We hebben een rondje gedaan onder een groepje OERmoeders van Nu en een (alfabetische) kinderboekenlijst gemaakt met leuke, grappige, educatieve en/of verantwoorde (bekende en minder bekende) kinderboeken, die de natuurlijke ontwikkeling optimaal stimuleren volgens ons.

Er is ongetwijfeld nog veel meer en we ontvangen graag jouw aanvulling via de mail!

Kinderboekenlijst:

Voor baby en dreumes:

• Bij mij in de moestuin, Sarah Gillingham (en de rest van de reeks)
• De natuur, Marion Billet (en haar andere geluidenboekjes)
• Mijn kleine bos, Katrin Wiehle (en de rest van de reeks)
• Gonnie en vriendjes, Olivier Dunrea

Jong (vanaf 1 jaar ofzo, afhankelijk van je kindje):

• Aadje Piraatje, Marjet Huiberts
• Bas & Daan graven een gat, Mac Barnett en Jon Klassen
• Beer is op Vlinder, Annemarie van Hearingen
• Boven in de linde zat een moddervette haan, Martine van Rooijen
• Dag beestjes, Elle van Lieshout, E. van Os & Erik van Os
• De boom die door het dak groeide, Thomas Berger en Marjan van Zeyl
• De boomhut, Marije Tolman
• De bloem die de zon een kusje wilde geven, Sandra Sier
• De gele Ballon, Charlotte Dementons,
• De gruffalo, Julia donaldsen en Axel schleffer (en alle hun andere verhalen)
• De kat met de hoed, Dr Seuss (en al zijn andere boeken)
• De kabouterkinderen, Elsa Beskow
• De keizer kan niet slapen, Reine de Pelseneer
• De kleine prins, Antoine de Saint-Exupéry
• De moestuin van Sophie, Gerda Muller
• De spin die het te druk had, Eric Carle (en eigenlijk al zijn boeken)
• De Wortelkindertjes, Freddie Langeler
• Dierenverhalen Toon Tellegen (en alle andere boeken van hem)
• Draakje vurig, Josina Intrabartolo
• Een babytje op komst, William Sears en Martha Sears
• Een huis in het bos, Inga Moore
• Elmer, David Mc Kee
• Het gaat om de binnenkant, Wayne Dyer (en al zijn andere boeken)
• Het grote bosorkest, Guido van Genechten
• Het grote Poepkookboek, Annelie Ansingh
• Ik wil de maan, Jonathan Emmet & Vanessa Cabban
• Ik zou wel een kindje lusten, Sylviane Donnio
• Kikker & zijn vriendjes, Max Velthuijs
• Langmuts is een held, Josina Intrabartolo (en de rest van de reeks)
• Mag ik bij jullie in bed?, Lindsay Camp
• Over een kleine mol die wilde weten wie er op zijn kop gepoept heeft, Werner Holzwarth Wolf Erlbruch
• Paultje en het paarse krijtje, Johnson Crocket
• Pelles nieuwe kleren, Elsa Beskow & Ineke Verschuren
• Pluk van de Petteflat, Annie M.G. Smidt
• Prinses Asta, S. Langlo Ardal
• Raad eens hoeveel ik van je hou, Sarah mc Bratney,
• Slibber en Slijm, Babette Cole
• Vader Zeepaard, Ivo de Wijs
• Van Mug tot Olifant, Ingrid & Dieter Schubert
• Verhalen van de boze heks, Hanna Kraan (en alle andere boeken over de boze heks)
• Waar is mijn kudde?, Lane Smith
• Wat het lieveheersbeestje hoorde, Julia Donaldson & L. Monks
• We hebben er een geitje bij!, Marjet Huiberts
• Wij gaan op berenjacht, Helen Oxenbury, Bernice Berkleef, M. Rosen

Ouder (afhankelijk van je kind, zo’n 5 +):

