Je wilde haren verliezen

In verschillende culturen wordt er verschillend tegen haren aangekeken en met haren omgegaan. In onze maatschappij is wassen met zeep en je haren in model (laten) knippen vrij gebruikelijk. Dit komt voort uit ons begrip van beschaafdheid; al het natuurlijke moet in bedwang en onder controle gehouden worden. Zo ook je wilde haren. We moeten uitstijgen boven de wilde natuur om daarmee onze beschaafdheid te tonen. We kennen ook de uitspraak wel je wilde haren verliezen, oftewel je ‘eindelijk’ volwassen en beschaafd gaan gedragen in plaats van jong, vrij en onbezonnen.

In veel culturen wordt haar gezien als één van de zetels van levenskracht.

In onze maatschappij weten we nog wel dat onze haren een vorm van bescherming bieden, maar we kijken doorgaans niet verder dan de weersinvloeden. Maar de natuur zou de natuur niet zijn als niet elk ding holistisch zou werken en een veelvoud aan functies in zich draagt. Haar beschermt en haar verbindt, op fysiek en energetisch niveau. In veel culturen wordt haar gezien als één van de zetels van levenskracht.

Dik, glanzend, lang haar staat door de eeuwen en culturen heen voor een goede gezondheid. Haren die grijs worden zijn een teken van afnemende levenskracht. En ook in onze cultuur kun je aan haren over het algemeen zien hoe het met iemand gesteld is. Het is ook niet voor niets dat veel mensen proberen om haren er nog ‘mooier’ uit te laten zien.

Wassen en knippen

Bij haren is het zo dat ze groeien aan de bovenkant, bij je hoofd. Als je ze knipt, dan gebeurt dat aan de onderkant, normaal gesproken de gesloten kant. Door het knippen worden de uiteindes ‘open’ geknipt en daardoor juist zwak(ker) en gevoeliger voor fysieke invloeden van buitenaf. Door het knippen, maar ook door onze voeding en de manier waarop we verder onze haren verzorgen krijgen we dan bijvoorbeeld gespleten haarpunten en te droog of juist te vet haar of haar dat afbreekt. Het wordt zo een cirkeltje en je blijft bezig met het verzorgen van je haren. Hetzelfde geldt voor het wassen met zeep: dit brengt je haar uit natuurlijk evenwicht. En denk eens aan wat verf doet met je haren, zeker als haren iets te maken hebben met intuïtie en levenskracht? Of gel of haarlak…

Door het knippen worden haren juist zwak(ker) en gevoeliger voor fysieke invloeden van buitenaf.

Je haren ‘met rust’ laten zal er eerst voor kunnen zorgen dat je haar volkomen uit de band springt en vet wordt. Maar na een poosje zal het z’n eigen aard terugvinden en zal je haar in natuurlijke, wilde staat gezonder en mooier zijn dan ooit. Lees hier over hoe je je haar natuurlijk kunt wassen, zodat het zijn natuurlijk evenwicht behoudt.

Elk haar is anders en er is dus ook niet per se één methode om met haren om te gaan. Leer je eigen haar (en bijbehorende hoofdhuid) eerst eens goed kennen. Dat doe je het best door het een hele poos eerst eens met rust te laten. Kammen kan wel, voorzichtig, als je klitten wilt voorkomen, het liefst met een zachte borstel (van échte haren!).

Last van gespleten of snel afbrekend haar? Eiwitten kunnen helpen, ze vormen de bouwstenen voor je haar. Voeg ze voldoende toe aan je voeding om je haar te voeden.

Antennes

En haren zijn meer dan strengen keratine. Haren zijn het verlengde van je zenuwstelsel en verbinden binnen met buiten. Met je haren kun je ‘voelen’. Je omgeving aftasten en van alles om je heen oppikken. Energie, sfeer, emoties en gevoelens van anderen, etc. Je haren zijn als het ware antennes.

