Je kunt een kraampakket vaak via je verzekering bestellen of zelf aanschaffen.

Er zijn tegenwoordig steeds meer vrouwen die stilstaan bij het gebruik van verzorgingsproducten. Ze vinden het belangrijk om zelf keuzes te maken in de producten waarmee ze zichzelf verzorgen en dat hun keuzes vriendelijk zijn voor milieu, dier en mens. Je wilt de aarde later tenslotte ook weer graag aan je kindje door kunnen geven.

Een regulier kraampakket bevat dan wellicht producten die je liever niet wilt gebruiken, bijvoorbeeld omdat regulier kraam- en maandverband giftige stoffen bevatten of omdat er antibacteriële zeep in zit in plaats van natuurlijke zeep. Daarnaast bevatten reguliere kraampakketten weinig tot geen duurzame producten en vaak ook dingen die je misschien helemaal niet wilt gebruiken, zoals een plastic navelklem in plaats van een navelveter of cordring.

Er zijn dus steeds meer vrouwen die hun eigen kraampakket samenstellen, zodat ze zelf kunnen bepalen wat ze wel en niet gebruiken en een natuurlijke of duurzame variant van producten kunnen kiezen. Het is alleen niet altijd eenvoudig om alles bij elkaar te verzamelen, waar haal je sommige dingen vandaan?! Sinds kort zijn er ook natuurlijke kraampakketten beschikbaar! Dalalou biedt hét duurzame en liefdevolle alternatief op het ongezellige pakket dat je van je verzekering krijgt en heeft ook fijne natuurlijke cadeaupakketten. Moeder Aarde biedt uitgebreide & bewuste kraampakketten met écht alles dat je nodig hebt tijdens je geboorte en kraamtijd. Keuze in overvloed dus!

Alle bewuste kraampakketten zijn gevuld met daar waar mogelijk producten van natuurlijke oorsprong, chloorvrij, biologisch afbreekbaar en gefabriceerd op een voor mens en aarde zo vriendelijk mogelijke manier. Daarnaast is er ook veel aandacht voor de liefdevolle kant van geboorte en het verwelkomen van nieuw leven, omdat dat natuurlijk minstens zo belangrijk is.

Hulde dus voor deze ondernemende dames, waaronder een paar van onze eigen OERmoeders van Nu! Ben je zwanger? Of ken je iemand die zwanger is? Neem een kijkje op hun sites! Of deel dit bericht met zwangeren!

The post Een natuurlijk kraampakket appeared first on OERmoeders van Nu.

Het is interessant om een belangrijkste vraag te stellen, waarom vallen baby’s tijdens het voeden zo prima in slaap?

De behoefte aan nabijheid van de moeder

Tijdens het drinken bij mama maakt je baby allerlei stoffen aan en wordt zijn eigen lichaam op allerlei vlakken ondersteund door de nabijheid van het moederlichaam. Je kindje kan zo optimaal ontspannen, is in veiligheid en voelt zich geborgen. De ademhaling, hartslag, lichaamstemperatuur en andere fysiologische processen worden ondersteund door het lichaam van z’n mama, waardoor z’n eigen lichaam nog meer in rust en ontspanning kan zijn.

Hierbij werken meerdere mechanismen op hormonale basis samen en zijn extra slaap bevorderend. De samenstelling van moedermelk volgt bijvoorbeeld een 24-uurs ritme. ’s Avonds en ’s nachts is het tryptofaan gehalte in moedermelk verhoogd. Dit aminozuur is belangrijk voor de productie van serotonine en melatonine, die weer voor de regulering van het dag- en nachtritme verantwoordelijk zijn. En wetenschappers hebben ook zogenoemde nucleotiden in moedermelk gevonden, die ook effecten hebben op je dag- en nachtritme. Moedermelk en borstvoeding vormen dus op verschillende manieren een natuurlijk slaapmiddel.

Moedermelk en borstvoeding vormen  op verschillende manieren een natuurlijk slaapmiddel.

Baby’s slapen (en zijn) dan ook niet zo graag alleen. En terecht! Als je dit vanuit de natuur van de mens bekijkt, dan zie je dus dat dit werkelijk nuttig is. Meer dan voldoende redenen om eenvoudig naar dromenland te kunnen gaan, als je daar heerlijk veilig aan mama’s borst ligt! En waarom zou je niet je kindje in de meest optimale en ontspannen omstandigheden in slaap willen laten vallen?

Dr. Herbert Rens-Polster schrijft:
“Zo onpraktisch als het lijkt, evolutie-biologisch is het zinvol: zonder bescherming van een volwassene te slapen betekent meestal de zekere dood. De onbeschermde baby was een makkelijke prooi voor beren en andere wilde dieren of door een plotselinge weerswisseling onderkoeld. Het lichaam van de ouder past zich aan de temperatuur aan die de baby nodig heeft. Ademhaling, hartslag en de stem zijn elementen die de baby al in de buik ervaren heeft.”

Verwennerij

In onze westerse cultuur is er echter het fabeltje van de verwende baby. Waarschuwingen als “Als je het nu niet aan je kind leert, dan kom je er nooit meer vanaf” kennen we zo’n beetje allemaal wel. En een beetje eng is het eigenlijk ook als je je dan bedenkt dat vele van deze “opvoed-ideeën” hun oorsprong hebben in de denkwijze van het derde rijk. Toen werd de moeder geadviseerd om haar kind te laten huilen, om het zo hard te maken voor het leven. En deze ideeën hebben zich blijkbaar nog steeds, ongemerkt, een weg weten te banen naar de opvoeding van nu…!

Je kunt een baby met in-slaap-voeden of andere vervulling van hun basisbehoeften NIET verwennen! Baby’s kunnen in de eerste maanden nog helemaal geen verbanden leggen tussen een behoefte die zij intrinsiek voelen en jouw reactie daarop. Lees er meer over in Mensenkinderen van Steven Pont bijvoorbeeld. Een op de behoeftes van je baby gebaseerde omgang en opvoeding, laat geen verwend kind ontstaan, maar juist een zelfbewust en stabiel kind!

Je kunt een baby met in-slaap-voeden NIET verwennen!

Als je je baby “aan z’n lot overlaat” en liever in slaap laat huilen, dan zal z’n lichaam daarop gaan reageren. Eerst met een beetje stress, maar uiteindelijk met steeds meer stress en met cortisollevels die niet meer dalen. Stress zorgt ervoor dat spieren gaan spannen en dat de bloeddruk stijgt. En blijvend hoge cortisol kan zelfs voor beschadigingen in de hersenen zorgen. Het is dus wellicht een beter idee om je baby veiligheid, geborgenheid en ontspanning te geven, zodat hij zich optimaal kan ontwikkelen. Iets waar je kleintje veel mee bezig is in z’n eerste levensjaren.

Twee stappen vooruit, één stap achteruit

Vaak zie je bij kinderen in hun ontwikkelingspatroon ook het ‘twee stappen vooruit, één stap achteruit’ patroon. Tenminste, in onze ogen kan dat het patroon zijn wat we er in zien. Als er een ontwikkelingsstap is genomen en er een nieuwe ritme ontstaat, dan volgt bijna altijd een (voor ons idee) ‘kleine stap terug’.

Kenmerkend voor deze ‘stap terug’ is de behoefte aan lichamelijk contact van de kinderen. Vaak is er dan (tijdelijk) een grotere behoefte aan (extra) borstvoeding en soms zelfs een terugkeer van nachtvoedingen en/of het in-slaap-voeden, ook als dat al een poosje niet per se meer nodig was.

Je kunt er ook zo naar kijken:

Na een ontwikkelingsstap of groei is er behoefte aan nieuwe ‘voedingsstoffen’ om daarna weer verder te kunnen groeien. Het ‘stapje terug’ bestaat vooral uit lichamelijk contact, de behoefte om de ouder(s) dichtbij te hebben en borstvoeding. En laat dat nu precies de dingen zijn waar je ‘van groeit’! Letterlijk én figuurlijk. Opeens ’s nachts weer gaan drinken na een periode van doorslapen kan dus goed zijn omdat die voedingsstoffen en het lichamelijk contact werkelijk nodig zijn voor de geestelijke en lichamelijke groei van je kindje. Het is dus meer een inhaalslag van het (weer) aanvullen en opbouwen van voedings- en bouwstoffen, voor de volgende ontwikkeling.

Me-time, we-time

Ook als je als moeder weer meer gaat ondernemen en vaker weg bent van je kindje, kun je merken dat je kindje daarop reageert door extra behoefte te hebben aan jouw lichamelijke nabijheid op de momenten dat je er wel bent. Bijvoorbeeld als je weer aan het werk gaat of als je weer meer je sociale leven wilt oppikken.

En ook dat is heel normaal! Het zal hierbij echt enorm helpen als je alle ruimte voor je kindje hebt zodra je weer thuis bent. Ten eerste omdat je zo geen onnodige energie verspilt aan je verzetten tegen de situatie die er is. En ten tweede omdat het heel gewoon is dat je baby jou nodig heeft om te kunnen groeien en ontwikkelen. Het kan veel helpen om je hiervan bewust te zijn. Een optie kan zijn om samen te slapen, zodat je kindje ook ’s nachts dicht in jouw nabijheid is om de ‘verloren tijd’ in te halen.

