Midden in de herfst is het tijd voor een mid-herfst seizoensfeest dat gaat over de intrede van de winter en de komst van het donker. Rond deze tijd worden er in verschillende culturen min of meer dezelfde soorten feesten gevierd. Zoals Allerheiligen, Allerzielen, ‘All Hallow’s Eve’ oftewel Halloween, maar ook Samhain (uitspraak: Saa-wen) en Sint Maarten.

Maar wat vieren we dan eigenlijk? En hoe kun je dat thuis een beetje leuk maken zonder dat er meteen zombies en bloed aan te pas komen?

Nieuwe maan

In de jaarcyclus van de seizoenen kun je de (aankomende) winter vergelijken met de fase van ‘nieuwe maan’. Een tijd van stilstaan, stilte, rust en naar binnen keren. Zoals de dieren zich terug trekken in hun holletjes om een winterslaap te gaan houden. En de sappen uit de bomen zich terug trekken en de bomen hun blaadjes loslaten. De bloemen uitbloeien en hun zaadjes uitstrooien voor de lente. De natuur keert naar binnen, laat los, ruimt op en gaat een fase van rust in. Maar het luidt ook het begin van een nieuwe cyclus in. Alles wordt nu los gelaten en opgeruimd, er wordt ruimte gemaakt voor bezinning en voor een nieuw begin. Er zijn dan ook culturen die dit als nieuw jaar vieren.

Een tijd van stilstaan, stilte, rust en naar binnen keren.

Sterven

Doordat het steeds donkerder wordt en er van alles in de natuur afsterft, worden we ons meer bewust van het sterfelijke. We voelen ons nauwer verbonden met de dood, ‘het hemelse’, de nacht en het donker. De natuur laat los en ruimt op. Dat kunnen wij ook doen. We nemen afscheid van alles wat geweest is, van de afgelopen zomer, maar ook van de overledenen. De laatste bloemen die bloeien kunnen we neerleggen bij de begraafplaats. En we kunnen herdenken met een kaarsje, om een lichtje in de duisternis te laten schijnen.

Loslaten

Het element van loslaten kun je ook gebruiken bij het winterklaar maken van je huis, zoals de dieren hun holletjes klaarmaken. Gooi je inrichting in de winterstand, met je gezicht naar de haard en je rug naar de openslaande deuren. De natuur maakt met het loslaten en opruimen, ruimte voor een nieuwe cyclus. En dit kun je vieren door bijvoorbeeld daarvoor geschikte (bloem)bollen en zaden alvast te planten in de tuin, nu de aarde nog zacht en niet bevroren is.

De natuur maakt met het loslaten en opruimen, ruimte voor een nieuwe cyclus

Naar binnen keren

Het naar binnen keren in onszelf, naar ons hart, biedt een mooie gelegenheid om aandacht te besteden aan onze hartenwensen. Voor onszelf en voor anderen. In ons hart voelen we ons het meest verbonden met het universum en alles om ons heen. We denken aan wat we leuk vonden van de afgelopen zomer en naar wat we wensen voor de toekomst.

Delen

Een feest vier je natuurlijk samen! Zeker als het koud en donker is, is het fijn om samen te zijn. Kruip dus gezellig met z’n allen bij elkaar rond de haard en deel je wensen en het lekkere eten met elkaar. Je kunt dit ook meenemen in je viering door te denken aan Sint Maarten (lees het verhaal onderaan dit artikel), die zijn mantel deelde met een arme bedelaar. En we zien tegenwoordig wel op Sint Maarten en met Halloween dat kinderen langs de deuren gaan om iets lekkers te halen. En symbolisch: om hun lichtje in het donker naar binnen in de huizen te brengen.

Hoe?

Seizoensfeesten gaan, zoals het woord al zegt, over de seizoenen; over de natuur en haar cycli. Bij seizoensfeesten zien we telkens natuurlijke elementen terugkeren. Eigenlijk altijd vier je een seizoensfeest met eten dat bij het seizoen hoort en met versieringen van dingen die je in de natuur vindt in het desbetreffende seizoen. Seizoensfeesten houden verband met de overgang tussen twee seizoenen of met het hoogtepunt van een seizoen. Dit seizoensfeest gaat over de overgang van herfst naar winter.