In een heleboel culturen worden haren gezien als de verbinding van je lichaam met de bron (kosmos, universum, jezelf). Je maakt via je haren energetisch contact met je omgeving, met anderen en met de kosmos. Je haren bevatten letterlijk de levenskracht waarmee je energetisch in verbinding bent met alles om je heen en daardoor met jezelf.

Afsluiten

In veel culturen zie je dat als er toewijding gevraagd wordt, men de haren in toom houdt, vaak door ze kort te wieken of te bedekken. Denk bijvoorbeeld aan monniken in verschillende geloofsgemeenschappen, maar ook aan mensen in het leger. Het afscheren van je haren of bedekken van je hoofd kan je letterlijk afschermen en afsluiten van je omgeving. Zoals het dragen van een hoofddoek, muts of tulband. Op deze manier kun je je toewijden zonder dat je afgeleid wordt door je omgeving.

Zonder haar of met kort haar kun je je makkelijker overgeven aan de wil van iemand anders en je eigen wil loslaten. Gevangenen zijn onderdaniger en dus beter in bedwang te houden zonder haar of met kort haar. Ze verliezen de connectie met hun eigen innerlijk weten en intuïtie en luisteren daardoor makkelijker naar iemand anders.

Zonder haar of met kort haar kun je je makkelijker overgeven aan de wil van iemand anders en je eigen wil loslaten.

Als je zelf even rust wilt of je wilt afsluiten voor een (drukke) omgeving, dan kun je een muts op zetten of je haren op een andere manierbedekken. Net zoals bij je (kleine) kind. Een muts van natuurlijk materiaal als wol en zijde werkt het allerbest als natuurlijk beschermlaagje tussen jou(w haar) en de buitenwereld. Je hoeft niet meteen je haren af te scheren, al kun je daar natuurlijk ook juist bewust voor kiezen.

Magisch

Bij de vroegere heksenvervolgingen dacht men dat vrouwen met lange haren magische krachten hadden. Het haar moest worden afgeschoren om de heks onschadelijk te maken. Ook tovenaars hebben vaak magische krachten door hun lange haren.

Bij een destijds geheim experiment in het Amerikaanse leger ontdekte men dat Indianen hun intuïtie en helderziende vermogens verloren zodra hun haren werden afgeknipt.

Het Nederlandse gezag in Indië ontdekte dat gevangen Molukkers met nog lange haren folteringen doorstonden, maar zodra het afgeknipt was werden ze onderdanig en bekenden ze meteen.

Verbinding

In sommige culturen worden de eerste haren van een baby afgeschoren of geknipt om de verbinding met het hemelse te doorbreken. Zoals het doorknippen van een energetische navelstreng. Het kindje wordt losgemaakt, oftewel gereinigd (ontdaan van), van z’n connectie met het hemelse van voor z’n geboorte zodat het letterlijk kan aarden. Er zijn ook culturen waar ze dit doen als het kindje een aantal maanden oud is, als teken dat het kind dan niet meer zomaar zal sterven/terugkeren naar het hemelse, en dus volwaardig deel kan worden van het aardse bestaan. Bij weer andere culturen kennen ze dit gebruik rond de eerste verjaardag.

Er zijn ook culturen waarbij de haren voor het eerst geknipt of geschoren worden zodra het kind ‘ik’ kan zeggen en zichzelf daarmee bedoelt en dus zijn eigen (aardse) identiteit bezit. Ook hier staat het afknippen van de haren symbool voor het doorknippen van zo’n energetische navelstreng-verbinding met het hemelse en het volwaardig landen op aarde in het aardse bestaan en het ontwikkelen van je aardse identiteit. Bij sommige culturen houden ze hiervoor de leeftijd van ca. 3 jaar aan, wat doorgaans ook overeenkomt met de bewustwording van je eigen ik. Er wordt hierbij soms ook een link gelegd met de vruchten van bomen die je ook pas voor het eerst na 3 jaar gaat eten, als de plant sterk genoeg is om vrucht te gaan te dragen en/of de vrucht krachtig genoeg is om je te gaan voeden.

