Je wilde haren verliezen

In verschillende culturen wordt er verschillend tegen haren aangekeken en met haren omgegaan. In onze maatschappij is wassen met zeep en je haren in model (laten) knippen vrij gebruikelijk. Dit komt voort uit ons begrip van beschaafdheid; al het natuurlijke moet in bedwang en onder controle gehouden worden. Zo ook je wilde haren. We moeten uitstijgen boven de wilde natuur om daarmee onze beschaafdheid te tonen. We kennen ook de uitspraak wel je wilde haren verliezen, oftewel je ‘eindelijk’ volwassen en beschaafd gaan gedragen in plaats van jong, vrij en onbezonnen.

In veel culturen wordt haar gezien als één van de zetels van levenskracht.

In onze maatschappij weten we nog wel dat onze haren een vorm van bescherming bieden, maar we kijken doorgaans niet verder dan de weersinvloeden. Maar de natuur zou de natuur niet zijn als niet elk ding holistisch zou werken en een veelvoud aan functies in zich draagt. Haar beschermt en haar verbindt, op fysiek en energetisch niveau. In veel culturen wordt haar gezien als één van de zetels van levenskracht.

Dik, glanzend, lang haar staat door de eeuwen en culturen heen voor een goede gezondheid. Haren die grijs worden zijn een teken van afnemende levenskracht. En ook in onze cultuur kun je aan haren over het algemeen zien hoe het met iemand gesteld is. Het is ook niet voor niets dat veel mensen proberen om haren er nog ‘mooier’ uit te laten zien.

Wassen en knippen

Bij haren is het zo dat ze groeien aan de bovenkant, bij je hoofd. Als je ze knipt, dan gebeurt dat aan de onderkant, normaal gesproken de gesloten kant. Door het knippen worden de uiteindes ‘open’ geknipt en daardoor juist zwak(ker) en gevoeliger voor fysieke invloeden van buitenaf. Door het knippen, maar ook door onze voeding en de manier waarop we verder onze haren verzorgen krijgen we dan bijvoorbeeld gespleten haarpunten en te droog of juist te vet haar of haar dat afbreekt. Het wordt zo een cirkeltje en je blijft bezig met het verzorgen van je haren. Hetzelfde geldt voor het wassen met zeep: dit brengt je haar uit natuurlijk evenwicht. En denk eens aan wat verf doet met je haren, zeker als haren iets te maken hebben met intuïtie en levenskracht? Of gel of haarlak…

Door het knippen worden haren juist zwak(ker) en gevoeliger voor fysieke invloeden van buitenaf.

Je haren ‘met rust’ laten zal er eerst voor kunnen zorgen dat je haar volkomen uit de band springt en vet wordt. Maar na een poosje zal het z’n eigen aard terugvinden en zal je haar in natuurlijke, wilde staat gezonder en mooier zijn dan ooit. Lees hier over hoe je je haar natuurlijk kunt wassen, zodat het zijn natuurlijk evenwicht behoudt.

Elk haar is anders en er is dus ook niet per se één methode om met haren om te gaan. Leer je eigen haar (en bijbehorende hoofdhuid) eerst eens goed kennen. Dat doe je het best door het een hele poos eerst eens met rust te laten. Kammen kan wel, voorzichtig, als je klitten wilt voorkomen, het liefst met een zachte borstel (van échte haren!).

Last van gespleten of snel afbrekend haar? Eiwitten kunnen helpen, ze vormen de bouwstenen voor je haar. Voeg ze voldoende toe aan je voeding om je haar te voeden.

Antennes

En haren zijn meer dan strengen keratine. Haren zijn het verlengde van je zenuwstelsel en verbinden binnen met buiten. Met je haren kun je ‘voelen’. Je omgeving aftasten en van alles om je heen oppikken. Energie, sfeer, emoties en gevoelens van anderen, etc. Je haren zijn als het ware antennes.

In een heleboel culturen worden haren gezien als de verbinding van je lichaam met de bron (kosmos, universum, jezelf). Je maakt via je haren energetisch contact met je omgeving, met anderen en met de kosmos. Je haren bevatten letterlijk de levenskracht waarmee je energetisch in verbinding bent met alles om je heen en daardoor met jezelf.

