• Begin bij jezelf
  • Baby in buik
  • De eerste jaren
  • Van de natuur
  • Voor je leven
  • OERmoeders van Nu
  • OERmoeders van Toen
  • Wie wij zijn
  • Ervaringsblog
  • Veelgestelde vragen
  • Literatuur en Links
  • Contact pagina
  • Algemene voorwaarden
Skip to content
OERmoeders van Nu
Samen sterk

Samen sterk als je kind het moeilijk heeft

Posted on: 22 september 201730 september 2017 Door Nadine Carter In Doe-Het-ZelfGetagd spiegel • triggers • zelfinzicht • zelfontwikkeling

Een kind groeit veilig en warm op wanneer het goed gehecht is, wanneer er verbinding en liefde is in het gezin. Dat is iets waar we met elkaar naar streven, waar we ons best voor doen als ouders. Als het goed is.

Het is alleen niet altijd even gemakkelijk. Want ook al is je kind veilig gehecht, elk kind gaat door fases heen, komt moeilijkheden tegen in het leven. En dat raakt. Wanneer je kind het moeilijk heeft, word je als ouder geraakt. Alles wat met jouw kind te maken heeft, heeft indirect met jouw innerlijke kind te maken. Dan worden dus jouw pijnlijke plekken geraakt. En daar waar je eerst nog zo met je kind in verbinding kon blijven, daar waar je samen ouders kon zijn, wordt het ineens allemaal een stuk moeilijker. Eenzamer soms ook.

Wat wordt er bij jou geraakt door je kind?

Geraakt worden door je kind gaat soms heel gemakkelijk. Je kind wijst je af, luistert niet naar je, doet niet wat je vraagt, slaat je misschien. Het komt ’s avonds 20 x uit bed omdat je kleintje je nodig heeft. Misschien wordt je kind gepest, kan het niet goed opkomen voor zichzelf, is het veel boos?

Om in verbinding te kunnen blijven met jezelf, je kind en je partner op momenten dat je geraakt wordt, is het belangrijk dat je als eerste onderzoek wat er precies bij je geraakt wordt.

Voel je je afgewezen door je kind? En waar ken je dit gevoel van? Voel je je alleen wanneer je kind niet luistert? Wordt jouw eigen boosheid geraakt door je kind? En waar ben je boos over? Heb je het gevoel het niet goed te doen als ouder? En hoe lang ken je dit gevoel al?

Weten wat er geraakt wordt, geeft je inzicht in jezelf, waar je vandaan komt. Het brengt je compassie voor jezelf en je kind. En je gaat je beseffen dat ‘onhandelbaar‘ gedrag bij je kind dus eigenlijk niet bestaat.

Aan de slag

Wat doe jij als je geraakt wordt? Je kind raakt iets in je, je weet inmiddels wellicht ook wat er geraakt wordt. En hoe reageer je wanneer je zelf zo geraakt wordt?

Sluit je je af? Word je boos? Loop je weg? Of ga je juist harder je best doen om te krijgen waar je zo’n behoefte aanhebt? Waar je, vanuit je boosheid, vindt dat je recht op hebt? Zonder dat je nog ziet wat de ander voelt?

Wanneer je geraakt wordt door je kind, reageer je vanuit oude pijn.

En op welke wijze ben je op dat moment samen ouders? Lukt dat nog? Vaker hoor ik dat dit juist de redenen zijn waarom partners ruzie krijgen. Want wanneer je geraakt wordt, reageer je zelf ook vanuit oude pijn. En dat zijn nu vaak niet de meest helpende manieren van reageren. Het samen ouders zijn is dan een hele uitdaging. Je gaat jezelf namelijk beschermen.

Samen ouders zijn, sterk en in verbinding, vraagt dat je weet waarom je reageert zoals je reageert.