Ongerept

Weer andere culturen kiezen ervoor om haren helemaal niet te knippen. Je haren blijven in verbinding met het hemelse, het universum en ook met je directe omgeving. Je haren stellen je instaat om je openheid te behouden en in verbinding te blijven met alles om je heen. In sommige culturen waar ze hun haren ongemoeid laten, kiezen ze er wel voor om hun haren nog eens extra te beschermen. Haren mogen bijvoorbeeld alleen verzorgd en gekamd worden door iemand met goede intenties omdat die via je haren bij jou komen. En de haren worden zorgvuldig beschermd door ze bijvoorbeeld te wikkelen in doeken op het hoofd, overdag of juist tijdens de slaap.

Los gooien

Er zijn wat ons betreft in ieder geval genoeg overdenkingen om misschien toch eens voorzichtiger om te gaan met je eigen haren en die van je kind! En ze misschien wel gewoon weer lekker wild en vooral natuurlijk los te gooien. Wij zouden zeggen: Haren in de wind, handen in de aarde en je kindje dicht tegen je aan!

The post Wilde haren appeared first on OERmoeders van Nu.

De laatste decennia is het doorgeven van kennis van moeder op dochter steeds ouderwetser geworden en steeds meer in onbruik geraakt. We zijn gaan leren op scholen en instellingen, in plaats van in onze eigen omgeving. En allerlei alledaagse dingen in onze moderne maatschappij worden opeens vanuit een wetenschappelijk oogpunt geanalyseerd in plaats van te vertrouwen en bouwen op eeuwenlange ervaringskennis. Met het verloren gaan van deze moeder-op-dochter-kennis is er ook een heel stuk kennis weggezakt over zwangerschap, baren en het geven van borstvoeding.

Borstvoeding geven is een kunstje dat je normaal gesproken afkijkt bij andere voedende moeders om je heen.

Een poosje geleden heeft Suzanne Colson opnieuw geschreven over instinctief borstvoeden. Naast de borstvoedingshoudingen die we onszelf aanleren vanuit beschrijvingen van anderen, is er ook een houding die vrouwen als instinctief aannemen als ze zonder nadenken hun baby (voor het eerst) borstvoeding willen gaan geven. En wat blijkt? Deze (eeuwenoude) houding is veruit het meest effectief, alle reflexen en instincten van moeder en kind blijken samen te komen waardoor deze houding op alle vlakken bijdraagt aan het soepel geven van de borstvoeding! Het is eigenlijk ook de houding waarin je je kindje voor het eerst op je buik neemt na de geboorte…

Afkijken

We krijgen het geven van borstvoeding tegenwoordig bijna niet meer mee in het dagelijks leven, in ieder geval lang niet meer zoals vroeger hier en nog steeds in vele andere culturen. Af en toe zie je wellicht ergens een vrouw die haar baby de borst geeft. Maar ze doet dit vaak zo onzichtbaar en discreet mogelijk en het wordt al als raar ervaren (in onze maatschappij) als je er per ongeluk een blik op werpt… We zien het dus niet veel meer, terwijl het een kunstje is dat je normaal gesproken afkijkt bij andere voedende moeders om je heen. En al van kleins af aan meekrijgt vanuit huis bij je broertjes en zusjes, neefjes en nichtjes en buurkindjes.

Het tot je nemen van logische stap-voor-stap instructies op papier is iets dat je vooral met je linkerhersenhelft doet, die staat voor logica en orderen. De rechterhersenhelft daarentegen, die belangrijk is bij gevoel, ‘in het moment zijn’, intuïtie en relaties, domineert juist vlak na de geboorte van je baby. Geen wonder dat het aanleggen van je baby aan de borst volgens een ingewikkelde instructie veel moeders het gevoel geeft dat borstvoeding geven moeilijk is.

Sommige gewoontes die we onszelf nu aanleren over borstvoeding lijken bovendien gebaseerd op veronderstellingen waar óf teveel óf te weinig over nagedacht is. Bijvoorbeeld dat een moeder zo rechtop mogelijk zou moeten zitten met haar baby horizontaal tegen zich aan op borsthoogte. Een rechtop zittende houding, of platte zijligging, zijn zo vlak na een bevalling nou niet meteen de fijnste houdingen om aan te nemen voor je lichaam, wanneer je bekken nog hartstikke zacht is en je billen beurs. En veel bewegingsvrijheid houd je ook niet over als je je baby zo met twee armen moet ondersteunen en begeleiden naar de borst.

