Dan komt het eerste moment van loslaten, de geboorte. En pas langere tijd daarna, op een moment dat het voor jullie past, een volgend moment van loslaten bij bijvoorbeeld een kinderdagverblijf, peuterspeelzaal, (gast)ouder of (kleuter)school. Wanneer de geboorte fijn is geweest, jouw kindje veilig gehecht is en jullie het tempo hebben kunnen volgen van je kindje omdat je als ouders sterk stond, je niet liet beïnvloeden door de omgeving en de maatschappij, dan zijn jullie hier vermoedelijk op een fijne en gezonde manier doorheen gekomen, of aan het gaan.

Geboren worden is het eerste moment dat je als babykind zelf een prestatie gaat leveren.

Maar wat nu als er complicaties waren tijdens de zwangerschap? Als de geboorte echt traumatisch is geweest en jullie als ouders zelf misschien wel van de roze wolk gevallen zijn en het ouderschap net wat te zwaar vinden? Dan wordt veilige hechting en loslaten een heel ander verhaal…

In dit artikel worden de effecten van een traumatische geboorte op het gedrag van je kind uitgelegd vanuit de Innerscore visie. Je kunt ook lezen wat jij daar aan kunt doen. De Innerscore visie gaat er van uit dat de geboorte bepalend is voor hoe je in het leven staat.

Het geboorteproces als blauwdruk voor het leven

Geboren worden is het eerste moment dat je als baby zelf een prestatie gaat leveren. Het is je eerste nieuwe stap, de eerste overgang van bekend en veilig naar nieuw en onbekend. En daarbij laat je dan ook voor het eerst je moeder los. Wanneer daar iets mis gaat, kun je deze eerste prestatie als traumatisch ervaren. Denk bijvoorbeeld aan te vroeg geboren worden, een spoedkeizersnede, lange geboorteprocessen, klem zitten in het geboortekanaal, navelstreng om de keel, tangverlossing, te snel geboren worden. Allemaal situaties waarbij paniek, angst en ademnood ontstaan. Dit is te groot voor zo’n klein baby’tje. En omdat dit zo groot is, neemt ons lichaam, zo klein als we zijn, een beslissing. Vanuit de Innerscore wordt dit het ‘oude besluit’ genoemd.

Bijvoorbeeld: ‘Ik laat nooit meer los’ of ‘ik vecht net zolang tot ik het kan’ of ‘ik stop ermee, ik kan dit niet aan’. Een kind voelt op dat moment maar één manier hoe hij om kan gaan met wat hij voelt en wat er gebeurt.

Het effect van de geboorte kun je in allerlei kleine dagelijkse momenten zoals naar school gaan tegenkomen.

Stel je eens voor. Een kindje zit warm en veilig in de buik. Het voelt dat het er aan toe is om geboren te worden, de weeën komen opgang en het gaat vrij voorspoedig. Tot de weeën ineens stoppen of het bekken niet groot genoeg blijkt te zijn, de navelstreng om te keel blijkt te zitten. Zo’n kindje zit vast en kan er zelf niet uitkomen. Dat is heel angstig, hij raakt in paniek. In het geval van een navelstreng om de keel wordt het kindje ook nog eens na elke wee teruggetrokken. Zo’n kindje voelt ook dat het er alleen voor staat, het is heel eenzaam zo’n gevecht. Zo’n oud besluit wordt, zo vroeg al, op een heel diep en onbewust niveau opgeslagen als een blauwdruk. Dit oude besluit herken je later als volwassene als je overlevingsstrategie. Het is je beschermingsmechanisme geworden dat toen helpend was, maar later in je huidige leven merk je dat je daar tegenaan loopt. Zo ook een klein kind dat daardoor vaak de wereld als onveilig ervaart en niet zo gemakkelijk durft te gaan ontdekken.

Het effect van de geboorte kun je in allerlei kleine dagelijkse momenten zoals naar school gaan en ook de grotere momenten zoals echt afscheid nemen, tegenkomen.

Het effect van een traumatische geboorte in het hier en nu

In elke taak waar een kind met een (niet geheelde) traumatische geboorte-ervaring vervolgens voor staat, elk moment waarbij hij zijn moeder moet loslaten en afscheid nemen, elk moment dat het iets nieuws aan moet gaan, komt hij de gevoelens van zijn geboorte ervaring tegen en dus ook zijn oude besluit. Hij wordt bang, voelt paniek en een kind dat paniek ervaart klampt zich vast aan zijn moeder, aan jou. Hij heeft je al een keer moeten loslaten en dat ging toen niet goed, niet nog een keer dus.

