Nu

Onze westerse samenleving is daar tegenwoordig vaak niet (meer) op ingericht. Misschien speelt een kind buiten met buurkinderen of past oma een dagje op. Maar de verantwoordelijkheid in opvoeden en zorg ligt vooral bij de ouders. Net zoals op veel andere vlakken, zijn we het samendoen een beetje kwijtgeraakt. Mama’s zitten alleen thuis of kinderen zitten in een klas of op een opvang met een heleboel kinderen van dezelfde leeftijd en een enkele begeleider. Dat is jammer, maar er is in de samenleving gelukkig een sterke hernieuwde behoefte zichtbaar om samen de dingen te doen.

Kinderen (en volwassenen) hebben een instinctieve behoefte om deel uit te maken van een groep.

Buurtbewoners beginnen samen moestuinen, in een groepje vangen ouders elkaars kinderen op, er zijn ouder-cafe’s en participatie-kinderdagverblijven. Er zijn een stijgend aantal woongroepen (nee geen communes zoals in de jaren ’60) en zelfs hele eco-dorpen waar mensen weer samenwonen.

Ook als je niet meteen fysiek samen wilt gaan wonen zijn er mede door internet genoeg mogelijkheden om met elkaar te verbinden. Je kunt, via een app of via internet, spulletjes delen met mensen in de buurt en er zijn flexwerkplekken waar je kunt aanschuiven bijvoorbeeld. Ook zijn er tal van groepen online te vinden die zich organiseren rondom bepaalde gemeenschappelijke leefwijzen.

It takes a whole village…

Als ouder hoef je er niet alleen voor te staan. En je zou er ook niet alleen voor moeten staan! Omwana taba womoi, luidt een oud Afrikaans gezegde, wat zoiets betekent als: ‘een kind behoort niet tot een ouder of thuis alleen’. Een kind behoort niet tot maar één paar ouders of één huis, een kind is een kind van een gemeenschap. We zorgen met z’n allen voor elkaar. “It takes a whole village to raise a child.”

Een kind behoort niet tot maar één paar ouders of één huis, een kind is een kind van een gemeenschap.

Niet alleen voor het kind, maar ook voor de ouder kan dit vele voordelen hebben. Door taken te verdelen ontstaat er veel meer ruimte, voor jezelf en voor je kinderen. Je hoeft niet in je eentje alle ballen hoog te houden en alle facetten van het leven aan je kind aan te reiken. Er komt daardoor meer oog voor detail (iedereen focust zich op z’n eigen interesses waardoor er veel meer verdiepte diversiteit ontstaat!) en ruimte om een eigen levenspad te volgen, je interesses te verdiepen en talenten te ontwikkelen. Je krijgt de ruimte om je leven volwaardiger in te richten, voor jezelf en daarmee voor je omgeving. Je zult voldaner zijn omdat je niet alleen voor jezelf (of je kind) iets betekent, maar ook wezenlijk bijdraagt aan je omgeving zonder dat dat extra energie kost of extra verantwoordelijkheid met zich meebrengt.

The post Leven in een gemeenschap: Nu appeared first on OERmoeders van Nu.

Kinderen (en volwassenen) vinden het erg lastig als ze gestoord worden, wanneer ze ergens mee bezig zijn. Als ze lekker aan het spelen zijn, om dan aan tafel te moeten gaan bijvoorbeeld. Of net naar bed te worden gestuurd, als ze precies lekker aan het bouwen zijn. In plaats van ze aan regels te houden kun je er ook rituelen van maken, die de overgangen kunnen vergemakkelijken. Door een vast ritueel ergens van te maken wordt iets voorspelbaar en eerder een routine. Rituelen werken bovendien verbindend, omdat ze typisch iets van jullie gezin, familie kunnen worden, maar ook omdat je in contact bent met je kind (in plaats van een regel oplegt). Ook kunnen rituelen helpen om emoties een plek te geven, om even bewust stil te staan bij een gebeurtenis of samen iets (de dag, het spel bijv.) af te sluiten. Rituelen geven houvast en bieden veiligheid en dat is fijn in een cultuur waar best veel prikkels zijn en onvoorspelbaarheid is.

Een bekend voorbeeld is het bedritueel. Eerst tanden poetsen, pyjama aan en dan een verhaaltje. Door erbij te zingen, te dansen of iets anders wat jullie leuk vinden, maak je het ritueel nog aangenamer. Je kan inspelen op wat kinderen leuk vinden: iemand verrassen, gek doen, iets verkeerd om doen, muziek maken… En herhaling is vooral op jonge leeftijd een toverwoord! Je weet zelf het beste wat jouw kind leuk vindt en waar het gevoelig voor is. Spreek je creativiteit aan om hier op in te spelen. Zo kunnen de vervelende aankleed/tandenpoets/aan tafel blijven zitten -momentjes toch leuk worden.

Je kunt nog veel meer rituelen toepassen dan alleen de dagelijkse momentjes. Bijvoorbeeld wekelijks of maandelijks een massage-avond, een filmavond, een hele-dag-buiten-dingen-doen-dag, een chillenmetjebillendag en wat er al dan niet bij jouw gezin past. Of gelegenheidsrituelen, zoals wat doe je als er iemand overlijdt in je omgeving, of als er iemand jarig is? Terugkerende gebeurtenissen geven diepgang, als je er bewust mee omgaat en er extra aandacht aan geeft.

Daarnaast zijn er ritmes in allerlei varianten. Van dagelijks tot wekelijks, maandelijks of jaarlijks bijvoorbeeld. Of zelfs ongebonden aan ‘bedachte’ tijd! Ritme wil zeggen dat er een zekere regelmaat in zit, dat het is iets dat bij tijd en wijle terugkeert of  zich herhaalt. Probeer zelf ook te kijken naar ritmes buiten die bedachte tijd om, let eens op jezelf en op je kind om te zien wat/waar/hoe/wanneer bepaalde dingen zich (vanzelf) herhalen. Zo kan het best zijn dat ‘bedtijd’ varieert, van seizoen tot seizoen, in de zomer heb je minder slaap nodig dan in de winter, en zelfs van dag tot dag. Hetzelfde geldt voor ‘etenstijd’, dat is niet per se afhankelijk van de klok aan de muur, maar ook van je biologische klok en de klok van je maag ;).

Het kan dus helpen om de tijd meer los te laten en meer te gaan luisteren naar jezelf, je kind, jullie lichamen. Rituelen helpen voor zowel jezelf als voor je kind om aan te kunnen geven waar de behoeftes van je lichaam liggen. Je kunt zelf een ritueel instarten als je merkt dat je honger krijgt, maar als je goed oplet, dan zul je merken dat je kind dit ook zal doen! Hier kun je dan handig op inspelen door mee te gaan en te voeden wanneer er werkelijk honger is. Hetzelfde geldt voor slapen. Als je kind aangeeft moe(ier) te worden door zijn tandenborstel vast te zoeken of z’n pyjama te pakken, ga dan mee in het ritueel, ook al is het volgens de klok misschien nog ‘geen tijd’. Op deze manier geef je je kind en jezelf het voorbeeld om beter naar je lichaam te luisteren waardoor het ook telkens makkelijker wordt!

Meer lezen? Hier een blog over dit onderwerp: Het ritme van de zee

The post Ritme en regelmaat appeared first on OERmoeders van Nu.