Je kind zal je helpen om het beste uit jezelf naar boven te halen.

Weerstand

Als je kindje gedrag vertoont waar je zelf weerstand tegen voelt, dan kun je het best als eerste bij jezelf te rade gaan. De weerstand die je voelt, is namelijk een probleem dat bij jou ligt en niet zozeer bij je kind. Immers: hoe gedragingen worden ontvangen kan per persoon enorm verschillend zijn. De ene mama vindt het bijvoorbeeld prima als haar kind zelf zijn of haar eten en drinken pakt, terwijl de andere mama het fijner vindt als het kind eerst komt vragen of het iets mag pakken. De ene persoon vindt het niet erg als een kind zomaar vraagt waarom hij of zij in een rolstoel zit, terwijl het bij de andere persoon erg gevoelig ligt en die het kind als brutaal kan ervaren. De reactie op het gedrag is dus iets wat bij de persoon die de reactie geeft, vandaan komt.

De weerstand die je voelt, is een probleem dat bij jou ligt en niet zozeer bij je kind.

Je kunt er daarbij vanuit gaan, dat boosheid en irritaties die je voelt, iets zeggen over hoe jij het beleeft en dat ze vrijwel altijd terug te herleiden zijn naar overtuigingen die jij hebt over jezelf en die in je kindertijd zijn ontstaan.

Trigger

Als eerste zou je jezelf kunnen afvragen waarom hetgeen je kind doet jou triggert. Heeft het iets te maken met hoe jij in het verleden bent behandeld? Iets dat je hebt meegemaakt? Is het een reactie die je hebt overgenomen van iemand anders? Waar komen jouw denkbeelden vandaan? Bewustzijn is een grote stap bij het oplossen.

Kinderen voelen vaak feilloos aan waar de triggerpunten van hun ouders liggen en zullen bewust en onbewust jou pushen om je problemen op te lossen zodat ze niet tussen jullie in (komen te) staan.

Bewustzijn is een grote stap bij het oplossen.

Daarnaast volgen kinderen voortdurend jouw voorbeeld. Zo zijn ze letterlijk als een spiegel voor jou. Het kan dus ook zomaar gebeuren dat jij not-amused bent van bepaald gedrag van je kind en als je dan even verder nadenkt je keihard kunt beseffen dat je zelf het voorbeeld hebt gegeven…

5 stappen

Wat, als het je niet lukt om er achter te komen, wat jouw issue is achter bepaald gedrag van je kind en het zich maar blijft herhalen? Dan kun je de volgende oefening eens proberen. Wellicht eerst met je partner en eventueel later met je kind als je je daar prettig bij voelt. Het kan voor kinderen een verademing zijn om te voelen dat er achter jouw emotie eigenlijk en overtuiging zit en het niks met het kind zelf te maken heeft.

1: Erken de onschuldigheid in jezelf en je kind

2: Uit alles wat er is, de boosheid, irritatie. Schroom niet om alles te benoemen zodat je goed bij de emotie kan komen

3: Wat doet dit met je? Welk gevoel geeft dit over jezelf? Geeft het je het gevoel dat je niet goed genoeg bent? Dat je genegeerd wordt? Voel je je minderwaardig? Een slechte moeder? etc.

4: Vraag je af, wanneer je je vroeger zo voelde. Net als toen jouw vader binnen kwam en jou negeerde? Of net als toen, toen je moeder je naar boven stuurde? Voelde je je toen ook genegeerd of onbelangrijk?

Erken de onschuldigheid in jezelf en je kind.

5: Welke overtuiging heb je hier over jezelf gemaakt? Ik ben waardeloos, ik ben niet goed genoeg, ik ben niet belangrijk, ik ben minderwaardig…etc.

6: Erken dat je een vergissing hebt gemaakt: ik ben waardevol, ik ben perfect zoals ik ben, ik ben belangrijk, etc. En vraag eventueel je partner of hij je hieraan wilt helpen herinneren.

