Tekenen is hun aangeboren, universele taal waarmee ze zich in de wereld kunnen zetten: hier ben ik!

Jazeker! Want dat is kennelijk wat je kind op dit moment bezig houdt, dus is het belangrijk. Door kinderen te laten voelen dat hun tekening belangrijk is, laat je merken dat ze zélf belangrijk zijn. Ze voelen zich gezien, ze mogen er zijn. En door de tekening te bevragen en er samen over te praten, voelen kinderen zich ook nog begrepen.

Toen hebben de grote mensen me aangeraden mij niet meer met tekeningen van open of dichte boa’s te bemoeien, maar liever aan aardrijkskunde, geschiedenis, rekenen en taal te doen. Zo kwam het dat ik op zesjarige leeftijd een schitterende schildersloopbaan liet varen.  ~ De kleine prins – Antoine de Saint-ExupéryBest

Best vreemd eigenlijk, dat in onze samenleving de nadruk ligt op allerlei cognitieve vaardigheden en dat we maar zo weinig aandacht besteden aan tekentaal. Terwijl het allebei zo belangrijk is voor gezonde hersenen en dus voor gezonde kinderen. In het boek ‘Het hele brein, het hele kind’ van D.J. Siegel en T.P. Bryson, wordt de werking van het brein zeer duidelijk uitgelegd en het belang van de samenwerking tussen de linker- en rechterhersenhelft benadrukt. Kort gezegd bevinden logica en taal zich in onze linkerhersenhelft en creativiteit en gevoelens in onze rechterhersenhelft. In een maatschappij waarin met name de linkerhersenhelft gestimuleerd wordt, kunnen kinderen (en later volwassenen) uit balans raken, met alle gevolgen van dien.

In een maatschappij waarin met name de linkerhersenhelft gestimuleerd wordt, kunnen kinderen (en later volwassenen) uit balans raken, met alle gevolgen van dien.

Lekker je kinderen laten tekenen dus! Je kunt ze naar wens regelmatig een papier met (ecologische) krijt of potloden aanbieden. En je laten verrassen door hun talenten en hun belevingswereld! Probeer een beoordeling op het resultaat en het verstandelijke te vermijden. Dus niet: ooh wat mooi! Of: wat heb je gemaakt? Maar richt je op het proces. Dus in de trant van: wow, wat heb jij lekker zitten tekenen! Op die manier blijft het om het plezier gaan en niet om het resultaat.

Probeer een beoordeling op het resultaat en het verstandelijke te vermijden. Maar richt je op het proces.

Wil je meer weten, dan kun je contact opnemen met tekendocent Anna Verhoeven.

The post Het belang van tekenen appeared first on OERmoeders van Nu.

Nu

Onze westerse samenleving is daar tegenwoordig vaak niet (meer) op ingericht. Misschien speelt een kind buiten met buurkinderen of past oma een dagje op. Maar de verantwoordelijkheid in opvoeden en zorg ligt vooral bij de ouders. Net zoals op veel andere vlakken, zijn we het samendoen een beetje kwijtgeraakt. Mama’s zitten alleen thuis of kinderen zitten in een klas of op een opvang met een heleboel kinderen van dezelfde leeftijd en een enkele begeleider. Dat is jammer, maar er is in de samenleving gelukkig een sterke hernieuwde behoefte zichtbaar om samen de dingen te doen.

Kinderen (en volwassenen) hebben een instinctieve behoefte om deel uit te maken van een groep.

Buurtbewoners beginnen samen moestuinen, in een groepje vangen ouders elkaars kinderen op, er zijn ouder-cafe’s en participatie-kinderdagverblijven. Er zijn een stijgend aantal woongroepen (nee geen communes zoals in de jaren ’60) en zelfs hele eco-dorpen waar mensen weer samenwonen.

Ook als je niet meteen fysiek samen wilt gaan wonen zijn er mede door internet genoeg mogelijkheden om met elkaar te verbinden. Je kunt, via een app of via internet, spulletjes delen met mensen in de buurt en er zijn flexwerkplekken waar je kunt aanschuiven bijvoorbeeld. Ook zijn er tal van groepen online te vinden die zich organiseren rondom bepaalde gemeenschappelijke leefwijzen.

It takes a whole village…

Als ouder hoef je er niet alleen voor te staan. En je zou er ook niet alleen voor moeten staan! Omwana taba womoi, luidt een oud Afrikaans gezegde, wat zoiets betekent als: ‘een kind behoort niet tot een ouder of thuis alleen’. Een kind behoort niet tot maar één paar ouders of één huis, een kind is een kind van een gemeenschap. We zorgen met z’n allen voor elkaar. “It takes a whole village to raise a child.”

Een kind behoort niet tot maar één paar ouders of één huis, een kind is een kind van een gemeenschap.

Niet alleen voor het kind, maar ook voor de ouder kan dit vele voordelen hebben. Door taken te verdelen ontstaat er veel meer ruimte, voor jezelf en voor je kinderen. Je hoeft niet in je eentje alle ballen hoog te houden en alle facetten van het leven aan je kind aan te reiken. Er komt daardoor meer oog voor detail (iedereen focust zich op z’n eigen interesses waardoor er veel meer verdiepte diversiteit ontstaat!) en ruimte om een eigen levenspad te volgen, je interesses te verdiepen en talenten te ontwikkelen. Je krijgt de ruimte om je leven volwaardiger in te richten, voor jezelf en daarmee voor je omgeving. Je zult voldaner zijn omdat je niet alleen voor jezelf (of je kind) iets betekent, maar ook wezenlijk bijdraagt aan je omgeving zonder dat dat extra energie kost of extra verantwoordelijkheid met zich meebrengt.

The post Leven in een gemeenschap: Nu appeared first on OERmoeders van Nu.