Het is alleen niet altijd even gemakkelijk. Want ook al is je kind veilig gehecht, elk kind gaat door fases heen, komt moeilijkheden tegen in het leven. En dat raakt. Wanneer je kind het moeilijk heeft, word je als ouder geraakt. Alles wat met jouw kind te maken heeft, heeft indirect met jouw innerlijke kind te maken. Dan worden dus jouw pijnlijke plekken geraakt. En daar waar je eerst nog zo met je kind in verbinding kon blijven, daar waar je samen ouders kon zijn, wordt het ineens allemaal een stuk moeilijker. Eenzamer soms ook.

Wat wordt er bij jou geraakt door je kind?

Geraakt worden door je kind gaat soms heel gemakkelijk. Je kind wijst je af, luistert niet naar je, doet niet wat je vraagt, slaat je misschien. Het komt ’s avonds 20 x uit bed omdat je kleintje je nodig heeft. Misschien wordt je kind gepest, kan het niet goed opkomen voor zichzelf, is het veel boos?

Om in verbinding te kunnen blijven met jezelf, je kind en je partner op momenten dat je geraakt wordt, is het belangrijk dat je als eerste onderzoek wat er precies bij je geraakt wordt.

Voel je je afgewezen door je kind? En waar ken je dit gevoel van? Voel je je alleen wanneer je kind niet luistert? Wordt jouw eigen boosheid geraakt door je kind? En waar ben je boos over? Heb je het gevoel het niet goed te doen als ouder? En hoe lang ken je dit gevoel al?

Weten wat er geraakt wordt, geeft je inzicht in jezelf, waar je vandaan komt. Het brengt je compassie voor jezelf en je kind. En je gaat je beseffen dat ‘onhandelbaar‘ gedrag bij je kind dus eigenlijk niet bestaat.

Aan de slag

Wat doe jij als je geraakt wordt? Je kind raakt iets in je, je weet inmiddels wellicht ook wat er geraakt wordt. En hoe reageer je wanneer je zelf zo geraakt wordt?

Sluit je je af? Word je boos? Loop je weg? Of ga je juist harder je best doen om te krijgen waar je zo’n behoefte aanhebt? Waar je, vanuit je boosheid, vindt dat je recht op hebt? Zonder dat je nog ziet wat de ander voelt?

Wanneer je geraakt wordt door je kind, reageer je vanuit oude pijn.

En op welke wijze ben je op dat moment samen ouders? Lukt dat nog? Vaker hoor ik dat dit juist de redenen zijn waarom partners ruzie krijgen. Want wanneer je geraakt wordt, reageer je zelf ook vanuit oude pijn. En dat zijn nu vaak niet de meest helpende manieren van reageren. Het samen ouders zijn is dan een hele uitdaging. Je gaat jezelf namelijk beschermen.

Samen ouders zijn, sterk en in verbinding, vraagt dat je weet waarom je reageert zoals je reageert.

Beschermingsmechanisme

Wat is jouw manier om jezelf te beschermen? Wanneer je geraakt wordt, doe je wat je altijd deed. Je doet wat je kent. Je zet je overlevingsstrategie in om jezelf te beschermen. Dat is niets anders dan een paraplu opsteken voor de regen. En jouw manier van beschermen heb je al ontwikkeld toen je heel klein was.

Wanneer je iets meemaakt dat te groot is, en voor een kind is iets al heel gauw te groot, dan stelt jouw lichaam ergens een blokkade in, om niet te hoeven voelen wat er speelt. Deze strategie herken je later als je patronen, die je steeds inzet wanneer het moeilijk wordt voor je, wanneer jouw lichaam het gevaar van vroeger herkent. Je doet dus niets anders dan jezelf beschermen.

Dat is niets anders dan een paraplu opsteken voor de regen.

Maar dat doet de ander ook. En daar gaat het vaak mis, omdat je vaak ook gevoelens erbij ervaart van ‘ik word niet gezien, niet gehoord’, of ‘ik sta er altijd alleen voor’. Op zo’n moment heb je dus vaak te maken met een kind dat het moeilijk heeft en jullie als ouders die op dat moment ook in een moeilijke situatie zitten. (En of je nu samen bent of niet, dat maakt hierbij niet uit, samen ouders blijf je namelijk altijd.)

Niet gemakkelijk en mogelijk eenzaam voor allemaal.

Stapje verder

Zicht krijgen op jouw manier van beschermen wanneer verbinden met de ander pijn doet, is belangrijk. Je weet dan namelijk wat je doet. Onderzoek ook waar het vandaan komt, waar was het ooit voor nodig, deze manier van beschermen? Welk patroon breng jij dus mee in het verbinden met de ander? Of dit nu gaat om je partner of je kind, dat maakt niet uit.

Onderzoek wat er gebeurt in de relatie met je partner wanneer je kind het moeilijk heeft. Dat doe je dus door eerst bij jezelf te beginnen: wat wordt er bij mij geraakt, hoe reageer ik en waar komt dit vandaan? Welk effect heeft dit dus op de ander, wat creëer ik waardoor het samen ouders zijn zo lastig is wanneer ons kind het moeilijk heeft? Welke pijn speelt er steeds weer op en welke strategie zet ik dan onbewust in, zonder dat ik het steeds in de gaten heb?

Wees de boei die je kind nodig heeft wanneer het stormt.

Inzicht alleen is niet voldoende. Het beste ruim je de pijn op die daarbij hoort, die je voelt wanneer het mis gaat in het verbinden. Die hoort bij wat je vroeger ervaren hebt. Pas dan kun je oude overtuigingen omzetten naar je verlangen. Pas dan kun je weer verbinden vanuit je kern. Kun je met je kind in verbinding blijven als deze het moeilijk heeft, kun je samen als ouders sterk zijn en de rots in de branding zijn voor je kind. De boei die het nodig heeft wanneer het stormt. Ruim je eigen pijn op, doe een grote schoonmaakbeurt of kijk in de spiegel van je kind.

Lees hier 5 stappen die je samen kunt doorlopen om oude pijnen te verwerken.

The post Samen sterk als je kind het moeilijk heeft appeared first on OERmoeders van Nu.