We zijn enorm kritisch op onszelf. Dit zit zo’n beetje in onze hele cultuur verweven en we krijgen het van kleins af aan mee en zien het om ons heen. Er zijn een heleboel verwachtingen, van anderen en van jezelf. En er is een hele hoop gemis, van acceptatie, waar we voortdurend naar opzoek zijn. Maar in ons voorbeeld hebben we vooral kritiek meegekregen en maar weinig acceptatie. Het moet vaak beter en perfecter, is het niet van een ander, dan wel van jezelf. Misschien is het ook wel iets mens-eigens, het beste uit jezelf willen halen, maar dan (te) ver doorgeslagen en komt dat hier en nu tot uiting in de vorm van (extreme) zelfkritiek.

Doordat we toch op zoek blijven naar die acceptatie, doen we steeds meer aan zelfhulp: Je angsten onder ogen komen en je blokkades oplossen. Als we alles uit de weg ruimen, dan ontstaat er ruimte om te doen en zijn wat we willen. Dan is er niets meer dat ons tegen houdt in het tot bloei laten komen van onszelf.

Wees lief voor jezelf, zo creëer je een voedingsbodem om op te groeien!

Maar als je dan bezig gaat met jezelf en blokkades die je ervaart of waar je tegen aanloopt, dan ligt het al gauw op de loer dat je ook hierbij weer kritisch naar jezelf gaat kijken… Je doet je best, maar het is nog niet goed genoeg en je wordt zo steeds kritischer op jezelf, waar je je vervolgens weer schuldig over voelt, want je ervaart weer blokkades of angsten of andere stomme gevoelens.

Misschien nog wel belangrijker of fundamenteler dan die actieve zelfhulp en het werken aan jezelf om blokkades op te lossen, is je zelfliefde en zelfacceptatie.

Zelfliefde

Zelfliefde en zelfacceptatie gaan over jezelf onvoorwaardelijk accepteren. Ook op momenten waarvan je het idee of gevoel hebt dat je faalt. Juíst op die momenten. Anna Myrte haar wijze woorden: Wees goed voor jezelf, heb zelfcompassie, veroordeel jezelf niet, accepteer jezelf met al je angsten en onzekerheden en loop er niet voor weg. Als je zo leeft, maak je ook schoon schip. Niet omdat je zo hard aan jezelf aan het werk bent, maar omdat je vanuit zachtheid in het leven staat en niet méér van jezelf eist dan te zijn wie je bent. En als dat niet lukt, dan accepteer je dat ook…

Het betekent niet dat je wegloopt voor moeilijkheden of dat het leven altijd maar makkelijk is, maar het betekent dat je verder kijkt dan het verhaal dat je over jezelf vertelt. Je gedachten zijn er, komen en gaan, je hebt ze, maar je bent ze niet!

Het is erg belangrijk is om jezelf lief te hebben. Om zacht en mild voor jezelf te zijn. Want als je jezelf support en liefhebt, dan geef je jezelf een voedingsbodem om op te groeien!

Uiteindelijk zijn we het meest gelukkig als we helemaal onszelf zijn.

Hoe dan?

Eerst is het misschien heel raar om jezelf lief te hebben en te accepteren. Je bent zo gewend om alle onvolkomenheden van jezelf te zien, te bestuderen en zelfs te willen veranderen. Maar die strenge blik naar jezelf kun je loslaten. En eigenlijk is dat vrij eenvoudig. De beste tip daarbij is denk ik: Wees je eigen moeder.

Beschouw de situatie alsof je kritiek hebt op je eigen kind en laat de leeuwin in jezelf ontwaken om over dat (kwetsbare) kind te waken. Omarm dat kind in jezelf, geef jezelf die zelfliefde. Hoe zou je reageren als het werkelijk om je kind ging? Wat zou je daar dan tegen willen zeggen?

Dat kind in jezelf is er nog steeds. En jij mag daarvan de moeder zijn. Jij mag daarvoor opkomen en het een stem geven! Schenk jezelf die vergeving, acceptatie en liefde.

The post Zelfliefde appeared first on OERmoeders van Nu.

Druk, druk, druk

Bijna ongemerkt en zonder dat we het vaak door hebben zijn we voortdurend druk, druk, druk. Zelfs als we rustig gaan zitten hebben we nog een heleboel gedachten of zetten we misschien een muziekje aan. Toch is stilte een voorwaarde om tot inzichten te komen. En we komen pas toe aan verwerken van ervaringen, emoties en gedachten als daar de tijd voor wordt genomen. Een moment van niet-oordelen, niet-handelen, niet doen. Stilte.

Zo creëer je steeds meer aandacht voor je innerlijke kompas.

Velen van ons verwerken ervaringen alleen in de nacht waardoor we vaak slecht slapen. Overdag wat vaker de stilte opzoeken kan dan werken. Door mediteren bijvoorbeeld. Vind je dit moeilijk, probeer het dan samen met iemand te doen. Of vind een andere manier die bij jou past. Er zijn veel geleide meditaties op youtube te vinden die je kunnen helpen. 5 minuten per dag kunnen al een wereld van verschil maken. En natuurlijk zijn er genoeg momenten te vinden die je er ook voor kan gebruiken, het wachten op de bus, het ophangen van de was, de broek van je zoontje naaien…allemaal momenten dat je even naar stilte kan gaan, naar je ademhaling. Gedachtes hoef je enkel te erkennen en op een wolkje of treintje te zetten. Zo creëer je steeds meer aandacht voor je innerlijke kompas. Dit kompas vertelt ons waar we gelukkig van worden en helpt ons met keuzes maken. Maar het heeft wel de ruimte nodig, de stilte om gehoord te worden.

Schuldgevoel?

De meesten van ons werken veel. Werken als baan of als thuismoeder. Er is altijd wel iets te doen. Lukt het jou om in al deze drukte ook voldoende pauzes te nemen? Even een kopje thee drinken en als die op is: nog even te blijven zitten? Of misschien wel even te gaan liggen en wat yoga-oefeningen te doen? Lukt dat, zonder schuldgevoel? Onze cultuur is doordrenkt met schuldgevoelens over het moeten presteren, dus is het niet zo gek dat je dit ook tegenkomt. Kijk hiernaar en vertel je zelf dat het ok is, als je tijd voor jezelf neemt. Sterker nog, je bent het voorbeeld voor je kinderen. Zonder tijd voor jezelf kun je geen écht aanwezige moeder zijn. Iedereen heeft ruimte voor zichzelf nodig om gelukkig te zijn.