Kinderen gaan in het donker langs de huizen, om hun lichtje te delen en naar binnen te brengen

Eten dat erbij past zijn verwarmende soepen, zoals pompoensoep. Zelfgebakken appeltaart en perentaart, met fruit van de herfstoogst en kaneel. Mandarijnen. Zelfgebakken koeken met kaneel en andere herfstige en verwarmende kruiden zoals kardemom, gember, kruidnagel en steranijs. Verwarmende groenten zoals zoete aardappel, koolsoorten, ui, venkel. En het allerherfstigst zijn natuurlijk tamme kastanjes en allerlei soorten noten (hazelnoot, walnoot)!

Versieringen die passen zijn bijvoorbeeld ook kastanjes, gedroogde bladeren, gedroogd fruit, pompoenen, hazelnoten, eikeltjes, takken, hout (houten diertjes, gevonden stukjes hout, geurend hout) en natuurlijk kaarsjes.

Dit seizoensfeest gaat over een aankomende periode van rust, stilte en stilstaan. Kou vertraagt, alles gaat langzamer en trager in de winter. Vier het feest dus vooral op je gemak, ontspannen en rustig.

Wanneer?

Dit seizoensfeest kun je in 1 dag vieren, maar je kunt het dus ook een beetje uitspreiden. Allerheiligen wordt gevierd op 1 november en All Hallow’s Eve zoals het woord al zegt, op de avond ervoor op 31 oktober. Allerzielen is op 2 november. Samhain wordt tegenwoordig gevierd rond 1 november en van oudsher op 12 november. En Sint Maarten, waarop je je lichtje buiten laat schijnen, op 11 november.

Maak er dus gerust een fijne rustig-aan-feestweek van, bijvoorbeeld van 31 oktober t/m 11 november.

Tips om dit seizoensfeest te vieren

Ruim je huis en tuin op en maak ze winterklaar. Haal de laatste bloeiende bloemen naar binnen in een vaas en plant of zaai nieuwe bloemen, bollen en planten die daarvoor geschikt zijn. Zet je meubels in de winterstand en maak het gezellig. Steek de open haard aan en bijvoorbeeld wat wierook als je dat fijn vindt.

Breng een bezoek aan het graf van iemand die je dierbaar is. Ruim het eventueel op en maak het schoon. Breng er wat van je laatste bloemen, bijvoorbeeld herfstbloeiers zoals chrysanten, heen en zet er een kaarsje neer.

Bak een overheerlijke chocolade kastanje taart, met tamme kastanjes. Op de Wildplukwijzer kun je opzoeken waar je ze in de buurt zelf kunt vinden, dat maakt de taart natuurlijk extra lekker. En je hebt meteen een mooie gelegenheid voor een prachtige herfstwandeling.

Deel thuis met elkaar je hartenwensen, voor jezelf en voor anderen. Maak er een mooie tekening of knutsel van waarmee je je huis kunt versieren. Ook herfstige versiersels die je buiten hebt gevonden kun je een mooie plek geven, zoals kastanjes, gedroogde bladeren en eikeltjes. Bij de herfst horen ook de spinnetjes die overal hun webben maken, knutsel een (bontgekleurd) spinnenweb van een kastanje, satéprikkers en restjes wol. Tof om voor het raam te hangen!

Pompoenen! Hol ze uit, gebruik het vruchtvlees om warme, kruidige soep te maken en gebruik de schil om een lantaarn of lampion van te maken. Met wat ijzerdraad kun je ze aan een tak hangen, kaarsje erin en wandelen maar. Je kunt natuurlijk ook van andere materialen een lampionnetje maken.

Maak een feestwandeling met lampion in het donker en wandel dan langs een paar lieve mensen in de buurt om even je lichtje op ze te schijnen. Knutsel van te voren ook mooie hartenwensen voor hen, die je dan meteen aan ze kunt geven. Misschien wel met iets lekkers dat je zelf gebakken hebt erbij?! Want in plaats van bedelen aan de deuren, kun je ook brengen natuurlijk. En wellicht hebben zij ook wel iets lekkers om met jou te delen.

Knutsel een lampion van een pompoen en maak soep van het vruchtvlees, lekker warm als je weer thuis komt na je wandeling!

Bij thuiskomst in het donker steek je natuurlijk de kaarsen aan en kun je met z’n allen samen pompoensoep eten om weer op te warmen. Zelfgebakken brood of gepofte kastanjes erbij maakt het helemaal af. Haal tijdens het eten, mooie herinneringen op aan het afgelopen jaar of aan mensen of anderen die je mist.