Elk moment dat het iets nieuws aan moet gaan, komt hij gevoelens van zijn geboorte ervaring tegen.

Het effect van de geboorte kun je dus in allerlei kleine maar ook grotere momenten tegenkomen. Je zult het bijvoorbeeld kunnen ervaren in het zelfstandig worden, het mee naar buiten gaan, aankleden en spelen. En dan is het soms lastig als ouders om daar goed op te reageren. Je hebt zelf ook vast al veel geprobeerd om je kindje te helpen op de momenten van paniek, of wanneer het boos wordt omdat het iets (niet) wil. Mogelijk heeft het gewerkt. Misschien ook niet, of alleen eventjes.

Als de gewone tips dus niet werken, wat dan wel?

Wanneer je eenmaal hebt leren kijken naar het gedrag van je kind vanuit zijn of haar geboorte, dan heb je al veel gewonnen. Er ontstaat compassie en dat maakt dat je jezelf minder boos of machteloos voelt, het geeft meer rust op het moment dat er zich weer een dergelijke situatie voordoet. Je weet dan hoe écht het is, wát hij voelt. Zo besefte eens een moeder in mijn praktijk dat haar zoontje écht angstig is en dat hij daar dus een goede reden voor heeft. ‘Ik zeg nooit meer dat hij zich niet zo moet aanstellen’, zei ze enigszins beschaamd. ‘Als hij anders zou kunnen, dan zou hij dat ongetwijfeld doen’, legde ik haar uit. En dat gold ook voor haar.

Wanneer je eenmaal hebt leren kijken naar het gedrag van je kind vanuit zijn of haar geboorte, dan heb je al veel gewonnen.

En zolang dus de angst in het lijf van je kind zit, zal hij het dus niet anders kunnen doen, zal hij steeds blijven doen wat hij doet. Het is van belang voor je kind, mocht je dit herkennen, dat de situatie zich niet nog verder herhaalt. De geboorte helen en je kind geven wat hij nodig heeft, zijn daarbij de belangrijke pijlers.

3 stappen die jij kunt zetten

Als eerste is het helen van de geboorte van belang. Hier lees je precies hoe je dat kunt doen.

Wanneer afscheid nemen moeilijk is, kijk dan op welke wijze je samen met de juf, leiding of oppasmoeder je kind de tijd kan gaan geven om afscheid te nemen. Zorg ervoor dat je pas weggaat wanneer je kindje er aan toe is. Dat is lastig omdat de huidige maatschappij hier heel anders over denkt, maar het laatste wat je wilt is dat je kindje van je afgeplukt wordt omdat het tijd is om in de kring te gaan zitten. Het zou mooi zijn wanneer je hier met de school over in gesprek kan en een vorm kan vinden die voor je kindje het beste is en toepasbaar binnen school.

Ik ben bij je, je hoeft dit niet alleen te doen.

Nieuwe dingen en het afscheid nemen beter of anders voorbereiden is van belang, daarbij is deze boodschap steeds belangrijk: ’ik ben bij je, je hoeft dit niet alleen te doen’. Wanneer je kindje te klein is om het te verwoorden, mag je ervan uit gaan dat hij jou nodig heeft tot het goed voelt. Wanneer je kind dus wel in staat is om zijn gevoelens te verwoorden, kun je je kind de vraag gaan stellen: ‘Wat heb je nodig om afscheid te kunnen nemen van mij, wat kan ik voor je doen, want je hoeft het deze keer niet alleen te doen, ik ben er voor je om jou te helpen.’ Dat geeft je kind als vanzelf meer vertrouwen en zo kan hij stapsgewijs gaan leren loslaten, op zijn eigen tijd en tempo. In het veilige bijzijn van zijn moeder. Lees er hier meer over.

Op momenten van paniek, verdriet of boosheid is het fijn voor je kind wanneer de emoties eruit kunnen, dat er erkenning, tijd en ruimte is voor wat hij voelt. Tranen zijn er om gehuild te worden en boosheid opkroppen gaat in de weg zitten. Waarschijnlijk doe jij dit als oermoeder al, maar het kan zo maar zijn dat deze emoties van jouw kind ook iets pijnlijks in jou zelf raken. Wees niet te streng voor jezelf, besef waar jij vandaan komt en van waaruit jij reageert.