Afsluiten

In veel culturen zie je dat als er toewijding gevraagd wordt, men de haren in toom houdt, vaak door ze kort te wieken of te bedekken. Denk bijvoorbeeld aan monniken in verschillende geloofsgemeenschappen, maar ook aan mensen in het leger. Het afscheren van je haren of bedekken van je hoofd kan je letterlijk afschermen en afsluiten van je omgeving. Zoals het dragen van een hoofddoek, muts of tulband. Op deze manier kun je je toewijden zonder dat je afgeleid wordt door je omgeving.

Zonder haar of met kort haar kun je je makkelijker overgeven aan de wil van iemand anders en je eigen wil loslaten. Gevangenen zijn onderdaniger en dus beter in bedwang te houden zonder haar of met kort haar. Ze verliezen de connectie met hun eigen innerlijk weten en intuïtie en luisteren daardoor makkelijker naar iemand anders.

Zonder haar of met kort haar kun je je makkelijker overgeven aan de wil van iemand anders en je eigen wil loslaten.

Als je zelf even rust wilt of je wilt afsluiten voor een (drukke) omgeving, dan kun je een muts op zetten of je haren op een andere manierbedekken. Net zoals bij je (kleine) kind. Een muts van natuurlijk materiaal als wol en zijde werkt het allerbest als natuurlijk beschermlaagje tussen jou(w haar) en de buitenwereld. Je hoeft niet meteen je haren af te scheren, al kun je daar natuurlijk ook juist bewust voor kiezen.

Magisch

Bij de vroegere heksenvervolgingen dacht men dat vrouwen met lange haren magische krachten hadden. Het haar moest worden afgeschoren om de heks onschadelijk te maken. Ook tovenaars hebben vaak magische krachten door hun lange haren.

Bij een destijds geheim experiment in het Amerikaanse leger ontdekte men dat Indianen hun intuïtie en helderziende vermogens verloren zodra hun haren werden afgeknipt.

Het Nederlandse gezag in Indië ontdekte dat gevangen Molukkers met nog lange haren folteringen doorstonden, maar zodra het afgeknipt was werden ze onderdanig en bekenden ze meteen.

Verbinding

In sommige culturen worden de eerste haren van een baby afgeschoren of geknipt om de verbinding met het hemelse te doorbreken. Zoals het doorknippen van een energetische navelstreng. Het kindje wordt losgemaakt, oftewel gereinigd (ontdaan van), van z’n connectie met het hemelse van voor z’n geboorte zodat het letterlijk kan aarden. Er zijn ook culturen waar ze dit doen als het kindje een aantal maanden oud is, als teken dat het kind dan niet meer zomaar zal sterven/terugkeren naar het hemelse, en dus volwaardig deel kan worden van het aardse bestaan. Bij weer andere culturen kennen ze dit gebruik rond de eerste verjaardag.

Er zijn ook culturen waarbij de haren voor het eerst geknipt of geschoren worden zodra het kind ‘ik’ kan zeggen en zichzelf daarmee bedoelt en dus zijn eigen (aardse) identiteit bezit. Ook hier staat het afknippen van de haren symbool voor het doorknippen van zo’n energetische navelstreng-verbinding met het hemelse en het volwaardig landen op aarde in het aardse bestaan en het ontwikkelen van je aardse identiteit. Bij sommige culturen houden ze hiervoor de leeftijd van ca. 3 jaar aan, wat doorgaans ook overeenkomt met de bewustwording van je eigen ik. Er wordt hierbij soms ook een link gelegd met de vruchten van bomen die je ook pas voor het eerst na 3 jaar gaat eten, als de plant sterk genoeg is om vrucht te gaan te dragen en/of de vrucht krachtig genoeg is om je te gaan voeden.

