Één van de belangrijkste redenen waarom ze zo harmonieus met elkaar leven is te danken aan hun manier van opvoeden.

Liedloff beschrijft vier elementen die de Yeguana toepassen en wij in onze cultuur lijken te zijn vergeten. Ze sluiten volgens haar aan bij de evolutie van de mens, die ervoor heeft gezorgd dat kinderen met een bepaald ‘weten’ ter wereld komen. Er is vanaf de geboorte een doorgaande lijn; een continuüm. Als je die doorgaande lijn weet voort te zetten, draag je daarmee bij aan gezonde, gelukkige kinderen en een gezonde en gelukkige samenleving.

1. Nabijheid

Kinderen van de Yeguana worden constant gedragen door hun ouders en andere familieleden, in een draagdoek of op de arm, totdat ze zelf aangeven er klaar mee te zijn. Ze slapen met hun ouders in dezelfde ruimte. Zo is er voortdurend vertrouwenwekkende nabijheid, en wordt er direct op alle primaire behoeften (eten, verschoning, troost) gereageerd.

2. Niet overbeschermen

Yeguana-kinderen krijgen nooit te horen: Pas op!, Mag niet!, Kijk uit! of iets in die trant. Zelfs niet bij een gevaarlijk ravijn. De Yeguana weten namelijk heel goed dat hun kinderen zich al vanaf dag één bewust zijn van de gevaren van hoogtes, vuur en water. Als Westerse ouder zijn we dit ‘weten’ volledig kwijt geraakt en het kan een enorme uitdaging voor ons zijn om onze kleintjes niet lastig te vallen met onze eigen angsten. Wij, Westerse ouders, zijn over het algemeen overbeschermend naar onze kleintjes, daar waar een kind eigenlijk zelf heel goed weet hoe te handelen. En ja, het gaat daar altijd goed in de jungle! Sterker nog, zegt Liedloff, de kans op een ongeluk wordt kleiner als het kind meer vertrouwen krijgt van zijn ouders en omgeving.

De kans op een ongeluk wordt kleiner als het kind meer vertrouwen krijgt van zijn ouders en omgeving.

3. Gelijkwaardige behandeling

Verder wordt er (natuurlijk) borstvoeding gegeven op verzoek en naar andere behoeftes van het kind geluisterd. Kinderen worden niet als prins of prinsesje behandeld, maar meer als gelijkwaardig stamgenoot. Belonen, straffen, verwachtingen en oordelen kennen de Yeguana dan ook niet. Bovendien helpen de kinderen actief in het huishouden. Dit is geen vermomde kinderarbeid, maar het bieden van een platform voor het leergierige kind, om te oefenen met jouw volwassen bezigheden.

4. Niet kindgericht

De harmonieuze junglebewoners van de Yeguanastam zijn niet kind-gericht. Het kind is erbij in de doek of op de arm als de dagelijkse dingen gebeuren, maar staat niet in het middelpunt van de belangstelling.

Het uitgebreide artikel lezen? Dat kan, via deze link.

The post Het Continuüm-concept appeared first on OERmoeders van Nu.

Ondertussen heeft de wetenschap ook bevestigd wat moeders al voelen. Er is gekeken naar omgevingen waar kinderen zeer weinig aangeraakt worden, in Oost-Europese weeshuizen en op de neonatale afdeling in ziekenhuizen. Daar werd met een relatief kleine toename van aanraking een groot en meetbaar resultaat gevonden in zowel fysiek welbevinden, hersenontwikkeling en psycho-sociale ontwikkeling.

Liefdevolle aanraking is zeer belangrijk voor de ontwikkeling van een kind.

Als er naar de andere kant van het spectrum gekeken wordt zien we dat beeld bevestigd. In een antropologisch onderzoek werd gekeken naar een inheems volk wat hun kinderen de eerste 6 tot 8 maanden van constant lichaamscontact voorziet. Deze kinderen zijn uitzonderlijk snel zelfstandig en groeien uit tot emotioneel zeer sterke en gelukkige volwassenen. Overigens stond dit onderzoek, gedaan door Jean Liedloff, aan de wieg van de Attachtment Parenting/Natuurlijk Ouderschap beweging.

Hoe dan?

Tegenwoordig zien we in Nederland dingen als babymassage en draagdoeken ook weer terugkomen. Beide zijn zeer geschikte hulpmiddelen om een klein kind van de nodige aanraking te voorzien.