Deze oefening kan veel inzichten geven over hoe ervaringen van vroeger invloed hebben op onze overtuigingen nu en ze daarmee helpen oplossen.

Voorbeeld

Het is nooit te laat om iets te doen aan jullie situatie. Je kunt meteen een voorbeeld geven aan je kind wat betreft werken aan jezelf. Wees dus ook niet bang om je kinderen daarbij te betrekken. Op die manier zal je een waardevol voorbeeld voor ze zijn, dat ze weer meenemen in hun eigen leven. Je laat mooi zien dat er altijd ruimte is voor verandering, dat je ook je kinderen serieus neemt en werkt aan jezelf om je band met hen te versterken. Zo groeit hun eigenwaarde, zelfkennis en empathie ook mee!

Je laat mooi zien dat er altijd ruimte is voor verandering.

The post Kinderen als spiegel appeared first on OERmoeders van Nu.

Als je een ‘onhandelbaar’ kind hebt, is de eerste vraag die je jezelf kunt stellen: Wat noem ik onhandelbaar? Welke gedragingen vallen hieronder en waarom?

Een kind dat onhandelbaar gedrag vertoont, zit vol met onmacht en frustraties die er op een heel vervelende en ongewenste manier uitkomen en doet dit niet om jou opzettelijk te pesten.

Uiten

Een kind kan onhandelbaar gedrag vertonen als het zich niet (meer) op een andere manier kan, wil of durft te uiten. De oorzaak is vaak dat het kind zich (op een andere manier) niet gehoord voelt. Of er wordt niet op de juiste manier omgegaan met wat het kind duidelijk probeert te maken.

Een kind dat onhandelbaar gedrag vertoont, zit vol met onmacht en frustraties die er op een heel vervelende en ongewenste manier uitkomen en doet dit niet om om jou opzettelijk te pesten. Wel kan het zo zijn dat het jou iets duidelijk wilt maken. Het kan onderhuidse/opgekropte emoties van jou oppikken die het onbewust naar buiten probeert te krijgen. Het is belangrijk dat je onderzoekt wat er in het kind omgaat en dat jij (weer) ruimte gaat creëren waarin het kind zich op andere manieren durft te uiten. Deels door je eigen troep op te ruimen en deels door te leren luisteren.

Luisteren

Vaak denken we te weten waar het gedrag vandaan komt, maar slaan we de plank toch helemaal mis. Het is echt van belang om (opnieuw) te luisteren! Naar wat het kind letterlijk vertelt, maar vooral ook naar de non-verbale communicatie, omdat praten vaak al een gepasseerd station kan zijn voor een kind dat zich al te lang niet gehoord voelt.

Een onhandelbaar kind krijgt vaak op z’n donder, maar dit werkt voornamelijk averechts en alleen op korte termijn. Er wordt bij straffen namelijk wederom niet geluisterd, maar afgewezen. Met liefde en geduld, oftewel aandacht, bereik je meer dan met straf geven. Straf geven is voor het kind een afwijzing, het voelt als: Ze houden niet van mij, ze begrijpen mij niet, ze luisteren niet naar mij. Hierdoor wordt het kind vaak nog dwarser, omdat het voelt alsof vertellen wat er aan de hand is toch geen enkele zin heeft. Er is niemand die luistert.

Een onhandelbaar kind krijgt vaak op z’n donder, maar dit werkt voornamelijk averechts en alleen op korte termijn.

Aandacht

Aandacht voor het kind als persoon is belangrijk. Echte aandacht, met al je zintuigen. Luisteren naar wat het kind te vertellen heeft, lichamelijk contact door een knuffel of aai over de bol, toewijding door je te verdiepen in het kind en de belevingswereld. Geef het kind de ruimte om zichzelf te kunnen zijn door onvoorwaardelijk te luisteren en te reageren, zonder straf en zonder oordeel. Hierdoor verbreek je de cirkel van het niet-gehoord worden en voelen, en maak je ruimte voor het kind om zich op een andere manier te gaan uiten.

