. Het kan helpen om aan je verloskundige of gynaecoloog te vragen op welke onderzoeken en risico’s de protocollen die zijn willen volgen gebaseerd zijn. Soms blijkt dan dat de risico’s eigenlijk best wel meevallen en is je hulpverlener toch bereid om in jouw unieke geval verder te gaan met de begeleiding. Ga voor jezelf na of de angst van je hulpverlener niet in de weg zit bij de ondersteuning die ze aan je kunnen bieden. Je hebt iemand nodig die net als jij met vertrouwen de bevalling in gaat, voor de meeste kans op succes!

Je verloskundige of gynaecoloog mag je in ieder geval nooit zomaar in de steek laten. Als zij het niet aandurven om je verder te begeleiden om wat voor reden dan ook, of jij wilt liever een begeleider die net als jij wel het vertrouwen heeft, dan zullen ze je helpen om een andere hulpverlener te vinden. Ook Stichting Geboortebeweging kan je helpen bij jouw rechten als zwangere.

Ook als je al verder in je zwangerschap bent, kun je van hulpverlener wisselen. Voorop staat dat jij je fijn voelt bij de ondersteuning die je krijgt. Jouw lichaam zal gaan baren en jouw lichaam werkt optimaal als de omstandigheden voor jou het prettigst zijn. Wanneer jouw lichaam optimaal kan werken, dan zal de bevalling het meest soepel verlopen. Wees dus nooit terughoudend in jouw wensen bespreken met je hulpverleners.

Er zijn steeds meer verloskundigen en gynaecologen die verder durven kijken dan protocollen en ervaringen hebben dat het kijken naar unieke gevallen een grotere kans op een goede afloop geeft.

De bevalling natuurlijk op gang helpen

Het opwekken van de bevalling met behulp van medicijnen is eigenlijk een allerlaatste redmiddel. Er is namelijk vaak een reden, of misschien wel meerdere, die ervoor zorgen dat de bevalling nog niet is begonnen. Het is prettiger om eerste te kijken naar de oorzaken, voordat je met symptoombestrijding begint.

Een grote oorzaak is een gebrek aan veiligheid en vertrouwen. Je bent nog steeds een zoogdier en instinctief hebben we veiligheid nodig om te kunnen baren. Je lichaam kan de bevalling uitstellen als je je niet optimaal veilig voelt!

Je baby moet er natuurlijk ook klaar voor zijn. Als je kindje nog niet helemaal ‘afgebakken’ is, dan zal het nog geen stoffen afgeven die mede helpen de bevalling op gang te brengen.

Wat kun je zelf doen om je lichaam zoveel mogelijk natuurlijk te stimuleren?

1. Ontspannen. Rust en ruimte, lichamelijk en geestelijk, kunnen helpen om je lichaam de stimulans te geven om te beginnen met de bevalling. Ook slapen helpt om te ontspannen en kracht op te doen.
2. Een zwangerschapsmassage kan ook helpen om los te laten en volledig te ontspannen.
3. Acupunctuur en acupressuur kunnen helpen om je lichaam te stimuleren.
4. Vrouwenmantelthee bevat stoffen (tannines) die helpen om de bevalling op gang te brengen.
5. Ook frambozenbladthee heeft effect op je baarmoederspieren en een heilzame werking.
6. Voetreflexologie kan je lichaam stimuleren
7. Spinning Babies oefeningen kunnen helpen, steeds meer vroedvrouwen en doula’s hebben hier een cursus van gevolgd!
8. Vrijen. Wat ervoor zorgde dat je baby in je buik kwam, kan zeker goed helpen om je baby ook geboren te laten worden. Overigens ook tijdens de bevalling kan seks en intimiteit zoals zoenen veel helpen bij ontsluiting en ontspanning!
9. Beweging. Wandelen bijvoorbeeld, helpt om de stoffen in je lichaam te laten stromen en je lichaam dat zetje te geven om te beginnen met de bevalling.
10. Kletsen. Met je vroedvrouw, lief of doula. Zijn er dingen die je dwars zitten of heb je angsten. Voel je je onzeker omdat de bevalling zich nog niet heeft aangediend? Het kan veel helpen om het hier over te hebben, zodat het je niet in de weg hoeft te zitten. En je vroedvrouw en doula hebben misschien ook nog wel goede tips om jezelf nog meer klaar te maken voor die heus heel snel aanstaande bevalling!