Met een relatief korte massage kan een kind tot rust komen en contact maken met de ouder. Uiteraard wordt een kind in een liefdevol gezin veel vaker aangeraakt, maar door dit bewust elke dag even te doen wordt een ritueel gecreëerd waar ouder en kind veel voordeel aan beleven. Van knuffelen tot stoeien!

Van knuffelen tot stoeien!

Een draagdoek of ergonomische drager is een hele geschikte manier om een kind van langdurige, passieve aandacht en aanraking te voorzien. De ouder heeft de handen vrij terwijl het kind tot rust gewiegd wordt en de wereld kan observeren. Aanraking gebeurt als vanzelf.

Natuurlijk zijn er nog veel andere manieren om je geliefden van aanraking te voorzien, want ook grote kinderen en volwassenen hebben het nodig (in feedback uiteraard). Wij zijn, als mensen, nu eenmaal groepsdieren.

The post Liefde & Aanraking appeared first on OERmoeders van Nu.

Waar voldoet ‘verantwoord’ speelgoed aan?

Speelgoed bevat het liefst 1 of meerdere van de volgende eigenschappen:

• Het biedt een groot aantal creatieve mogelijkheden, het kan vele dingen zijn in plaats van één ding (multidimensionaal dus).

• Het stimuleert de vingervaardigheid, het kan uit elkaar worden gehaald en in elkaar gezet, dit stimuleert creativiteit.

• Het is duurzaam, zie ook natuurlijke materialen.

• Het is geslachtsloos, hoe vrijer kinderen de mogelijkheden van het leven mogen verkennen, des te beter zullen ze later beslissingen kunnen nemen.

Denk aan bijvoorbeeld: houten blokken, lego, kapla, natuurlijke klei, vingerverf, Grimm’s regenboog, een rockerboard, bouwkarton, krijtjes, schaar, kegelpopjes. Ook poppen, keukentjes en treinbanen kunnen prima, maar hou het zo neutraal mogelijk. Verkleedkleren, het liefst zelfgemaakt met sjaals, lappen stof en dergelijk in plaats van gekunsteld gekocht.

Ook materiaal om het ‘echte leven’ na te doen en te oefenen zoals (echt!) huishoudelijk materiaal en een (echte!) gereedschapskist met inhoud zijn erg ‘verantwoord’. Het is natuurlijk om alvast te willen oefenen met de gereedschappen die je ‘nodig’ hebt als je zelf volwassen bent. En probeer plastic speelgoed zoveel mogelijk te vermijden, niet alleen vanwege de beleving, maar ook vanwege de mogelijke gifstoffen die er in verwerkt zitten.

Zelf doen en maken

Een kind dat zijn eigen speelgoed maakt, leert niet alleen zichzelf te vermaken, maar oefent ook zijn onafhankelijkheid, zelfstandigheid, initiatief, vindingrijkheid, oog-handcoördinatie, intelligentie, verbeelding, prestatiedrang, creativiteit en dus zelfrespect.

Dit geldt ook voor het zelfstandig spelen in het algemeen. Geef je kind de mogelijkheid om in zijn eigen chaos weer zelf structuur te maken, door de manier waarop je materiaal aanbiedt. Lees hier meer daarover.

Samen met je kind spelen kan erg gezellig zijn, maar let op dat je niet te veel invult. Als jij bijvoorbeeld een puzzelstukje voor hem legt, ontneem je hem de kans om zelf die verbindingen in zijn hersenen aan te maken!

Gevaren?

Je kunt je kind ook al van kleins af aan laten spelen met zaken die in onze maatschappij vaak aangeduid worden als ‘gevaarlijk’, zoals water, vuur en hoogtes. Je kent je eigen kind het best en weet waarschijnlijk precies wat al wel en wat nog net niet handig is om echt mee te laten spelen/te laten doen.

Sommigen van ons laten hun kinderen vanaf een maand of 8 al uit een glas drinken en spelen/experimenteren met een mes of schroevendraaier en laten hun kinderen klimmend ontdekken vanaf dat ze kunnen kruipen.

Een kind moet van jongs af aan dit vertrouwen krijgen van zijn ouders opdat het ook daadwerkelijk op zichzelf gaat vertrouwen. Dit vanuit de filosofie van Jean Liedloff, die groot voorstander is van kinderen al van jongs af aan te laten vertrouwen op hun eigen intuïtie, hun innerlijk weten, hun continuüm, en zó zelfverzekerde kinderen te creëren. Het vergt wel een oefening in het loslaten van je eigen angsten en te leren om vertrouwen te geven aan je kind.

The post Speelgoed en spelletjes appeared first on OERmoeders van Nu.