Je baby heeft de behoefte aan jouw contact meegekregen in z’n blauwdruk.

Maak je in ieder geval niet druk dat dit nooit over zal gaan! Hoe meer jij aan deze behoefte van je baby kunt voldoen, hoe meer je kindje vervuld raakt, kan groeien en kan ontwikkelen. En hoe beter je kind later in staat zal zijn om op zichzelf te kunnen en durven staan!

Zelfstandigheid

Je baby heeft de behoefte aan jouw contact meegekregen in z’n blauwdruk. Hij heeft dit nodig om te overleven, om te kunnen groeien en om te kunnen ontwikkelen. Maar er zit ook de behoefte aan zelfstandigheid ingepland. Hoe ouder en groter je kindje wordt, hoe meer dit naar buiten komt.

Dit houdt in dat je dus niet bezorgd moet zijn dat je kindje eeuwig aan de borst in slaap zal willen vallen. Als hij er rijp genoeg voor is, zal hij uit zichzelf de behoefte hebben om niet meer aan de borst, maar op zichzelf in slaap te vallen.

Beloofd!

Gebaseerd op een artikel van Christina Law-Mclean IBCLC 27-3-2016

The post Waarom in slaap voeden oké en normaal is appeared first on OERmoeders van Nu.

Het is waar dat de kans op ernstige complicaties, zoals zelfs sterfte, vergroten na 42 weken zwangerschap. Maar heb je enig idee hoe groot die risico’s dan zijn?

In Nederland is de perinatale sterfte (= rondom de geboorte) tussen 38 en 41 weken 1,7 per duizend geborenen, tussen 41 en 42 weken is het 1,6 per duizend geborenen en na 42 weken 2,7 per duizend geborenen. Echt hartstikke klein dus, nog steeds! Zolang je onder zorgvuldige toezicht blijft en je goed naar je intuïtie kunt luisteren, is de kans zelfs groter dat je een spontane, ontspannen bevalling hebt mét een goede afloop.

Een inleiding in het ziekenhuis zorgt vaak voor meer interventies en meer complicaties. Daarnaast wordt je vaak gemonitord waardoor je bewegingsvrijheid sterk verminderd wordt, wat ook weer invloed heeft op het verloop van de bevalling. En die hormooninjecties zijn ook echt geen pretje en brengen op hun beurt ook risico’s met zich mee. Ze doen jouw lijf en je baby misschien wel eerder geweld aan, dan ze verlossing (op korte termijn) geven.

Hormonen

Van de pil is al langer bekend dat het het hormoonysteem van een vrouw verstoord en veel bijwerkingen geeft. Ook de hormonen die worden toegediend tijdens het inleiden zijn geen lieverdjes. En niet alleen jij, maar ook je baby krijgen hier een optater van mee. Je lichaam heeft tijdens zwangerschap en geboorte een supercomplexe hormonenbalans en heeft minstens 6 weken nodig om te reguleren en eigenlijk 9 maanden tot je weer in ‘normale’ staat ben. Zo’n hormonenshot van buitenaf kan veel ontregelen en de regulatie sterk verlengen.

Oxytocine

Er heerst de rare fabel dat synthetische oxytocine geen invloed heeft op de bevalling. Online valt bijvoorbeeld te lezen dat synthetische oxytocine een lichaamseigen stof is, omdat je lichaam normaal gesproken zelf oxytocine aanmaakt en dat het daarom niet schadelijk is. Maar dit is gewoon echt niet waar!

Synthetische oxytocine remt namelijk de aanmaak van je eigen natuurlijke oxytocine, het liefdeshormoon. Oxytocine is een hormoon dat een hele belangrijke rol speelt bij de bevalling en de borstvoeding. Oxytocine zorgt ervoor dat de baarmoederspieren samentrekken, het veroorzaakt liefdesgevoelens en het geeft je dat extreme gelukzalige gevoel na de geboorte. In de rest van je lichaam zorgt deze stof voor samentrekkingen van onder andere je baarmoederspieren en in kliertjes in het borstweefsel.

Oxytocine heeft ook effect op de bloeddruk, de lichaamstemperatuur, de spijsvertering, de regulatie van de vochtbalans, groei en genezing van wonden, etc.

Het toedienen van synthetische oxytocine stopt de aanmaak van natuurlijke oxytocine. Natuurlijke oxytocine wordt gemaakt in de hersenen en zorgen daar voor liefdevolle gevoelens en een mildere pijnervaring.  Kunstmatige oxytocine geeft wel het lichamelijke effect van samentrekkingen, maar komt NIET in je hersenen terecht! Het kan namelijk niet of nauwelijks door de zogenoemde bloed-breinbarrière heen. Hiermee verdwijnen dus vaak de extatische en liefdevolle dimensies van de bevallingservaring.

Vrouwen die bevallen met synthetische oxytocine ervaren de weeën dan ook vaak harder en meer mechanisch. En na de geboorte voel je je uitgeputter en matter qua emoties, zonder die gelukshormonen in je hersenen. De kunstmatige toevoer van oxytocine wordt dan stop gezet, maar je lichaam heeft zelf geen level opgebouwd en is gestopt met de actieve aanmaak van natuurlijke oxytocine. Dus ook in de eerste momenten en zelfs de eerste periode na de geboorte blijft je lichaam ontregelt in de uiterst complexe en precaire hormonenbalans. In onderzoeken wordt dan ook een verband gezien tussen het toedienen van synthetische oxytocine en postpartum depressies, ook bij vrouwen die geen geschiedenis met depressie of angststoornissen hebben.

Daarnaast komt de synthetische oxytocine ook in het lichaam van je baby terecht waardoor ook zijn of haar lichaam ook minder/geen natuurlijke oxytocine aanmaakt. Dit heeft onder andere gevolgen voor de binding en borstvoeding, pijn- en angstbeleving tijdens de bevalling en daarna, de bloeddruk, lichaamstemperatuur, etc.

In de bijsluiter van Syntocinon staat:

De volgende bijwerkingen kunnen optreden bij het kind:
Bijwerkingen waarvan niet bekend is hoe vaak deze optreden
– Te lage hoeveelheid natrium in het bloed
– Geelzucht
– Zuurstofgebrek
– Verstikking door te weinig zuurstof of te veel kooldioxide in het bloed
– Overlijden.

Vertrouwen

Er zijn uiteraard ook vrouwen waarbij de synthetische oxytocine juist wel echt een fijn hulpmiddel kan zijn in de bevalling! En die niet per se last hebben van vervelende effecten, maar dezelfde roes ervaren als bij de aanmaak van natuurlijke oxytocine. Vertrouwen in je lijf en in moeder natuur is bij een bevalling het belangrijkste, of er nou medisch ingrijpen bij komt kijken of niet.

Haast

Maar waarom nou zo’n haast? Natuurlijk gezien is er voor je lichaam geen reden om je baby langer vast te houden dan nodig. Dus is het wellicht een teken dat je baby of je lichaam er toch nog niet helemaal klaar voor zijn?

Het geeft je zeker een kans om mooie, intense en leerzame processen te ervaren. Een onnatuurlijke opwekking kan wrijving veroorzaken. Want doorgaans is het niet voor niets dat je lichaam zelf nog geen actie heeft ondernomen. Het kan je helpen om dieperliggende betekenissen te ontrafelen achter deze onbewuste processen. Je kunt hierbij hulp krijgen van je holistisch werkende vroedvrouw, doula of je lief.

Wanneer ben je eigenlijk over tijd?

Natuurlijk gezien duurt een zwangerschap meestal tussen de 37 en 42 weken. Maar niet iedereen is gemiddeld en door allerlei omstandigheden kan je zwangerschap, helemaal natuurlijk, ook 43 weken of zelfs 44 weken duren. Ongeveer 5-10% van de vrouwen is langer dan 42 weken zwanger, het is dus helemaal niet extreem uitzonderlijk als jouw kleintje toch iets langer wil blijven zitten.

Doordat er tegenwoordig vaak met behulp van echo’s gekeken wordt naar de zwangerschapstermijn, is men nauwkeuriger in het bepalen van de uitgerekende datum. Maar toch is dit ook niet altijd even accuraat. Iedereen groeit op z’n eigen tempo, bijna niemand is precies gemiddeld, en bij het opmeten van zo’n mini klein vruchtje in je buik, door middel van een echo, is het ook niet gek dat er een (kleine) afwijking is in het meetresultaat. Bij een vroege(re) echo termijnbepaling is de afwijking ongeveer 1,2 week en later in de zwangerschap is er 2 of zelfs 3 weken afwijking.

Vroeger was het bepalen onnauwkeuriger, gebaseerd op de laatste menstruatie, en werd er ook minder moeilijk gedaan over ‘op tijd’ of ‘te laat’. Complicaties hadden (en hebben nog steeds) vaak meer te maken met andere omstandigheden, zoals stress, hygiène of een geforceerde bevalhouding.