Half-liggend

Naast aangeleerde houding bestaat er dus ook (logisch natuurlijk) een instinctieve houding die een verse moeder aanneemt bij het willen gaan voeden van haar baby. Deze instinctieve borstvoedingshouding is een half-liggende, onderuitgezakte houding. Dus niet kaarsrechtop of helemaal plat op je rug of zij, maar juist iets daar tussenin. Op een stapel kussens of tegen een andere (zachte) leuning aan bijvoorbeeld. Deze houding is eigenlijk ook de houding waarin je je kindje voor het eerst op je buik neemt na de geboorte. Een houding waarin je je kunt ontspannen, maar tegelijkertijd alert in de omgeving blijft en je kindje goed kunt bekijken.

Reflexen

Naast dat je als moeder deze houding als vanzelf aanneemt, zijn er nog meer aspecten die samenkomen. Zoals de reflexen van je baby. Een baby heeft een stuk of twintig aangeboren reflexen die hem vlak na de geboorte en nog weken en maanden erna, helpen om de borst te vinden. De baby kan bijvoorbeeld helemaal zelfstandig naar de borst van z’n moeder toe kruipen vlak na de geboorte en daar de tepel vinden. Je baby zal zelf op zoek gaan naar de borst en zet zich met z’n voetjes af tegen je buik om naar je borst toe te kruipen. Het afzetten met de voetjes in je buik stimuleert je baarmoeder en helpt om de placenta geboren te laten worden als een natuurlijke buikmassage. Je baby zal z’n oogjes openen en met z’n handjes grijpen naar de borst (de borst masseren wat helpt bij het opgang brengen van de borstvoeding) en z’n handje naar z’n mond brengen.

De baby heeft ook een reflex waarbij het z’n hoofdje optilt om zich te oriënteren en vervolgens een grote hap te maken op de goede plek. Hij zal z’n hoofdje oprichten en heen en weer bewegen, op zoek naar de tepel. De aanraking van z’n kin tegen de borst stimuleert hem om z’n mondje wijd te openen, waarna hij z’n tongetje omlaag en over z’n onderkaak steekt, aanhapt en begint te zuigen. De zwaartekracht helpt mee om een goede hap te stimuleren.

Het ongecontroleerd maaien van de armpjes en beentjes en het ‘hoofdbonken’ zijn dus opeens wel nuttig bij deze instinctieve borstvoedingshouding!

Jij en je baby zijn een team en intuïtief voelen jullie elkaar aan.

En ook de moeder heeft zo haar aangeboren instincten, zoals bijvoorbeeld dat (bijna) alle moeders zonder nadenken de voetzolen van de baby gaan strelen wanneer deze op haar buik ligt. Dit blijkt een actief zuigreflex bij de baby te triggeren.

Bij half-liggend voeden kan de baby bovendien niet aan de tepel gaan hangen en neemt de moeder zelf een minder verkrampte, meer ontspannen houding aan.

Zelf aanleggen

Je baby verleert het zelf aanleggen niet meteen na de geboorte, de reflexen blijven nog zeker een aantal weken aanwezig. Dus als het meteen na de geboorte niet lukt om je baby ongestoord bij je te laten drinken, dan kun je daar in de eerste periode na de geboorte ook nog gebruik van maken. Het is zelfs zo dat je jezelf en baby kunt ‘resetten’ als de borstvoeding in de eerste instantie niet goed lukt of pijnlijk is. Dit doe je door de baby opnieuw net zoals vlak na de geboorte zelf omhoog te laten kruipen en zichzelf aan te laten leggen in deze half-liggende houding.

Hoe doe je het?