• De avonturen van Alice in Wonderland, Lewis Carol
• De gebroeders Leeuwenhart, Astrid Lindgren
• De kinderen van bolderburen, Astrid Lindgren
• De tuinen van Dorr, Paul Biegel
• Het Kleine Huis op de Prairie, Laura Ingalls Wilder
• Fleur en Thomas, Evelien van Dort
• Jim Knoop en de wilde 13, Michael Ende (en de rest van de reeks)
• Michiel van de Hazelhoeve, Astrid Lindgren
• Nachtlichtjes, David Fontana (verhaaltjes voor het slapen gaan die je kind rust en zelfvertrouwen geven en de fantasie stimuleren)
• Speel mijn linde, zing mijn nachtegaal, Astrid Lindgren

Nog ouder (zo’n 12+)

Reiken naar de maan, Lucy H. Pearce

The post Weten jullie leuke kinderboeken? appeared first on OERmoeders van Nu.

hoi@oermoedersvannu.nl

The post Heb je een opmerking? appeared first on OERmoeders van Nu.

Haha, nee hoor, natuurlijk niet. De doek wordt zo ingenieus geknoopt dat de doek het kind eigenlijk altijd wel netjes op z’n plek houdt. Met een klein beetje oefening heb je het knopen zo onder de knie en hoef je je echt geen zorgen te maken dat er iemand uit valt. Eventueel kun je eerst oefenen met een pop of knuffelbeer. En een draagconsulent inschakelen als je daar behoefte aan hebt!

En ja, we kunnen best een buggy betalen (er zijn zelfs duurdere draagdoeken..). En nee, het is niet té zwaar. Je spieren groeien over het algemeen vanzelf mee als je vanaf het begint draagt of het dragen een beetje opbouwt.

Maar een goede work-out kan het soms zeker wel zijn! Bij een lange wandeling bijvoorbeeld of als je bewegelijk speelt met je peuter terwijl je een baby meedraagt. Of als je al een wat groter kindje hebt dat je maar af en toe nog eens draagt.

De ‘lasten’ verdelen kan dan ook helpen, heb je er al eens gedacht om de oerpapa ook in te schakelen?

The post Valt je kind niet uit die draagdoek? appeared first on OERmoeders van Nu.

Kom maar op met die vragen. We vinden het fijn om onze ervaring te delen. Naar intuïtie en geweten reiken wij je handvatten aan om dichter bij je innerlijke kracht te komen. Gebaseerd op onze praktijkervaring, het aanspreken van onze intuïtie en het bestuderen van (wetenschappelijke) beschikbare informatie.

hoi@oermoedersvannu.nl

The post Ook een vraag? appeared first on OERmoeders van Nu.

Nee, de echte reden is natuurlijk dat de darmpjes van een baby nog zo gevoelig zijn en dat het daarom heel belangrijk is om er op te letten wat een baby binnenkrijgt. Het is allesbepalend voor zijn ontwikkeling en voor z’n eetgedrag op latere leeftijd. De darmflora wordt gevormd in die belangrijke eerste jaren. Geef het daarom een gezonde leefstijl als uitgangspunt. Hier kun je er meer over lezen.

De enige ‘zuivel’ die een baby zou moeten krijgen is borstvoeding (als dat mogelijk is natuurlijk). En daar zitten gelukkig geen toegevoegde suikers en aroma’s in.

Dus echt niet 1 likje ijs?
Nee lieve oma, we willen anders zelf wel even onze borst in de vriezer hangen als je het zo belangrijk vindt?!

The post Mag jouw baby van 9 maanden echt geen hapje softijs? appeared first on OERmoeders van Nu.

Nee, echt. We proberen onze kinderen te geven wat ze ECHT nodig hebben en niet wat ze NIET nodig hebben, maar misschien soms wel denken te WILLEN. Een groot verschil dus.

Wat hebben ze dan nodig?

Professor Bart Soenens omschrijft het mooi en vrij volledig: “ze hebben autonomie, verbinding en competentie nodig. En zeker geen dwang en of druk.”

In deze visie proberen we dus onze kinderen ruimte te geven en niet onnodig van hen te vragen om ruimte in te leveren: hiermee ondersteunen we hun autonomie. Ook willen we hen leerervaringen bieden, maar zonder te overvragen: hiermee geven we hen de ervaring competent te zijn. Ook willen we onze kinderen warme en onvoorwaardelijke verbondenheid met anderen geven, omdat dit de enige manier is waarop ze optimaal kunnen groeien.