The post Overtijd appeared first on OERmoeders van Nu.

Druk, druk, druk

Bijna ongemerkt en zonder dat we het vaak door hebben zijn we voortdurend druk, druk, druk. Zelfs als we rustig gaan zitten hebben we nog een heleboel gedachten of zetten we misschien een muziekje aan. Toch is stilte een voorwaarde om tot inzichten te komen. En we komen pas toe aan verwerken van ervaringen, emoties en gedachten als daar de tijd voor wordt genomen. Een moment van niet-oordelen, niet-handelen, niet doen. Stilte.

Zo creëer je steeds meer aandacht voor je innerlijke kompas.

Velen van ons verwerken ervaringen alleen in de nacht waardoor we vaak slecht slapen. Overdag wat vaker de stilte opzoeken kan dan werken. Door mediteren bijvoorbeeld. Vind je dit moeilijk, probeer het dan samen met iemand te doen. Of vind een andere manier die bij jou past. Er zijn veel geleide meditaties op youtube te vinden die je kunnen helpen. 5 minuten per dag kunnen al een wereld van verschil maken. En natuurlijk zijn er genoeg momenten te vinden die je er ook voor kan gebruiken, het wachten op de bus, het ophangen van de was, de broek van je zoontje naaien…allemaal momenten dat je even naar stilte kan gaan, naar je ademhaling. Gedachtes hoef je enkel te erkennen en op een wolkje of treintje te zetten. Zo creëer je steeds meer aandacht voor je innerlijke kompas. Dit kompas vertelt ons waar we gelukkig van worden en helpt ons met keuzes maken. Maar het heeft wel de ruimte nodig, de stilte om gehoord te worden.

Schuldgevoel?

De meesten van ons werken veel. Werken als baan of als thuismoeder. Er is altijd wel iets te doen. Lukt het jou om in al deze drukte ook voldoende pauzes te nemen? Even een kopje thee drinken en als die op is: nog even te blijven zitten? Of misschien wel even te gaan liggen en wat yoga-oefeningen te doen? Lukt dat, zonder schuldgevoel? Onze cultuur is doordrenkt met schuldgevoelens over het moeten presteren, dus is het niet zo gek dat je dit ook tegenkomt. Kijk hiernaar en vertel je zelf dat het ok is, als je tijd voor jezelf neemt. Sterker nog, je bent het voorbeeld voor je kinderen. Zonder tijd voor jezelf kun je geen écht aanwezige moeder zijn. Iedereen heeft ruimte voor zichzelf nodig om gelukkig te zijn.

Vroegah…

Ja komen we weer…vroeger was het altijd beter? Nou niet in alle opzichten. Maar vroeger deden we veel meer samen, leefden we in gemeenschap en zelfs de generatie van onze ouders had vaak nog wel hun ouders wat dichter om zich heen, zodat tijd beter verdeeld was (en er was veel minder afleiding natuurlijk). We zijn de eerste generatie die er echt helemaal alleen voorstaat, op de lieve opa’s en oma’s na die tijd vrij maken en soms stad en land afreizen om ons bij te staan. Over het algemeen staan we er als gezinnetje alleen voor en het is dus niet zo gek dat we druk, druk, druk zijn.  Er moet brood op de plank komen, het huishouden moet draaien, we willen de kinderen voldoende bijbrengen en dan zélf ook nog aan onze trekken komen.

Vroeger deden we veel meer samen, waardoor de tijd beter verdeeld was.