Een onderzoek uit 2013 laat zien dat de gemiddelde zwangerschapsduur gemeten op basis van ovulatie tussen de 37 en 42 weken ligt. En dat de gemiddelde zwangerschapsduur gemeten op basis van de laatste menstruatie tussen de 38 en 43 weken ligt. Er zijn ook baby’s die gezond geboren worden met 36 weken, dus waarom niet ook met 43 of zelfs 44 weken?

Gedoe

Er zijn steeds meer vrouwen die liever willen wachten tot de bevalling spontaan opgang komt, ook na 42 weken zwangerschap. Maar er zijn nog een hele hoop hulpverleners die dat eng vinden en liever de op gemiddelde gebaseerde protocollen volgen. Het kan helpen om aan je verloskundige of gynaecoloog te vragen op welke onderzoeken en risico’s de protocollen die zijn willen volgen gebaseerd zijn. Soms blijkt dan dat de risico’s eigenlijk best wel meevallen en is je hulpverlener toch bereid om in jouw unieke geval verder te gaan met de begeleiding. Ga voor jezelf na of de angst van je hulpverlener niet in de weg zit bij de ondersteuning die ze aan je kunnen bieden. Je hebt iemand nodig die net als jij met vertrouwen de bevalling in gaat, voor de meeste kans op succes!

Je verloskundige of gynaecoloog mag je in ieder geval nooit zomaar in de steek laten. Als zij het niet aandurven om je verder te begeleiden om wat voor reden dan ook, of jij wilt liever een begeleider die net als jij wel het vertrouwen heeft, dan zullen ze je helpen om een andere hulpverlener te vinden. Ook Stichting Geboortebeweging kan je helpen bij jouw rechten als zwangere.

Ook als je al verder in je zwangerschap bent, kun je van hulpverlener wisselen. Voorop staat dat jij je fijn voelt bij de ondersteuning die je krijgt. Jouw lichaam zal gaan baren en jouw lichaam werkt optimaal als de omstandigheden voor jou het prettigst zijn. Wanneer jouw lichaam optimaal kan werken, dan zal de bevalling het meest soepel verlopen. Wees dus nooit terughoudend in jouw wensen bespreken met je hulpverleners.

Er zijn steeds meer verloskundigen en gynaecologen die verder durven kijken dan protocollen en ervaringen hebben dat het kijken naar unieke gevallen een grotere kans op een goede afloop geeft.

De bevalling natuurlijk op gang helpen

Het opwekken van de bevalling met behulp van medicijnen is eigenlijk een allerlaatste redmiddel. Er is namelijk vaak een reden, of misschien wel meerdere, die ervoor zorgen dat de bevalling nog niet is begonnen. Het is prettiger om eerste te kijken naar de oorzaken, voordat je met symptoombestrijding begint.

Een grote oorzaak is een gebrek aan veiligheid en vertrouwen. Je bent nog steeds een zoogdier en instinctief hebben we veiligheid nodig om te kunnen baren. Je lichaam kan de bevalling uitstellen als je je niet optimaal veilig voelt!

Je baby moet er natuurlijk ook klaar voor zijn. Als je kindje nog niet helemaal ‘afgebakken’ is, dan zal het nog geen stoffen afgeven die mede helpen de bevalling op gang te brengen.

Wat kun je zelf doen om je lichaam zoveel mogelijk natuurlijk te stimuleren?

1. Ontspannen. Rust en ruimte, lichamelijk en geestelijk, kunnen helpen om je lichaam de stimulans te geven om te beginnen met de bevalling. Ook slapen helpt om te ontspannen en kracht op te doen.
2. Een zwangerschapsmassage kan ook helpen om los te laten en volledig te ontspannen.
3. Acupunctuur en acupressuur kunnen helpen om je lichaam te stimuleren.
4. Vrouwenmantelthee bevat stoffen (tannines) die helpen om de bevalling op gang te brengen.
5. Ook frambozenbladthee heeft effect op je baarmoederspieren en een heilzame werking.
6. Voetreflexologie kan je lichaam stimuleren
7. Spinning Babies oefeningen kunnen helpen, steeds meer vroedvrouwen en doula’s hebben hier een cursus van gevolgd!
8. Vrijen. Wat ervoor zorgde dat je baby in je buik kwam, kan zeker goed helpen om je baby ook geboren te laten worden. Overigens ook tijdens de bevalling kan seks en intimiteit zoals zoenen veel helpen bij ontsluiting en ontspanning!
9. Beweging. Wandelen bijvoorbeeld, helpt om de stoffen in je lichaam te laten stromen en je lichaam dat zetje te geven om te beginnen met de bevalling.
10. Kletsen. Met je vroedvrouw, lief of doula. Zijn er dingen die je dwars zitten of heb je angsten. Voel je je onzeker omdat de bevalling zich nog niet heeft aangediend? Het kan veel helpen om het hier over te hebben, zodat het je niet in de weg hoeft te zitten. En je vroedvrouw en doula hebben misschien ook nog wel goede tips om jezelf nog meer klaar te maken voor die heus heel snel aanstaande bevalling!

The post Overtijd appeared first on OERmoeders van Nu.

Vanuit de geschiedenisboeken komt er nog wel eens iets voorbij uit vroeger tijden over een ambacht, een leerling en een meester. En we kennen her en der nog wel begrippen zoals ‘meesterschap’ of ‘meesterschilder’, maar het echte onderscheid tussen een meester en een leraar lijkt een beetje verloren geraakt.

Wat is een leraar?

Een leraar geeft kennis door. Vaak gaat het om verzamelde kennis (over iets of over een vaardigheid) die 1 op 1 overdraagbaar is van de leraar op de leerling(en). De leraar hoeft geen meester te zijn in zijn vakgebied. Als hij maar weet waar hij de kennis kan vinden en hoe hij die kan doorgeven aan de leerling. De leraar zet zich in om de kennis over te dragen, dat is wat hij leuk vindt en graag doet. Op zijn beurt neemt de leerling de kennis van de leraar aan en past deze toe.

Wat is een meester?

Een meester bezit het meesterschap, maar is er niet op gericht om dit meesterschap over te dragen aan een leerling. Er kan best een leerling betrokken zijn en als een nieuwsgierig aagje de meester bestuderen om zelf vaardigheden op te doen en kennis te verkrijgen. Een leerling kan de meester vragen stellen en de meester kan daarop antwoorden, maar de meester is er niet op gericht om platte kennis door te geven aan de leerling. Een meester is er op gericht om zijn meesterschap te beoefenen en een leerling handvatten aan te reiken om zijn of haar eigen meesterschap te ontwikkelen.

Het eigen meesterschap is altijd persoonlijk. Een meesterschap kun je niet overdragen zoals een leraar zijn kennis kan overdragen op een leerling. Een meesterschap is een persoonlijke eigenschap en persoonlijke vaardigheid om ergens meester van te zijn. Je bent ergens meester van en niet van iemand!

Wat is het verschil?

Een leraar hoeft geen meester te zijn en een meester hoeft geen leraar te zijn. De leraar weet waar hij kennis kan vinden en geeft deze kennis door. De meester heeft de kennis en geeft aan de leerling door hoe hij zelf de kennis kan vergaren.

Wat leert de leerling?

Er zit ook een groot verschil in de manier waarop de leerling iets leert en wat hij dan leert. Bij een leraar leert de leerling welke kennis er is en hoe hij deze toepast. Bij een meester leert de leerling hoe hij meesterschap kan verkrijgen.

Meesterschap is persoonlijk en verschilt van persoon tot persoon. Een meester kan zijn kennis niet letterlijk 1 op 1 overdragen, dan leert de leerling enkel het meesterschap te imiteren, maar bereikt hij deze niet zelf.

De kennis van de leraar is algemeen en kan door een ieder toegepast worden op de manier waarop de leraar het beoogt. De leerling kan de kennis tot zich nemen en reproduceren om tot het gewenste resultaat te komen.

Natuurlijk leren

In een natuurlijke manier van leren kun je deze twee dingen goed los zien, het zijn echt twee verschillende manieren van leren. Soms wil de leerling specifieke kennis tot zich nemen of een vaardigheid verkrijgen door het van een leraar (die de vaardigheid beheerst) te leren. De vaardigheid wordt gekopieerd en hetzelfde herhaalt, eventueel met een persoonlijke twist, maar de vaardigheid zal sterk lijken op die van de leraar. Het gaat de leerling erom om die vaardigheid op die manier onder de knie te krijgen.

Maar in een ander geval zoekt de leerling de meester op om hem te bestuderen en vervolgens zelf zijn vaardigheid te gaan ontwikkelen. De vaardigheid zal anders zijn dan die van de meester, maar niet beter of minder goed. De leerling is er op uit om zelf te onderzoeken en de vaardigheden te verkrijgen die aansluiten bij wat hij intrinsiek zoekt. De leerling gebruikt de meester om te leren hoe hij vanuit zichzelf een vaardigheid kan ontwikkelen.

Beter?