Ongerept

Weer andere culturen kiezen ervoor om haren helemaal niet te knippen. Je haren blijven in verbinding met het hemelse, het universum en ook met je directe omgeving. Je haren stellen je instaat om je openheid te behouden en in verbinding te blijven met alles om je heen. In sommige culturen waar ze hun haren ongemoeid laten, kiezen ze er wel voor om hun haren nog eens extra te beschermen. Haren mogen bijvoorbeeld alleen verzorgd en gekamd worden door iemand met goede intenties omdat die via je haren bij jou komen. En de haren worden zorgvuldig beschermd door ze bijvoorbeeld te wikkelen in doeken op het hoofd, overdag of juist tijdens de slaap.

Los gooien

Er zijn wat ons betreft in ieder geval genoeg overdenkingen om misschien toch eens voorzichtiger om te gaan met je eigen haren en die van je kind! En ze misschien wel gewoon weer lekker wild en vooral natuurlijk los te gooien. Wij zouden zeggen: Haren in de wind, handen in de aarde en je kindje dicht tegen je aan!

The post Wilde haren appeared first on OERmoeders van Nu.

Lichamelijke ontwikkeling

Als we kijken naar de ontwikkeling van onze lichamen, kunnen we zien dat ons lichaam werkt als een holistisch geheel. De vorm van ons heupbot is geschikt om ons kind op te dragen en de houding die het kind zo aanneemt zorgt weer voor een optimale ontwikkeling van het heupbot. Moedermelk biedt voeding, maar ook lichamelijk contact waardoor er belangrijke stoffen in het lichaam worden aangemaakt die er weer voor zorgen dat allerlei andere lichamelijke ontwikkelingen optimaal kunnen verlopen. En ditzelfde lichamelijke contact zorgt er tegelijkertijd ook voor dat een baby z’n hartslag, temperatuur en bloedsuikerspiegel beter kan regelen. Kortom, de werking, groei en ontwikkeling van onze lichamen hangt samen met allerlei natuurlijke processen. En zo is ook het lopen op blote voeten nauw verbonden met andere lichamelijke ontwikkelingen.

Met schoenen aan bewegen sommige delen van je voeten niet. Je kunt dat vergelijken met je arm in het gips.

(Kleine) kinderen, maar ook volwassenen, zouden op blote voeten moeten lopen én op verschillende ondergronden. Dus niet enkel binnenshuis op het tapijt of in de achtertuin op het gras. In de natuur komen amper of geen vlakke ondergronden voor. Wat een verschil met onze omgeving! Onze enkel komt steeds in dezelfde positie terecht als we een stap zetten. Het lopen op verschillende ondergronden heeft allemaal invloed. Zand, aarde, gras, tegels, in een kuil, heuvel af, je voet wordt telkens op verschillende manieren belast. Verandering van positie is de sleutel tot een algemene en stevige spierontwikkeling.

Met schoenen aan bewegen sommige delen van je voeten dus niet. Je kunt dat vergelijken met je arm in het gips. De huid wordt slap en spieren verzwakken doordat ze niet worden gebruikt. Je voet wordt week en zacht in plaats van gehard.

Ook groeipijnen zouden minder voorkomen als er meer op blote voeten gelopen wordt.

En het ‘harden’, stevig zijn, van je voeten heeft veel invloed op je lichaamshouding. Veel aandoeningen in het bewegingsstelsel worden ermee in verband gebracht. En ook groeipijnen zouden minder voorkomen als er meer op blote voeten gelopen wordt. Evenals rug-, heup- en kniepijnen, ook op latere leeftijd.

Bal van je voet

Onlangs kwam er een interessant filmpje voorbij van een man die in een historisch park werkt. Hij legt uit dat mensen van oudsher een andere (natuurlijkere) manier van lopen hebben.

Als je op blote voeten of barefootshoes loopt, dan zet je, net zoals de meeste kleine kinderen, vaker de bal van je voet als eerst neer wanneer je loopt. Vooral om de omgeving ‘af te tasten’. Gebruik je schoenen met stevige zolen, dan is het eenvoudiger om eerst je hiel op de grond te zetten bij het maken van een stap. Je tast te ondergrond niet meer af, je zolen vangen onregelmatigheden op. Deze manier is eigenlijk de luie manier van lopen die daardoor nadelig is voor je houding en voor de kracht die je lichaam op moet vangen na elke stap. Toch zijn we massaal zo gaan lopen nadat schoenen met stevige zolen steeds gebruikelijker werden.