Leven in verbinding met anderen in de vorm van gemeenschap is wellicht geen gek idee om weer op te zoeken. Zelf iets opzetten of een plek zoeken kan in eerste instantie een hele (drukke, intense) weg zijn, maar ook de moeite waard en kan uiteindelijk meer rust creëren.

Pauzes

Er zijn meer stappen waar je aan kan denken, om je wereld minder druk, druk, druk te maken. Je bewust worden dat de drukte een keuze is, is ook al een stap op zich. “Gebrek aan tijd is zelden het probleem, het doorhollen is een valkuil,” zegt Margriet Darwinkel, happy-family coach en schrijfster van het boek: opvoeden vanuit het hart. “Stel prioriteiten en betrek je kinderen hier vooral bij, neem ze serieus en je zult versteld zijn van hun inbreng. Probeer elke week op een vast tijdstip samen te komen om de week door te nemen en plannen te maken voor de komende week.”

Zonder gebabbel ontstaat er namelijk ruimte voor dieper contact.

Vaker een moment van ‘rust’ inplannen kan al veel doen. Ook als je veel werkt achter een computer kan het fijn zijn je te laten herinneren om af en toe een pauze te nemen. Er zijn hiervoor geweldig handige apps om je te helpen herinneren een (kleine) pauze te nemen, je kunt zelf de voorkeuren aanpassen. Kijk wat voor jou werkt en zoek jouw momenten van stilte op en vraag er gerust hulp bij als dat nodig is. Ook de natuur kan helpen gedachtes los te laten: maak vaker een wandeling samen, ga naar buiten!

Heilige momentjes

Heb je door de week al voldoende momentjes die je samen met je partner spendeert? Of jullie samen als gezinnetje? En jij, heb je tijd voor jou helemaal alleen? Het kan zijn dat als je deze momenten niet inplant, ze er te weinig zijn. Je kunt dan ‘heilige’ momenten afspreken. Momenten dat je even samen komt en iets bewust samen doet. Iets wat jij of jullie echt fijn vinden, maar wel iets waar ook ruimte is voor stilte. Zonder gebabbel ontstaat er namelijk ruimte voor dieper contact. Een filmavond is ook leuk, maar past niet in de categorie ‘heilig momentje’. Denk eerder aan een brei of yoga moment, een massage of deelmoment(wat ligt er op je hart?), een rustige spelletjes avond, een (stilte)boswandeling… Zo heb je elke week momenten om naar uit te kijken en geeft het ook nog eens wat structuur aan de week. De meeste kinderen (en ouders) ervaren dit als zeer prettig. En misschien kunnen de kinderen nog wat meer meehelpen in het huishouden, waardoor er meer ruimte is om samen dingen te doen? In een gelijkwaardig overleg kunnen vaak prachtige oplossingen ontstaan.

The post Stilte appeared first on OERmoeders van Nu.

We Rock!

Sinds de populariteit zijn intrede deed zijn er steeds meer bedrijfjes die zo’n plank aanbieden en ik heb zelf gekozen voor een rockerboard van We Rock voor mijn 3 en 6 jarige. We Rock heeft als enige nog een extra dimensie aan een van hun planken toegevoegd, door een kleine inkeping aan de zijkant, waardoor (oudere) kinderen nog een extra uitdaging hebben. Bovendien inspireren zij hun krommingen op de oneindige vorm die je in de natuur tegenkomt, de zon, de maan, de doorsnede van een boomstam… Ook We Rock biedt fijne zachte vilten onderkanten ter bescherming en verschillende maten, dus heeft een ruime keuze.

Oneindig veel mogelijkheden

De rockerboard is een houten, kromme plank die de verbeelding aanspreekt, miljoenen mogelijkheden heeft in gebruik (multi-dimensionaal speelgoed, daar houden wij oermoeders meestal wel van), is super duurzaam en is een weldaad voor het evenwichtsorgaan van onze opgroeiende kids. De plank wordt gebruikt om te wippen, te wobbelen, als hindernisbaan, maar ook als lanceringsbaan of tunnel voor auto’s en treinen, om poppen mee te wiegen en om prinsessen achter te beschermen. Of om even op uit te rusten, alleen of samen met een vriendje.