Beschermingsmechanisme

Wat is jouw manier om jezelf te beschermen? Wanneer je geraakt wordt, doe je wat je altijd deed. Je doet wat je kent. Je zet je overlevingsstrategie in om jezelf te beschermen. Dat is niets anders dan een paraplu opsteken voor de regen. En jouw manier van beschermen heb je al ontwikkeld toen je heel klein was.

Wanneer je iets meemaakt dat te groot is, en voor een kind is iets al heel gauw te groot, dan stelt jouw lichaam ergens een blokkade in, om niet te hoeven voelen wat er speelt. Deze strategie herken je later als je patronen, die je steeds inzet wanneer het moeilijk wordt voor je, wanneer jouw lichaam het gevaar van vroeger herkent. Je doet dus niets anders dan jezelf beschermen.

Dat is niets anders dan een paraplu opsteken voor de regen.

Maar dat doet de ander ook. En daar gaat het vaak mis, omdat je vaak ook gevoelens erbij ervaart van ‘ik word niet gezien, niet gehoord’, of ‘ik sta er altijd alleen voor’. Op zo’n moment heb je dus vaak te maken met een kind dat het moeilijk heeft en jullie als ouders die op dat moment ook in een moeilijke situatie zitten. (En of je nu samen bent of niet, dat maakt hierbij niet uit, samen ouders blijf je namelijk altijd.)

Niet gemakkelijk en mogelijk eenzaam voor allemaal.

Stapje verder

Zicht krijgen op jouw manier van beschermen wanneer verbinden met de ander pijn doet, is belangrijk. Je weet dan namelijk wat je doet. Onderzoek ook waar het vandaan komt, waar was het ooit voor nodig, deze manier van beschermen? Welk patroon breng jij dus mee in het verbinden met de ander? Of dit nu gaat om je partner of je kind, dat maakt niet uit.

Onderzoek wat er gebeurt in de relatie met je partner wanneer je kind het moeilijk heeft. Dat doe je dus door eerst bij jezelf te beginnen: wat wordt er bij mij geraakt, hoe reageer ik en waar komt dit vandaan? Welk effect heeft dit dus op de ander, wat creëer ik waardoor het samen ouders zijn zo lastig is wanneer ons kind het moeilijk heeft? Welke pijn speelt er steeds weer op en welke strategie zet ik dan onbewust in, zonder dat ik het steeds in de gaten heb?

Wees de boei die je kind nodig heeft wanneer het stormt.

Inzicht alleen is niet voldoende. Het beste ruim je de pijn op die daarbij hoort, die je voelt wanneer het mis gaat in het verbinden. Die hoort bij wat je vroeger ervaren hebt. Pas dan kun je oude overtuigingen omzetten naar je verlangen. Pas dan kun je weer verbinden vanuit je kern. Kun je met je kind in verbinding blijven als deze het moeilijk heeft, kun je samen als ouders sterk zijn en de rots in de branding zijn voor je kind. De boei die het nodig heeft wanneer het stormt. Ruim je eigen pijn op, doe een grote schoonmaakbeurt of kijk in de spiegel van je kind.

Lees hier 5 stappen die je samen kunt doorlopen om oude pijnen te verwerken.

 

 

 

  • Klik om te delen op Facebook (Wordt in een nieuw venster geopend)
  • Klik om te delen met Twitter (Wordt in een nieuw venster geopend)
  • Klik om op Pinterest te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)