• Ga lekker ontspannen achterover leunen op je bed of de bank.
• Maak de ruimte lekker warm en trek zelf weinig kleding aan. Beide borsten bloot is handig, maar het hoeft niet eens per se. Het kan helpen om je niet vlak van te voren te wassen, of enkel met water af te spoelen. Jouw geuren helpen de baby om de borst goed te kunnen vinden.
• Voor je baby is het ook fijn om zo min mogelijk aan te hebben. Naakt of alleen een luier bijvoorbeeld. Hoe minder er ‘in de weg zit’ hoe meer bewegingsvrijheid!
• Leg je baby op je bovenlichaam, met z’n buik op jouw buik. Dit huid-op-huid contact stimuleert de reflexen en de aanmaak van belangrijke stoffen zoals oxytocine bij zowel jou als je baby.
• Omdat jij achterover leunt, heeft je baby zelf meer bewegingsvrijheid en kan zo gaan liggen als voor hem het prettigst is. De zwaartekracht zorgt ervoor dat hij op z’n plek blijft zonder dat jij hem hoeft te ondersteunen.
• Zorg dat de wang van de baby in de buurt van je (ontblote) borsten is.
• Help hem zoveel als je wilt bij wat hij probeert te doen. Jullie zijn een team en intuïtief voel je je baby aan.
• Je mag je borst ondersteunen als je dat prettig vindt, het hoeft niet. Luister naar je gevoel en neem alle tijd. Het kan best even duren voordat je baby de borst vindt en zichzelf aanlegt, laat het maar gebeuren zoals het gaat.
• Ontspan en geniet van elkaar.

Oefening baart kunst

Hoe vaker je baby bij je drinkt, hoe meer jullie wennen en hoe makkelijker en vloeiender het wordt. Neem de eerste week en weken ruim de tijd om samen aan jullie borstvoedingsavontuur te beginnen. Zorg voor een ontspannen omgeving waar jij en je baby je alleen of voornamelijk hoeven te richten op elkaar en de borstvoeding. Het kan best dat het aanleggen de eerste weken nog wat langer duurt en de voedingen meer tijd in beslag nemen, maar je zult echt al snel gaan merken dat er ontwikkeling in zit. Het aanleggen, aanhappen en drinken zal steeds makkelijker en efficiënter gaan. Hoe meer tijd en ontspanning je aan het begin hebt/neemt, hoe eerder zich dit weer ‘terugbetaalt’. (En die ontspanning is ook fijn voor jouw herstellende lichaam!) Zo kunnen jullie samen nog heel lang veel plezier hebben van alle gemakken en voordelen die borstvoeding biedt!

The post Biological nurturing appeared first on OERmoeders van Nu.

Hoe dan ook, elke vrouw is anders.

Bibliotheken vol zijn er geschreven over hoe je als vrouw je kind op de wereld kunt zetten. Heel handig al die informatie, maar niet voor iedereen werkt het even prettig. Er zijn vrouwen die zich onzeker gaan voelen door al die informatie en door de bomen het bos niet meer zien. Er zijn ook vrouwen die de weg naar de informatie nog niet hebben gevonden. En voor sommigen werkt de informatie juist wel ondersteunend om te weten wat de mogelijkheden zijn en vervolgens eruit halen wat voor hen goed voelt en passend is.

Oerkracht

Maar hoe dan ook, elke vrouw is anders. Je kunt veel informatie tot je nemen, maar uiteindelijk gaat het om doen. Om je te verbinden met je eigen oerkracht, je intuïtie. Die vertelt je namelijk wat je moet doen, wat voor jou het beste is.

Dus we nodigen je uit je te verbinden met je oerkracht; je te verbinden met de kracht die je vertelt: er moet ‘gewoon’ een kind geboren worden. Als we teveel bezig zijn met de keuzes die we hebben is de kans aanwezig dat we voorbij gaan aan de essentie van bevallen, die er in wezen voor is om op een natuurlijke manier onze kinderen op aarde te zetten.

Bevallen doe je niet met je voorhoofdskwab!