We hopen dat bovenstaande je kan ondersteunen om (alsnog) een veilige hechting tot stand te brengen, mocht dat nodig zijn, zodat jouw kindje met herwonnen vertrouwen de wereld in durft te gaan. Van daaruit kan loslaten makkelijker worden en de wereld ontdekken weer een feestje.

The post Geboorte en hechting appeared first on OERmoeders van Nu.

Stel jezelf vragen

Ga voor jezelf na wát er anders ging en wáárom jij je daar door liet leiden en je er nu zo over voelt. Speelde er een verwachting bij jezelf? Zit er iets dwars uit je eigen verleden? Wat zou je een vriendin adviseren in dezelfde situatie? Wat kun je veranderen aan de manier waarop je de situatie benaderde? Is er een andere manier waarop je kunt reageren? Als je zelf je kind zou zijn, hoe en wat had je dan gewild dat je moeder had gedaan? Wat had je gehoopt dat ze tegen je zou zeggen zodat je je fijner zou voelen? Waarom voel jij je er naar over?

Als iemand expres een vervelende reactie uitlokt, dan zit daar iets achter!

Onschuld

Ga er vanuit dat een persoon, óók je kind, nooit expres een vervelende reactie wil uitlokken, ook al lijkt dat wel zo. Iedereen wil aardig zijn en lief gevonden worden in de kern. Als iemand expres een vervelende reactie uitlokt, dan zit daar iets achter! Onbewust pikt hij of zij iets op en uit dat in bepaald gedrag. Het gedrag van een kind komt vaak voort uit pure interesse of weet niet hoe het met opgepikte emoties moet omgaan. Het kan simpel zijn omdat het iets zo mooi vindt en dat het graag iets wil aanraken en vastpakken bijvoorbeeld. Of hij vindt iets zo leuk, dat het nog wel duizend keer herhaald mag worden! Hij vindt het zo fijn op die plek dat hij helemaal niet meer weg wil totdat hij is uitgespeeld. Het kan ook zijn dat er meer speelt en dat het emoties of patronen van jou oppikt en deze onbewust uitspeelt en zoekt naar grenzen.

De reactie op het gedrag komt vaak bij jouzelf vandaan. Misschien vindt je het om een bepaalde reden vervelend dat je kind iets aanraakt/vastpakt dat niet van hem of haar is. Je hebt haast en moet naar een afspraak, dus je kunt maar heel even op een plek blijven of hebt geen tijd om duizend keer hetzelfde spelletje te spelen. Je bent geïrriteerd doordat er iets is voorgevallen. Of het gedrag van je kind roept bij jou oude pijnen op, bijvoorbeeld als het niet luistert en jij zélf het gevoel krijgt dat er niet naar jou geluisterd wordt, net zoals vroeger.

Uitleggen

Je kunt ervoor kiezen om je kind uit te leggen wat jouw gevoelens zijn en waarom je reageert zoals je reageert. Ook als je denkt dat je kind het wellicht nog niet begrijpt, zal het helpen om in te zien dat jij niet boos bent op hem/haar zelf, maar net zo goed op de situatie. Blijven uitleggen helpt mee voor je kind, maar ook voor jezelf! Je blijft je ervan bewust waar je eigen reactie vandaan komt. Mede hierdoor is het makkelijker om je reactie aan te passen. Daarnaast zul je zelf als voorbeeld dienen voor je kind, die ook (meer) zal gaan uitleggen over zijn eigen beweegredenen zodra het daartoe in staat is. Op deze manier zullen jullie elkaar en jezelf steeds beter begrijpen.

Als je een bepaald voorval kunt gebruiken om van te leren en te veranderen, dan pas toon je werkelijk respect voor je kind als leermeerster.