Vroegah…

Ja komen we weer…vroeger was het altijd beter? Nou niet in alle opzichten. Maar vroeger deden we veel meer samen, leefden we in gemeenschap en zelfs de generatie van onze ouders had vaak nog wel hun ouders wat dichter om zich heen, zodat tijd beter verdeeld was (en er was veel minder afleiding natuurlijk). We zijn de eerste generatie die er echt helemaal alleen voorstaat, op de lieve opa’s en oma’s na die tijd vrij maken en soms stad en land afreizen om ons bij te staan. Over het algemeen staan we er als gezinnetje alleen voor en het is dus niet zo gek dat we druk, druk, druk zijn.  Er moet brood op de plank komen, het huishouden moet draaien, we willen de kinderen voldoende bijbrengen en dan zélf ook nog aan onze trekken komen.

Vroeger deden we veel meer samen, waardoor de tijd beter verdeeld was.

Leven in verbinding met anderen in de vorm van gemeenschap is wellicht geen gek idee om weer op te zoeken. Zelf iets opzetten of een plek zoeken kan in eerste instantie een hele (drukke, intense) weg zijn, maar ook de moeite waard en kan uiteindelijk meer rust creëren.

Pauzes

Er zijn meer stappen waar je aan kan denken, om je wereld minder druk, druk, druk te maken. Je bewust worden dat de drukte een keuze is, is ook al een stap op zich. “Gebrek aan tijd is zelden het probleem, het doorhollen is een valkuil,” zegt Margriet Darwinkel, happy-family coach en schrijfster van het boek: opvoeden vanuit het hart. “Stel prioriteiten en betrek je kinderen hier vooral bij, neem ze serieus en je zult versteld zijn van hun inbreng. Probeer elke week op een vast tijdstip samen te komen om de week door te nemen en plannen te maken voor de komende week.”

Zonder gebabbel ontstaat er namelijk ruimte voor dieper contact.

Vaker een moment van ‘rust’ inplannen kan al veel doen. Ook als je veel werkt achter een computer kan het fijn zijn je te laten herinneren om af en toe een pauze te nemen. Er zijn hiervoor geweldig handige apps om je te helpen herinneren een (kleine) pauze te nemen, je kunt zelf de voorkeuren aanpassen. Kijk wat voor jou werkt en zoek jouw momenten van stilte op en vraag er gerust hulp bij als dat nodig is. Ook de natuur kan helpen gedachtes los te laten: maak vaker een wandeling samen, ga naar buiten!

Heilige momentjes

Heb je door de week al voldoende momentjes die je samen met je partner spendeert? Of jullie samen als gezinnetje? En jij, heb je tijd voor jou helemaal alleen? Het kan zijn dat als je deze momenten niet inplant, ze er te weinig zijn. Je kunt dan ‘heilige’ momenten afspreken. Momenten dat je even samen komt en iets bewust samen doet. Iets wat jij of jullie echt fijn vinden, maar wel iets waar ook ruimte is voor stilte. Zonder gebabbel ontstaat er namelijk ruimte voor dieper contact. Een filmavond is ook leuk, maar past niet in de categorie ‘heilig momentje’. Denk eerder aan een brei of yoga moment, een massage of deelmoment(wat ligt er op je hart?), een rustige spelletjes avond, een (stilte)boswandeling… Zo heb je elke week momenten om naar uit te kijken en geeft het ook nog eens wat structuur aan de week. De meeste kinderen (en ouders) ervaren dit als zeer prettig. En misschien kunnen de kinderen nog wat meer meehelpen in het huishouden, waardoor er meer ruimte is om samen dingen te doen? In een gelijkwaardig overleg kunnen vaak prachtige oplossingen ontstaan.

The post Stilte appeared first on OERmoeders van Nu.

Opvoeden vanuit je hart, op jouw manier.

Moeder worden lijkt iets heel vanzelfsprekends. Veel meisjes droomden er vroeger al van kleins af aan van, om moeder te worden. Een droom die later werkelijkheid wordt. Je voelt de liefde vanaf het begin dat je kleintje in je buik zit, hij of zij in je armen ligt na de geboorte. Samen ouders worden, iets waar je naar verlangde. Een droom die werkelijkheid werd.

Voor sommigen van ons blijft die droom realiteit, maar voor anderen onder ons, misschien jij zelf wel, was ergens onderweg voelbaar dat je als moeder van die roze wolk afviel.

Roze wolk

Naast dat moeder zijn heel fijn kan zijn, kan het ook echt heel anders voelen. Je voelt je onzeker of angstig. Je reageert te fel naar je kinderen, hebt ruzie met je partner. Hebt moeite met grenzen stellen. En ineens hoor je jezelf zeggen ‘ik zou het toch anders doen dan mijn eigen moeder!’. De tranen staan je nader dan het lachen.

Van moeder tot moeder

Als kind maken we van alles mee, fijne dingen en ook dingen die te groot zijn. En juist die fijne dingen willen we graag anders doen dan onze ouders. Maar hoe komt dat toch dat je ondanks dat je het jezelf had voorgenomen, toch hetzelfde doet als je moeder? Je doet zo je best, je wilt je eigen manier van opvoeden neerzetten, vanuit jouw hart, en toch….het lukt niet, of niet altijd. Dat heeft te maken met oude patronen die je ontwikkelt als kind en overneemt van je ouders.

Omdat deze patronen zo oud zijn, zitten ze diep opgeslagen in je lijf.

Wanneer je iets meemaakt in het leven dat te ingewikkeld en te groot is, reageer je daarop vanuit een overlevingsstrategie, een paraplu die je opsteekt voor de regen. Een manier van reageren die je als kind al ontwikkeld hebt, omdat je het toen nodig had. Omdat deze patronen zo oud zijn, zitten ze diep opgeslagen in je lijf en komen ze steeds ook weer terug, hoe hard je je best ook doet om de dingen anders te doen.

