• Begin bij jezelf
  • Baby in buik
  • De eerste jaren
  • Van de natuur
  • Voor je leven
  • OERmoeders van Nu
  • OERmoeders van Toen
  • Wie wij zijn
  • Ervaringsblog
  • Veelgestelde vragen
  • Literatuur en Links
  • Contact pagina
  • Algemene voorwaarden
Skip to content
OERmoeders van Nu

Geschiedenis van het dragen

Posted on: 13 september 20162 juni 2017 Door Josette Zwier In DragenGetagd dragen • geschiedenis • grijpreflex • natuur • zoogdieren

De mens is van nature een drager, dat wil zeggen dat we onze kinderen optillen en meedragen totdat ze zelf mee kunnen komen met de groep.

Van oudsher kun je alle zoogdieren onder verdelen in grofweg drie groepen;

  • De verstoppers
  • De vluchters
  • De dragers

De verstoppers verstoppen hun baby’s om ze zo te beschermen tegen gevaren van buitenaf. Deze baby’s zijn hulpeloos en liggen erg stil. Hun vaders en moeders laten ze achter als ze zelf bijvoorbeeld opzoek gaan naar eten. De baby’s blijven zo stil mogelijk op ze wachten om zichzelf niet te verraden aan roofdieren. Voorbeelden van verstoppers zijn: honden, katten, leeuwen en muizen.

De vluchters baren baby’s die vrijwel direct na de geboorte al mobiel zijn en kunnen vluchten als er gevaar is. Ze zetten meteen al hun eerste stappen en gaan zo met de groep mee. Voorbeelden van vluchters zijn: koeien, schapen en herten.

De dragers dragen hun kind bij zich. Deze baby’s zijn gemaakt om gedragen te worden, de handjes en voetjes wijzen naar binnen en er is direct vanaf geboorte een grijpreflex. Deze baby’s zijn hulpeloos zonder hun moeder. Voorbeelden van dragers zijn de kangoeroe, de aap en…. de mens dus!

De mens is dus gemaakt om te dragen, maar waarom doen we dat niet meer?

Hierin kunnen we als eerst de nuance aanbrengen dat in het merendeel van de culturen op de wereld de kinderen nog wel gewoon gedragen worden. Slechts in klein aantal rijke westerse (en vlakkere) landen is het dragen van kinderen op de achtergrond geraakt. Dat is ongeveer zo gekomen:

Een lang verhaal dat begon in de middeleeuwen. Rijke vrouwen hadden soms een ‘min’ om hun kind(eren) te voeden: Hoe verder je kind bij je weg kon zijn, des te meer geld en aanzien je had. Het ‘gewone volk’ kon dit niet zomaar betalen, het was weggelegd voor de allerrijksten. Toen rond 1900 de kinderwagen zijn intrede deed, werd ook dit een statussymbool. Eerst voor de hele rijken, ze hoefden hun kind niet te dragen maar konden het heel luxe meerijden in een karretje. Het kind werd nu geduwd in plaats van gedragen. Het heeft dus te maken met status en geld. Toen de kinderwagens betaalbaarder werden voor het ‘gewone volk’ waren er een heleboel mensen die dit dan ook wilden, net zoals de rijken. Naderhand bleek dat het dragen van je kind niet alleen noodzakelijk is omdat het kind zelf nog niet kan lopen, maar dat er nog veel meer voordelen aan verbonden zijn! Dit geldt overigens ook allemaal voor samen slapen.

Gelukkig komt hier nu weer verandering in en worden baby’s steeds weer meer gedragen in onze cultuur, zoals de natuur het bedoeld heeft.

