Om te beginnen: er is niks softs aan deze vorm van opvoeden. Sterker nog, we kunnen soms erg ‘hard’ tegen ze zijn door ze geen overdreven cadeaus te geven of zelf muurtjes te laten ontdekken, waardoor ze op hun snufferd vallen.
Nee, echt. We proberen onze kinderen te geven wat ze ECHT nodig hebben en niet wat ze NIET nodig hebben, maar misschien soms wel denken te WILLEN. Een groot verschil dus.
Wat hebben ze dan nodig?
Professor Bart Soenens omschrijft het mooi en vrij volledig: “ze hebben autonomie, verbinding en competentie nodig. En zeker geen dwang en of druk.”
In deze visie proberen we dus onze kinderen ruimte te geven en niet onnodig van hen te vragen om ruimte in te leveren: hiermee ondersteunen we hun autonomie. Ook willen we hen leerervaringen bieden, maar zonder te overvragen: hiermee geven we hen de ervaring competent te zijn. Ook willen we onze kinderen warme en onvoorwaardelijke verbondenheid met anderen geven, omdat dit de enige manier is waarop ze optimaal kunnen groeien.
We proberen onze kinderen te geven wat ze ECHT nodig hebben en niet wat ze NIET nodig hebben.
Deze theorie heeft raakvlakken met het continuüm-concept en attachment-parenting, waar ook velen van ons door worden geïnspireerd.
Praktijk
En het kan zijn dat onze kinderen afhankelijker lijken in de eerste jaren, meer dan dat we nu gewend zijn in onze huidige maatschappij. Dit komt klaarblijkelijk doordat we bewust de behoefte aan contact en onvoorwaardelijkheid bieden, om ze juist een stevige basis te bieden. Ook kan het lijken dat onze kinderen veeleisender zijn en weinig kunnen hebben. Ook dit komt waarschijnlijk omdat we naar onze kinderen luisteren en hen stimuleren om hun emoties te uiten en dat dús ook de negatieve emoties er meer mogen zijn. Dit betekent niet dat we onze kinderen altijd hun zin geven, maar wel dat we naar ze luisteren en op basis daarvan besluiten wat op dat moment de beste keuze lijkt.
Juist als je kinderen hun eigen tempo laat kiezen zullen ze uitgroeien tot zelfstandiger wezentjes.
Juist als je kinderen hun eigen tempo laat kiezen, ze onvoorwaardelijk lief hebt en ze bij je draagt en samen met ze op een kamer slaapt totdat ze zelf aangeven er aan toe te zijn om de wereld te gaan ontdekken bijvoorbeeld, zullen ze uitgroeien tot zelfstandiger wezentjes, omdat ze zelf hebben mogen kiezen. Dit is veel natuurlijker dan andersom!