Doorgaans is een actieve manier van lopen het meest natuurlijk; dat wil zeggen soms aftasten met de bal van je voet op onregelmatig terrein en rustig op de hiel van je voet op vlakker terrein bij steady wandelingen. Afwisseling is het keyword, daardoor wordt lopen een activiteit voor je lichaam in z’n geheel. Loop je op de manier die we van nature gebruiken, dus afwisselend met de bal van je voet en hiel eerst, dan gebruik je het hele spectrum aan spieren en houd je er een veel betere lichaamshouding op na! Deze manier van lopen is veel actiever en helpt mee om je lichaam beter te ontwikkelen in al z’n facetten.

Hersenontwikkeling

Lopen op blote voeten heeft ook invloed op je hersenontwikkeling. Zintuigen leggen de basis om het hogere breincentrum te laten groeien. Naast de vijf basiszintuigen van tast, smaak, reuk, gehoor en zicht, zijn er nog meer zintuigen zoals positiezin en evenwichtszin.

Door druk en beweging krijgt je lichaam signalen van de positiezin. Het vertelt je waar en hoe je lichaam is georiënteerd. Door op blote voeten te lopen kun je dit stimuleren. Je voeten behoren tot de meest gevoelige delen van je lichaam. Er zitten enorm veel receptoren in de gewrichten en spieren van je voeten, evenveel als in je hele ruggengraat!

Kinderen van jongs af aan op blote voeten laten lopen heeft een enorm effect op de zenuwen en neurologische connecties.

De evenwichtszin is belangrijk voor balans en coördinatie. Je ziet daarom ook vaak balletdansers, karate- en yogabeoefenaars op blote voeten lopen. Nadat een baby in z’n eerste jaar/jaren in natuurlijke houding meegedragen is door de moeder, en zo de basis legt voor lichamelijke ontwikkeling, is het lopen op blote voeten de volgende stap om de lichamelijk ontwikkeling en welzijn op een natuurlijke manier te ondersteunen.

Baby’s en kinderen van jongs af aan op blote voeten laten lopen heeft een enorm effect op de zenuwen en neurologische connecties.

Kinderen die veel/enkel op blote voeten lopen zijn enorm flexibel en behendig. Hun fysieke vermogen ligt dicht bij wat een volwassene kan. Ze hebben sterke voeten en enkels, een heel goed evenwicht en veel mobiliteit.

En eigenlijk geldt dit principe voor nog veel meer dingen in onze moderne westerse levens. Zo slapen we tegenwoordig op luxe zachte matrassen die ons meer rugpijnen geven dan wanneer we zouden slapen op hardere ondergronden bijvoorbeeld. Want ook de manier waarop je zit en ligt heeft grote invloed op de staat en gezondheid van je lichaam.

Aarden

Naast dat blootvoets lopen bijdraagt aan je lichamelijke en hersenontwikkeling, maak je ook meer contact met je omgeving. Je staat letterlijk met je voeten op de aarde. Deze connectie zorgt ervoor dat je verbonden bent met het energieveld van de aarde, wat bijdraagt aan een stabielere geestelijke toestand én lichamelijke gezondheid.

Door de verbinding met je leefomgeving kun je geestelijk en emotioneel meegaan in veranderingen, bijvoorbeeld van seizoenen. Het reduceert stress, wat weer bijdraagt aan een algeheel betere gezondheid. De verbinding zorgt ook voor connectie met de elementen van natuur en weer, een connectie die hoort bij onze menselijke natuur en zo bijdraagt aan een beter welbevinden van onszelf.

Deze connectie zorgt ervoor dat je verbonden bent met het energieveld van de aarde.