Oude patronen zijn eigenwijs

Je wilt het anders. Je leest erover. Hebt lange gesprekken met vriendinnen onder het genot van een latte macchiato of een goed glas wijn. En inmiddels weet je écht wel hoe het anders moet en je gaat er helemaal voor. Gezonder eten, tijd voor jezelf inplannen, liefst twee keer per dag mediteren, 5-10 minuten zou al genoeg zijn om tot rust te komen, om emoties wat meer naar de achtergrond te laten verdwijnen. Leven in het hier en nu. Of wellicht heb je, net als ik wel eens, symbolisch vervelende ervaringen verbrand om zo je verleden los te laten.

En ja, het hielp allemaal.

Even.

Want op een gegeven moment reageerde je toch weer hetzelfde, reageerde je je af op je kind, je partner. Deed het toch weer zeer dat je kindje steeds maar niet naar je luistert. Uiteindelijk blijven zowel jij als je gezin last hebben van je oude patronen, al doe je nog zo je best.

Diep niveau

Patronen zitten heel diep opgeslagen in ons lijf en je hebt misschien al gemerkt dat je ze met je denken niet hebt kunnen doorbreken. Je moet dus naar het diepe niveau in je lijf om het anders te kunnen gaan doen. Je lost een patroon namelijk nooit op het niveau op waarop het ontstaat, maar op de laag eronder. Om te weten hoe je een patroon kunt doorbreken, is het belangrijk om te weten hoe het ontstaat. Daarvoor neem ik je mee naar de bron.

Van buik naar buiten

Vanuit de Innerscore Methode waar ik mee werk in mijn praktijk, zie ik ons lijf als een fabriek. Je stopt daar dagelijks voeding, zuurstof, water in. Het lichaam produceert daarmee groei, beweging, geluid en warmte. En ook gevoelens. De basis van die productie ligt in je buik. In tegenstelling tot wat altijd wordt gezegd: Je gevoel zit niet tussen je oren. Daar voel je niets, behalve als je stevige hoofdpijn hebt. Gevoel zit wél in je buik, je maag, je keel. Je hersenen zijn de schakelkast, geven de opdracht om het te voelen. Dat wat wij in ons lijf stoppen, verlaat via een natuurlijk proces ons lijf. Wanneer er een gevoel wordt aangemaakt in de fabriek, moet dat er in principe boven in je lichaam ook weer uit. Bedenk maar: als je lacht gaat als vanzelf je mond open en komt er geluid uit. Probeer het maar eens tegen te houden. Het zal er met een kracht in de vorm van proesten uit komen. Hetzelfde geldt voor verdriet: tranen springen in je ogen, je bedenkt ze niet.

Dat wat wij in ons lijf stoppen, verlaat via een natuurlijk proces ons lijf.

Als je nu heel vroeg in je leven dingen tegenkomt die te groot voor je zijn (en dat zijn ze voor een klein kind nogal gauw), dan kun je besluiten dat je die gevoelens niet meer wilt ervaren. Het gaat daarbij om gevoelens als onmacht (want je kunt als klein kind niet weglopen uit een situatie), je boosheid (want je kunt je niet verdedigen) en je verdriet (want je krijgt niet wat je nodig hebt). Je kunt ook de situatie niet relativeren, want je hebt hem nog nooit eerder meegemaakt. Voor een kind is vanaf dag 1 immers alles nieuw. En dat begint al als je in de buik zit en bij je geboorte.

Blauwdruk

Dat niet-voelen doe je door fysieke blokkades aan te brengen. Een blokkade creëer je door bijvoorbeeld je buik op slot te zetten: je ademt er niet meer naar toe, want daar bevindt zich de gevarenzone. Normaal gesproken hoort een ademhalingsspier tot in je buik te werken. Je kunt ook gevoelens in je maag blokkeren of je keel dichtzetten. Zolang je gevoelens niet via de bovenkant eruit gaan, doorvoel je ze ook niet. Je lijf beschermt jou zo dus letterlijk voor de pijn die gepaard gaat bij de ervaring. Deze blokkades zijn aan de buitenkant, in je gezicht, zichtbaar in de vorm van non-verbale signalen. Een strakke en gespannen mond om de emoties binnen te houden, kaken op elkaar om je te verbijten, uitschakelen en contact uit de weg gaan, letterlijk niet voelen, bevriezen. Dit zijn je patronen die zo moeilijk te doorbreken zijn: oude besluiten die je op een heel diep niveau in je lichaam genomen hebt. Dus elke keer wanneer je lijf gevaar ruikt, en dat kan al bij ogenschijnlijk hele simpele dingen, dan beschermt je lijf je dus. Eigenlijk heel attent, alleen er komt een moment waarop die oude patronen niet meer voor je werken, maar tegen je werken. Je eerste oude besluit neem je al bij je geboorte, dat werkt door als een blauwdruk voor hoe je in het leven staat, hoe je reageert op wat het leven je biedt.

Verlangens

Als (oer)moeder wil je niets liever dan zuiver reageren naar je kind, je wilt je kind zien in wat het nodig heeft, er voor je kind zijn als hij of zij het lastig heeft, je kind helemaal ontvangen. Maar ja, de pijn van je kind kan jou ook diep raken. En dan reageer je dus, zonder dat je het wilt, vanuit je eigen oude pijn. Niet helpend, en pijnlijk voor zowel jou als je kind. Het kan al bij hele simpele dingen gebeuren. Je kind luistert niet naar je terwijl je al een paar keer iets hebt aangegeven (niet aan de kachel komen want je brand je handje, of aan tafel komen want we gaan eten). Dat niet luisteren of kinderen die bijvoorbeeld veel boos op je zijn, kan heel lastig voor je zijn wanneer je zelf als kind vroeger ervaren hebt dat je niet gehoord werd. Als je opgegroeid bent bij een zieke moeder en dominante vader, dan zal er niet zoveel ruimte voor je zijn geweest, of wanneer je een ziek broertje of zusje had, wordt het ook lastig om te voelen waar jouw plek is. Kleine dingen als je eigen kids die niet luisteren of zelf heel hulpbehoevend zijn, kan heel ingewikkeld zijn en je raken. Oude pijn zoals ‘ ik sta er alleen voor, er wordt nooit eens naar mij geluisterd of ik doe er toch niet toe…’ En van daaruit reageer je op manier die je niet wilt.