Wanneer je als zwangere vooral gericht bent op het vergaren van informatie, bestaat de kans dat je je lichaam niet echt de mogelijkheid geeft om haar eigen unieke stem te laten horen. Je raakt gefocust op het bereiken van een bepaald idee en wanneer je lichaam uiteindelijk gaat doen wat het moet doen, dan kan je wel eens teleurgesteld raken of zelfs het idee hebben dat je faalt.

Lees boeken over zwangerschap en bevallen ter inspiratie en maak er geen studie van. We kunnen het er over eens zijn: bevallen doe je niet met je voorhoofdskwab! Laat je reptielenbrein maar z’n werk doen en schakel de rest van je hersenen uit. En hoe je dan uiteindelijk ook gaat bevallen: vertrouw op je lichaam en volg haar signalen. Vergeet alle geschreven manieren van hoe-wat-waar en beval op jouw unieke wijze. Op die manier is de kans op een mooie ‘oerbevalling’ het grootst.

Vertrouwen

Ons lichaam is van nature gemaakt om zich voort te planten en dus ook te bevallen!

Even puur vanuit de natuur bekeken: Je lichaam heeft het voor elkaar gebokst om een eitje te laten springen, de bevruchting plaats te laten vinden, het beginnende vruchtje te laten innestelen in je baarmoeder, hartactiviteit opgang te brengen, alle celdelingen perfect te laten plaatsvinden; je baby te maken en laten groeien vanuit zo ongeveer helemaal niets! Dit is echt een heleboel werk waar je lichaam al maanden mee bezig is en veel energie in heeft gestopt. Je lichaam en baby bereiden zich ook al die tijd al voor op de geboorte.

Zoals we best wel weten zit de natuur doorgaans erg goed in elkaar en kunnen we er dus wel vanuit gaan dat jij voortreffelijk in staat bent om je kindje straks te gaan baren! Dat het na zo ontzettend veel en knap werk, energie en tijd alsnog misgaat is echt een hele kleine kans, vooral als je vertrouwen in jezelf hebt. Hoe verder je zwangerschap vordert, hoe waarschijnlijker dat alles goed afloopt.

Ons lichaam is van nature gemaakt om zich voort te planten en dus ook te bevallen!

De redenen waarom het in onze cultuur vaker mis gaat heeft te maken met angst, over-medicalisering en ons verloren contact met onze intuïtie.

Het lijkt ons dus ontzettend belangrijk dat je tijdens de geboorte ook dat vertrouwen in jezelf, je lichaam en je baby hebt. En dat je mensen bij je hebt die óók dat vertrouwen hebben, in de natuur én in jou.

bron tekening

The post Wat is natuurlijk/oer bevallen? appeared first on OERmoeders van Nu.

Wat doe jij?

Maak jij je keuzes gebaseerd op vertrouwen of op basis van angst of onzekerheid? Angst of onzekerheid vertellen je niets over wat je werkelijk wilt en vormen dus geen handig uitgangspunt. Deze keuzes brengen je niet verder op je levenspad en voegen weinig toe aan jezelf, je leven en anderen om je heen.

Angst is ook een gevoel.

Als je angst of onzekerheid ervaart, kun je op zoek gaan naar waar het vandaan komt om het zo fundamenteel op te lossen. Soms is het lastig om je angst van je ware gevoel te onderscheiden, want angst is ook een gevoel. En soms zijn angsten ook gebaseerd op iets werkelijks. Bijvoorbeeld als iets of iemand je geweld wil aandoen. In dat geval is het natuurlijk erg verstandig om wél naar dat gevoel te luisteren en vervolgens te vluchten, te verstijven of te vechten. Eigenlijk in alle andere gevallen kun je ervan uit gaan dat angst gebaseerd is op een ervaring van vroeger. Er zijn veel verschillende manieren om deze angsten te doorzien, bijvoorbeeld door de techniek PRI, Innerscore therapie, een cursus in Wonderen of vormen van dansexpressie en nog veel meer!

