Nu

Onze westerse samenleving is daar tegenwoordig vaak niet (meer) op ingericht. Misschien speelt een kind buiten met buurkinderen of past oma een dagje op. Maar de verantwoordelijkheid in opvoeden en zorg ligt vooral bij de ouders. Net zoals op veel andere vlakken, zijn we het samendoen een beetje kwijtgeraakt. Mama’s zitten alleen thuis of kinderen zitten in een klas of op een opvang met een heleboel kinderen van dezelfde leeftijd en een enkele begeleider. Dat is jammer, maar er is in de samenleving gelukkig een sterke hernieuwde behoefte zichtbaar om samen de dingen te doen.

Kinderen (en volwassenen) hebben een instinctieve behoefte om deel uit te maken van een groep.

Buurtbewoners beginnen samen moestuinen, in een groepje vangen ouders elkaars kinderen op, er zijn ouder-cafe’s en participatie-kinderdagverblijven. Er zijn een stijgend aantal woongroepen (nee geen communes zoals in de jaren ’60) en zelfs hele eco-dorpen waar mensen weer samenwonen.

Ook als je niet meteen fysiek samen wilt gaan wonen zijn er mede door internet genoeg mogelijkheden om met elkaar te verbinden. Je kunt, via een app of via internet, spulletjes delen met mensen in de buurt en er zijn flexwerkplekken waar je kunt aanschuiven bijvoorbeeld. Ook zijn er tal van groepen online te vinden die zich organiseren rondom bepaalde gemeenschappelijke leefwijzen.

It takes a whole village…

Als ouder hoef je er niet alleen voor te staan. En je zou er ook niet alleen voor moeten staan! Omwana taba womoi, luidt een oud Afrikaans gezegde, wat zoiets betekent als: ‘een kind behoort niet tot een ouder of thuis alleen’. Een kind behoort niet tot maar één paar ouders of één huis, een kind is een kind van een gemeenschap. We zorgen met z’n allen voor elkaar. “It takes a whole village to raise a child.”

Een kind behoort niet tot maar één paar ouders of één huis, een kind is een kind van een gemeenschap.

Niet alleen voor het kind, maar ook voor de ouder kan dit vele voordelen hebben. Door taken te verdelen ontstaat er veel meer ruimte, voor jezelf en voor je kinderen. Je hoeft niet in je eentje alle ballen hoog te houden en alle facetten van het leven aan je kind aan te reiken. Er komt daardoor meer oog voor detail (iedereen focust zich op z’n eigen interesses waardoor er veel meer verdiepte diversiteit ontstaat!) en ruimte om een eigen levenspad te volgen, je interesses te verdiepen en talenten te ontwikkelen. Je krijgt de ruimte om je leven volwaardiger in te richten, voor jezelf en daarmee voor je omgeving. Je zult voldaner zijn omdat je niet alleen voor jezelf (of je kind) iets betekent, maar ook wezenlijk bijdraagt aan je omgeving zonder dat dat extra energie kost of extra verantwoordelijkheid met zich meebrengt.

The post Leven in een gemeenschap: Nu appeared first on OERmoeders van Nu.