Verwerking

Tijdens een situatie zelf is het niet altijd eenvoudig om jezelf van alles af te vragen en daarnaar te handelen of je reactie te bepalen. Emoties kunnen soms hoog oplopen. Maar óók achteraf kun je nagaan wat er precies gebeurde, zodat je deze handvatten hebt voor een volgende keer dat iets anders uitpakt dan je wilde. Door emoties te ‘ontrafelen’ (er achter komen waar ze vandaan komen en het liefst het verdriet erachter ook doorleven voor de totale verwerking) zal je merken dat jouw emoties minder worden bij een volgende vergelijkbare situatie. Het hoeft dan niet eens om precies eenzelfde situatie te gaan, maar puur en alleen het bewustzijn kan er al voor zorgen dat je ook in een totaal andere situatie anders reageert dan je gebruikelijk gedaan zou hebben. Hoe meer bewustzijn, hoe makkelijker het ook zal worden om je reactie ter plekke te bevragen en veranderen als je merkt dat dat nodig is.

Als je een bepaald voorval kunt gebruiken om van te leren en te veranderen, dan pas toon je werkelijk respect voor je kind als leermeerster. Hiermee zul je jezelf en je kind veel meer plezier doen. Schuldig hoef je niet te voelen, jij doet je best en hoe bewuster je bent van je jezelf en je gedrag hoe beter je ze kunt oplossen. Schuldgevoelens zorgen juist voor een negatieve spiraal. En lering en verandering voor een positieve spiraal!

The post Schuldgevoel appeared first on OERmoeders van Nu.

Je kind zal je helpen om het beste uit jezelf naar boven te halen.

Weerstand

Als je kindje gedrag vertoont waar je zelf weerstand tegen voelt, dan kun je het best als eerste bij jezelf te rade gaan. De weerstand die je voelt, is namelijk een probleem dat bij jou ligt en niet zozeer bij je kind. Immers: hoe gedragingen worden ontvangen kan per persoon enorm verschillend zijn. De ene mama vindt het bijvoorbeeld prima als haar kind zelf zijn of haar eten en drinken pakt, terwijl de andere mama het fijner vindt als het kind eerst komt vragen of het iets mag pakken. De ene persoon vindt het niet erg als een kind zomaar vraagt waarom hij of zij in een rolstoel zit, terwijl het bij de andere persoon erg gevoelig ligt en die het kind als brutaal kan ervaren. De reactie op het gedrag is dus iets wat bij de persoon die de reactie geeft, vandaan komt.

De weerstand die je voelt, is een probleem dat bij jou ligt en niet zozeer bij je kind.

Je kunt er daarbij vanuit gaan, dat boosheid en irritaties die je voelt, iets zeggen over hoe jij het beleeft en dat ze vrijwel altijd terug te herleiden zijn naar overtuigingen die jij hebt over jezelf en die in je kindertijd zijn ontstaan.

Trigger

Als eerste zou je jezelf kunnen afvragen waarom hetgeen je kind doet jou triggert. Heeft het iets te maken met hoe jij in het verleden bent behandeld? Iets dat je hebt meegemaakt? Is het een reactie die je hebt overgenomen van iemand anders? Waar komen jouw denkbeelden vandaan? Bewustzijn is een grote stap bij het oplossen.

Kinderen voelen vaak feilloos aan waar de triggerpunten van hun ouders liggen en zullen bewust en onbewust jou pushen om je problemen op te lossen zodat ze niet tussen jullie in (komen te) staan.

Bewustzijn is een grote stap bij het oplossen.

Daarnaast volgen kinderen voortdurend jouw voorbeeld. Zo zijn ze letterlijk als een spiegel voor jou. Het kan dus ook zomaar gebeuren dat jij not-amused bent van bepaald gedrag van je kind en als je dan even verder nadenkt je keihard kunt beseffen dat je zelf het voorbeeld hebt gegeven…

5 stappen

Wat, als het je niet lukt om er achter te komen, wat jouw issue is achter bepaald gedrag van je kind en het zich maar blijft herhalen? Dan kun je de volgende oefening eens proberen. Wellicht eerst met je partner en eventueel later met je kind als je je daar prettig bij voelt. Het kan voor kinderen een verademing zijn om te voelen dat er achter jouw emotie eigenlijk en overtuiging zit en het niks met het kind zelf te maken heeft.

1: Erken de onschuldigheid in jezelf en je kind

2: Uit alles wat er is, de boosheid, irritatie. Schroom niet om alles te benoemen zodat je goed bij de emotie kan komen

3: Wat doet dit met je? Welk gevoel geeft dit over jezelf? Geeft het je het gevoel dat je niet goed genoeg bent? Dat je genegeerd wordt? Voel je je minderwaardig? Een slechte moeder? etc.