Schommelen doet kriebelen,
schommelen is spannend
en ontspannend.
Spanning en ontspanning
activiteit en rust
uitdagend.

Het bevordert de creativiteit van onze koters, hun fantasie wordt aangesproken en hun lichamelijke ontwikkeling wordt op de spits gedreven. Zo worden ze erg bewust van hun eigen lichaam. Echt een ding om in huis te hebben dus zou ik zeggen. En breng dan gelijk even wat ‘afleidend’ speelgoed naar de kringloop. Je weet wel, van dat (goedkope plastic) speelgoed dat maar voor 1 ding gebruikt kan worden, waar ze na 1 keer spelen al op uitgekeken zijn, te scheeuwerig is, geluid maakt en/of de fantasie niet stimuleert. Ruimt lekker op en schept ruimte om wèl het verantwoordere speelgoed te pakken.

Ervaring

Zowel mijn 3 als 6 jarige beleven veel plezier aan de rockerboard. Hij staat al een tijd in de huiskamer en wordt regelmatig uit de hoek gehaald en ingezet voor verschillende doeleinden, zoals een muur van een kasteel, een landingsbaan voor vliegtuigen, een hangmat om in te chillen of simpelweg als wiebelbord om even wat energie op kwijt te kunnen. Ik ben erg blij met deze multi-dimensionale aanschaf!

The post Recensie: rockerboard van We Rock! appeared first on OERmoeders van Nu.

Mijn kinderen dragen vaak ‘sloeberkleren’ en hebben daar al heel wat mee rond gescharreld in hun prille leventjes. Die sloeberkleren kregen ze tweedehands (lief van de doorgevers en lief voor de aarde) en ze worden vaak ook nog doorgegeven aan een derde of vierde generatie (lief van ons en nog liever voor de aarde).

Ik trek onze kinderen deze vodjes niet alleen aan vanwege de duurzaamheid (en ook niet omdat mijn schatjes niet meer waard zouden zijn), maar vooral omdat ik vind dat kinderen moeten kunnen ravotten in hun kleren.

Een kind dat vlekkeloze kleertjes draagt, krijgt onbewust mee dat er geen vlekken op mogen komen.

Een kind dat nieuwe en vlekkeloze kleertjes draagt krijgt bewust of onbewust vaak mee dat er geen vlekken op mogen komen. Mocht dit wel gebeuren zullen papa of mama dit toch op zijn minst wel zonde vinden. Ja zelfs ik, als ze dan voor een enkele keer in een prachtig wit (tip: nooit doen bij een kind onder de pakweg… 12) of ander prachtig tenue worden gestoken. Ik kan het dan toch niet laten om, als er dan toch een vlekje komt op het smetteloos wit, met een overdreven pruillip tegen ze te zeggen: “mmm, ja dat is jammer, he?”. En dan druk ik me nog zacht uit. Zucht. Mijn gemoed hangt trouwens wel samen met de hardnekkigheid van de vlek: is hij veroorzaakt door rode bieten-smoothie, avocadoprut, tomatensaus, chocolademelk of zijn het slechts onschuldige omeletvlekken met makkelijk uitwasbare erwtjes .

Projecties

Hoe dan ook, dit soort precaire situaties wil je voorkomen. Een kind moet vrij zijn in zijn gedrag en niet belemmerd worden door angstige gedachten als: “Ik mag niet knoeien”. Ze krijgen al genoeg projecties van ons mee; mijn kind is de leukste, mijn kind mag niet klagen, mijn kind hoort zich te gedragen, mijn kind moet bijzonder zijn en dat soort starre denkbeelden (ja ik heb ze ook hoor). En dus willen we ze toch het liefst, daar waar het kan, hier tegen beschermen.