In verschillende gevallen is een verschillende manier van leren gewenst. Vaak kan de leerling het best aangeven wat voor vorm van leren hij of zij zoekt. Of soms is hij daar nog zoekende in.

Het kan dus wel fijn zijn om je bewust te zijn van de verschillen zodat een diversiteit van aanbod en mogelijkheden voor de leerling kan worden gecreëerd. Als de leerling z’n intrinsieke motivaties kan volgen, dan kiest hij wat er passend is. Om het op de manier te leren waarop het bij hem past op dat moment en in die situatie.

Vrij of gestuurd

In een natuurlijke stam ontstaan deze mogelijkheden als vanzelf, de leerling is vrij om z’n eigen manier van leren te kiezen, die van situatie tot situatie en van moment tot moment verschillend kan zijn. In onze maatschappij zien we echter dat het leren of de manier van leren vaak wordt gestuurd en minder een vrije keus is van de leerling zelf.

Wanneer de leerling zelf kan kiezen, dan zorgt dat ervoor dat de intrinsieke motivatie gestimuleerd wordt. Als een leerling gestuurd wordt, dan kan de intrinsieke motivatie stagneren en zelfs (tijdelijk) verdwijnen.

In principe is het ene niet beter dan het andere, als we kijken naar leren van een leraar of meester. Maar belangrijker is dat de leerling zelf mag bepalen wat er geleerd wordt, op welk moment en op welke manier. Op die manier blijft de innerlijke drang om te leren, groeien en ontwikkelen het meest vruchtbaar en vreugdevol aanwezig. Juist de diversiteit aan mogelijkheden stimuleert en voedt.

The post Meester of leraar appeared first on OERmoeders van Nu.

We zijn enorm kritisch op onszelf. Dit zit zo’n beetje in onze hele cultuur verweven en we krijgen het van kleins af aan mee en zien het om ons heen. Er zijn een heleboel verwachtingen, van anderen en van jezelf. En er is een hele hoop gemis, van acceptatie, waar we voortdurend naar opzoek zijn. Maar in ons voorbeeld hebben we vooral kritiek meegekregen en maar weinig acceptatie. Het moet vaak beter en perfecter, is het niet van een ander, dan wel van jezelf. Misschien is het ook wel iets mens-eigens, het beste uit jezelf willen halen, maar dan (te) ver doorgeslagen en komt dat hier en nu tot uiting in de vorm van (extreme) zelfkritiek.

Doordat we toch op zoek blijven naar die acceptatie, doen we steeds meer aan zelfhulp: Je angsten onder ogen komen en je blokkades oplossen. Als we alles uit de weg ruimen, dan ontstaat er ruimte om te doen en zijn wat we willen. Dan is er niets meer dat ons tegen houdt in het tot bloei laten komen van onszelf.

Wees lief voor jezelf, zo creëer je een voedingsbodem om op te groeien!

Maar als je dan bezig gaat met jezelf en blokkades die je ervaart of waar je tegen aanloopt, dan ligt het al gauw op de loer dat je ook hierbij weer kritisch naar jezelf gaat kijken… Je doet je best, maar het is nog niet goed genoeg en je wordt zo steeds kritischer op jezelf, waar je je vervolgens weer schuldig over voelt, want je ervaart weer blokkades of angsten of andere stomme gevoelens.

Misschien nog wel belangrijker of fundamenteler dan die actieve zelfhulp en het werken aan jezelf om blokkades op te lossen, is je zelfliefde en zelfacceptatie.

Zelfliefde

Zelfliefde en zelfacceptatie gaan over jezelf onvoorwaardelijk accepteren. Ook op momenten waarvan je het idee of gevoel hebt dat je faalt. Juíst op die momenten. Anna Myrte haar wijze woorden: Wees goed voor jezelf, heb zelfcompassie, veroordeel jezelf niet, accepteer jezelf met al je angsten en onzekerheden en loop er niet voor weg. Als je zo leeft, maak je ook schoon schip. Niet omdat je zo hard aan jezelf aan het werk bent, maar omdat je vanuit zachtheid in het leven staat en niet méér van jezelf eist dan te zijn wie je bent. En als dat niet lukt, dan accepteer je dat ook…

Het betekent niet dat je wegloopt voor moeilijkheden of dat het leven altijd maar makkelijk is, maar het betekent dat je verder kijkt dan het verhaal dat je over jezelf vertelt. Je gedachten zijn er, komen en gaan, je hebt ze, maar je bent ze niet!

Het is erg belangrijk is om jezelf lief te hebben. Om zacht en mild voor jezelf te zijn. Want als je jezelf support en liefhebt, dan geef je jezelf een voedingsbodem om op te groeien!

Uiteindelijk zijn we het meest gelukkig als we helemaal onszelf zijn.

Hoe dan?

Eerst is het misschien heel raar om jezelf lief te hebben en te accepteren. Je bent zo gewend om alle onvolkomenheden van jezelf te zien, te bestuderen en zelfs te willen veranderen. Maar die strenge blik naar jezelf kun je loslaten. En eigenlijk is dat vrij eenvoudig. De beste tip daarbij is denk ik: Wees je eigen moeder.

Beschouw de situatie alsof je kritiek hebt op je eigen kind en laat de leeuwin in jezelf ontwaken om over dat (kwetsbare) kind te waken. Omarm dat kind in jezelf, geef jezelf die zelfliefde. Hoe zou je reageren als het werkelijk om je kind ging? Wat zou je daar dan tegen willen zeggen?

Dat kind in jezelf is er nog steeds. En jij mag daarvan de moeder zijn. Jij mag daarvoor opkomen en het een stem geven! Schenk jezelf die vergeving, acceptatie en liefde.

The post Zelfliefde appeared first on OERmoeders van Nu.

Je wilde haren verliezen

In verschillende culturen wordt er verschillend tegen haren aangekeken en met haren omgegaan. In onze maatschappij is wassen met zeep en je haren in model (laten) knippen vrij gebruikelijk. Dit komt voort uit ons begrip van beschaafdheid; al het natuurlijke moet in bedwang en onder controle gehouden worden. Zo ook je wilde haren. We moeten uitstijgen boven de wilde natuur om daarmee onze beschaafdheid te tonen. We kennen ook de uitspraak wel je wilde haren verliezen, oftewel je ‘eindelijk’ volwassen en beschaafd gaan gedragen in plaats van jong, vrij en onbezonnen.

In veel culturen wordt haar gezien als één van de zetels van levenskracht.

In onze maatschappij weten we nog wel dat onze haren een vorm van bescherming bieden, maar we kijken doorgaans niet verder dan de weersinvloeden. Maar de natuur zou de natuur niet zijn als niet elk ding holistisch zou werken en een veelvoud aan functies in zich draagt. Haar beschermt en haar verbindt, op fysiek en energetisch niveau. In veel culturen wordt haar gezien als één van de zetels van levenskracht.

Dik, glanzend, lang haar staat door de eeuwen en culturen heen voor een goede gezondheid. Haren die grijs worden zijn een teken van afnemende levenskracht. En ook in onze cultuur kun je aan haren over het algemeen zien hoe het met iemand gesteld is. Het is ook niet voor niets dat veel mensen proberen om haren er nog ‘mooier’ uit te laten zien.

Wassen en knippen

Bij haren is het zo dat ze groeien aan de bovenkant, bij je hoofd. Als je ze knipt, dan gebeurt dat aan de onderkant, normaal gesproken de gesloten kant. Door het knippen worden de uiteindes ‘open’ geknipt en daardoor juist zwak(ker) en gevoeliger voor fysieke invloeden van buitenaf. Door het knippen, maar ook door onze voeding en de manier waarop we verder onze haren verzorgen krijgen we dan bijvoorbeeld gespleten haarpunten en te droog of juist te vet haar of haar dat afbreekt. Het wordt zo een cirkeltje en je blijft bezig met het verzorgen van je haren. Hetzelfde geldt voor het wassen met zeep: dit brengt je haar uit natuurlijk evenwicht. En denk eens aan wat verf doet met je haren, zeker als haren iets te maken hebben met intuïtie en levenskracht? Of gel of haarlak…

Door het knippen worden haren juist zwak(ker) en gevoeliger voor fysieke invloeden van buitenaf.

Je haren ‘met rust’ laten zal er eerst voor kunnen zorgen dat je haar volkomen uit de band springt en vet wordt. Maar na een poosje zal het z’n eigen aard terugvinden en zal je haar in natuurlijke, wilde staat gezonder en mooier zijn dan ooit. Lees hier over hoe je je haar natuurlijk kunt wassen, zodat het zijn natuurlijk evenwicht behoudt.

Elk haar is anders en er is dus ook niet per se één methode om met haren om te gaan. Leer je eigen haar (en bijbehorende hoofdhuid) eerst eens goed kennen. Dat doe je het best door het een hele poos eerst eens met rust te laten. Kammen kan wel, voorzichtig, als je klitten wilt voorkomen, het liefst met een zachte borstel (van échte haren!).