Maak buiten een vreugdevuur. Een vuur brengt licht en warmte in de kou en het donker. En een vuur ruimt ook op. Verbrand wat takken uit de tuin (niet allemaal, laat ook wat liggen voor al wat leeft en zich wil verstoppen voor de winter!) en geurige kruiden. Je kunt ook hartenwensen verbranden in het vuur om ze ‘het universum’ in te sturen en uit te laten komen. Samen opwarmen en broodjes op stokjes afbakken boven het vuur.

En bovenal, koester het licht in jullie zelf en in jullie harten!

Het verhaal van sint Martinus

Er was eens, lang geleden, een zoon van een koopman. Hij heette Martinus en was soldaat in het Romeinse leger. Op een dag reed Martinus met een groep soldaten naar de grote stad. Het was een erg koude, gure en mistige dag. Martinus had zijn mantel goed om zich heen geslagen, zo had hij het heerlijk warm. Ze hadden haast, want ze wilden voor het donker binnen de stadsmuren zijn.

Toen ze bij de stadspoort aankwamen, ontdekte Martinus plotseling een man die beschutting zocht in een nis van de stadsmuur. Hij had geen schoenen en geen jas aan. Je kon aan hem zien dat hij het erg koud had. Martinus dacht even na, hij zou hem graag zijn warme mantel omslaan. Maar de mantel was zijn kostbaarste bezit en zonder mantel mocht hij de stadspoort niet in, want die hoorde bij zijn uniform. Wat kon hij nu doen? Hij kon die arme man daar toch niet zo achterlaten?

Opeens kreeg Martinus een goed idee. Ik geef hem de helft van mijn mantel, dan kan ik de andere helft zelf omgeslagen houden!
Met zijn zwaard sneed hij de onderste helft van zijn mantel af en gaf het aan de oude man. De arme man was heel blij, nu had hij beschutting tegen de kou. Maar nog voor hij Martinus kon bedanken, was deze al weggereden de stad binnen.

Die nacht zag Martinus de arme man in zijn droom, omhuld door een helder licht. De droom maakte diepe indruk op Martinus.

Toen de arme man de volgende morgen wakker werd, wilde hij Martinus graag gaan bedanken. Dit was het mooiste dat iemand hem ooit gegeven had.
In de stad vroeg de man op straat naar de soldaat op het witte paard, die gisteren de stad binnen gekomen was. De één wees hem de ene kant uit, de ander een andere kant.

Bij de poort van een mooi gebouw stond een weesmeisje te spelen op een fluit. Omdat ze zo bibberde van de kou, klonk haar lied nergens naar. De arme man wist hoe zij zich voelde. Hij pakte zijn stuk van de mantel en scheurde de helft eraf. Hij sloeg een stuk om haar schouders en de rest om zichzelf heen.

Hij ging verder, op zoek naar Martinus.
Op een plein zag hij een koopvrouw met appels en noten. Ze had een klein kindje op haar schoot dat moest huilen. “Och koopt u een appel van mij, dan kan ik een dekentje voor mijn kind kopen.” zei de vrouw tegen de arme man. De arme man wist hoe koud het kindje het had. Hij bedacht zich geen moment en scheurde nog een stuk van de mantel af. Hij kindje werd direct stil van het warme dekentje.

De arme man ging verder, op zoek naar Martinus.
Hij was nog nooit zo ver de stad in geweest. En toen hij bij het paleis aankwam, zag hij daar het witte paard van de soldaat staan. Een knecht was bezig om het paard te poetsen, maar van de kou liet hij de borstel telkens op de grond vallen. De arme man zag dat en wist hoe koud de knecht het moest hebben. “Hier”, zei de arme man. En hij scheurde het laatste stukje van de mantel in tweeën. “Wikkel dit doek om je hand en vertel me waar de eigenaar van het paard is.”

“Bedoelt u heer Martinus?”, vroeg de knecht. “Kijk, daar komt hij juist aan!”. De arme man liep met uitgestrekte armen op Martinus af en viel voor hem op zijn knieën. “Dank u heer, voor het stuk mantel dat u mij gegeven hebt.”

“Maar goede man, waar is de mantel gebleven?” vroeg Martinus. De arme man vertelde hem het hele verhaal, van het weesmeisje, van de koopvrouw met het kindje en van de knecht bij zijn paard. En daar stond hij nu, met het laatste stukje mantel in zijn hand.