Doorbreken

Ze zijn te doorbreken, zeker wel, al voelt het soms misschien als onmogelijk. Je doorbreekt ze alleen niet vanzelf. Tips hebben een beperkte houdbaarheidsdatum omdat je deze bedenkt. En juist met je denken heb jij je oude besluiten bedacht. Problemen los je nooit op, op het niveau waarop ze zijn ontstaan, maar op de diepere laag eronder. De oplossing ligt op de laag eronder, op het niveau waar jij je oude besluiten hebt genomen, op het niveau van je oude pijn, je lijf. ‘Oké en nu dan?’ hoor ik je denken. Ik geef je graag wat inzichten mee en leg je uit wat er voor nodig is om op die diepere laag te komen.

De oplossing ligt op de laag eronder.

Besef allereerst dat je met deze inzichten al heel ver bent. Het is écht een belangrijke bewustwording: het zien dat jouw huidige manier van reageren ontstaat door de nog in jou aanwezige oude pijn. Je bent dus geen slechte moeder (als je dat al voelt) en het gaat dus niet over schuld dat je niet de moeder bent op dit moment die je graag zou willen zijn. Als je het anders zou kunnen, dan zou je dat namelijk allang gedaan hebben. Weten waar iets vandaan komt is het halve werk! Besef dat jij zelf als bescherming je oude besluiten hebt bedacht. Wanneer je daar verantwoording voor neemt (i.p.v. je schuldig voelt), kun je het gaan veranderen.

Compassie

Wees niet te streng voor jezelf, maar heb compassie met jezelf. Verwacht niet van jezelf dat je dit zomaar even oplost. Het kan zijn dat het juist jouw strategie is om alles zelf te doen, tja, dat maakt het wat lastiger. Maar sommige dingen kun je gewoon niet alleen, hoef je ook niet meer alleen te doen.
Probeer wat humor toe te passen, dat relativeert de boel een beetje. Lach eens om jezelf wanneer je ‘het weer doet’. Neem je gevoelens niet altijd serieus, want er is meer dan jouw gevoel. Het lost het niet op, dat is zeker waar, maar het verzacht wel.
Verlos jezelf van je oude pijn zodat je je blauwdruk kunt veranderen. Het oplossen van de oude pijn in je lijf maakt dat je jezelf bevrijdt van oude patronen en dat je weer in verbinding komt met je verlangen, wie jij ten diepste bent. En dat is het niveau waarop je als moeder voelt dat je zuiver kunt zijn, je kind werkelijk kunt ontvangen in alles wat het voelt en meemaakt.

Hoe doe je dat nou, oude pijn opruimen?

Er zijn veel manieren om oude pijn op te ruimen. Een zeer effectieve methode is de Innerscore methode. Deze brengt je in staat om naar de bron te gaan van je oude patronen. Bij de Innerscore-methode ga je terug naar het niveau van je lichaam, terug naar het moment waarop deze pijn is ontstaan. Want toen heb je dat oude besluit genomen. En deze oude pijn doet nog steeds zeer en maakt dat je nog steeds elke keer je oude patronen inzet om jezelf te beschermen. In een Innerscore sessie maak je contact met je lichaam. Er ontstaat een diepe lichaamsconcentratie waar je letterlijk deze oude pijn gaat voelen, je lijf gaat reageren. Door in contact te zijn met je lijf, te voelen wat jouw lijf op dat moment doet, herken je je oude besluiten. Zoals je ook in het dagelijks leven voelt dat je keel dicht gaat zitten bijvoorbeeld als iemand boos op je wordt, maar dan dus nog veel dieper.  De bedoeling is om letterlijk die oude pijn op te gaan ruimen. We geven het geen plekje, maar ruimen echt op, uit je lijf. Pas dán is er ruimte voor je verlangen, voor je nieuwe besluiten vanuit je verstand en je wijsheid van nu. Dit doe je op  je eigen tijd, eigen tempo en jouw manier. Ook PRI is een effectieve methode om patronen te doorbreken en kan interessant zijn om te gebruiken. Er zijn vele wegen naar Rome:-).

Vrij

Wanneer je een nieuw besluit op dit diepe niveau van je lichaam neemt, zet het zich van binnenuit vast in jouw lijf. En wanneer jouw lijf dan weer gevaar ruikt, is er niet meer je overlevingsstrategie om in te zetten, maar vindt jouw lijf daar je nieuwe besluit, ‘je nieuwe blauwdruk’. En zul jij dus als vanzelf anders reageren, vanuit je verlangen, vanuit wie jij bedoeld bent te zijn.

Je maakt de weg vrij voor je kinderen om zichzelf te kunnen zijn.

En dat werkt door op alle fronten in je leven, je relatie, gezin, je kinderen, je werk. Je maakt daarmee ook de weg vrij voor je kinderen om zichzelf te kunnen zijn, zichzelf te ontwikkelen. Je draagt bij op een heel zuivere manier dat je kinderen goed hechten en stabiele volwassenen kunnen worden. Je gaat een zuivere verbinding aan met jezelf en je kinderen, wat helpt te leven vanuit je verlangen. Je kinderen kunnen de wereld gaan ontdekken!

The post Oude patronen doorbreken appeared first on OERmoeders van Nu.

Het is alleen niet altijd even gemakkelijk. Want ook al is je kind veilig gehecht, elk kind gaat door fases heen, komt moeilijkheden tegen in het leven. En dat raakt. Wanneer je kind het moeilijk heeft, word je als ouder geraakt. Alles wat met jouw kind te maken heeft, heeft indirect met jouw innerlijke kind te maken. Dan worden dus jouw pijnlijke plekken geraakt. En daar waar je eerst nog zo met je kind in verbinding kon blijven, daar waar je samen ouders kon zijn, wordt het ineens allemaal een stuk moeilijker. Eenzamer soms ook.

Wat wordt er bij jou geraakt door je kind?