4: Vraag je af, wanneer je je vroeger zo voelde. Net als toen jouw vader binnen kwam en jou negeerde? Of net als toen, toen je moeder je naar boven stuurde? Voelde je je toen ook genegeerd of onbelangrijk?

Erken de onschuldigheid in jezelf en je kind.

5: Welke overtuiging heb je hier over jezelf gemaakt? Ik ben waardeloos, ik ben niet goed genoeg, ik ben niet belangrijk, ik ben minderwaardig…etc.

6: Erken dat je een vergissing hebt gemaakt: ik ben waardevol, ik ben perfect zoals ik ben, ik ben belangrijk, etc. En vraag eventueel je partner of hij je hieraan wilt helpen herinneren.

Deze oefening kan veel inzichten geven over hoe ervaringen van vroeger invloed hebben op onze overtuigingen nu en ze daarmee helpen oplossen.

Voorbeeld

Het is nooit te laat om iets te doen aan jullie situatie. Je kunt meteen een voorbeeld geven aan je kind wat betreft werken aan jezelf. Wees dus ook niet bang om je kinderen daarbij te betrekken. Op die manier zal je een waardevol voorbeeld voor ze zijn, dat ze weer meenemen in hun eigen leven. Je laat mooi zien dat er altijd ruimte is voor verandering, dat je ook je kinderen serieus neemt en werkt aan jezelf om je band met hen te versterken. Zo groeit hun eigenwaarde, zelfkennis en empathie ook mee!

Je laat mooi zien dat er altijd ruimte is voor verandering.

The post Kinderen als spiegel appeared first on OERmoeders van Nu.

Als je een ‘onhandelbaar’ kind hebt, is de eerste vraag die je jezelf kunt stellen: Wat noem ik onhandelbaar? Welke gedragingen vallen hieronder en waarom?

Een kind dat onhandelbaar gedrag vertoont, zit vol met onmacht en frustraties die er op een heel vervelende en ongewenste manier uitkomen en doet dit niet om jou opzettelijk te pesten.

Uiten

Een kind kan onhandelbaar gedrag vertonen als het zich niet (meer) op een andere manier kan, wil of durft te uiten. De oorzaak is vaak dat het kind zich (op een andere manier) niet gehoord voelt. Of er wordt niet op de juiste manier omgegaan met wat het kind duidelijk probeert te maken.

Een kind dat onhandelbaar gedrag vertoont, zit vol met onmacht en frustraties die er op een heel vervelende en ongewenste manier uitkomen en doet dit niet om om jou opzettelijk te pesten. Wel kan het zo zijn dat het jou iets duidelijk wilt maken. Het kan onderhuidse/opgekropte emoties van jou oppikken die het onbewust naar buiten probeert te krijgen. Het is belangrijk dat je onderzoekt wat er in het kind omgaat en dat jij (weer) ruimte gaat creëren waarin het kind zich op andere manieren durft te uiten. Deels door je eigen troep op te ruimen en deels door te leren luisteren.

Luisteren

Vaak denken we te weten waar het gedrag vandaan komt, maar slaan we de plank toch helemaal mis. Het is echt van belang om (opnieuw) te luisteren! Naar wat het kind letterlijk vertelt, maar vooral ook naar de non-verbale communicatie, omdat praten vaak al een gepasseerd station kan zijn voor een kind dat zich al te lang niet gehoord voelt.

Een onhandelbaar kind krijgt vaak op z’n donder, maar dit werkt voornamelijk averechts en alleen op korte termijn. Er wordt bij straffen namelijk wederom niet geluisterd, maar afgewezen. Met liefde en geduld, oftewel aandacht, bereik je meer dan met straf geven. Straf geven is voor het kind een afwijzing, het voelt als: Ze houden niet van mij, ze begrijpen mij niet, ze luisteren niet naar mij. Hierdoor wordt het kind vaak nog dwarser, omdat het voelt alsof vertellen wat er aan de hand is toch geen enkele zin heeft. Er is niemand die luistert.

Een onhandelbaar kind krijgt vaak op z’n donder, maar dit werkt voornamelijk averechts en alleen op korte termijn.

Aandacht

Aandacht voor het kind als persoon is belangrijk. Echte aandacht, met al je zintuigen. Luisteren naar wat het kind te vertellen heeft, lichamelijk contact door een knuffel of aai over de bol, toewijding door je te verdiepen in het kind en de belevingswereld. Geef het kind de ruimte om zichzelf te kunnen zijn door onvoorwaardelijk te luisteren en te reageren, zonder straf en zonder oordeel. Hierdoor verbreek je de cirkel van het niet-gehoord worden en voelen, en maak je ruimte voor het kind om zich op een andere manier te gaan uiten.