Last van gespleten of snel afbrekend haar? Eiwitten kunnen helpen, ze vormen de bouwstenen voor je haar. Voeg ze voldoende toe aan je voeding om je haar te voeden.

Antennes

En haren zijn meer dan strengen keratine. Haren zijn het verlengde van je zenuwstelsel en verbinden binnen met buiten. Met je haren kun je ‘voelen’. Je omgeving aftasten en van alles om je heen oppikken. Energie, sfeer, emoties en gevoelens van anderen, etc. Je haren zijn als het ware antennes.

In een heleboel culturen worden haren gezien als de verbinding van je lichaam met de bron (kosmos, universum, jezelf). Je maakt via je haren energetisch contact met je omgeving, met anderen en met de kosmos. Je haren bevatten letterlijk de levenskracht waarmee je energetisch in verbinding bent met alles om je heen en daardoor met jezelf.

Afsluiten

In veel culturen zie je dat als er toewijding gevraagd wordt, men de haren in toom houdt, vaak door ze kort te wieken of te bedekken. Denk bijvoorbeeld aan monniken in verschillende geloofsgemeenschappen, maar ook aan mensen in het leger. Het afscheren van je haren of bedekken van je hoofd kan je letterlijk afschermen en afsluiten van je omgeving. Zoals het dragen van een hoofddoek, muts of tulband. Op deze manier kun je je toewijden zonder dat je afgeleid wordt door je omgeving.

Zonder haar of met kort haar kun je je makkelijker overgeven aan de wil van iemand anders en je eigen wil loslaten. Gevangenen zijn onderdaniger en dus beter in bedwang te houden zonder haar of met kort haar. Ze verliezen de connectie met hun eigen innerlijk weten en intuïtie en luisteren daardoor makkelijker naar iemand anders.

Zonder haar of met kort haar kun je je makkelijker overgeven aan de wil van iemand anders en je eigen wil loslaten.

Als je zelf even rust wilt of je wilt afsluiten voor een (drukke) omgeving, dan kun je een muts op zetten of je haren op een andere manierbedekken. Net zoals bij je (kleine) kind. Een muts van natuurlijk materiaal als wol en zijde werkt het allerbest als natuurlijk beschermlaagje tussen jou(w haar) en de buitenwereld. Je hoeft niet meteen je haren af te scheren, al kun je daar natuurlijk ook juist bewust voor kiezen.

Magisch

Bij de vroegere heksenvervolgingen dacht men dat vrouwen met lange haren magische krachten hadden. Het haar moest worden afgeschoren om de heks onschadelijk te maken. Ook tovenaars hebben vaak magische krachten door hun lange haren.

Bij een destijds geheim experiment in het Amerikaanse leger ontdekte men dat Indianen hun intuïtie en helderziende vermogens verloren zodra hun haren werden afgeknipt.

Het Nederlandse gezag in Indië ontdekte dat gevangen Molukkers met nog lange haren folteringen doorstonden, maar zodra het afgeknipt was werden ze onderdanig en bekenden ze meteen.

Verbinding

In sommige culturen worden de eerste haren van een baby afgeschoren of geknipt om de verbinding met het hemelse te doorbreken. Zoals het doorknippen van een energetische navelstreng. Het kindje wordt losgemaakt, oftewel gereinigd (ontdaan van), van z’n connectie met het hemelse van voor z’n geboorte zodat het letterlijk kan aarden. Er zijn ook culturen waar ze dit doen als het kindje een aantal maanden oud is, als teken dat het kind dan niet meer zomaar zal sterven/terugkeren naar het hemelse, en dus volwaardig deel kan worden van het aardse bestaan. Bij weer andere culturen kennen ze dit gebruik rond de eerste verjaardag.

Er zijn ook culturen waarbij de haren voor het eerst geknipt of geschoren worden zodra het kind ‘ik’ kan zeggen en zichzelf daarmee bedoelt en dus zijn eigen (aardse) identiteit bezit. Ook hier staat het afknippen van de haren symbool voor het doorknippen van zo’n energetische navelstreng-verbinding met het hemelse en het volwaardig landen op aarde in het aardse bestaan en het ontwikkelen van je aardse identiteit. Bij sommige culturen houden ze hiervoor de leeftijd van ca. 3 jaar aan, wat doorgaans ook overeenkomt met de bewustwording van je eigen ik. Er wordt hierbij soms ook een link gelegd met de vruchten van bomen die je ook pas voor het eerst na 3 jaar gaat eten, als de plant sterk genoeg is om vrucht te gaan te dragen en/of de vrucht krachtig genoeg is om je te gaan voeden.

Ongerept

Weer andere culturen kiezen ervoor om haren helemaal niet te knippen. Je haren blijven in verbinding met het hemelse, het universum en ook met je directe omgeving. Je haren stellen je instaat om je openheid te behouden en in verbinding te blijven met alles om je heen. In sommige culturen waar ze hun haren ongemoeid laten, kiezen ze er wel voor om hun haren nog eens extra te beschermen. Haren mogen bijvoorbeeld alleen verzorgd en gekamd worden door iemand met goede intenties omdat die via je haren bij jou komen. En de haren worden zorgvuldig beschermd door ze bijvoorbeeld te wikkelen in doeken op het hoofd, overdag of juist tijdens de slaap.

Los gooien

Er zijn wat ons betreft in ieder geval genoeg overdenkingen om misschien toch eens voorzichtiger om te gaan met je eigen haren en die van je kind! En ze misschien wel gewoon weer lekker wild en vooral natuurlijk los te gooien. Wij zouden zeggen: Haren in de wind, handen in de aarde en je kindje dicht tegen je aan!

The post Wilde haren appeared first on OERmoeders van Nu.

Midden in de herfst is het tijd voor een mid-herfst seizoensfeest dat gaat over de intrede van de winter en de komst van het donker. Rond deze tijd worden er in verschillende culturen min of meer dezelfde soorten feesten gevierd. Zoals Allerheiligen, Allerzielen, ‘All Hallow’s Eve’ oftewel Halloween, maar ook Samhain (uitspraak: Saa-wen) en Sint Maarten.

Maar wat vieren we dan eigenlijk? En hoe kun je dat thuis een beetje leuk maken zonder dat er meteen zombies en bloed aan te pas komen?

Nieuwe maan

In de jaarcyclus van de seizoenen kun je de (aankomende) winter vergelijken met de fase van ‘nieuwe maan’. Een tijd van stilstaan, stilte, rust en naar binnen keren. Zoals de dieren zich terug trekken in hun holletjes om een winterslaap te gaan houden. En de sappen uit de bomen zich terug trekken en de bomen hun blaadjes loslaten. De bloemen uitbloeien en hun zaadjes uitstrooien voor de lente. De natuur keert naar binnen, laat los, ruimt op en gaat een fase van rust in. Maar het luidt ook het begin van een nieuwe cyclus in. Alles wordt nu los gelaten en opgeruimd, er wordt ruimte gemaakt voor bezinning en voor een nieuw begin. Er zijn dan ook culturen die dit als nieuw jaar vieren.

Een tijd van stilstaan, stilte, rust en naar binnen keren.

Sterven

Doordat het steeds donkerder wordt en er van alles in de natuur afsterft, worden we ons meer bewust van het sterfelijke. We voelen ons nauwer verbonden met de dood, ‘het hemelse’, de nacht en het donker. De natuur laat los en ruimt op. Dat kunnen wij ook doen. We nemen afscheid van alles wat geweest is, van de afgelopen zomer, maar ook van de overledenen. De laatste bloemen die bloeien kunnen we neerleggen bij de begraafplaats. En we kunnen herdenken met een kaarsje, om een lichtje in de duisternis te laten schijnen.

Loslaten

Het element van loslaten kun je ook gebruiken bij het winterklaar maken van je huis, zoals de dieren hun holletjes klaarmaken. Gooi je inrichting in de winterstand, met je gezicht naar de haard en je rug naar de openslaande deuren. De natuur maakt met het loslaten en opruimen, ruimte voor een nieuwe cyclus. En dit kun je vieren door bijvoorbeeld daarvoor geschikte (bloem)bollen en zaden alvast te planten in de tuin, nu de aarde nog zacht en niet bevroren is.

De natuur maakt met het loslaten en opruimen, ruimte voor een nieuwe cyclus

Naar binnen keren

Het naar binnen keren in onszelf, naar ons hart, biedt een mooie gelegenheid om aandacht te besteden aan onze hartenwensen. Voor onszelf en voor anderen. In ons hart voelen we ons het meest verbonden met het universum en alles om ons heen. We denken aan wat we leuk vonden van de afgelopen zomer en naar wat we wensen voor de toekomst.

Delen

Een feest vier je natuurlijk samen! Zeker als het koud en donker is, is het fijn om samen te zijn. Kruip dus gezellig met z’n allen bij elkaar rond de haard en deel je wensen en het lekkere eten met elkaar. Je kunt dit ook meenemen in je viering door te denken aan Sint Maarten (lees het verhaal onderaan dit artikel), die zijn mantel deelde met een arme bedelaar. En we zien tegenwoordig wel op Sint Maarten en met Halloween dat kinderen langs de deuren gaan om iets lekkers te halen. En symbolisch: om hun lichtje in het donker naar binnen in de huizen te brengen.