Maar het energieveld van de aarde beïnvloedt ook fysiologische processen in ons lichaam. Bijvoorbeeld doordat je hetzelfde voltage (0 volt) hebt als de aarde wanneer je ‘geaard’ bent. Zoals bij een stopcontact: het voltage in je lichaam (vanuit de lucht/omgeving) kan wegstromen naar de aarde en je neemt dezelfde spanning/geladenheid aan als de aarde. De spanning die je lichaam in komt van buiten af, simpelweg vanuit de lucht maar vooral ook van apparaten en het door ons gecreëerde elektriciteitsnetwerk om ons heen, zorgt voor (onnatuurlijke) stress (spanning!) in je lichaam. Als dit telkens langere tijd aanhoudt, gaan onder andere je immuunsysteem en metabolisme minder goed werken. Het kost je lichaam ook veel energie om zo onder spanning te staan waardoor je meer vermoeidheid ervaart. En ook ’s nachts is je lichaam minder goed in staat om zichzelf te regenereren als er spanning in je lijf blijft.

De vrije elektronen van de aarde stromen je lichaam in en gaan naar plekken waar een overschot aan vrije radicalen zich bevinden die hierdoor geneutraliseerd worden. Op deze manier helpt de aarde je lichaam bij het oplossen van (chronische) ontstekingen. Ontstekingen in je lichaam die niet opgelost kunnen worden zorgen voor allerlei ziektes zoals reuma, allergieën, eczeem, etc. Door te aarden kun je je lichaam dus helpen om gezondheid te behouden.

De energie van de aarde is daarnaast ook niet constant, het heeft een circadiaans (24uurs) ritme. En daar is je lichaam op afgestemd. Goed kunnen aarden heeft zo ook invloed op je biologische klok.

Kortom

Als je veel in contact bent met de aarde, dan neemt je lichaam telkens de meest natuurlijke lichaamsspanning aan (zowel door de letterlijke druk en het gebruik van spieren als door het voltage), wat in alle opzichten meehelpt aan een goede lichamelijke ontwikkeling en goede gezondheid.

Laat ze dus lekker op blote voetjes (en doe zelf ook mee!), de voordelen voor je lichaam wegen wellicht zwaarder dan de kans op een wondje?! Ook kun je in sommige situaties kiezen voor barefootshoes, het liefst van natuurlijk materiaal. Maar in de praktijk zien we erg weinig wondjes van het lopen op blote voeten. Sterker nog, over het algemeen gaan voeten er meer van stralen en zien ze er mooier uit dan ooit!

bron, bron, bron, bron

The post Blote voeten appeared first on OERmoeders van Nu.

Er is een mooi verhaal dat de essentie van Ubuntu vertelt:

“Op een dag kwam er een vreemdeling in een Afrikaans dorp. Hij bracht chocolade mee in een mooie mand, met een lint eraan. De vreemdeling bedacht een leuk spel voor de kinderen in het dorp: Hij legde de mand vol chocola onder een boom verderop en stelde voor dat de kinderen een wedstrijd konden doen. Hij tekende een lijn op de grond waarachter de kinderen moesten wachten tot hij een signaal gaf. Daarna mochten ze allemaal zo vlug mogelijk rennen en degene die als eerst bij de mand kwam zou de winnaar zijn en mocht alle chocola hebben. Hij liet de kinderen op een rij staan en gaf het startsein voor de wedstrijd.

‘Ik ben omdat wij zijn.’

Maar wat er toen gebeurde, dat had de vreemdeling nog nooit eerder gezien…

De kinderen pakten elkaars hand en renden allemaal als één groep naar de mand. Er was maar één winnaar… en dat waren alle kinderen samen. Ze deelden de chocolade in blijdschap met elkaar.

Toen de vreemdeling vroeg waarom de kinderen het spel zo hadden gespeeld zeiden ze hem: Ubuntu! Als de anderen verdrietig zijn, hoe kan ik dan blij zijn?”

Betekenis

De uitspraak Ubuntu is een soort afkorting uit de Xhosa-taal van ‘Umntu ngumntu ngabanye abantu’, wat zoveel betekent als: ‘Ik ben omdat wij zijn’. Een mens is pas mens in relatie tot andere mensen.

Het gedeelte wij zijn in de uitspraak omvangt twee belangrijke aspecten; die van eenheid en die van ondeelbare heelheid.