Zodra jij patronen doorbreekt door anders te reageren dan je tot nu toe hebt gedaan, zul je vrij snel merken dat het kind ook anders gaat reageren. Kinderen zijn doorgaans heel flexibel en kunnen best snel meegaan in nieuwe situaties. Het hoeft dus helemaal geen meerjarenplan te zijn, grote kans dat je in een week of wat al een heleboel verschil zult merken.

Zodra jij patronen doorbreekt door anders te reageren dan je tot nu toe hebt gedaan, zul je vrij snel merken dat het kind ook anders gaat reageren.

Het goede voorbeeld

Je zult zelf mogelijk ook een ander voorbeeld moeten gaan geven. Wees geduldig en oprecht naar het kind toe, de eigenschappen die je ook terug zou willen zien in je kind. Geef het kind een kijkje in jouw belevingswereld. Vertel wat er in jou omgaat, welke emoties en gevoelens jij ervaart op bepaalde momenten, waarom je bepaalde dingen vindt, zegt en doet. En reik eventueel ook andere manieren aan om te uiten: tekenen, muziek, lichamelijke oefening, meditatie, dans, etc etc. Omdat praten niet altijd zomaar meteen zal lukken.

Houd ook rekening met omgevingsfactoren. Let op gezonde voeding; sommige voedingsstoffen kunnen je denken en handelen vertroebelen. Soms is het niet per se onwil van het kind, maar heeft het gedrag mede te maken met bepaalde voeding. Zorg voor een veilige en rustige omgeving waar het kind zich veilig voelt met zo min mogelijk stress. Een rustige plek om te slapen en om jezelf terug te kunnen trekken.

Wees geduldig en oprecht naar het kind toe, de eigenschappen die je ook terug zou willen zien in je kind.

Verbinding

Doorbreek patronen en vind van daaruit andere mogelijkheden waarin iedereen volwaardig en onvoorwaardelijk met elkaar kan omgaan. Iedereen voelt zich op die manier in z’n waarde gelaten en heeft ruimte om zich te durven uiten op een voor iedereen prettige manier. Maak (weer) verbinding met elkaar en communiceer het liefst met gelijkwaardigheid.

The post Onhandelbaar kind? appeared first on OERmoeders van Nu.

Jezelf accepteren en niet een ander de schuld geven (angsten, ouders loslaten), kun je dat? Durf je te veranderen? Doe je het zoals je ouders het doen of durf je verder te kijken? Dit innerlijke bewustzijnsproces kan erg moeilijk en confronterend zijn. De omgang met kinderen (en andere mensen überhaupt) kan veel emoties oproepen. Het is prachtig als je hier bewust mee om kan gaan en probeert te achterhalen waar de stress en emotie vandaan komen als er conflicten zijn. Meestal is het niet datgene wat je denkt dat het is. Wat iemand van een kind of een partner verlangt, zit meestal in zichzelf. De ander is perfect zoals hij is, net als jij, maar gedraagt zich niet precies op de manier die gewenst is of zelfs wordt geëist door jou. Lees daar meer over in dit artikel.

Als je dit mechanisme kan doorzien en weet waar jouw gevoelens en behoeften vandaan komen (bij jezelf dus!), merk je dat je minder verlangt van de ander. De genegenheid is niet meer gebaseerd op angst: “Ik wil dit, jij zou dit moeten, ik heb nodig …”. Dit bewustzijn kan veel stress en conflicten voorkomen.

Onvoorwaardelijke liefde zoekt niet, het accepteert en staat daarmee open voor mooie momenten die anders onopgemerkt voorbij kunnen gaan. Deze uiting van liefde is vrij en vredig en geeft jou en de ander de ruimte. Je bent niet meer zo afhankelijk van wat een ander wel of niet doet. Mediteren kan helpen bij het vinden van deze ruimte in ons.

The post Vergeef jezelf appeared first on OERmoeders van Nu.