Gerelateerd

  • ik stelde mezelf teleur
.
De zoektocht naar een lievere ik verliep een hele lange tijd stroef. Ik snapte maar niet hoe anderen dat deden. Ik probeerde wat kilo's kwijt te raken om lekkerder in mijn vel te zitten en paste mijn eetpatroon aan. Toch pakte ik 's avonds weer die reep chocolade. En dat wijntje, koekje, snoepje, cola'tje en stukje taart.
.
Iedere keer dat ik een (vr)eetbui had was ik teleurgesteld in mezelf. Ik kon mezelf dan echt de grond in stampen. Waarom kon ik niet zo sterk zijn? Waarom had ik niet de wilskracht om mijn doel te bereiken? Het gaat me nooit lukken. Ik zal altijd zo blijven.
.⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
Mijn zelfvertrouwen daalde tot het nulpunt na zo'n actie. Wat heb ik me vaak rot gevoeld. Ik was er zo ontzettend klaar mee dat ik de moed bij elkaar raapte en hulp zocht. Ik erkende dat ik mijn patroon niet zelf kon doorbreken. Ik leerde tijdens mijn zoektocht dat het allemaal niet zo moeilijk is, maar dat we op school simpelweg nooit hebben geleerd hoe wij het beste voor ons lichaam kunnen zorgen. .
Hoe bizar is dat?! Een lichaam dat een heel leven mee moet en wij leren niet hoe het werkt. Hoe we er het beste voor kunnen zorgen. Hoe we een gelukkig leven kunnen leiden door goed voor jezelf te zorgen. Hoe je een basis creëert voor een lieve leefstijl.
.
Ik begon de basis te integreren binnen mijn leven. Een basis die ervoor zorgt dat ik mij mentaal beter voel, dat ik meer energie heb om te bewegen en meer tijd over heb voor activiteiten die mij zielsgelukkig maken. Ik heb gevonden wat ik zocht..
.
Hoe is dat bij jou? Heb jij al gevonden wat je zocht? Weet jij al met welke basis jij een lieve leefstijl kunt creëeren? Of heb jij ook een beetje hulp nodig?