Laten we met zijn allen wat soepeler worden in het gebruik van kleding alsjeblieft. Niet alleen voor de aarde. En je hoeft je kinderen ook niet totaal versleten kleding aan te trekken, maar waarom zouden we ons kind in een gekunsteld mooi en glad gestreken pak moeten hijsen? Voor jou, je partner of voor de rest van de wereld? En waar blijft het kind zelf dan? Ik denk dat het een kind geen mallemoer interesseert hoe het eruit ziet als het in spel verzonken is (een verkleedpartijtje uitgezonderd).

Lukt het jou om plaatjes los te laten?

En er zijn natuurlijk ook momenten dat het wél leuk is om aandacht aan kleding te besteden, bijvoorbeeld bij een feestje. Hierbij kan het heerlijk zijn om je best te doen, jezelf te verfraaien met iets feestelijks. Sterker nog, dan wordt het extra bijzonder om iets speciaals aan te trekken. En het zal per kind verschillen wat het aan wil trekken. Ieder kind heeft zijn voorkeuren, laat het kind dat zelf ontdekken zonder teveel bemoeienis door ons.

Maar in spel en dus de meeste momenten van de dag? Lukt het jou om plaatjes los te laten? De media schotelen ons ‘prachtige’ en gekunstelde plaatjes voor, maar hebben weinig met de werkelijke wereld te maken. Alleen als wij zelf hierin niet mee doen kunnen we onze kinderen een ander beeld laten zien.

Onschuld

Het kind is al prachtig zoals het is. Heb je wel eens goed in die engelachtige kijkers gekeken? Onze kinderen zijn onschuldig en stralen een hemels licht uit. Ze hebben geen prachtig gestreken kleertjes nodig om te stralen. Als ze zich ‘vervelend’ gedragen, dan komt dat omdat ze niet begrepen worden. Het vervelende gedrag is een wanhopige poging om aandacht te trekken. Lieve mama, zie je dan niet niet dat ik het moeilijk heb!? Maar dat ter zijde, ik dwaal nu lichtelijk af. Al is de kern van dit verhaal natuurlijk wel zoiets als: innerlijke schoonheid zit van binnen.

Vrij en veilig

Terug naar die schooierkleding. Een kind is gemaakt om te ontdekken, spelend te leren, te exploreren. Hoe kan een kind dit doen als hij zich bezig moet houden met zijn kleertjes schoon te houden? Een kind kan zich het beste ontwikkelen als het vrij is, als het geen belemmeringen voelt in zijn spel. Hoe vrijer het kind zich voelt, hoe beter hij kan groeien. Dus laat je kind lekker ravotten in zijn tweedehands kleertjes en gun ze hiermee zich vrij te kunnen ontwikkelen. Lekker die modderplassen in, in bomen klimmen en door de bosjes struinen. (Goed voor de weerstand ook trouwens, die vieze handjes en dan ook het liefst op blote voeten!)

Ok, er zijn grenzen.

Ok, er zijn grenzen. Bij het eten mogen ze op zekere leeftijd best leren dat ze hun handen beter aan een doek kunnen afvegen in plaats van aan hun shirt. Ook snottebellen enzo. En de hele dag in kapotte of vieze kleding heeft ook invloed op de energie van je kind en kan invloed hebben op hoe mensen op het kind reageren. Dus hou dat ook in de gaten en overdrijf niet in het herbruiken. Kleding dat écht kapot of vies is, mag best recycled of gewassen worden zeg maar:-).

Eigen keuze

En wat als ze opmerkingen krijgen over hun kleren? Ja, het kan gebeuren (vooral opa’s en oma’s zijn hier goed in) dat ze te horen krijgen dat er een vlek op hun prachtige shirt zit of dat dat gat in zijn broek toch echt niet kan. Of dat die jurk bij je zoon toch een beetje gek is? Want dat is ook nog eens zo hè?

Geef je kind de ruimte.