Geraakt worden door je kind gaat soms heel gemakkelijk. Je kind wijst je af, luistert niet naar je, doet niet wat je vraagt, slaat je misschien. Het komt ’s avonds 20 x uit bed omdat je kleintje je nodig heeft. Misschien wordt je kind gepest, kan het niet goed opkomen voor zichzelf, is het veel boos?

Om in verbinding te kunnen blijven met jezelf, je kind en je partner op momenten dat je geraakt wordt, is het belangrijk dat je als eerste onderzoek wat er precies bij je geraakt wordt.

Voel je je afgewezen door je kind? En waar ken je dit gevoel van? Voel je je alleen wanneer je kind niet luistert? Wordt jouw eigen boosheid geraakt door je kind? En waar ben je boos over? Heb je het gevoel het niet goed te doen als ouder? En hoe lang ken je dit gevoel al?

Weten wat er geraakt wordt, geeft je inzicht in jezelf, waar je vandaan komt. Het brengt je compassie voor jezelf en je kind. En je gaat je beseffen dat ‘onhandelbaar‘ gedrag bij je kind dus eigenlijk niet bestaat.

Aan de slag

Wat doe jij als je geraakt wordt? Je kind raakt iets in je, je weet inmiddels wellicht ook wat er geraakt wordt. En hoe reageer je wanneer je zelf zo geraakt wordt?

Sluit je je af? Word je boos? Loop je weg? Of ga je juist harder je best doen om te krijgen waar je zo’n behoefte aanhebt? Waar je, vanuit je boosheid, vindt dat je recht op hebt? Zonder dat je nog ziet wat de ander voelt?

Wanneer je geraakt wordt door je kind, reageer je vanuit oude pijn.

En op welke wijze ben je op dat moment samen ouders? Lukt dat nog? Vaker hoor ik dat dit juist de redenen zijn waarom partners ruzie krijgen. Want wanneer je geraakt wordt, reageer je zelf ook vanuit oude pijn. En dat zijn nu vaak niet de meest helpende manieren van reageren. Het samen ouders zijn is dan een hele uitdaging. Je gaat jezelf namelijk beschermen.

Samen ouders zijn, sterk en in verbinding, vraagt dat je weet waarom je reageert zoals je reageert.

Beschermingsmechanisme

Wat is jouw manier om jezelf te beschermen? Wanneer je geraakt wordt, doe je wat je altijd deed. Je doet wat je kent. Je zet je overlevingsstrategie in om jezelf te beschermen. Dat is niets anders dan een paraplu opsteken voor de regen. En jouw manier van beschermen heb je al ontwikkeld toen je heel klein was.

Wanneer je iets meemaakt dat te groot is, en voor een kind is iets al heel gauw te groot, dan stelt jouw lichaam ergens een blokkade in, om niet te hoeven voelen wat er speelt. Deze strategie herken je later als je patronen, die je steeds inzet wanneer het moeilijk wordt voor je, wanneer jouw lichaam het gevaar van vroeger herkent. Je doet dus niets anders dan jezelf beschermen.

Dat is niets anders dan een paraplu opsteken voor de regen.

Maar dat doet de ander ook. En daar gaat het vaak mis, omdat je vaak ook gevoelens erbij ervaart van ‘ik word niet gezien, niet gehoord’, of ‘ik sta er altijd alleen voor’. Op zo’n moment heb je dus vaak te maken met een kind dat het moeilijk heeft en jullie als ouders die op dat moment ook in een moeilijke situatie zitten. (En of je nu samen bent of niet, dat maakt hierbij niet uit, samen ouders blijf je namelijk altijd.)

Niet gemakkelijk en mogelijk eenzaam voor allemaal.

Stapje verder

Zicht krijgen op jouw manier van beschermen wanneer verbinden met de ander pijn doet, is belangrijk. Je weet dan namelijk wat je doet. Onderzoek ook waar het vandaan komt, waar was het ooit voor nodig, deze manier van beschermen? Welk patroon breng jij dus mee in het verbinden met de ander? Of dit nu gaat om je partner of je kind, dat maakt niet uit.

Onderzoek wat er gebeurt in de relatie met je partner wanneer je kind het moeilijk heeft. Dat doe je dus door eerst bij jezelf te beginnen: wat wordt er bij mij geraakt, hoe reageer ik en waar komt dit vandaan? Welk effect heeft dit dus op de ander, wat creëer ik waardoor het samen ouders zijn zo lastig is wanneer ons kind het moeilijk heeft? Welke pijn speelt er steeds weer op en welke strategie zet ik dan onbewust in, zonder dat ik het steeds in de gaten heb?

Wees de boei die je kind nodig heeft wanneer het stormt.

Inzicht alleen is niet voldoende. Het beste ruim je de pijn op die daarbij hoort, die je voelt wanneer het mis gaat in het verbinden. Die hoort bij wat je vroeger ervaren hebt. Pas dan kun je oude overtuigingen omzetten naar je verlangen. Pas dan kun je weer verbinden vanuit je kern. Kun je met je kind in verbinding blijven als deze het moeilijk heeft, kun je samen als ouders sterk zijn en de rots in de branding zijn voor je kind. De boei die het nodig heeft wanneer het stormt. Ruim je eigen pijn op, doe een grote schoonmaakbeurt of kijk in de spiegel van je kind.

Lees hier 5 stappen die je samen kunt doorlopen om oude pijnen te verwerken.

The post Samen sterk als je kind het moeilijk heeft appeared first on OERmoeders van Nu.

Een gerust hart

Je mag ook, met een gerust hart, dingen aan je voorbij laten gaan zonder er iets van te vinden of zonder er iets over te willen zeggen. Gewoon: ik stond erbij en ik keek ernaar. Dat is geen misdaad! Sterker nog, er zal een last van je afvallen! Denk je eens in, al die discussies die je gewoon naast je neer kunt leggen. Naar de dingen kijken zonder er iets mee te doen, alleen maar observeren en het voorbij laten gaan.

Mening versus gevoel

We worden in onze maatschappij vaak erg gestimuleerd om een mening te hebben. Als je ergens geen mening over hebt, dan zul je wel niet goed geïnformeerd zijn of misschien zelfs niet slim genoeg om de materie te begrijpen. Je wordt al snel als zwak gezien. Maar is dit wel terecht?