#hsp #highsensitive #hoogsensitief #hooggevoelig
  • Het zonnetje schijnt weer
.
Ik stond te springen om een kindje te verwelkomen in ons leven. Toch hebben we een lange tijd geen gehoor gegeven aan die wens. Bewust, omdat ik voor mijn gevoel nog niet kon bieden wat ik graag zou willen voor een kind. Ik wilde eerst lekker in mijn vel zitten, zodat het zou kunnen opgroeien in een warm thuis.
.
Ik zie het vaak om me heen. Ouders die snauwen naar de kinderen omdat het "vervelend" is. Ouders die te weinig energie hebben om samen een spelletje te spelen. Ouders die niet weten wat er in het hoofd van hun kind omgaat. Simpelweg omdat ze het te druk hebben met zichzelf. Te druk met zich staande houden binnen de norm van de maatschappij. Eigenlijk dus "vervelende" ouders ipv kinderen 🙊.
.
Dat is precies wat ik niet wilde. Wij streven naar een thuis waarin iedereen tevreden is met zichzelf. Waar we heel veel lachen, liedjes zingen, spelletjes doen en plagen. Waarin ieder zichzelf mag zijn. Ook wanneer je boos bent of verdrietig. Want juist als we even niet zo lekker in ons velletje zitten, hebben we die ander zo ontzettend hard nodig.
.
In de tussentijd werkte ik dus aan mezelf om datgene te kunnen bieden wat ik zo graag zou willen. Een moeder die kan lachen en in is voor een grapje. Een moeder die trots is op haar lichaam, ongeacht dat het niet perfect is. Een moeder die af en toe de controle kan loslaten en de boel de boel laat om een spelletje te spelen. Een moeder die Flore kan laten opgroeien in een fysiek én mentaal veilige omgeving.
.
En dat streven hebben we iedere dag weer. Dagelijks dansen we een rondje rond de kamer, zingen we heel veel liedjes én worden we blij als we elkaar weer zien. Ook helpen we elkaar als we even niet zo lekker in ons velletje zitten. Het zonnetje is weer gaan schijnen en o wat voelt dat fijn. En als het soms een paar dagen regent of stormt, weten we nu zélf dat zonnetje weer te vinden. .
Ik ben benieuwd. Kun jij jouw kinderen geven wat ze nodig hebben of zit jij nog niet zo lekker in je velletje? Verkeer jij in een storm of schijnt de zon? En als het stormt, kun jij dan zelf het zonnetje weer opzoeken of heb je hierbij hulp nodig?
  • Behoefte aan tiet
.
Al negen en halve maand zien mijn avonden er zo uit. Vanaf half 8 lig ik in bed om Flore in slaap te voeden. Wij kiezen ervoor om haar behoeften te volgen en dat betekent ook dat ik mijn eigen behoeften soms parkeer. Dat betekent niét dat ik niet goed voor mezelf zorg. Juíst door goed voor mezelf te zorgen kan ik er voor haar zijn.
.
Eén van Flore haar behoeften is nabijheid tijdens het slapen. En tiet, dat ook. Na de kraamweek was zij 's avonds totaal overstuur. Tranen, frustratie en gekrijs. Van beide partijen. Machteloos voelde ik mij. Tot ik haar op de derde dag liet drinken. Ze tankte zich vol tot ze voldoende had om te kunnen slapen. Niemand vertelde me in mijn kraamweek over clusteren en voeden op verzoek. .
Tot vandaag durfde ik het maar een enkele keer hardop uit te spreken. En bij die enkele keren dat ik het deed kreeg ik steeds een klap in mijn gezicht. "Oeh dat is slecht", "weet waar je aan begint", "zo leert ze het nooit", "niet teveel verwennen he", waren zomaar wat reacties. Het oordeel galmde nog dagen na in mijn hoofd. Alsof ze mij vertelden dat ik een slechte moeder ben. Dat ik niet hard genoeg mijn best doe en dat ik het slechtste voor heb met dit kleine meisje.
.
Want wie durft er te denken dat je een slechte moeder bent als je iedere avond je eigen behoeften aan de kant zet. Als je iedere keer als je kind wakker wordt beschikbaar bent om het weer in slaap te helpen. Als je iedere avond je best doet om een bijdrage te leveren aan de ontwikkeling van de hersenen. Wie? Naar mijn idee hebben die mensen nog te weinig kennis over de behoeften van een baby.
.
De maatschappij leert ons "de standaard", maar ik vind dat we die standaard eens flink moeten bijschaven. Ik ontvang graag het telefoonnummer van iedere moeder die een kind heeft dat vanaf dag 1 iéder slaapje op de dag in het eigen bedje doet zónder te huilen. Ik zweer je dat het niet bestaat. Geen slechte moeder meer op de wereld dus vanaf nu. Iedere moeder doet haar best. En mocht je geinteresseerd zijn: lees dan "wat baby's nodig hebben", het boek dat @_melanievisscher_ schreef.

@oermoedersvannu

Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies.
Bekijk het volgende voor meer informatie, inclusief hoe je deze verwijdert of blokkeert: Ons cookiebeleid

 

Oermoeder van Nu

Ga naar

  • Ervaringsblog
  • Veelgestelde vragen
  • Begin bij jezelf
  • Baby in buik
  • De eerste jaren
  • Van de natuur
  • Voor je leven

Over ons

OERmoeders van Nu is een netwerk van moeders en verzamelpunt van informatie voor ouders die net als wij streven naar een gebalanceerde opvoeding, waarin we cultureel gebonden waarden kunnen loslaten, onze instincten kunnen vertrouwen en toch mee kunnen draaien in de maatschappij. ontmoet ons

Populaire artikelen

  • Een holistisch verloskundige… waarom?
    Een holistisch verloskundige… waarom?
  • Mag jouw baby van 9 maanden echt geen hapje softijs?
    Mag jouw baby van 9 maanden echt geen hapje softijs?
  • Orgaanklok
    Orgaanklok

Volg ons op

  • Bekijk het profiel van oermoedersvannu op Facebook
  • Bekijk het profiel van oermoedersvannu op Instagram
OERmoeders van Nu © 2016 - 2023
Ontworpen met hart en ziel door Studio Maanstof
Naar boven