Hoe?

Seizoensfeesten gaan, zoals het woord al zegt, over de seizoenen; over de natuur en haar cycli. Bij seizoensfeesten zien we telkens natuurlijke elementen terugkeren. Eigenlijk altijd vier je een seizoensfeest met eten dat bij het seizoen hoort en met versieringen van dingen die je in de natuur vindt in het desbetreffende seizoen. Seizoensfeesten houden verband met de overgang tussen twee seizoenen of met het hoogtepunt van een seizoen. Dit seizoensfeest gaat over de overgang van herfst naar winter.

Kinderen gaan in het donker langs de huizen, om hun lichtje te delen en naar binnen te brengen

Eten dat erbij past zijn verwarmende soepen, zoals pompoensoep. Zelfgebakken appeltaart en perentaart, met fruit van de herfstoogst en kaneel. Mandarijnen. Zelfgebakken koeken met kaneel en andere herfstige en verwarmende kruiden zoals kardemom, gember, kruidnagel en steranijs. Verwarmende groenten zoals zoete aardappel, koolsoorten, ui, venkel. En het allerherfstigst zijn natuurlijk tamme kastanjes en allerlei soorten noten (hazelnoot, walnoot)!

Versieringen die passen zijn bijvoorbeeld ook kastanjes, gedroogde bladeren, gedroogd fruit, pompoenen, hazelnoten, eikeltjes, takken, hout (houten diertjes, gevonden stukjes hout, geurend hout) en natuurlijk kaarsjes.

Dit seizoensfeest gaat over een aankomende periode van rust, stilte en stilstaan. Kou vertraagt, alles gaat langzamer en trager in de winter. Vier het feest dus vooral op je gemak, ontspannen en rustig.

Wanneer?

Dit seizoensfeest kun je in 1 dag vieren, maar je kunt het dus ook een beetje uitspreiden. Allerheiligen wordt gevierd op 1 november en All Hallow’s Eve zoals het woord al zegt, op de avond ervoor op 31 oktober. Allerzielen is op 2 november. Samhain wordt tegenwoordig gevierd rond 1 november en van oudsher op 12 november. En Sint Maarten, waarop je je lichtje buiten laat schijnen, op 11 november.

Maak er dus gerust een fijne rustig-aan-feestweek van, bijvoorbeeld van 31 oktober t/m 11 november.

Tips om dit seizoensfeest te vieren

Ruim je huis en tuin op en maak ze winterklaar. Haal de laatste bloeiende bloemen naar binnen in een vaas en plant of zaai nieuwe bloemen, bollen en planten die daarvoor geschikt zijn. Zet je meubels in de winterstand en maak het gezellig. Steek de open haard aan en bijvoorbeeld wat wierook als je dat fijn vindt.

Breng een bezoek aan het graf van iemand die je dierbaar is. Ruim het eventueel op en maak het schoon. Breng er wat van je laatste bloemen, bijvoorbeeld herfstbloeiers zoals chrysanten, heen en zet er een kaarsje neer.

Bak een overheerlijke chocolade kastanje taart, met tamme kastanjes. Op de Wildplukwijzer kun je opzoeken waar je ze in de buurt zelf kunt vinden, dat maakt de taart natuurlijk extra lekker. En je hebt meteen een mooie gelegenheid voor een prachtige herfstwandeling.

Deel thuis met elkaar je hartenwensen, voor jezelf en voor anderen. Maak er een mooie tekening of knutsel van waarmee je je huis kunt versieren. Ook herfstige versiersels die je buiten hebt gevonden kun je een mooie plek geven, zoals kastanjes, gedroogde bladeren en eikeltjes. Bij de herfst horen ook de spinnetjes die overal hun webben maken, knutsel een (bontgekleurd) spinnenweb van een kastanje, satéprikkers en restjes wol. Tof om voor het raam te hangen!

Pompoenen! Hol ze uit, gebruik het vruchtvlees om warme, kruidige soep te maken en gebruik de schil om een lantaarn of lampion van te maken. Met wat ijzerdraad kun je ze aan een tak hangen, kaarsje erin en wandelen maar. Je kunt natuurlijk ook van andere materialen een lampionnetje maken.

Maak een feestwandeling met lampion in het donker en wandel dan langs een paar lieve mensen in de buurt om even je lichtje op ze te schijnen. Knutsel van te voren ook mooie hartenwensen voor hen, die je dan meteen aan ze kunt geven. Misschien wel met iets lekkers dat je zelf gebakken hebt erbij?! Want in plaats van bedelen aan de deuren, kun je ook brengen natuurlijk. En wellicht hebben zij ook wel iets lekkers om met jou te delen.

Knutsel een lampion van een pompoen en maak soep van het vruchtvlees, lekker warm als je weer thuis komt na je wandeling!

Bij thuiskomst in het donker steek je natuurlijk de kaarsen aan en kun je met z’n allen samen pompoensoep eten om weer op te warmen. Zelfgebakken brood of gepofte kastanjes erbij maakt het helemaal af. Haal tijdens het eten, mooie herinneringen op aan het afgelopen jaar of aan mensen of anderen die je mist.

Maak buiten een vreugdevuur. Een vuur brengt licht en warmte in de kou en het donker. En een vuur ruimt ook op. Verbrand wat takken uit de tuin (niet allemaal, laat ook wat liggen voor al wat leeft en zich wil verstoppen voor de winter!) en geurige kruiden. Je kunt ook hartenwensen verbranden in het vuur om ze ‘het universum’ in te sturen en uit te laten komen. Samen opwarmen en broodjes op stokjes afbakken boven het vuur.

En bovenal, koester het licht in jullie zelf en in jullie harten!

Het verhaal van sint Martinus

Er was eens, lang geleden, een zoon van een koopman. Hij heette Martinus en was soldaat in het Romeinse leger. Op een dag reed Martinus met een groep soldaten naar de grote stad. Het was een erg koude, gure en mistige dag. Martinus had zijn mantel goed om zich heen geslagen, zo had hij het heerlijk warm. Ze hadden haast, want ze wilden voor het donker binnen de stadsmuren zijn.

Toen ze bij de stadspoort aankwamen, ontdekte Martinus plotseling een man die beschutting zocht in een nis van de stadsmuur. Hij had geen schoenen en geen jas aan. Je kon aan hem zien dat hij het erg koud had. Martinus dacht even na, hij zou hem graag zijn warme mantel omslaan. Maar de mantel was zijn kostbaarste bezit en zonder mantel mocht hij de stadspoort niet in, want die hoorde bij zijn uniform. Wat kon hij nu doen? Hij kon die arme man daar toch niet zo achterlaten?

Opeens kreeg Martinus een goed idee. Ik geef hem de helft van mijn mantel, dan kan ik de andere helft zelf omgeslagen houden!
Met zijn zwaard sneed hij de onderste helft van zijn mantel af en gaf het aan de oude man. De arme man was heel blij, nu had hij beschutting tegen de kou. Maar nog voor hij Martinus kon bedanken, was deze al weggereden de stad binnen.

Die nacht zag Martinus de arme man in zijn droom, omhuld door een helder licht. De droom maakte diepe indruk op Martinus.

Toen de arme man de volgende morgen wakker werd, wilde hij Martinus graag gaan bedanken. Dit was het mooiste dat iemand hem ooit gegeven had.
In de stad vroeg de man op straat naar de soldaat op het witte paard, die gisteren de stad binnen gekomen was. De één wees hem de ene kant uit, de ander een andere kant.

Bij de poort van een mooi gebouw stond een weesmeisje te spelen op een fluit. Omdat ze zo bibberde van de kou, klonk haar lied nergens naar. De arme man wist hoe zij zich voelde. Hij pakte zijn stuk van de mantel en scheurde de helft eraf. Hij sloeg een stuk om haar schouders en de rest om zichzelf heen.

Hij ging verder, op zoek naar Martinus.
Op een plein zag hij een koopvrouw met appels en noten. Ze had een klein kindje op haar schoot dat moest huilen. “Och koopt u een appel van mij, dan kan ik een dekentje voor mijn kind kopen.” zei de vrouw tegen de arme man. De arme man wist hoe koud het kindje het had. Hij bedacht zich geen moment en scheurde nog een stuk van de mantel af. Hij kindje werd direct stil van het warme dekentje.

De arme man ging verder, op zoek naar Martinus.
Hij was nog nooit zo ver de stad in geweest. En toen hij bij het paleis aankwam, zag hij daar het witte paard van de soldaat staan. Een knecht was bezig om het paard te poetsen, maar van de kou liet hij de borstel telkens op de grond vallen. De arme man zag dat en wist hoe koud de knecht het moest hebben. “Hier”, zei de arme man. En hij scheurde het laatste stukje van de mantel in tweeën. “Wikkel dit doek om je hand en vertel me waar de eigenaar van het paard is.”