Oefening baart kunst

Je kunt ook zelf oefenen en telkens als je een keuze wilt maken eerst weer terug naar je gevoel gaan. Als je een keuze wilt maken, stel het dan even uit en ga eerst bij jezelf te raden. Makkelijker gezegd dan gedaan, dat weten wij ook wel. Oefening baart kunst, naar jezelf luisteren ook. Voel wat er met je resoneert en waar je hart naar uitgaat. De eerste keren zul je jezelf er misschien op betrappen dat je pas na het maken van de keuze nagaat of het wel bij je past, maar al vlug doe je dat vooraf. En nog weer wat later zul je merken dat het eigenlijk helemaal vanzelf gaat! De grootste stap is dat je je ervan bewust bent dat je graag wilt luisteren naar je hart voordat je kiest.

Luister, mediteer, verberg niks (voor jezelf), uit je emoties, wees authentiek. Wees je bewust. We kunnen hopelijk ons hele leven blijven leren en ontwikkelen. Probeer je keuzes in ieder geval op basis van vertrouwen te maken. Wij vertrouwen op je! (en op onze kinderen en… onszelf, althans dat is wel de intentie;-)

The post Kiezen op basis van vertrouwen appeared first on OERmoeders van Nu.

Vele moeders (waaronder een boel van ons) wisten te weinig bij hun (eerste) bevalling en gaven de geboorte uit handen aan hen ‘die het weten’ en de ‘experts’. Ze vertrouwden hiermee op allerlei partijen buiten zichzelf: het ziekenhuis, de verloskundige, etc. Vertrouwen is natuurlijk mooi, maar het zijn wel jouw lichaam en jouw kindje die samenwerken tijdens de geboorte.

In een ziekenhuis kunnen de tijdsdruk, het felle licht, de onbekende omgeving en de misschien vriendelijke, maar onbekende mensen een sfeer creëren die de broodnodige toestroom van hormonen blokkeren in plaats van faciliteren. Een goede toestroom van hormonen vormt de basis voor een goede ontsluiting en het op gang komen en blijven van de weeën. Creëer dus een sfeer waarin jij je veilig voelt. Blijf altijd naar jouw intuïtie luisteren en lees je in, je hebt rechten als zwangere en barende vrouw!

Bij de geboorteweging kun je terecht met al je vragen over je rechten tijdens en rondom de geboorte.

The post Jouw bevalling is van jou appeared first on OERmoeders van Nu.

De ervaringen die we al vanaf de conceptie hebben (en waarschijnlijk nog ver daarvoor) zijn van ongekend belang. Het is zelfs zo dat het eicelletje waaruit jij wordt geboren al gevormd is wanneer het nog in de buik van jouw moeder groeide. Jij hebt dus als ‘eitje’ in jouw oma’s buik gezeten!

De foetus bereidt zich voor op het leven op grond van berichten welke het via zijn moeder ontvangt, dit noem je foetale programmering. Is het kind gewenst, is er aandacht voor, is er contact met de vader, maar ook welk en hoeveel voedsel krijgt het binnen? Al deze factoren hebben invloed op je baby. Sommige factoren kunnen later in het leven voor problemen zorgen die vaak niet meer gemakkelijk te herkennen en op te lossen zijn. Het is daarom zeer raadzaam om al tijdens je zwangerschap bewust te zijn, dat je baby alles meekrijgt. Door hier bewust van te worden, kunnen er heel wat problemen later voorkomen worden.

Zie hieronder de zeer verhelderende uitleg van Anna Verwaal over hoe belangrijk baarmoederlijke ervaringen zijn:

The post Gevoeligheid appeared first on OERmoeders van Nu.

Luisteren naar je baby en kind(eren) kan je dus veel inzicht verschaffen en je helpen om de zorg voor en begeleiding van je kinderen soepel(er) te laten verlopen.

Zoals het continuüm-concept van Jean Liedloff ook benadrukt: Een kind heeft alles al in zich wat het nodig heeft, de juiste prikkels om hem heen zorgen ervoor dat zijn potentie geleefd kan worden.

Bekijk eens dit inspirerende filmpje over een vader die op een liefdevolle manieren veel vertrouwen in zijn dochter heeft:

The post Vertrouwen in je kind appeared first on OERmoeders van Nu.