We proberen onze kinderen te geven wat ze ECHT nodig hebben en niet wat ze NIET nodig hebben.

Deze theorie heeft raakvlakken met het continuüm-concept en attachment-parenting, waar ook velen van ons door worden geïnspireerd.

Praktijk

En het kan zijn dat onze kinderen afhankelijker lijken in de eerste jaren, meer dan dat we nu gewend zijn in onze huidige maatschappij. Dit komt klaarblijkelijk doordat we bewust de behoefte aan contact en onvoorwaardelijkheid bieden, om ze juist een stevige basis te bieden. Ook kan het lijken dat onze kinderen veeleisender zijn en weinig kunnen hebben. Ook dit komt waarschijnlijk omdat we naar onze kinderen luisteren en hen stimuleren om hun emoties te uiten en dat dús ook de negatieve emoties er meer mogen zijn. Dit betekent niet dat we onze kinderen altijd hun zin geven, maar wel dat we naar ze luisteren en op basis daarvan besluiten wat op dat moment de beste keuze lijkt.

Juist als je kinderen hun eigen tempo laat kiezen zullen ze uitgroeien tot zelfstandiger wezentjes.

Juist als je kinderen hun eigen tempo laat kiezen, ze onvoorwaardelijk lief hebt en ze bij je draagt en samen met ze op een kamer slaapt totdat ze zelf aangeven er aan toe te zijn om de wereld te gaan ontdekken bijvoorbeeld, zullen ze uitgroeien tot zelfstandiger wezentjes, omdat ze zelf hebben mogen kiezen. Dit is veel natuurlijker dan andersom!

The post Worden jullie kinderen niet veel te afhankelijk van jullie met al dat softe gedoe? appeared first on OERmoeders van Nu.

Een beetje…of niet?

Sommige van ons zeggen: Ja inderdaad, eentje moet best kunnen, we moeten niet doorslaan. Dus als oma een keer met een hazelnootgebak komt aanzetten of er op een kinderfeestje neon-kleurige snoepjes langs komen, dan kun je soms best weleens je kind iets laten opeten. Ze kunnen best wat ‘gif’ aan als ze een gezond lichaam en verder gezonde basis hebben. En misschien wil je het ook om het kind zich geen outsider te laten voelen.

En anderen van ons kiezen ervoor om het toch niet te doen. Want één keer wordt als snel af en toe. Eem suikerverslaving loert om de hoek. Er is zoveel niet-voedend voedsel om ons heen tegenwoordig (pakweg 80% dat wordt aangeboden in de supermarkt?), dat het al bijna een kunst is om zelf thuis alleen voedend voedsel te eten. Gelukkig is er genoeg te bedenken wat zowel lekker is, als fijn voor je lichaam. Bij natuurwinkels en lokale biologische boeren kom je een heel eind.

Voedsel mag voedend zijn

Om die jonge lichaampjes niet overbodig te belasten, kiezen de meeste OERouders als het even kan in ieder geval voor natuurlijk en verantwoord (fairtrade, bio, gezond). En zeggen we (soms) nee tegen aangeboden suikerbommetjes, om uit onze tas, later thuis of in de bio-winkel een verantwoordere keuze aan te bieden. Want verantwoord betekent heus niet dat je niet mag genieten en snoepen. Verantwoord en gezond kan ook heeeeel lekker zijn! Denk eens aan pure (minstens 80%) rauwe chocola (mmm), rodebietenpannenkoekjes (mmm), kokoshavermoutkoekjes (mmm), gedroogde abrikoosjes met nootjes (mmm), zelfgemaakte aardbeienkokosijsjes (mmm), zwartebonen-brownie (mmm). Echt hoor, zo zielig zijn onze kindjes niet!

En wij zien dat onze kinderen zich over het algemeen hartstikke fijn voelen in hun gezonde lichamen! Een fijn cadeautje om ze geven, zo’n gezonde darmflora.

The post Is dat niet zielig al dat gezonde eten? appeared first on OERmoeders van Nu.