Verbinding

In Ubuntu maakt individualisme plaats voor innerlijke waardigheid. De eigenwaarde en de autonomie van de persoon zijn niet afwezig en worden niet over het hoofd gezien. Juist de individuele eigenschappen dragen bij aan de heelheid van het geheel. De individuele persoon en de gemeenschap hebben telkens hun eigen betekenis binnen het geheel, zij kunnen niet los van elkaar bestaan. Er is sprake van een groot onderling vertrouwen, respect en gemeenschappelijk resultaat. Het is een levensfilosofie om je menselijkheid vorm te geven.

Ubuntu behelst het diepgewortelde mensbesef dat wij allen onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden.

Ubuntu behelst het diepgewortelde mensbesef dat wij allen onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden, dat wij in essentie gevormd worden door onze compassie en openheid naar anderen. De Ubuntu-geest weet ‘Ik ben omdat wij zijn’ in plaats van onze westerse Descartes-overtuiging ‘Ik denk dus ik besta’.

Ubuntu is een weten van een universeel gedeeld verbond dat de gehele mensheid verbindt. Ubuntu wil zeggen één-zijn.

Groei

Ubuntu kan zich succesvol ontwikkelen wanneer er sprake is van een wederkerige bijdrage ten behoeve van een groter geheel, waarvan iedereen volwaardig deel uitmaakt.

Je staat open en bent toegankelijk voor anderen, je voelt je vertrouwd bij anderen omdat je samen het grotere geheel vormt, je bent allemaal een essentieel onderdeel van één geheel. En alleen vanuit onderlinge verbondenheid komen mensen tot groei en ontwikkeling.

De identiteit van ieder individu staat niet op zichzelf, de zin en zingeving van het leven evenmin. Het wij waarvan jij deel uitmaakt is bij zingeving van jouw leven voortdurend aanwezig.

5 pijlers

Ubuntu kent 5 pijlers:

1. Isintu
Het morele ‘zijn’. Waarom zijn wij op aarde? Interverwevenheid (interconnectedness’), vrijheid in verbondenheid.

2. Simunye
Wij zijn één, dus accepteren wij verschillen: diversiteit in gelijkwaardigheid.

3. Sosholoza
Wij leven als gemeenschap: dynamiek en saamhorigheid.

4. Ukisisa
Wij helpen elkaar: compassie en zorgzaamheid.

5. Ilima
Wij oogsten samen, de viering van ‘wij zijn’: dankbaarheid en verzoening.

In de praktijk

Ubuntu in de praktijk komt bijvoorbeeld tot uiting in iets samen doen met elkaar. En elkaar ruimte geven én helpen waar nodig.

Met eten en drinken kun je er voor zorgen dat alles wat op tafel komt geschikt is voor iedereen die erbij is. Ook als je dreumes erbij is, dan is alle eten en drinken ook geschikt voor hem om mee te doen. Hetzelfde geldt voor de kleuter en voor bijvoorbeeld de visite. (Oké oké, de poezen krijgen hun eigen bordje ja :-P)

Met z’n allen mee doen zorgt dus juist voor vermenigvuldigde (ipv gedeelde) vreugd.

Ook wonen kun je doen met z’n allen. Het huis is evenveel huis van iedereen die er woont. En het wonen behoort voor iedereen prettig te zijn. Als er iets is dat iemand verdrietig maakt, dat kan gaan over het gebruik van spullen of ruimtes, dan kun je zoeken naar een oplossing daarvoor, want dat kan nooit de bedoeling zijn. Het huis en de spullen zijn er om ons blij te maken en niet verdrietig.

Als iemand verdrietig is, dan kun je eerst knuffelen zodat iedereen zich weer comfortabel voelt. Pas daarna hoef je te bespreken wat er eigenlijk aan de hand is of was, en of en hoe we dat kunnen verhelpen.

Uniformiteit zit hem in de gedeelde (vermenigvuldigde) levensvreugd in plaats van regels, gradaties en niveaus.

Met spelen is het leuker als iedereen mee kan doen. En dan juíst op je eigen niveau, zodat je kunt bijdragen wat bij jou past, wat daardoor weer het meest waardevol is voor het spel en in het spelen.

Bij huishoudelijke taken, boodschappen doen en koken mag iedereen die wil meehelpen meedoen.