We zijn in onze maatschappij op dat gebied gevormd om in hokjes te denken. En dat is een beperking, want we ontnemen onze kinderen (en onszelf) hiermee dat ze vrij kunnen experimenteren. Zou het voor het kind niet juist beter zijn om wat meer genderneutraal opgevoed te worden? Dat hij zelf mag bepalen wat het aantrekt? Of waar hij mee speelt? Het kan per kind verschillen waar hij behoefte aan heeft, het ene kind zal zich eerder willen conformeren aan een ‘ideaal’ plaatje dan de ander. Blijf je kind stimuleren om in spel iets comfortabels aan te trekken, waarin hij totaal vrij kan zijn en kan exploreren en zijn creativiteit en vindingrijkheid kan ontwikkelen.

Zielig?

Is het zielig? Dat ze er zo uit zien? Net als bij een chemisch felgekleurd snoepje of een van de kleurstoffen bolstaande lolly, die ik soms weiger bij diverse balies met goedbedoelende mensen, denk ik ook hier: nee mijn kinderen komen niks te kort. Er is genoeg gezond lekkers om te snoepen en de voordelen van het beschermen tegen het overvloedige suikerfeest wegen op tegen af en toe weigeren. Ze mogen bovendien best leren dat ze niet alles kunnen krijgen, helemaal als het niet voedend is voor ze. En ook bij kleding is dit het geval. Al die uren dat ze zich in vrijheid spelend kunnen ontplooien zijn veel meer waard dan een enkele opmerking over spikkels en spatjes. Geef je kind de ruimte, laat het los, geef ze de vrijheid om optimaal te groeien! En laat ze ook het liefst (als ze willen) in de aarde of modder spelen, dat schijnt gelukkig te maken. Lang leve het scharrelkind.

The post Scharrelkinderen appeared first on OERmoeders van Nu.

Het boekje verwelkomt jou als jonge vrouw en beschrijft de bijzondere geheimen die we in onze Westerse cultuur (bijna) vergeten zijn. Er worden onthullingen gedaan over hoe magisch onze vrouwenlichamen zijn, over het belang van zusterschap, over onze verbinding met de maan, over het heilige van viering, van voeding, van kruiden en nog veel meer.

Naast deze belangrijke weetjes wordt het biologische proces uitgelegd en praktische zaken besproken die handig zijn om te weten rondom de maandstonden. Er worden suggesties gegeven om met situaties en stemmingswisselingen om te gaan en wijze lessen gedeeld van anders vrouwen, zoals:

Schijn jouw licht, doe wat je graag doet, leer de wijsheid van je lichaam volgen.

Geschenk

Het is in mijn ogen een boekje dat elk tienermeisje zou moeten lezen voordat ze gaat bloeden om het belang van zelfzorg en de diepere betekenis van de heilige maantijd in te zien. Als je het boekje hebt gelezen, ga je het vrouw zijn als een geschenk zien en spontaan een feestje vieren! Het mooiste geschenk dat je kunt geven aan je dochter!

Titel: Reiken naar de maan
Auteur: Lucy H. Pearce

ISBN: 9781910559291
Doelgroep: vanaf 11 jaar
Je kunt het boekje onder andere hier kopen.

The post Recensie: Reiken naar de maan appeared first on OERmoeders van Nu.

Elementen en dosha’s

In de Ayurveda wordt er vanuit gegaan dat ieder mens wordt geboren met een natuurlijke verhouding van de vijf elementen (ruimte, lucht, vuur, water en aarde). Deze natuurlijke verhouding wordt prakruti genoemd, ofwel je gebalanceerde staat (de beste versie van jezelf). Ieder mens is uniek en dit komt doordat er bij ieder individu een andere verhouding van de elementen aanwezig is.

Ayurveda wordt ook wel ‘de moeder der geneeswijzen’ genoemd.

Deze verhouding van de elementen kan in de loop van je leven uit balans raken door bijvoorbeeld voeding, impressies, de seizoenen of het weer. Er is dan volgens de Ayurveda een onbalans, dit wordt vikruti genoemd. Met onbalans wordt bedoeld dat de elementen niet meer in de voor jou juiste verhoudingen aanwezig zijn.