“Dank u heer, dat ik eindelijk iets had om weg te geven.” zei de arme man nogmaals tegen Martinus. Martinus was verbaast hoe zijn mantel zoveel mensen had blij gemaakt. En zijn hart werd vervuld met liefde.

Met het feest van Sint Maarten, herinneren we ons Martinus, zijn mantel en de arme man. Met een lichtje lopen we door het donker om zo ons licht met anderen te kunnen delen in de donkere tijd van het jaar.

The post Seizoenfeest: Allerheiligen, Samhain, Halloween, Sint Maarten appeared first on OERmoeders van Nu.

Elementen en dosha’s

In de Ayurveda wordt er vanuit gegaan dat ieder mens wordt geboren met een natuurlijke verhouding van de vijf elementen (ruimte, lucht, vuur, water en aarde). Deze natuurlijke verhouding wordt prakruti genoemd, ofwel je gebalanceerde staat (de beste versie van jezelf). Ieder mens is uniek en dit komt doordat er bij ieder individu een andere verhouding van de elementen aanwezig is.

Ayurveda wordt ook wel ‘de moeder der geneeswijzen’ genoemd.

Deze verhouding van de elementen kan in de loop van je leven uit balans raken door bijvoorbeeld voeding, impressies, de seizoenen of het weer. Er is dan volgens de Ayurveda een onbalans, dit wordt vikruti genoemd. Met onbalans wordt bedoeld dat de elementen niet meer in de voor jou juiste verhoudingen aanwezig zijn.

Er worden in de Ayurveda drie energieën (de dosha) onderscheiden: vata, pitta en kapha. Deze dosha’s zijn combinaties van de bovengenoemde elementen. Zo zijn ruimte en lucht de dosha vata, vuur en water de dosha pitta en water en aarde de dosha kapha. De elementen die overheersen, bepalen je prakruti (je gebalanceerde staat dus).

Vata, pitta en kapha

Ieder mens is natuurlijk uniek, toch kun je grofweg drie verschillende kind-typen onderscheiden. De meeste kinderen zijn een combinatie van twee.

Vata kinderen zijn slank gebouwd en kunnen erg beweeglijk zijn. Ze kunnen zich goed aanpassen in een groep, maar kunnen zich ook prima zelf vermaken. Vata kinderen hebben de neiging om in hun droomwereldje te verdwijnen. Het zijn gevoelige kinderen met veel creatieve ideeen.

Pitta kinderen hebben een gemiddelde bouw, ze zijn niet te licht en niet te zwaar. Vaak hebben ze blond of rood haar met moedervlekjes of sproetjes. Ze zijn intelligent en nemen graag de leiding, waardoor er vaak goede initiatieven komen. Ook zijn ze goed in sport!

Kapha kinderen zijn van nature wat zwaarder of steviger gebouwd. Kapha kinderen zijn rustig en relaxed en houden veel van knuffelen en gezelligheid. Ze hebben iets meer tijd nodig met leren, maar als ze iets eenmaal door hebben vergeten ze het nooit meer!

Onbalans

Als er veel ruimte en lucht aanwezig is noemen we dit de dosha vata. Je herkent een onbalans van deze dosha wanneer je kind niet stil kan zitten, angstig is of slecht slaapt.

Vuur en water vormen samen de dosha pitta. Onbalans van deze dosha is te herkennen wanneer je kind eczeem heeft, driftbuien krijgt of enorm bazig wordt.

En als laatste vormen water en aarde de dosha kapha. Een onbalans uit zich in veel slapen, luiheid en te veel snoepen.

Begrip van de ayurveda

Bij kinderen kun je dit nog in een hele pure vorm opmerken, waardoor het vaak snel te herkennen is welke dosha uit balans is en je dus snel remedies in kunt zetten.

Een goed begrip van de drie dosha’s is dus de sleutel om de Ayurveda te begrijpen. Als je weet wat de constitutie van je kind is en welke dosha mogelijk uit balans is, kun je door de onbalans te herstellen er weer voor zorgen dat je kind zich weer gezond en gelukkig voelt.

Toepassing

De Ayurvedische leer zit vol concrete toepassingen over de verzorging, voeding, slaaprituelen, dagstructuur en het creëren van de juiste omstandigheden voor je kind.

De Ayurveda kan een hele mooie ondersteuning zijn om je kind zoveel mogelijk in stabiliteit op te laten groeien!