  • Klik om te delen op Facebook (Wordt in een nieuw venster geopend)
  • Klik om te delen met Twitter (Wordt in een nieuw venster geopend)
  • Klik om op Pinterest te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)

Gerelateerd

  • ik stelde mezelf teleur
.
De zoektocht naar een lievere ik verliep een hele lange tijd stroef. Ik snapte maar niet hoe anderen dat deden. Ik probeerde wat kilo's kwijt te raken om lekkerder in mijn vel te zitten en paste mijn eetpatroon aan. Toch pakte ik 's avonds weer die reep chocolade. En dat wijntje, koekje, snoepje, cola'tje en stukje taart.
.
Iedere keer dat ik een (vr)eetbui had was ik teleurgesteld in mezelf. Ik kon mezelf dan echt de grond in stampen. Waarom kon ik niet zo sterk zijn? Waarom had ik niet de wilskracht om mijn doel te bereiken? Het gaat me nooit lukken. Ik zal altijd zo blijven.
.⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
Mijn zelfvertrouwen daalde tot het nulpunt na zo'n actie. Wat heb ik me vaak rot gevoeld. Ik was er zo ontzettend klaar mee dat ik de moed bij elkaar raapte en hulp zocht. Ik erkende dat ik mijn patroon niet zelf kon doorbreken. Ik leerde tijdens mijn zoektocht dat het allemaal niet zo moeilijk is, maar dat we op school simpelweg nooit hebben geleerd hoe wij het beste voor ons lichaam kunnen zorgen. .
Hoe bizar is dat?! Een lichaam dat een heel leven mee moet en wij leren niet hoe het werkt. Hoe we er het beste voor kunnen zorgen. Hoe we een gelukkig leven kunnen leiden door goed voor jezelf te zorgen. Hoe je een basis creëert voor een lieve leefstijl.
.
Ik begon de basis te integreren binnen mijn leven. Een basis die ervoor zorgt dat ik mij mentaal beter voel, dat ik meer energie heb om te bewegen en meer tijd over heb voor activiteiten die mij zielsgelukkig maken. Ik heb gevonden wat ik zocht..
.
Hoe is dat bij jou? Heb jij al gevonden wat je zocht? Weet jij al met welke basis jij een lieve leefstijl kunt creëeren? Of heb jij ook een beetje hulp nodig?