Er worden in de Ayurveda drie energieën (de dosha) onderscheiden: vata, pitta en kapha. Deze dosha’s zijn combinaties van de bovengenoemde elementen. Zo zijn ruimte en lucht de dosha vata, vuur en water de dosha pitta en water en aarde de dosha kapha. De elementen die overheersen, bepalen je prakruti (je gebalanceerde staat dus).

Vata, pitta en kapha

Ieder mens is natuurlijk uniek, toch kun je grofweg drie verschillende kind-typen onderscheiden. De meeste kinderen zijn een combinatie van twee.

Vata kinderen zijn slank gebouwd en kunnen erg beweeglijk zijn. Ze kunnen zich goed aanpassen in een groep, maar kunnen zich ook prima zelf vermaken. Vata kinderen hebben de neiging om in hun droomwereldje te verdwijnen. Het zijn gevoelige kinderen met veel creatieve ideeen.

Pitta kinderen hebben een gemiddelde bouw, ze zijn niet te licht en niet te zwaar. Vaak hebben ze blond of rood haar met moedervlekjes of sproetjes. Ze zijn intelligent en nemen graag de leiding, waardoor er vaak goede initiatieven komen. Ook zijn ze goed in sport!

Kapha kinderen zijn van nature wat zwaarder of steviger gebouwd. Kapha kinderen zijn rustig en relaxed en houden veel van knuffelen en gezelligheid. Ze hebben iets meer tijd nodig met leren, maar als ze iets eenmaal door hebben vergeten ze het nooit meer!

Onbalans

Als er veel ruimte en lucht aanwezig is noemen we dit de dosha vata. Je herkent een onbalans van deze dosha wanneer je kind niet stil kan zitten, angstig is of slecht slaapt.

Vuur en water vormen samen de dosha pitta. Onbalans van deze dosha is te herkennen wanneer je kind eczeem heeft, driftbuien krijgt of enorm bazig wordt.

En als laatste vormen water en aarde de dosha kapha. Een onbalans uit zich in veel slapen, luiheid en te veel snoepen.

Begrip van de ayurveda

Bij kinderen kun je dit nog in een hele pure vorm opmerken, waardoor het vaak snel te herkennen is welke dosha uit balans is en je dus snel remedies in kunt zetten.

Een goed begrip van de drie dosha’s is dus de sleutel om de Ayurveda te begrijpen. Als je weet wat de constitutie van je kind is en welke dosha mogelijk uit balans is, kun je door de onbalans te herstellen er weer voor zorgen dat je kind zich weer gezond en gelukkig voelt.

Toepassing

De Ayurvedische leer zit vol concrete toepassingen over de verzorging, voeding, slaaprituelen, dagstructuur en het creëren van de juiste omstandigheden voor je kind.

De Ayurveda kan een hele mooie ondersteuning zijn om je kind zoveel mogelijk in stabiliteit op te laten groeien!

Wanneer je kind bijvoorbeeld slecht slaapt, kan een warme oliemassage voor het slapen gaan vata weer in balans brengen. Een kind dat snel boos wordt heeft baat bij een verkoelende omgeving en minder pittig eten, waardoor pitta weer in balans komt. En wanneer je kind traag is kan het helpen om hem lichtere (maar pittigere) maaltijden te geven en samen met hem te bewegen (kapha).

Wanneer je je kind opvoedt vanuit intuïtie en gevoel, dan zul je al snel aanvoelen wat je kind nodig heeft en dus ook sneller opmerken welke dosha uit balans is. De Ayurveda kan daarbij een hele mooie ondersteuning zijn om je kind zoveel mogelijk in stabiliteit op te laten groeien en vanuit daar zichzelf en de wereld te laten ontdekken! Er is veel te vinden op internet, maar bij echte klachten kun je het beste terecht bij een Ayurvedisch therapeut voor goede begeleiding, zoals bijvoorbeeld deze therapeut (zij heeft veel ervaring met kinderen en ayurveda).

The post Ayurveda & Ouderschap appeared first on OERmoeders van Nu.