Volmaaktheid

Ideaal betekent zoiets als: ‘volmaakt’. Zijn wij mensen dat niet sowieso, ook al maken we fouten? Je kan het zo zien, dat ieder mens volmaakt is, alleen kan onze potentie er meestal niet volledig uitkomen door de omstandigheden. Handig dus als we als (aanstaande) ouders eerst onze eigen ‘troep’ hebben opgeruimd.

Natuurlijke behoeftes

Elke ouder zal ongetwijfeld zijn best doen om zijn kinderen (en zichzelf) in hun behoefte te voorzien en een stevige basis te geven. Het ontbreekt vaak aan kennis en de druk van de omgeving is vaak groot. Patronen zijn in onze cultuur geslopen en zijn niet altijd persé het beste voor onze kinderen. Wij proberen in ieder geval zoveel mogelijk onze intuïtie aan te spreken en te voelen wat het kind écht nodig heeft. Zit het wel écht te wachten op een babykamertje met tierelantijntjes of wil het liever bij jou zijn? Heeft het écht wel behoefte aan snoep of is het een gebrek aan voldoende vitaminen en mineralen?

Kennis en intuïtie

Aan de ene kant is het belangrijk om veel kennis vergaren en om te lezen over wat er allemaal mogelijk is. Aan de andere kant om vanuit deze informatie te voelen wat voor jou klopt. Elke ouder is anders en ziet de ideale opvoeding anders, doe vooral wat bij jou past.

Ontwikkeling en bewustzijn

Wij gaan ervan uit dat elke moeder zijn best doet. Elke moeder is in wezen een oermoeder. We hopen met deze site bij te kunnen dragen aan het opgroeien van zoveel mogelijk volwaardige en gelukkige kinderen. Kinderen die onder andere zichzelf mogen zijn, hun emoties mogen uiten, onvoorwaardelijke liefde ontvangen, gehoord worden, gezonde eetpatronen aangeboden krijgen en een liefdevolle verbinding met de natuur en hun omgeving kunnen ontwikkelen. We streven niet naar perfectie, wel naar ontwikkeling en bewustzijn.

The post Is een ideale opvoeding wel mogelijk in onze maatschappij? appeared first on OERmoeders van Nu.

Velen van ons zorgen (bijna) fulltime zelf voor onze kinderen. Mogelijk gecombineerd met opa’s en oma’s of andere vertrouwde mensen om ons heen. We doen het huishouden. Maken het eten. Doen de tuin. Helpen soms mee op school of clubjes. Doen boodschappen. Maar nee, werken doen we niet…zucht.

Stevige basis

Waarom? Omdat we het belangrijk vinden dat onze kinderen een stevige basis meekrijgen waarin ze zich aan 1 of 2 belangrijke figuren om zich heen kunnen hechten. Kinderen die al jong worden uitbesteed aan verblijven elders vertonen vaak veel hechtingsproblemen. Er zijn steeds meer onderzoeken over de negatieve effecten hiervan. We begeleiden dus liever zelf onze kinderen op hun pad naar volwassenheid, zolang en zoveel mogelijk. De basis wordt gelegd in die eerste jaren en we willen daar met liefde in investeren.

The post Werken jullie niet!? appeared first on OERmoeders van Nu.

Natuurlijke stroom

Ten eerste: in de praktijk blijkt juist vooral dat je kinderen nooit kunt verwennen met liefdevolle aandacht van een mama of papa. Het is namelijk geen kwestie van (ver)wennen aan een ouder dichtbij je, want dit is het natuurlijke uitgangspunt. Je kunt enkel (een soort van) wennen aan een ouder die afstand van je neemt. Maar dat is een onnatuurlijke situatie. Iets proberen te veranderen aan het volgen van natuurlijke instincten betekent namelijk dat je je zult moeten aanpassen, dat je iets wilt doen wat tegen je natuur ingaat. En dat kost over het algemeen juist meer moeite dan gewoon met die natuurlijke stroom meedrijven.