#hsp #highsensitive #hoogsensitief #hooggevoelig
  • Het zonnetje schijnt weer
.
Ik stond te springen om een kindje te verwelkomen in ons leven. Toch hebben we een lange tijd geen gehoor gegeven aan die wens. Bewust, omdat ik voor mijn gevoel nog niet kon bieden wat ik graag zou willen voor een kind. Ik wilde eerst lekker in mijn vel zitten, zodat het zou kunnen opgroeien in een warm thuis.
.
Ik zie het vaak om me heen. Ouders die snauwen naar de kinderen omdat het "vervelend" is. Ouders die te weinig energie hebben om samen een spelletje te spelen. Ouders die niet weten wat er in het hoofd van hun kind omgaat. Simpelweg omdat ze het te druk hebben met zichzelf. Te druk met zich staande houden binnen de norm van de maatschappij. Eigenlijk dus "vervelende" ouders ipv kinderen 🙊.
.
Dat is precies wat ik niet wilde. Wij streven naar een thuis waarin iedereen tevreden is met zichzelf. Waar we heel veel lachen, liedjes zingen, spelletjes doen en plagen. Waarin ieder zichzelf mag zijn. Ook wanneer je boos bent of verdrietig. Want juist als we even niet zo lekker in ons velletje zitten, hebben we die ander zo ontzettend hard nodig.
.
In de tussentijd werkte ik dus aan mezelf om datgene te kunnen bieden wat ik zo graag zou willen. Een moeder die kan lachen en in is voor een grapje. Een moeder die trots is op haar lichaam, ongeacht dat het niet perfect is. Een moeder die af en toe de controle kan loslaten en de boel de boel laat om een spelletje te spelen. Een moeder die Flore kan laten opgroeien in een fysiek én mentaal veilige omgeving.
.
En dat streven hebben we iedere dag weer. Dagelijks dansen we een rondje rond de kamer, zingen we heel veel liedjes én worden we blij als we elkaar weer zien. Ook helpen we elkaar als we even niet zo lekker in ons velletje zitten. Het zonnetje is weer gaan schijnen en o wat voelt dat fijn. En als het soms een paar dagen regent of stormt, weten we nu zélf dat zonnetje weer te vinden. .
Ik ben benieuwd. Kun jij jouw kinderen geven wat ze nodig hebben of zit jij nog niet zo lekker in je velletje? Verkeer jij in een storm of schijnt de zon? En als het stormt, kun jij dan zelf het zonnetje weer opzoeken of heb je hierbij hulp nodig?
  • Behoefte aan tiet
.
Al negen en halve maand zien mijn avonden er zo uit. Vanaf half 8 lig ik in bed om Flore in slaap te voeden. Wij kiezen ervoor om haar behoeften te volgen en dat betekent ook dat ik mijn eigen behoeften soms parkeer. Dat betekent niét dat ik niet goed voor mezelf zorg. Juíst door goed voor mezelf te zorgen kan ik er voor haar zijn.
.
Eén van Flore haar behoeften is nabijheid tijdens het slapen. En tiet, dat ook. Na de kraamweek was zij 's avonds totaal overstuur. Tranen, frustratie en gekrijs. Van beide partijen. Machteloos voelde ik mij. Tot ik haar op de derde dag liet drinken. Ze tankte zich vol tot ze voldoende had om te kunnen slapen. Niemand vertelde me in mijn kraamweek over clusteren en voeden op verzoek. .
Tot vandaag durfde ik het maar een enkele keer hardop uit te spreken. En bij die enkele keren dat ik het deed kreeg ik steeds een klap in mijn gezicht. "Oeh dat is slecht", "weet waar je aan begint", "zo leert ze het nooit", "niet teveel verwennen he", waren zomaar wat reacties. Het oordeel galmde nog dagen na in mijn hoofd. Alsof ze mij vertelden dat ik een slechte moeder ben. Dat ik niet hard genoeg mijn best doe en dat ik het slechtste voor heb met dit kleine meisje.
.
Want wie durft er te denken dat je een slechte moeder bent als je iedere avond je eigen behoeften aan de kant zet. Als je iedere keer als je kind wakker wordt beschikbaar bent om het weer in slaap te helpen. Als je iedere avond je best doet om een bijdrage te leveren aan de ontwikkeling van de hersenen. Wie? Naar mijn idee hebben die mensen nog te weinig kennis over de behoeften van een baby.
.
De maatschappij leert ons "de standaard", maar ik vind dat we die standaard eens flink moeten bijschaven. Ik ontvang graag het telefoonnummer van iedere moeder die een kind heeft dat vanaf dag 1 iéder slaapje op de dag in het eigen bedje doet zónder te huilen. Ik zweer je dat het niet bestaat. Geen slechte moeder meer op de wereld dus vanaf nu. Iedere moeder doet haar best. En mocht je geinteresseerd zijn: lees dan "wat baby's nodig hebben", het boek dat @_melanievisscher_ schreef.

@oermoedersvannu

Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies.
Bekijk het volgende voor meer informatie, inclusief hoe je deze verwijdert of blokkeert: Ons cookiebeleid

 

Oermoeder van Nu

Ga naar

  • Ervaringsblog
  • Veelgestelde vragen
  • Begin bij jezelf
  • Baby in buik
  • De eerste jaren
  • Van de natuur
  • Voor je leven

Over ons

OERmoeders van Nu is een netwerk van moeders en verzamelpunt van informatie voor ouders die net als wij streven naar een gebalanceerde opvoeding, waarin we cultureel gebonden waarden kunnen loslaten, onze instincten kunnen vertrouwen en toch mee kunnen draaien in de maatschappij. ontmoet ons

Populaire artikelen

  • Een holistisch verloskundige… waarom?
    Een holistisch verloskundige… waarom?
  • Mag jouw baby van 9 maanden echt geen hapje softijs?
    Mag jouw baby van 9 maanden echt geen hapje softijs?
  • Orgaanklok
    Orgaanklok

Volg ons op

  • Bekijk het profiel van oermoedersvannu op Facebook
  • Bekijk het profiel van oermoedersvannu op Instagram
OERmoeders van Nu © 2016 - 2023
Ontworpen met hart en ziel door Studio Maanstof
Naar boven