“Bedoelt u heer Martinus?”, vroeg de knecht. “Kijk, daar komt hij juist aan!”. De arme man liep met uitgestrekte armen op Martinus af en viel voor hem op zijn knieën. “Dank u heer, voor het stuk mantel dat u mij gegeven hebt.”

“Maar goede man, waar is de mantel gebleven?” vroeg Martinus. De arme man vertelde hem het hele verhaal, van het weesmeisje, van de koopvrouw met het kindje en van de knecht bij zijn paard. En daar stond hij nu, met het laatste stukje mantel in zijn hand.

“Dank u heer, dat ik eindelijk iets had om weg te geven.” zei de arme man nogmaals tegen Martinus. Martinus was verbaast hoe zijn mantel zoveel mensen had blij gemaakt. En zijn hart werd vervuld met liefde.

Met het feest van Sint Maarten, herinneren we ons Martinus, zijn mantel en de arme man. Met een lichtje lopen we door het donker om zo ons licht met anderen te kunnen delen in de donkere tijd van het jaar.

The post Seizoenfeest: Allerheiligen, Samhain, Halloween, Sint Maarten appeared first on OERmoeders van Nu.

Je kunt na de geboorte van je baby ervoor kiezen om de baby van de placenta te scheiden door de navelstreng door te knippen. Dit is een vrij abrupte actie die maar een fractie van tijd in beslag neemt. Om de scheiding van de baby met de placenta rustiger en bewuster te laten verlopen, kun je er ook voor kiezen om de navelstreng door te branden.

Placenta

Helemaal in het begin van de zwangerschap deelt het klompje cellen zich in tweeën. De ene helft groeit uit tot het kindje en de andere helft tot placenta. De placenta is het orgaan dat je baby 9 maanden lang leven zal geven in de buik. Je kindje zal zich letterlijk en figuurlijk nauw verbonden voelen met de placenta. Al helemaal na de geboorte waarbij je kindje net de inmense verandering van z’n bekende omgeving ín de buik, naar de grote onbekende wereld buiten de buik heeft doorgemaakt!

Het doorbranden van de navelstreng zorgt voor een bewuster, rustiger, zachter en kalmer scheidingsproces van baby en placenta.

Het baringsproces van de moeder is compleet nadat ook de placenta is geboren, doorgaans zo’n 1 à 2 uur na de geboorte van de baby. Maar het geboorteproces van de baby is pas compleet nadat hij van de placenta gescheiden is. In de praktijk blijkt dat baby’s die een lotusgeboorte doormaken of waarbij de navelstreng en placenta langer verbonden mogen blijven, rustiger zijn. Mede doordat de overgang van in naar uit de buik rustiger, kalmer en zachter is verlopen én de baby nog volop de broodnodige (voedings)stoffen en andere uitwisseling met de placenta heeft gehad.

Scheiding

Wist je dat het in bijna alle culturen gebruikelijk is om de navelstreng pas te doorbreken nadat de placenta geboren is? Eigenlijk heel logisch, want bij de geboorte van de placenta worden er nog voedingsstoffen en bloed naar de baby gestuwd. En de baby kan deze in de eerste dagen na de geboorte echt heel erg goed gebruiken! De geboorte is ook voor je baby heel hard werken geweest. En in de eerste dagen is het ook heel hard werken om de borstvoeding op gang te krijgen. Die extra voedingsstoffen zijn echt geen overbodige luxe. Ook kan je baby zich beter warm houden als er meer bloed door z’n lichaam stroomt. Daarnaast is deze letterlijke verbinding tussen moeder en kind, zolang de placenta er nog niet is, in die eerste uren na de geboorte ook heel erg belangrijk. In die eerste uren vindt namelijk de inprenting plaats, begint het o zo belangrijke hechtingsproces en drinkt de baby voor het eerst bij z’n moeder.

Waarom doorbranden?

Om het geboorteproces van de baby rustig te laten verlopen is het prettig als de navelstreng dus in ieder geval verbonden mag blijven totdat de placenta er is én totdat de bloedvaten in de navelstreng natuurlijk gedicht zijn door het gelei van Wharton. Het gelei van Wharton zwelt na de geboorte op en zorgt voor een natuurlijke afklemming van de bloedvaten in de navelstreng.

De baby kan de voedingstoffen in de eerste dagen na de geboorte heel erg goed gebruiken!

Om vervolgens het proces van scheiding van baby met placenta bewuster, rustiger en zachter te laten verlopen, kun je er voor kiezen om de navelstreng niet abrupt door te knippen, maar in een langzamer proces door te branden.

Hoe gaat dat dan?

Ongeveer halverwege tussen de baby en placenta wordt de navelstreng in de vlam van een kaars gehouden. De hitte zorgt ervoor dat de bloedvaten nog meer dichtgaan. Het is niet nodig om de navelstreng af te klemmen met een klem of touw.

Sommige mensen vinden het prettig om een stuk met aluminium folie bedekt karton tussen de baby en de kaarsen te houden om baby wat af te schermen van de warmte van de kaarsen. Je kunt een sleuf tot halverwege in een stuk karton knippen en het karton daarna met aluminiumfolie bedekken. Je kunt de navelstreng dan in de sleuf van het karton leggen en het stuk karton dan tussen de baby en de kaars houden. Het kan prettig zijn om het stuk karton niet te groot te maken zodat de baby nog wel ‘betrokken’ blijft in het proces en niet teveel ervan wordt afgezonderd. Het is niet per se nodig, je kunt ook een schaal gebruiken waar je de kaarsen en navelstreng ‘in’ houdt bijvoorbeeld.

Een bakje of schaal is sowieso een goed idee om kaarsvet op te vangen!

Je kunt de navelstreng met 1 kaars doorbranden, maar ook met meerdere kaarsen. Op die manier kunnen meerdere mensen tegelijk betrokken zijn bij het scheidingsproces. Denk bijvoorbeeld aan de moeder, vader, doula, vroedvrouw, broertjes of zusjes, opa’s en oma’s. Ook voor de moeder kan de scheiding van baby en placenta een emotioneel proces zijn. Het is dan prettig dat het ook voor haar rustiger verloopt en dat ze er zelf actief bij betrokken kan zijn.

Het duurt doorgaans zo’n 10 minuten voordat de navelstreng helemaal doorgebrand is.

Mocht het stuk navelstreng dat aan de baby achterblijft wat onhandig rondslingeren, dan kun je er voorzichtig een losse knoop in leggen. Het stukje navelstreng zal na een dag of 3-7 van zelf loslaten. Net zoals een geknipt navelstompje.

De geur van het doorbranden is vergelijkbaar met de geur van een kampvuur in de openlucht. Een raam op een kier en ventilatie is fijn. Zorg dat de baby en moeder wel lekker warm blijven!

Wil je de navelstreng graag doorbranden, maar zal je bevalling in het ziekenhuis plaatsvinden? Dan kun je de navelstreng intact laten en zodra je thuis bent rustig de placenta van de baby scheiden. Zorg dan voor een bak om de placenta mee te nemen. En wellicht zijn er ook mogelijkheden in overleg?!

Lees ook Umbilical Cord Burning: Everything you ever wanted to know met prachtige foto’s.

Foto

The post De navelstreng doorbranden appeared first on OERmoeders van Nu.

Een kruidenbad helpt bij het herstel van je vagina en perineum.

Wat is een kruidenbad?

Het woord zegt het eigenlijk al, een kruidenbad is een bad met water waaraan kruiden zijn toegevoegd. De kruiden die je aan het bad toevoegt, hebben een heilzame werking voor je lichaam na de geboorte van je baby.

Waarom neem je een kruidenbad?

Het bevordert de lichamelijke en geestelijke verwerking van de bevalling. Het helpt bij het herstel van je vagina en perineum. En het helpt om mentaal bij te komen van de bevalling. Het helpt ook bij de binding tussen moeder en kind, als je samen met je baby huid-op-huid in het bad gaat. En dat kan weer helpen bij het (beter) opgang komen van de borstvoeding en aanhappen van je baby aan de borst. De kruiden helpen ook mee om het naveltje van je baby te laten genezen.

Wanneer neem je een kruidenbad?

Je kunt een kruidenbad nemen vanaf zo’n 24 uur na de geboorte. Neem zo vaak een kruidenbad als je prettig vindt. Er zijn vrouwen die één kruidenbad nemen in de kraamweek, maar ook vrouwen die de eerste tijd elke dag een kruidenbad nemen of zelfs meerdere keren (2-3 keer) per dag.

De kruiden hebben een helende, antiseptische, ontstekingsremmende en verzachtende werking, dus je hoeft je geen zorgen te maken om infecties.

Hoe neem je een kruidenbad?

Je kunt een kruidenbad nemen in een ligbad of bevalbad, maar er zijn ook speciale opzet-badjes te krijgen die je op het toilet kunt zetten en waar je alleen je billen in baadt. Soms is zo’n zitbadje net na de bevalling wat eenvoudiger, maar een ritueel bad samen met je baby kan ook erg fijn zijn voor je lichaam na de geboorte en helpen bij de hechting en borstvoeding.

Welke kruiden voeg je toe aan je kruidenbad?