Vele voordelen

Ten tweede blijkt dat kinderen, bij wie er gehoor is gegeven aan hun natuurlijke instincten (a la continuüm-concept & attachment-parenting),  juist meer zelfvertrouwen hebben en beter kunnen aangeven wanneer ze zelf ergens klaar voor zijn. Zoals slapen in een eigen bed. En wanneer ze er zelf klaar voor zijn, zie je dat het zonder veel moeite gaat. Misschien wel eventueel samen met wat broertjes en zusjes, want samen is eigenlijk altijd gewoon leuker en gezelliger dan in je eentje!

Diverse onderzoeken wijzen uit dat samen slapen veel voordelen oplevert op lange termijn. Samen slapen lijkt zelfvertrouwen, eigenwaarde en intimiteit te bevorderen. Deze kinderen vertonen meer positief gedrag (gelukkiger, minder angstig) en vertonen meer tevredenheid over het leven.

En wist je dat 95% van de wereldbevolking samen met zijn kind op een kamer slaapt? Het niet met je kind slapen in onze cultuur is gekomen omdat het ooit een status-symbool werd en heeft dus niks te maken met of het beter is voor je kind of niet.

Samen slapen bevordert de sensitiviteit en gevoeligheid. Veel met hun kinderen samen slapende ouders ervaren dat ze meer afgestemd raken op hun baby en kind. Ze merken dat hun gevoeligheid ten opzichte van de behoeften en patronen van hun kind ook doorwerkt in hun gevoeligheid overdag.

Ouders die samen slapen met hun kinderen weten dat kinderen die in de kamer van hun ouders slapen geen reden hebben om bang te worden als het bedtijd is. Als ze ouder worden en verhuizen naar een eigen kamer, hebben ze een veilig en positief beeld van naar bed gaan. Ze hebben geen reden om het naar bed gaan te koppelen aan alleen zijn en gevoelens van eenzaamheid.

Natuurlijke behoefte

Kiezen voor samen slapen houdt in, dat je de behoefte van je kind om zijn ouders zowel overdag als ’s nachts om zich heen te hebben, accepteert. In essentie zegt de ouder daarmee tegen het kind dat, zolang het klein is, de ouder er voor hem zal zijn en in zijn behoeften zal voorzien. Samen slapende ouders zijn geneigd er van uit te gaan dat deze bereidwilligheid om ‘s nachts in te gaan op de behoeften van hun kind, doorwerkt gedurende de dag en dat dit positief bijdraagt aan de relatie met het kind.

Het is nooit echt onderzocht of het daadwerkelijk zo is, dat kinderen nooit meer bij hun ouders weggaan als ze bij je slapen. Er zijn alleen geen gevallen bekend waaruit dat blijkt. Veel samen slapende ouders vertellen dat hun kinderen terwijl ze groeien op fysiek, emotioneel en cognitief gebied, met geen of weinig aanmoediging in hun tweede of derde levensjaar bereid zijn in een eigen bed te gaan slapen. Deze gezinnen vertellen ook dat er veel manieren zijn om kinderen te helpen hun eigen slaapplek te vinden.

Gezinnen die samen slapen bekijken het slapen over het algemeen niet vanuit het idee dat gewoonten doorbroken moeten worden, maar als een patroon dat gehandhaafd kan worden, en dat continue in ontwikkeling is en verandert. Voor samen slapende gezinnen gaat het maken van een fundament van veiligheid en nabijheid boven vroege onafhankelijkheid.

Toch problemen?

Ook horen we bij samenslapers wel eens problemen. Er zijn zoveel factoren die meespelen in de ontwikkeling van een kind. Alleen samen slapen is geen garantie voor een optimale ontwikkeling, wel kan het een stevige basis geven en zijn de vele voordelen zoals hierboven bekend.

En wist je dat 95% van de wereldbevolking samen met zijn kind op een kamer slaapt? Het niet met je kind slapen in onze cultuur is gekomen omdat het ooit een status-symbool werd en heeft dus niks te maken of het beter is voor je kind of niet.

The post Zijn jullie niet bang dat jullie je kinderen verwennen en dat ze zelf niet alleen in slaap kunnen vallen als ze altijd maar met jullie samen slapen? appeared first on OERmoeders van Nu.