Is het niet eigenlijk veel sterker als je jezelf open durft te stellen en niet (meteen) oordeelt? Oftewel, jezelf en de situatie beide laten zijn wat ze zijn?

Is een mening werkelijk belangrijk voor wie wij zijn in ons hart?

Het kan best wat oefening vergen om je niet meteen van de wijs te laten brengen door de dingen die om je heen gebeuren. Vooral als je al van jongs af aan wordt gestimuleerd om meningen te vormen. Maar hoe prettig is het om de rust in jezelf te bewaren en alléén je aandacht en energie te stoppen in de dingen die je werkelijk aan het hart gaan?

Een mening is een gevormd oordeel met een achtergrond. Een mening zegt enkel iets over degene die hem heeft of geeft, het geeft geen extra betekenis aan waar de mening over gaat. En een mening kan ook op elk moment veranderen of worden bijgesteld.

Is ons gevoel niet veel belangrijker?

De meesten van ons proberen onze kinderen mee te geven dat hun gevoel belangrijker is dan een mening. Dat ze mogen vertrouwen op hun eigen innerlijk weten, hun intuïtie, hun hart, hun gevoel.

Ruimte creëren

Hier is ruimte voor nodig. Oordelen mogen worden losgelaten en we mogen ons ervan bewust zijn dat oordelen niets vertellen over de situatie maar vooral over onszelf. Dit laatste kan een heleboel helpen om je mening te herzien, én vooral om hem los te laten. Want is deze mening werkelijk belangrijk voor wie wij zijn in ons hart? En is het werkelijk van belang om zoveel energie te steken in iets dat je niet verder helpt op je eigen levenspad?

Zó kun je een prachtig voorbeeld zijn voor je kinderen!

Het kan helpen om ruimte voor bezinning te maken met elkaar. Bezinning kan door samen te ‘zijn’ en te verbinden met elkaar. Bijvoorbeeld samen naar muziek luisteren, elkaar masseren, samen even stil zijn voor het eten of wat er dan ook past bij jouw gezin. Er is rust en ruimte voor iedereen, zonder oordelen, maar in verbinding.

Een open blik zal helpen om je open te stellen. Mensen rondom je zullen zich waarschijnlijk prettig(er) gaan voelen in jouw aanwezigheid omdat ze aanvoelen dat jij geen oordeel geeft. Maar vooral zul je zelf ongetwijfeld gaan merken dat je een hele hoop nieuwe dingen gaat zien die je eerder niet opmerkte omdat er geen ruimte voor was. Dingen die je waarschijnlijk een hoop nieuwe inzichten gaan geven (in plaats van meningen!) en die je werkelijk gaan helpen verder te komen in het leven, zodat jij een prachtig voorbeeld kunt zijn voor je kinderen.

Boeddhisme

Ook het boeddhisme schrijft over het belang van niet oordelen. Het niet oordelen is zelfs een van de grootste onderwerpen binnen het boeddhisme. Het gaat bij deze levensovertuiging er om, dat je de mens kunt zien die voor je staat zonder hem of haar af te doen als goed of slecht. Je kijkt enkel alleen naar de daad of actie. Een mens is meer dan wat hij onderneemt en wordt gedreven door gevoelens en emoties. In essentie is iedereen liefde. We delen een liefdesenergie van waaruit we geboren worden. Één energie. En daarom zijn jij en de ander één en de zelfde. Het oordeel dat je velt over een ander vel je over jezelf.

The post Zonder oordelen appeared first on OERmoeders van Nu.

Wat doe jij?

Maak jij je keuzes gebaseerd op vertrouwen of op basis van angst of onzekerheid? Angst of onzekerheid vertellen je niets over wat je werkelijk wilt en vormen dus geen handig uitgangspunt. Deze keuzes brengen je niet verder op je levenspad en voegen weinig toe aan jezelf, je leven en anderen om je heen.

Angst is ook een gevoel.

Als je angst of onzekerheid ervaart, kun je op zoek gaan naar waar het vandaan komt om het zo fundamenteel op te lossen. Soms is het lastig om je angst van je ware gevoel te onderscheiden, want angst is ook een gevoel. En soms zijn angsten ook gebaseerd op iets werkelijks. Bijvoorbeeld als iets of iemand je geweld wil aandoen. In dat geval is het natuurlijk erg verstandig om wél naar dat gevoel te luisteren en vervolgens te vluchten, te verstijven of te vechten. Eigenlijk in alle andere gevallen kun je ervan uit gaan dat angst gebaseerd is op een ervaring van vroeger. Er zijn veel verschillende manieren om deze angsten te doorzien, bijvoorbeeld door de techniek PRI, Innerscore therapie, een cursus in Wonderen of vormen van dansexpressie en nog veel meer!

Oefening baart kunst

Je kunt ook zelf oefenen en telkens als je een keuze wilt maken eerst weer terug naar je gevoel gaan. Als je een keuze wilt maken, stel het dan even uit en ga eerst bij jezelf te raden. Makkelijker gezegd dan gedaan, dat weten wij ook wel. Oefening baart kunst, naar jezelf luisteren ook. Voel wat er met je resoneert en waar je hart naar uitgaat. De eerste keren zul je jezelf er misschien op betrappen dat je pas na het maken van de keuze nagaat of het wel bij je past, maar al vlug doe je dat vooraf. En nog weer wat later zul je merken dat het eigenlijk helemaal vanzelf gaat! De grootste stap is dat je je ervan bewust bent dat je graag wilt luisteren naar je hart voordat je kiest.

Luister, mediteer, verberg niks (voor jezelf), uit je emoties, wees authentiek. Wees je bewust. We kunnen hopelijk ons hele leven blijven leren en ontwikkelen. Probeer je keuzes in ieder geval op basis van vertrouwen te maken. Wij vertrouwen op je! (en op onze kinderen en… onszelf, althans dat is wel de intentie;-)

The post Kiezen op basis van vertrouwen appeared first on OERmoeders van Nu.