Bij activiteiten kun je elkaar helpen waar nodig. Activiteit en spel krijgen zo veel meer gelaagdheid, uitdaging en dynamiek. Je vormt een groep waarin verschillen minstens zo belangrijk zijn voor het uiteindelijke resultaat (de pret!). Uniformiteit zit hem in de gedeelde (vermenigvuldigde) levensvreugd in plaats van regels, gradaties en niveaus. En tegelijkertijd bieden de verschillen in niveau vaak juíst uitdaging tot ontwikkeling én mogelijkheid tot ontwikkeling omdat we elkaar helpen (te groeien). (En groeien doe je niet alleen van geholpen worden in je eigen ontwikkeling, maar óók van anderen helpen te ontwikkelen!)

Zelfreflectie

Stel jezelf eens de volgende vragen: Wat is de waarde van iets als je het voor jezelf houdt ten opzichte van het delen of zelfs weggeven? Brengt het meer vreugde als het in de kast heel blijft of als het met veel plezier gebruikt ten onder gaat? Is het leuker in je eentje of gezelliger met anderen, ook al hebben we allemaal een ander niveau? Is het erg dat iets verslijt of kapot gaat nadat er heel erg van genoten is of draagt de perfecte conditie meer bij aan je levensgeluk? Smaakt het lekkerder als alles voor jou is of is samen iets minder eten per persoon niet toch meer genieten uiteindelijk?

The post Ubuntu appeared first on OERmoeders van Nu.

Nee, echt. We proberen onze kinderen te geven wat ze ECHT nodig hebben en niet wat ze NIET nodig hebben, maar misschien soms wel denken te WILLEN. Een groot verschil dus.

Wat hebben ze dan nodig?

Professor Bart Soenens omschrijft het mooi en vrij volledig: “ze hebben autonomie, verbinding en competentie nodig. En zeker geen dwang en of druk.”

In deze visie proberen we dus onze kinderen ruimte te geven en niet onnodig van hen te vragen om ruimte in te leveren: hiermee ondersteunen we hun autonomie. Ook willen we hen leerervaringen bieden, maar zonder te overvragen: hiermee geven we hen de ervaring competent te zijn. Ook willen we onze kinderen warme en onvoorwaardelijke verbondenheid met anderen geven, omdat dit de enige manier is waarop ze optimaal kunnen groeien.

We proberen onze kinderen te geven wat ze ECHT nodig hebben en niet wat ze NIET nodig hebben.

Deze theorie heeft raakvlakken met het continuüm-concept en attachment-parenting, waar ook velen van ons door worden geïnspireerd.

Praktijk

En het kan zijn dat onze kinderen afhankelijker lijken in de eerste jaren, meer dan dat we nu gewend zijn in onze huidige maatschappij. Dit komt klaarblijkelijk doordat we bewust de behoefte aan contact en onvoorwaardelijkheid bieden, om ze juist een stevige basis te bieden. Ook kan het lijken dat onze kinderen veeleisender zijn en weinig kunnen hebben. Ook dit komt waarschijnlijk omdat we naar onze kinderen luisteren en hen stimuleren om hun emoties te uiten en dat dús ook de negatieve emoties er meer mogen zijn. Dit betekent niet dat we onze kinderen altijd hun zin geven, maar wel dat we naar ze luisteren en op basis daarvan besluiten wat op dat moment de beste keuze lijkt.

Juist als je kinderen hun eigen tempo laat kiezen zullen ze uitgroeien tot zelfstandiger wezentjes.

Juist als je kinderen hun eigen tempo laat kiezen, ze onvoorwaardelijk lief hebt en ze bij je draagt en samen met ze op een kamer slaapt totdat ze zelf aangeven er aan toe te zijn om de wereld te gaan ontdekken bijvoorbeeld, zullen ze uitgroeien tot zelfstandiger wezentjes, omdat ze zelf hebben mogen kiezen. Dit is veel natuurlijker dan andersom!

The post Worden jullie kinderen niet veel te afhankelijk van jullie met al dat softe gedoe? appeared first on OERmoeders van Nu.