Wanneer je kind bijvoorbeeld slecht slaapt, kan een warme oliemassage voor het slapen gaan vata weer in balans brengen. Een kind dat snel boos wordt heeft baat bij een verkoelende omgeving en minder pittig eten, waardoor pitta weer in balans komt. En wanneer je kind traag is kan het helpen om hem lichtere (maar pittigere) maaltijden te geven en samen met hem te bewegen (kapha).

Wanneer je je kind opvoedt vanuit intuïtie en gevoel, dan zul je al snel aanvoelen wat je kind nodig heeft en dus ook sneller opmerken welke dosha uit balans is. De Ayurveda kan daarbij een hele mooie ondersteuning zijn om je kind zoveel mogelijk in stabiliteit op te laten groeien en vanuit daar zichzelf en de wereld te laten ontdekken! Er is veel te vinden op internet, maar bij echte klachten kun je het beste terecht bij een Ayurvedisch therapeut voor goede begeleiding, zoals bijvoorbeeld deze therapeut (zij heeft veel ervaring met kinderen en ayurveda).

The post Ayurveda & Ouderschap appeared first on OERmoeders van Nu.

Natuurlijk Ouderschap wordt in het Engels Attachment Parenting (AP) genoemd. Attachment, hechting. Veel duidelijker wellicht? Het ouderschap bezien vanuit de hechtingsband, met het vertrouwen dat daarbij hoort altijd in het achterhoofd. Hier kun je een uitgebreidere omschrijving lezen van AP.

Doe je iets omdat je je intuïtie volgt, omdat je omgeving je iets vertelt of omdat je je angsten om raad vraagt?

Meer dan alleen hechting

Het natuurlijk ouderschap kan echter nog veel meer dan dat betekenen. Denk aan bijvoorbeeld natuurlijk speelgoed, natuurlijke medicijnen, natuurlijk voeden, eigenlijk zoveel mogelijk zoals de natuur het ‘opvoeden’ bedoeld heeft. Ook bij OERouderschap kun je hieraan denken. Bij OERouderschap speelt je intuïtie volgen een grote rol. Het OERouderschap gaat wellicht nog een stapje meer de diepte in, om echt de moed in jezelf aan te spreken en je te verbinden met je OERweten; je OERgevoelens en je OERinstinct. Je wordt steeds geprikkeld om je af te vragen waarom je bepaalde dingen doet. Doe je iets omdat je je intuïtie volgt, omdat je omgeving je iets vertelt of omdat je je angsten om raad vraagt?

Jouw manier

Ieder kind en ouder is anders, er is niet één manier. Wel is het fijn te weten welke mogelijkheden er zijn en te leren hoe je je intuïtie (weer) kunt volgen, zodat je voor jezelf kunt kiezen wat het best bij jullie past. Wij proberen dan ook geen advies te geven, maar alternatieven te laten zien en je te prikkelen om naar je intuïtie te luisteren en je eigen keuzes te maken.

Bewust en natuurlijk

OERmoederschap is wat ons betreft een bewuste en natuurlijke manier van opvoeden met een gezonde balans tussen instincten en verstand. Bewust gaat over het onderzoeken waar jouw gedrag en het gedrag van je kind vandaan komt en natuurlijk over het meegaan met de natuurlijke behoeften van jezelf, je kind en zijn of haar instincten. Het liefst gebruiken we het woord begeleiden in plaats van opvoeden, omdat onze kinderen niet hoeven te worden opgevoed, ze weten vaak al meer over het leven dan wij, ze hoeven slechts begeleidt te worden. Een kind draagt zijn potentie bij zich vanaf zijn geboorte. Het is aan ons om dat zo optimaal mogelijk te stimuleren, zodat het kind de ruimte heeft om zo optimaal mogelijk te kunnen groeien en bloeien.

Vrijheid en grenzen, liefde en respect, is alles wat onze kinderen nodig hebben van ons. — Rebeca Wild

Vragen?

Heb je vragen? We vinden het fijn om onze ervaring te delen. Naar intuïtie en geweten reiken wij je handvatten aan om dichter bij je innerlijke kracht te komen. Gebaseerd op onze praktijkervaring, het aanspreken van onze intuïtie en het bestuderen van (wetenschappelijke) beschikbare informatie.

The post OER en Natuurlijk ouderschap? appeared first on OERmoeders van Nu.