Stel jezelf vragen

Ga voor jezelf na wát er anders ging en wáárom jij je daar door liet leiden en je er nu zo over voelt. Speelde er een verwachting bij jezelf? Zit er iets dwars uit je eigen verleden? Wat zou je een vriendin adviseren in dezelfde situatie? Wat kun je veranderen aan de manier waarop je de situatie benaderde? Is er een andere manier waarop je kunt reageren? Als je zelf je kind zou zijn, hoe en wat had je dan gewild dat je moeder had gedaan? Wat had je gehoopt dat ze tegen je zou zeggen zodat je je fijner zou voelen? Waarom voel jij je er naar over?

Als iemand expres een vervelende reactie uitlokt, dan zit daar iets achter!

Onschuld

Ga er vanuit dat een persoon, óók je kind, nooit expres een vervelende reactie wil uitlokken, ook al lijkt dat wel zo. Iedereen wil aardig zijn en lief gevonden worden in de kern. Als iemand expres een vervelende reactie uitlokt, dan zit daar iets achter! Onbewust pikt hij of zij iets op en uit dat in bepaald gedrag. Het gedrag van een kind komt vaak voort uit pure interesse of weet niet hoe het met opgepikte emoties moet omgaan. Het kan simpel zijn omdat het iets zo mooi vindt en dat het graag iets wil aanraken en vastpakken bijvoorbeeld. Of hij vindt iets zo leuk, dat het nog wel duizend keer herhaald mag worden! Hij vindt het zo fijn op die plek dat hij helemaal niet meer weg wil totdat hij is uitgespeeld. Het kan ook zijn dat er meer speelt en dat het emoties of patronen van jou oppikt en deze onbewust uitspeelt en zoekt naar grenzen.

De reactie op het gedrag komt vaak bij jouzelf vandaan. Misschien vindt je het om een bepaalde reden vervelend dat je kind iets aanraakt/vastpakt dat niet van hem of haar is. Je hebt haast en moet naar een afspraak, dus je kunt maar heel even op een plek blijven of hebt geen tijd om duizend keer hetzelfde spelletje te spelen. Je bent geïrriteerd doordat er iets is voorgevallen. Of het gedrag van je kind roept bij jou oude pijnen op, bijvoorbeeld als het niet luistert en jij zélf het gevoel krijgt dat er niet naar jou geluisterd wordt, net zoals vroeger.

Uitleggen

Je kunt ervoor kiezen om je kind uit te leggen wat jouw gevoelens zijn en waarom je reageert zoals je reageert. Ook als je denkt dat je kind het wellicht nog niet begrijpt, zal het helpen om in te zien dat jij niet boos bent op hem/haar zelf, maar net zo goed op de situatie. Blijven uitleggen helpt mee voor je kind, maar ook voor jezelf! Je blijft je ervan bewust waar je eigen reactie vandaan komt. Mede hierdoor is het makkelijker om je reactie aan te passen. Daarnaast zul je zelf als voorbeeld dienen voor je kind, die ook (meer) zal gaan uitleggen over zijn eigen beweegredenen zodra het daartoe in staat is. Op deze manier zullen jullie elkaar en jezelf steeds beter begrijpen.

Als je een bepaald voorval kunt gebruiken om van te leren en te veranderen, dan pas toon je werkelijk respect voor je kind als leermeerster.

Verwerking

Tijdens een situatie zelf is het niet altijd eenvoudig om jezelf van alles af te vragen en daarnaar te handelen of je reactie te bepalen. Emoties kunnen soms hoog oplopen. Maar óók achteraf kun je nagaan wat er precies gebeurde, zodat je deze handvatten hebt voor een volgende keer dat iets anders uitpakt dan je wilde. Door emoties te ‘ontrafelen’ (er achter komen waar ze vandaan komen en het liefst het verdriet erachter ook doorleven voor de totale verwerking) zal je merken dat jouw emoties minder worden bij een volgende vergelijkbare situatie. Het hoeft dan niet eens om precies eenzelfde situatie te gaan, maar puur en alleen het bewustzijn kan er al voor zorgen dat je ook in een totaal andere situatie anders reageert dan je gebruikelijk gedaan zou hebben. Hoe meer bewustzijn, hoe makkelijker het ook zal worden om je reactie ter plekke te bevragen en veranderen als je merkt dat dat nodig is.

Als je een bepaald voorval kunt gebruiken om van te leren en te veranderen, dan pas toon je werkelijk respect voor je kind als leermeerster. Hiermee zul je jezelf en je kind veel meer plezier doen. Schuldig hoef je niet te voelen, jij doet je best en hoe bewuster je bent van je jezelf en je gedrag hoe beter je ze kunt oplossen. Schuldgevoelens zorgen juist voor een negatieve spiraal. En lering en verandering voor een positieve spiraal!

The post Schuldgevoel appeared first on OERmoeders van Nu.

Maar juist kinderen hebben je volle aandacht nodig, in het nu.

Ga maar eens bij jezelf na, hoe vaak je bezig bent met wat de volgende stap gaat zijn. Met je volle aandacht iets doen is voor veel mensen een lastige taak. Maar juist kinderen hebben je volle aandacht nodig, in het nu.

Je leert alles te laten zijn zoals het nu is en je daar compleet aan over te geven. Meditatie is niet het stoppen met denken en voelen, maar het stoppen met aandacht geven aan dat wat je denkt en voelt, dus alles wat er ook maar in je hoofd omgaat: de was die nog gedaan moet worden, een probleem met je kind op school, noem maar op. Het is er nog steeds, maar het krijgt geen aandacht.

Meditatie is niet het stoppen met denken en voelen, maar het stoppen met aandacht geven aan dat wat je denkt en voelt.

Ruimte, afstemming en contact

Door meditatie kun je even een stapje terugzetten, in al de dingen waar je normaal gesproken verstrikt raakt. Door meditatie zul je in het dagelijkse leven vaker het gevoel gaan krijgen alles wat meer van een afstand te zien. Hierdoor ben je meer in staat je volledige aandacht te richten op het nu, op je familie en je kinderen. Meditatie geeft ruimte in je hoofd, waardoor je makkelijker kunt afstemmen op de ander en dus beter in contact komen met jezelf en de ander. Meditatie heeft een aantal positieve fysieke en psychologische effecten, zoals rust, een beter geheugen, groter lichamelijk welzijn en een beter concentratievermogen. 