Kinderen (en volwassenen) vinden het erg lastig als ze gestoord worden, wanneer ze ergens mee bezig zijn. Als ze lekker aan het spelen zijn, om dan aan tafel te moeten gaan bijvoorbeeld. Of net naar bed te worden gestuurd, als ze precies lekker aan het bouwen zijn. In plaats van ze aan regels te houden kun je er ook rituelen van maken, die de overgangen kunnen vergemakkelijken. Door een vast ritueel ergens van te maken wordt iets voorspelbaar en eerder een routine. Rituelen werken bovendien verbindend, omdat ze typisch iets van jullie gezin, familie kunnen worden, maar ook omdat je in contact bent met je kind (in plaats van een regel oplegt). Ook kunnen rituelen helpen om emoties een plek te geven, om even bewust stil te staan bij een gebeurtenis of samen iets (de dag, het spel bijv.) af te sluiten. Rituelen geven houvast en bieden veiligheid en dat is fijn in een cultuur waar best veel prikkels zijn en onvoorspelbaarheid is.

Een bekend voorbeeld is het bedritueel. Eerst tanden poetsen, pyjama aan en dan een verhaaltje. Door erbij te zingen, te dansen of iets anders wat jullie leuk vinden, maak je het ritueel nog aangenamer. Je kan inspelen op wat kinderen leuk vinden: iemand verrassen, gek doen, iets verkeerd om doen, muziek maken… En herhaling is vooral op jonge leeftijd een toverwoord! Je weet zelf het beste wat jouw kind leuk vindt en waar het gevoelig voor is. Spreek je creativiteit aan om hier op in te spelen. Zo kunnen de vervelende aankleed/tandenpoets/aan tafel blijven zitten -momentjes toch leuk worden.

Je kunt nog veel meer rituelen toepassen dan alleen de dagelijkse momentjes. Bijvoorbeeld wekelijks of maandelijks een massage-avond, een filmavond, een hele-dag-buiten-dingen-doen-dag, een chillenmetjebillendag en wat er al dan niet bij jouw gezin past. Of gelegenheidsrituelen, zoals wat doe je als er iemand overlijdt in je omgeving, of als er iemand jarig is? Terugkerende gebeurtenissen geven diepgang, als je er bewust mee omgaat en er extra aandacht aan geeft.

Daarnaast zijn er ritmes in allerlei varianten. Van dagelijks tot wekelijks, maandelijks of jaarlijks bijvoorbeeld. Of zelfs ongebonden aan ‘bedachte’ tijd! Ritme wil zeggen dat er een zekere regelmaat in zit, dat het is iets dat bij tijd en wijle terugkeert of  zich herhaalt. Probeer zelf ook te kijken naar ritmes buiten die bedachte tijd om, let eens op jezelf en op je kind om te zien wat/waar/hoe/wanneer bepaalde dingen zich (vanzelf) herhalen. Zo kan het best zijn dat ‘bedtijd’ varieert, van seizoen tot seizoen, in de zomer heb je minder slaap nodig dan in de winter, en zelfs van dag tot dag. Hetzelfde geldt voor ‘etenstijd’, dat is niet per se afhankelijk van de klok aan de muur, maar ook van je biologische klok en de klok van je maag ;).

Het kan dus helpen om de tijd meer los te laten en meer te gaan luisteren naar jezelf, je kind, jullie lichamen. Rituelen helpen voor zowel jezelf als voor je kind om aan te kunnen geven waar de behoeftes van je lichaam liggen. Je kunt zelf een ritueel instarten als je merkt dat je honger krijgt, maar als je goed oplet, dan zul je merken dat je kind dit ook zal doen! Hier kun je dan handig op inspelen door mee te gaan en te voeden wanneer er werkelijk honger is. Hetzelfde geldt voor slapen. Als je kind aangeeft moe(ier) te worden door zijn tandenborstel vast te zoeken of z’n pyjama te pakken, ga dan mee in het ritueel, ook al is het volgens de klok misschien nog ‘geen tijd’. Op deze manier geef je je kind en jezelf het voorbeeld om beter naar je lichaam te luisteren waardoor het ook telkens makkelijker wordt!

Meer lezen? Hier een blog over dit onderwerp: Het ritme van de zee

The post Ritme en regelmaat appeared first on OERmoeders van Nu.