Één van de belangrijkste redenen waarom ze zo harmonieus met elkaar leven is te danken aan hun manier van opvoeden.

Liedloff beschrijft vier elementen die de Yeguana toepassen en wij in onze cultuur lijken te zijn vergeten. Ze sluiten volgens haar aan bij de evolutie van de mens, die ervoor heeft gezorgd dat kinderen met een bepaald ‘weten’ ter wereld komen. Er is vanaf de geboorte een doorgaande lijn; een continuüm. Als je die doorgaande lijn weet voort te zetten, draag je daarmee bij aan gezonde, gelukkige kinderen en een gezonde en gelukkige samenleving.

1. Nabijheid

Kinderen van de Yeguana worden constant gedragen door hun ouders en andere familieleden, in een draagdoek of op de arm, totdat ze zelf aangeven er klaar mee te zijn. Ze slapen met hun ouders in dezelfde ruimte. Zo is er voortdurend vertrouwenwekkende nabijheid, en wordt er direct op alle primaire behoeften (eten, verschoning, troost) gereageerd.

2. Niet overbeschermen

Yeguana-kinderen krijgen nooit te horen: Pas op!, Mag niet!, Kijk uit! of iets in die trant. Zelfs niet bij een gevaarlijk ravijn. De Yeguana weten namelijk heel goed dat hun kinderen zich al vanaf dag één bewust zijn van de gevaren van hoogtes, vuur en water. Als Westerse ouder zijn we dit ‘weten’ volledig kwijt geraakt en het kan een enorme uitdaging voor ons zijn om onze kleintjes niet lastig te vallen met onze eigen angsten. Wij, Westerse ouders, zijn over het algemeen overbeschermend naar onze kleintjes, daar waar een kind eigenlijk zelf heel goed weet hoe te handelen. En ja, het gaat daar altijd goed in de jungle! Sterker nog, zegt Liedloff, de kans op een ongeluk wordt kleiner als het kind meer vertrouwen krijgt van zijn ouders en omgeving.

De kans op een ongeluk wordt kleiner als het kind meer vertrouwen krijgt van zijn ouders en omgeving.

3. Gelijkwaardige behandeling

Verder wordt er (natuurlijk) borstvoeding gegeven op verzoek en naar andere behoeftes van het kind geluisterd. Kinderen worden niet als prins of prinsesje behandeld, maar meer als gelijkwaardig stamgenoot. Belonen, straffen, verwachtingen en oordelen kennen de Yeguana dan ook niet. Bovendien helpen de kinderen actief in het huishouden. Dit is geen vermomde kinderarbeid, maar het bieden van een platform voor het leergierige kind, om te oefenen met jouw volwassen bezigheden.

4. Niet kindgericht

De harmonieuze junglebewoners van de Yeguanastam zijn niet kind-gericht. Het kind is erbij in de doek of op de arm als de dagelijkse dingen gebeuren, maar staat niet in het middelpunt van de belangstelling.

Het uitgebreide artikel lezen? Dat kan, via deze link.

The post Het Continuüm-concept appeared first on OERmoeders van Nu.

Van zwangerschap tot puberteit en daarna. Van discipline tot zorgen, van slapen tot eten, altijd staat de vertrouwensband met je kind voorop.  De kernwaarden zijn: respect, empathie en affectie. AP moedigt ouders aan om hun instinct te volgen als het gaat om opvoeden, om een sterk fundament van vertrouwen te leggen en daarmee te zorgen dat het kind zich ten volste kan ontwikkelen. OERvertrouwen en OERintuïtie dus.

De oprichters van de Attachment Parenting International beweging hebben dit samengevat in 8 punten:

1. Bereid jezelf voor op de zwangerschap, geboorte en ouderschap
2. Voed met liefde en respect
3. Reageer met en vanuit gevoel
4. Gebruik koesterende aanraking
5. Zorg voor veilige slaap – fysiek en emotioneel
6. Zorg voor consistente, liefdevolle verzorging
7. Gebruik positieve discipline
8. Streef naar balans in je persoonlijke en gezinsleven

Deze punten zijn door een ieder op verschillende manieren te interpreteren en toe te passen. Wij proberen via deze site alle punten te verhelderen door zoveel mogelijk informatie en ervaringen te verzamelen.

Tekst gebaseerd op het boek ‘Attached at the heart’, door oprichters van de Attachment Parenting International beweging; Barbara Nicholson en Lysa Parker.