Mechanismes onthullen

Heel worden en jezelf en je geschiedenis leren kennen, doe je niet in één keer. Steeds komen er nieuwe inzichten, maar ook obstakels voorbij (als je ervoor open staat). Vaak val je terug in oude patronen. Het is vaak een levenslang proces, maar naarmate je jezelf kunt bevrijden van het verleden en in het hier en nu kunt leven, merk je niet alleen dat het leven meer de moeite waard is, maar dat je ook liefdevoller bent en je kinderen beter kunt aanvoelen en begrijpen. Boosheid zal niet meer gericht zijn op je kinderen, de ander of jezelf, maar gezien en doorleefd worden als een afweermechanisme van iets pijnlijks uit het verleden.

Boosheid zal niet meer gericht zijn op je kinderen, de ander of jezelf.

We zijn het haast aan onze kinderen verplicht om onze angsten, onzekerheden en andere afweermechanismen niet aan ze over te dragen. Maar om er naar te kijken, ze te onderzoeken en te doorleven, en ze zo vaarwel te kunnen zeggen. Zodat je een eerlijke, pure en liefdevolle ouder kan zijn. Afhankelijk van de ‘shit’ die je hebt meegemaakt, zijn we wellicht ons hele leven bezig om daar van binnen goed huis te houden. Hoe eerder je begint hoe beter.

Verstillen en opruimen

Vertrouwd raken met je gevoelens kan een mooie eerste stap zijn. Meditatie (kan ook wachtend op de bus, in de rij bij de kassa of tijdens het vegen van de billen van je kind), yoga, tai-chi en andere manieren van verstilling, kunnen je hierbij helpen. Het helpt je om te luisteren naar je werkelijke ik, je werkelijke gevoelens te onderscheiden van je angstgevoelens. Het is belangrijk elk deel in je lichaam te voelen, zodat je blokkades kan doorleven en opheffen. Dit kan een pijnlijk proces zijn, maar het brengt wel gezondheid en overwint angsten.

Ieder kiest zijn eigen pad.

Een aantal behulpzame vormen kunnen zijn; PRI, Biodanza, haptonomie, EFT, therapie met paarden, persoonlijk leiderschap, Innerscore therapie, een Cursus in Wonderen, noem het maar op!

Hou het niet bij één ding en probeer verschillende vormen uit. Ieder kiest zijn eigen pad. Ook als we al vader of moeder zijn geworden, kunnen we prima doorgaan, of zelfs beginnen, met dit innerlijk werk. Je kinderen zullen je dankbaar zijn en zullen het begrijpen als je deelt waar je mee bezig bent!

The post Grote schoonmaakbeurt appeared first on OERmoeders van Nu.

Er zijn veel manieren om aan jezelf te werken. Er zijn tegenwoordig tal van de cursussen, workshops en technieken die je kunt doen of toepassen om jezelf te ontwikkelen. Er zit vast ook iets voor jou tussen! Misschien mediteren, Biodanza, yoga of een cursus in wonderen? Allemaal zullen ze helpen om dichterbij je authentieke jij te komen. Het is niet altijd de makkelijkste weg, maar wel een dappere weg. En de enige weg naar heling en bevrijding voor jezelf en daardoor ook voor je kinderen. Want als je afgedreven bent van je natuur, kun je alleen door je werkelijk bewust te worden van je eigen pijn én deze te verwerken, voorkomen dat de pijn wordt doorgegeven aan de volgende generatie!!!

Als je een kind wilt krijgen, is het dus handig dat je jouw ‘troep’ voor het grootste gedeelte hebt opgeruimd. Want hoe kun je een goede ouder, het goede voorbeeld zijn, als jij nog met allerlei opgekropte emoties en frustraties rondloopt? En nee, we hoeven niet perfect te zijn, maar elk weggeveegd stofje is meegenomen.

Wat ook kan helpen is om je te informeren over het ouderschap. Als je dit leest, ben je daar al mee begonnen :-). Er heerst nog steeds de gedachte: Opvoeden, dat doen we er wel even bij! Dit is gebaseerd op de situatie zoals hij vroeger was. Tegenwoordig hebben we te maken met zoveel factoren en afleiding (carrière, stress, tv, internet, reclame/misleiding), dat we ons intuïtieve ouderschap gevoel kwijtraken. Lezen over welke mogelijkheden er allemaal zijn, kan je helpen om te voelen wat er het beste bij jou past.

Lees meer in vergeef jezelf en een grote schoonmaakbeurt.

The post Kijk naar jezelf appeared first on OERmoeders van Nu.