Vergeef jezelf. Je kunt geen bezielde ouder zijn als je slecht over jezelf denkt. Net zomin als dat jouw kind zich goed gedraagt als het zich slecht voelt over zichzelf. Je kunt deze relatie gelukkig wel altijd herstellen.
Jezelf accepteren en niet een ander de schuld geven (angsten, ouders loslaten), kun je dat? Durf je te veranderen? Doe je het zoals je ouders het doen of durf je verder te kijken? Dit innerlijke bewustzijnsproces kan erg moeilijk en confronterend zijn. De omgang met kinderen (en andere mensen überhaupt) kan veel emoties oproepen. Het is prachtig als je hier bewust mee om kan gaan en probeert te achterhalen waar de stress en emotie vandaan komen als er conflicten zijn. Meestal is het niet datgene wat je denkt dat het is. Wat iemand van een kind of een partner verlangt, zit meestal in zichzelf. De ander is perfect zoals hij is, net als jij, maar gedraagt zich niet precies op de manier die gewenst is of zelfs wordt geëist door jou. Lees daar meer over in dit artikel.
Als je dit mechanisme kan doorzien en weet waar jouw gevoelens en behoeften vandaan komen (bij jezelf dus!), merk je dat je minder verlangt van de ander. De genegenheid is niet meer gebaseerd op angst: “Ik wil dit, jij zou dit moeten, ik heb nodig …”. Dit bewustzijn kan veel stress en conflicten voorkomen.
Onvoorwaardelijke liefde zoekt niet, het accepteert en staat daarmee open voor mooie momenten die anders onopgemerkt voorbij kunnen gaan. Deze uiting van liefde is vrij en vredig en geeft jou en de ander de ruimte. Je bent niet meer zo afhankelijk van wat een ander wel of niet doet. Mediteren kan helpen bij het vinden van deze ruimte in ons.