Nienke Huls-Elzinga

Nienke, Nienus voor vrienden

Psychiatrisch verpleegkundige. Werkt op een observatie en diagnostiekafdeling voor het syndroom van Korsakov.

Moeder van 2 jongens, (half maart ’14 & Halloween ’16)

Hoe zou je jezelf omschrijven?

Ik ben een typische vissen. Creatief, dromerig, romantisch, besluiteloos. Ik zie altijd twee kanten (of meer) en kan daardoor absoluut niet discussieren en wil dit ook niet. Het nieuws kijk ik niet, want daar word ik echt naar van. Waar ik vroeger altijd als laatste uit de kroeg ging (stel je voor dat ik iets zou missen), ben ik nu heel tevreden met mijn kabbelende leventje met man, kinderen en twee katten. Ik heb minder geduld dan ik zou willen, bijvoorbeeld in het verkeer, maar ook naar de kinderen. Dat heeft vaak met verlies van controle of overprikkeldheid te maken. Daar ben ik hard mee aan het werk. Ik houd van dansen, zingen en tekenen/schilderen en in de toekomst wil ik iets met fotografie gaan doen. Ik vind mezelf eigenlijk een heel goede moeder en ik houd immens van de mannen in mijn gezin. Ik zou graag wat zelfvoorzienender willen leren zijn en verder mediteren in mijn leven inpassen. Ik verdiep me in voeding en ben een at home vegetarier (thuis eten we vega) Maar het allerbelangrijkste is dat ik nu gelukkiger en geaarder ben dan ooit.

Wat is er OER aan jouw opvoeding van je kind(eren)?

Ik dacht altijd dat ik alles hetzelfde zou doen als mijn ouders, maar ik doe heel anders. Ik ben een oermoeder in opleiding. Trefwoorden die bij me passen of waar ik iets mee zou willen: attachment parenting, geweldloos communiceren, niet belonen of straffen, montessori, onvoorwaardelijke liefde, lang voeden, op verzoek, en ook niet op verzoek- the breast is not always the question, but usually the answer- samen slapen tot ze zelf weg willen, gezonde zoveel mogelijk biologische voeding zonder suiker (die is best moeilijk), geen vaccinaties, dragen, wasbare luiers. Laten huilen kan ik fysiek gewoon niet en ik ben dan ook anti-slaaptraining. Ik ga er vanuit dat dat vanzelf goed komt. Ik doe heel veel intuitief, wat voelt goed voor mij en hoe reageert mijn kindje daarop? Ik sta mijn vrouwtje bij het consultatiebureau en sta voor mijn denkbeelden. Dat maakt het soms lastig om te accepteren dat anderen het anders doen. Maar ik doe mijn best om te denken dat elke ouder in het belang van hun kind denkt, de één wat beter geïnformeerd dan de ander.