The post Attachment Parenting appeared first on OERmoeders van Nu.

Kinderen (en volwassenen) vinden het erg lastig als ze gestoord worden, wanneer ze ergens mee bezig zijn. Als ze lekker aan het spelen zijn, om dan aan tafel te moeten gaan bijvoorbeeld. Of net naar bed te worden gestuurd, als ze precies lekker aan het bouwen zijn. In plaats van ze aan regels te houden kun je er ook rituelen van maken, die de overgangen kunnen vergemakkelijken. Door een vast ritueel ergens van te maken wordt iets voorspelbaar en eerder een routine. Rituelen werken bovendien verbindend, omdat ze typisch iets van jullie gezin, familie kunnen worden, maar ook omdat je in contact bent met je kind (in plaats van een regel oplegt). Ook kunnen rituelen helpen om emoties een plek te geven, om even bewust stil te staan bij een gebeurtenis of samen iets (de dag, het spel bijv.) af te sluiten. Rituelen geven houvast en bieden veiligheid en dat is fijn in een cultuur waar best veel prikkels zijn en onvoorspelbaarheid is.

Een bekend voorbeeld is het bedritueel. Eerst tanden poetsen, pyjama aan en dan een verhaaltje. Door erbij te zingen, te dansen of iets anders wat jullie leuk vinden, maak je het ritueel nog aangenamer. Je kan inspelen op wat kinderen leuk vinden: iemand verrassen, gek doen, iets verkeerd om doen, muziek maken… En herhaling is vooral op jonge leeftijd een toverwoord! Je weet zelf het beste wat jouw kind leuk vindt en waar het gevoelig voor is. Spreek je creativiteit aan om hier op in te spelen. Zo kunnen de vervelende aankleed/tandenpoets/aan tafel blijven zitten -momentjes toch leuk worden.

Je kunt nog veel meer rituelen toepassen dan alleen de dagelijkse momentjes. Bijvoorbeeld wekelijks of maandelijks een massage-avond, een filmavond, een hele-dag-buiten-dingen-doen-dag, een chillenmetjebillendag en wat er al dan niet bij jouw gezin past. Of gelegenheidsrituelen, zoals wat doe je als er iemand overlijdt in je omgeving, of als er iemand jarig is? Terugkerende gebeurtenissen geven diepgang, als je er bewust mee omgaat en er extra aandacht aan geeft.

Daarnaast zijn er ritmes in allerlei varianten. Van dagelijks tot wekelijks, maandelijks of jaarlijks bijvoorbeeld. Of zelfs ongebonden aan ‘bedachte’ tijd! Ritme wil zeggen dat er een zekere regelmaat in zit, dat het is iets dat bij tijd en wijle terugkeert of  zich herhaalt. Probeer zelf ook te kijken naar ritmes buiten die bedachte tijd om, let eens op jezelf en op je kind om te zien wat/waar/hoe/wanneer bepaalde dingen zich (vanzelf) herhalen. Zo kan het best zijn dat ‘bedtijd’ varieert, van seizoen tot seizoen, in de zomer heb je minder slaap nodig dan in de winter, en zelfs van dag tot dag. Hetzelfde geldt voor ‘etenstijd’, dat is niet per se afhankelijk van de klok aan de muur, maar ook van je biologische klok en de klok van je maag ;).

Het kan dus helpen om de tijd meer los te laten en meer te gaan luisteren naar jezelf, je kind, jullie lichamen. Rituelen helpen voor zowel jezelf als voor je kind om aan te kunnen geven waar de behoeftes van je lichaam liggen. Je kunt zelf een ritueel instarten als je merkt dat je honger krijgt, maar als je goed oplet, dan zul je merken dat je kind dit ook zal doen! Hier kun je dan handig op inspelen door mee te gaan en te voeden wanneer er werkelijk honger is. Hetzelfde geldt voor slapen. Als je kind aangeeft moe(ier) te worden door zijn tandenborstel vast te zoeken of z’n pyjama te pakken, ga dan mee in het ritueel, ook al is het volgens de klok misschien nog ‘geen tijd’. Op deze manier geef je je kind en jezelf het voorbeeld om beter naar je lichaam te luisteren waardoor het ook telkens makkelijker wordt!

Meer lezen? Hier een blog over dit onderwerp: Het ritme van de zee

The post Ritme en regelmaat appeared first on OERmoeders van Nu.