Zodra jij patronen doorbreekt door anders te reageren dan je tot nu toe hebt gedaan, zul je vrij snel merken dat het kind ook anders gaat reageren. Kinderen zijn doorgaans heel flexibel en kunnen best snel meegaan in nieuwe situaties. Het hoeft dus helemaal geen meerjarenplan te zijn, grote kans dat je in een week of wat al een heleboel verschil zult merken.

Zodra jij patronen doorbreekt door anders te reageren dan je tot nu toe hebt gedaan, zul je vrij snel merken dat het kind ook anders gaat reageren.

Het goede voorbeeld

Je zult zelf mogelijk ook een ander voorbeeld moeten gaan geven. Wees geduldig en oprecht naar het kind toe, de eigenschappen die je ook terug zou willen zien in je kind. Geef het kind een kijkje in jouw belevingswereld. Vertel wat er in jou omgaat, welke emoties en gevoelens jij ervaart op bepaalde momenten, waarom je bepaalde dingen vindt, zegt en doet. En reik eventueel ook andere manieren aan om te uiten: tekenen, muziek, lichamelijke oefening, meditatie, dans, etc etc. Omdat praten niet altijd zomaar meteen zal lukken.

Houd ook rekening met omgevingsfactoren. Let op gezonde voeding; sommige voedingsstoffen kunnen je denken en handelen vertroebelen. Soms is het niet per se onwil van het kind, maar heeft het gedrag mede te maken met bepaalde voeding. Zorg voor een veilige en rustige omgeving waar het kind zich veilig voelt met zo min mogelijk stress. Een rustige plek om te slapen en om jezelf terug te kunnen trekken.

Wees geduldig en oprecht naar het kind toe, de eigenschappen die je ook terug zou willen zien in je kind.

Verbinding

Doorbreek patronen en vind van daaruit andere mogelijkheden waarin iedereen volwaardig en onvoorwaardelijk met elkaar kan omgaan. Iedereen voelt zich op die manier in z’n waarde gelaten en heeft ruimte om zich te durven uiten op een voor iedereen prettige manier. Maak (weer) verbinding met elkaar en communiceer het liefst met gelijkwaardigheid.

The post Onhandelbaar kind? appeared first on OERmoeders van Nu.

Jezelf accepteren en niet een ander de schuld geven (angsten, ouders loslaten), kun je dat? Durf je te veranderen? Doe je het zoals je ouders het doen of durf je verder te kijken? Dit innerlijke bewustzijnsproces kan erg moeilijk en confronterend zijn. De omgang met kinderen (en andere mensen überhaupt) kan veel emoties oproepen. Het is prachtig als je hier bewust mee om kan gaan en probeert te achterhalen waar de stress en emotie vandaan komen als er conflicten zijn. Meestal is het niet datgene wat je denkt dat het is. Wat iemand van een kind of een partner verlangt, zit meestal in zichzelf. De ander is perfect zoals hij is, net als jij, maar gedraagt zich niet precies op de manier die gewenst is of zelfs wordt geëist door jou. Lees daar meer over in dit artikel.

Als je dit mechanisme kan doorzien en weet waar jouw gevoelens en behoeften vandaan komen (bij jezelf dus!), merk je dat je minder verlangt van de ander. De genegenheid is niet meer gebaseerd op angst: “Ik wil dit, jij zou dit moeten, ik heb nodig …”. Dit bewustzijn kan veel stress en conflicten voorkomen.

Onvoorwaardelijke liefde zoekt niet, het accepteert en staat daarmee open voor mooie momenten die anders onopgemerkt voorbij kunnen gaan. Deze uiting van liefde is vrij en vredig en geeft jou en de ander de ruimte. Je bent niet meer zo afhankelijk van wat een ander wel of niet doet. Mediteren kan helpen bij het vinden van deze ruimte in ons.

The post Vergeef jezelf appeared first on OERmoeders van Nu.