• Welke meditatiemethode je ook gebruikt, concentratie is altijd de belangrijkste factor. Je kiest iets om je op te focussen, je ademhaling bijvoorbeeld, en concentreert je daar in stilte op.
• Vijf minuten per dag mediteren kan al een groot verschil maken!
• Mediteren hoeft niet persé met je ogen dicht. Je kunt ook een punt voor je nemen en daar naar kijken zonder oordeel.
• In plaats van te denken: “ik mag nergens aan denken” (dat werkt dus niet), kun je je focus leggen op wat je hoort. En kun je jezelf herhaaldelijk de vraag stellen: “kan ik luisteren zonder oordeel?”

Hier ook nog wat leuke en handige tips.

The post Meditatie appeared first on OERmoeders van Nu.

Je kind zal je helpen om het beste uit jezelf naar boven te halen.

Weerstand

Als je kindje gedrag vertoont waar je zelf weerstand tegen voelt, dan kun je het best als eerste bij jezelf te rade gaan. De weerstand die je voelt, is namelijk een probleem dat bij jou ligt en niet zozeer bij je kind. Immers: hoe gedragingen worden ontvangen kan per persoon enorm verschillend zijn. De ene mama vindt het bijvoorbeeld prima als haar kind zelf zijn of haar eten en drinken pakt, terwijl de andere mama het fijner vindt als het kind eerst komt vragen of het iets mag pakken. De ene persoon vindt het niet erg als een kind zomaar vraagt waarom hij of zij in een rolstoel zit, terwijl het bij de andere persoon erg gevoelig ligt en die het kind als brutaal kan ervaren. De reactie op het gedrag is dus iets wat bij de persoon die de reactie geeft, vandaan komt.

De weerstand die je voelt, is een probleem dat bij jou ligt en niet zozeer bij je kind.

Je kunt er daarbij vanuit gaan, dat boosheid en irritaties die je voelt, iets zeggen over hoe jij het beleeft en dat ze vrijwel altijd terug te herleiden zijn naar overtuigingen die jij hebt over jezelf en die in je kindertijd zijn ontstaan.

Trigger

Als eerste zou je jezelf kunnen afvragen waarom hetgeen je kind doet jou triggert. Heeft het iets te maken met hoe jij in het verleden bent behandeld? Iets dat je hebt meegemaakt? Is het een reactie die je hebt overgenomen van iemand anders? Waar komen jouw denkbeelden vandaan? Bewustzijn is een grote stap bij het oplossen.

Kinderen voelen vaak feilloos aan waar de triggerpunten van hun ouders liggen en zullen bewust en onbewust jou pushen om je problemen op te lossen zodat ze niet tussen jullie in (komen te) staan.

Bewustzijn is een grote stap bij het oplossen.

Daarnaast volgen kinderen voortdurend jouw voorbeeld. Zo zijn ze letterlijk als een spiegel voor jou. Het kan dus ook zomaar gebeuren dat jij not-amused bent van bepaald gedrag van je kind en als je dan even verder nadenkt je keihard kunt beseffen dat je zelf het voorbeeld hebt gegeven…

5 stappen

Wat, als het je niet lukt om er achter te komen, wat jouw issue is achter bepaald gedrag van je kind en het zich maar blijft herhalen? Dan kun je de volgende oefening eens proberen. Wellicht eerst met je partner en eventueel later met je kind als je je daar prettig bij voelt. Het kan voor kinderen een verademing zijn om te voelen dat er achter jouw emotie eigenlijk en overtuiging zit en het niks met het kind zelf te maken heeft.

1: Erken de onschuldigheid in jezelf en je kind

2: Uit alles wat er is, de boosheid, irritatie. Schroom niet om alles te benoemen zodat je goed bij de emotie kan komen

3: Wat doet dit met je? Welk gevoel geeft dit over jezelf? Geeft het je het gevoel dat je niet goed genoeg bent? Dat je genegeerd wordt? Voel je je minderwaardig? Een slechte moeder? etc.

4: Vraag je af, wanneer je je vroeger zo voelde. Net als toen jouw vader binnen kwam en jou negeerde? Of net als toen, toen je moeder je naar boven stuurde? Voelde je je toen ook genegeerd of onbelangrijk?

Erken de onschuldigheid in jezelf en je kind.

5: Welke overtuiging heb je hier over jezelf gemaakt? Ik ben waardeloos, ik ben niet goed genoeg, ik ben niet belangrijk, ik ben minderwaardig…etc.

6: Erken dat je een vergissing hebt gemaakt: ik ben waardevol, ik ben perfect zoals ik ben, ik ben belangrijk, etc. En vraag eventueel je partner of hij je hieraan wilt helpen herinneren.

Deze oefening kan veel inzichten geven over hoe ervaringen van vroeger invloed hebben op onze overtuigingen nu en ze daarmee helpen oplossen.

Voorbeeld

Het is nooit te laat om iets te doen aan jullie situatie. Je kunt meteen een voorbeeld geven aan je kind wat betreft werken aan jezelf. Wees dus ook niet bang om je kinderen daarbij te betrekken. Op die manier zal je een waardevol voorbeeld voor ze zijn, dat ze weer meenemen in hun eigen leven. Je laat mooi zien dat er altijd ruimte is voor verandering, dat je ook je kinderen serieus neemt en werkt aan jezelf om je band met hen te versterken. Zo groeit hun eigenwaarde, zelfkennis en empathie ook mee!

Je laat mooi zien dat er altijd ruimte is voor verandering.

The post Kinderen als spiegel appeared first on OERmoeders van Nu.

Luisteren naar je baby en kind(eren) kan je dus veel inzicht verschaffen en je helpen om de zorg voor en begeleiding van je kinderen soepel(er) te laten verlopen.

Zoals het continuüm-concept van Jean Liedloff ook benadrukt: Een kind heeft alles al in zich wat het nodig heeft, de juiste prikkels om hem heen zorgen ervoor dat zijn potentie geleefd kan worden.

Bekijk eens dit inspirerende filmpje over een vader die op een liefdevolle manieren veel vertrouwen in zijn dochter heeft:

The post Vertrouwen in je kind appeared first on OERmoeders van Nu.