Gebruik altijd biologische kruiden, want je wilt echt geen resten bestrijdingsmiddelen in je bad hebben! Kruiden die je kunt gebruiken in je kruidenbad zijn (onder andere):

• Smeerwortel blaadjes
• Lavendel bloemetjes
• Weegbree bloemen en blaadjes
• Kamille bloemetjes
• Rode frambozenblaadjes
• Duizendblad bloemetjes
• Goudsbloemen (Calendula)
• Herderstasje
• Berendruif blaadjes
• Klit (Arctium lappa)
• Blaadjes en bloemen van het Viooltje
• Vrouwenmantel bloemen en blaadjes
• Citroenmelisse blaadjes
• Sintjanskruid blaadjes
• Mineraalrijk zeezout

Kruidenmix recepten

Maak bijvoorbeeld een kruidenmix van:

• een kwart kopje smeerwortel blaadjes
• een half kopje lavendel bloemetjes
• een kwart kopje weegbree blaadjes
• een half kopje rode frambozenblaadjes
• een kwart kopje duizendblad bloemetjes
• een kwart kopje goudsbloemen
• een kwart kopje herderstasje
• een kwart kopje berendruif blaadjes
• een kwart kopje zeezout

Een ander recept:

• een kopje weegbree
• een half kopje goudsbloemen
• een half kopje smeerwortel blaadjes
• een half kopje klit
• een kwart kopje viooltje bloemetjes en blaadjes
• een half kopje duizendblad bloemetjes
• een kwart kopje vrouwenmantel bloemen en blaadjes
• een kwart kopje citroenmelisse blaadjes
• zeezout naar behoefte

Online kun je nog meer recepten vinden en kant en klare kruidenmixen voor een kruidenbad, zoek bijvoorbeeld op herbal bath after birth.

Stap voor stap

Doe de gedroogde kruiden die je wilt gebruiken voor je bad in een grote glazen pot of schaal en roer door elkaar. De kruidenmix kun je ca. 1 jaar bewaren op een donkere plek in afgesloten pot.

Gebruik altijd biologische kruiden!

Je stopt de kruiden bij elkaar in een zakje. Zakjes waar je de kruiden in kunt doen, kun je online vinden. Je kunt bijvoorbeeld zoeken op bio/eco/organic katoenen of linnen zakjes. Een zakje van 10 x 15 cm kun je vullen met één kopje kruidenmix, geschikt voor 1 ligbad of een half kopje voor een zitbadje.

Laat 1 zakje kruiden ongeveer 20 minuten trekken in een pan met heet gekookt water dat net van het vuur af is. Gooi het aftreksel in je, met warm water gevulde, ligbad of in je zitbadje.

Mag dat dan wel?

Er zijn zorgverleners die het nemen van een bad de eerste weken afraden in verband met infecties, dit zijn standaard protocollen in ons land. Vaak wordt vergeten dat dit vooral geldt voor bijvoorbeeld zwemwater waar veel verschillende mensen en bacteriën in zitten. Er zijn juist ook veel culturen waarin het heel gebruikelijk is om net na de bevalling een bad te nemen, met name zo’n helend kruidenbad, omdat het helpt bij het herstel van je lichaam.

Zorg thuis wel voor een schoon bad (schoon maken met natriumcarbonaat of natuurazijn bijvoorbeeld), voeg daaraan de juiste kruiden toe die juist helend, antiseptisch, ontstekingsremmend en verzachtend werken en je hoeft je geen zorgen te maken over infecties. Sterker nog, kruidenbaden dragen juist bij aan een sneller, soepeler en zachter herstel! Raadpleeg eventueel iemand die verstand van zaken heeft met betrekking tot het maken van kruidenbaden en overleg het met je (holistische) verloskundige, kraamverzorgende of doula.

Nog meer mogelijkheden

Je kunt kruidenwater-aftreksel ook gebruiken om over een maandverbandje te gieten. Het maandverband laat je daarna afkoelen in de koelkast of zelfs in de vriezer. De maandverbandjes bieden verlichting, helpen bij herstel en kun je gewoon dragen zoals andere maandverbandjes in je onderbroek, ook/juist als je nog vloeit.

The post Kruidenbad na de bevalling appeared first on OERmoeders van Nu.

Een mother’s blessing is niet vergelijkbaar met een babyshower, wat in onze cultuur steeds gebruikelijker wordt. Het gaat niet om het geven van cadeaus voor de baby, maar om het verwennen, verzorgen en voorbereiden op de geboorte en het moederschap van de zwangere vrouw en haar lichaam met daarin haar baby.

Een mother’s blessing is bedoeld om door middel van rituelen en symbolen de vrouw te omhullen met liefde en om haar zelfvertrouwen te geven voor de aanstaande bevalling en voor een zachte geboorte voor haar baby.

Het gaat niet om het geven van cadeaus voor de baby, maar om het verwennen, verzorgen en voorbereiden van de zwangere vrouw en haar lichaam met daarin haar baby.

10 tips om een mother’s blessing te vieren

#1 Verwennen en vertroetelen

Geef de zwangere vrouw een aromatisch voetbad. Meng hiervoor etherische lavendelolie met bloemblaadjes in een teil warm water. Laat de zwangere vrouw zich ontspannen terwijl de gasten haar handen en voeten masseren om alle liefdevolle energie aan haar te geven.

#2 Bloemenkrans

Maak een bloemenkrans voor de zwangere vrouw om haar vrouwelijke schoonheid te vieren. Maak vooraf een krans van (ijzer)draad met groene takken daarom heen en vraag of elke gast een bloem uit haar tuin meebrengt die je ter plekke vastmaakt aan de krans. De zwangere vrouw draagt de krans daarna als kroon.

#3 De buik versieren

De zwangere buik versieren met Henna is een prachtige manier om het leven in haar te vieren. Het maken van Henna tatoeages komt voor in veel verschillende culturen en wordt gedaan met behulp van een speciale mix aan kruiden en oliën. De moeder is prachtig en helemaal klaar voor de geboorte van haar baby. Je kunt het door een prof laten doen of zelf, samen met de gasten. Henna tatoeages zijn tijdelijk, ze blijven zo’n 3 weken zichtbaar.

#4 Maak een cirkel

Verzamel alle vrouwen in een cirkel om samen de nieuwe moeder te zegenen. Deel jullie moederlijke wijsheid of bijvoorbeeld een gedicht of inspirerende tekst. Jullie kunnen met z’n allen mediteren. Deel jullie positieve geboorteverhalen, er is niets beters voor een moeder-to-be om zich voor te bereiden op de komst van haar kindje door het horen van mooie geboortes. Een djembé of trommel kan gebruikt worden bij het delen van wijze woorden, in vele culturen staan de drumbeats bekend om hun heilige helende eigenschappen.

#5 Kralen ceremonie

Vraag de gasten om een kraal mee te brengen. Dat kan een glaskraal zijn, maar ook een kraal van een speciaal soort steen of kristal die kan ondersteunen bij de bevalling en geboorte. Laat elke gast haar kraal aan een ketting voor de zwangere vrouw rijgen terwijl ze een mooie wens of boodschap meegeeft aan de nieuwe moeder. De ketting zal haar helpen om de kracht, liefde en support te voelen van de vrouwen om haar heen wanneer ze dat nodig heeft.

#6 Geboorteslinger

Maak van papier of linnen/katoenen stof vlaggetjes die jullie kunnen versieren met mooie tekeningen en woorden. Maak de vlaggetjes aan een lijn die de nieuwe moeder kan ophangen in haar huis en/of op de plek waar ze gaat bevallen (kan ook in het ziekenhuis!). Op deze manier heeft ze zeer inspirerend houvast tijdens de bevalling en geboorte van haar baby.

#7 Stenen verven

Laat elke gast een mooie grote gevonden steen meebrengen om te verven met een inspirerend woord, boodschap of tekening. De stenen kunnen door de zwangere vrouw worden neergelegd op plekken in haar huis waar ze ze telkens tegenkomt om haar zelfvertrouwen, kracht en aanmoediging te geven voor de aanstaande bevalling.

#8 Geboorte altaar

Geef de nieuwe moeder een cadeautje voor haar geboorte-altaar. Een kaarsje, krachtige steen, beeldje, boekje, wierook, foto of iets anders dat haar kracht en inspiratie kan geven bij de bevalling.

#9 Aandenken

Wanneer jullie met z’n allen in een cirkel zitten, kun je een lang lint om de pols van elke gast binden en knopen. Nadat jullie de moeder hebben gezegend knipt iedereen het lint door en laat het als armband om z’n pols zitten totdat de zwangere vrouw haar baby heeft gebaard. Elke keer dat je naar de armband kijkt, denk je aan de moeder-to-be en stuur je haar mooie, zachte, krachtige gedachten.

#10 Eet!

Laat elke gast iets lekkers meebrengen om samen te eten en te vieren!

Bronnen onder andere: 10 Tips to Plan a Mother’s Blessing en What Is A Mother’s Blessing?

The post Mother’s blessing appeared first on OERmoeders van Nu.