Bij communicatie is er altijd sprake van een zender, een boodschap met informatie en een ontvanger. De zender probeert informatie over te dragen aan de ontvanger door middel van een boodschap.

Verschillende manieren

Pasgeborenen communiceren door middel van huilen. Door te huilen maken ze je duidelijk dat ze iets van je willen. Ze laten horen dat ze zich oncomfortabel voelen. En dat ze jou nodig hebben om dat gevoel op te heffen.

Met grotere kinderen kun je communiceren door middel van woorden. Zij vertellen je iets, jij luistert en reageert. En andersom.

Ook al voor de geboorte van je kind kun je communiceren met elkaar. Je kunt contact met elkaar maken op zielsniveau. Zo kun je bijvoorbeeld vragen aan je kind hoe wat z’n naam is. Of dat je een jongen of een meisje draagt. Er zijn zelfs mensen die al met hun aanstaande kind communiceerde voor de conceptie!

Daarnaast kun je ook nog communiceren door middel van lichaamstaal, oogcontact, liefde en aanraking en door stiltes, etc. En met babies kun je door middel van gebaren ook communiceren!

Hoe wonderlijk is communicatie!

Maar hoe moeilijk kan het ook zijn… Want wat wordt er bedoeld met dat ene huiltje, die woorden of de gedachte die tot je komt? En hoe verloopt communicatie met respect voor alle partijen en gelijkwaardig?

Communiceren kun je leren!

The post Communiceren kun je leren! appeared first on OERmoeders van Nu.

We hebben in onze cultuur echter zoveel te maken met onderdrukte emoties en overtuigingen dat het soms erg lastig is om met elkaar samen te leven. Maar wees je bewust van het feit dat je opgekropte emoties door gebeurtenissen in je leven, enkel met elkaar kunt verwerken. In je eentje kun je wel heel hard op de bank gaan zitten huilen of tegen een boom aan schreeuwen (dit lucht meestal alleen op korte termijn op), maar de heling begint pas als je dit deelt met iemand anders.

Authenticiteit

Ook naar onze kinderen toe zouden we je willen uitnodigen zo authentiek als mogelijk te reageren. Als we boosheid of verdriet voelen dan is het raadzaam dit niet op te kroppen, omdat we ons kind er niet mee willen belasten. Het kind zal namelijk blijven zoeken naar een manier om jouw boosheid of verdriet er toch uit te laten komen. Ja zo gevoelig zijn ze!

Het is raadzamer om de boosheid wel te ventileren, maar zonder die boosheid op onze kinderen te richten natuurlijk. Dit kan er als volgt uitzien: “Aaahhh! Ik word zo boos als jij niet naar me luistert! Dit heeft allemaal niks met jou te maken! Het geeft mij het gevoel van onmacht, ik word er verdrietig van en het doet me herinneren aan toen ik klein was. Dankjewel lieverd, dat je me dit onverwerkte verdriet wilt laten zien.” En misschien heb je een kussen nodig om je boosheid te uiten…

Voor dit soort processen hebben we dus echt de ander nodig. Als je je niet prettig voelt om dit samen met je kind te doen, kun je ook je partner of vriend(in) vragen om een dergelijke projectie uit te spelen.

Communiceren doe je in ieder geval samen. Wij, als ouders, zijn de voorbeelden voor onze kinderen. Hoe wil jij communiceren? Welk voorbeeld wil jij zijn voor je kinderen? Door hoe wij met elkaar en anderen omgaan, leggen we het fundament voor onze kinderen, voor hun ideeën over communicatie en omgang.

The post Communiceren met elkaar appeared first on OERmoeders van Nu.

Een gerust hart

Je mag ook, met een gerust hart, dingen aan je voorbij laten gaan zonder er iets van te vinden of zonder er iets over te willen zeggen. Gewoon: ik stond erbij en ik keek ernaar. Dat is geen misdaad! Sterker nog, er zal een last van je afvallen! Denk je eens in, al die discussies die je gewoon naast je neer kunt leggen. Naar de dingen kijken zonder er iets mee te doen, alleen maar observeren en het voorbij laten gaan.

Mening versus gevoel

We worden in onze maatschappij vaak erg gestimuleerd om een mening te hebben. Als je ergens geen mening over hebt, dan zul je wel niet goed geïnformeerd zijn of misschien zelfs niet slim genoeg om de materie te begrijpen. Je wordt al snel als zwak gezien. Maar is dit wel terecht?

Is het niet eigenlijk veel sterker als je jezelf open durft te stellen en niet (meteen) oordeelt? Oftewel, jezelf en de situatie beide laten zijn wat ze zijn?

Is een mening werkelijk belangrijk voor wie wij zijn in ons hart?

Het kan best wat oefening vergen om je niet meteen van de wijs te laten brengen door de dingen die om je heen gebeuren. Vooral als je al van jongs af aan wordt gestimuleerd om meningen te vormen. Maar hoe prettig is het om de rust in jezelf te bewaren en alléén je aandacht en energie te stoppen in de dingen die je werkelijk aan het hart gaan?

Een mening is een gevormd oordeel met een achtergrond. Een mening zegt enkel iets over degene die hem heeft of geeft, het geeft geen extra betekenis aan waar de mening over gaat. En een mening kan ook op elk moment veranderen of worden bijgesteld.

Is ons gevoel niet veel belangrijker?

De meesten van ons proberen onze kinderen mee te geven dat hun gevoel belangrijker is dan een mening. Dat ze mogen vertrouwen op hun eigen innerlijk weten, hun intuïtie, hun hart, hun gevoel.

Ruimte creëren

Hier is ruimte voor nodig. Oordelen mogen worden losgelaten en we mogen ons ervan bewust zijn dat oordelen niets vertellen over de situatie maar vooral over onszelf. Dit laatste kan een heleboel helpen om je mening te herzien, én vooral om hem los te laten. Want is deze mening werkelijk belangrijk voor wie wij zijn in ons hart? En is het werkelijk van belang om zoveel energie te steken in iets dat je niet verder helpt op je eigen levenspad?

Zó kun je een prachtig voorbeeld zijn voor je kinderen!

Het kan helpen om ruimte voor bezinning te maken met elkaar. Bezinning kan door samen te ‘zijn’ en te verbinden met elkaar. Bijvoorbeeld samen naar muziek luisteren, elkaar masseren, samen even stil zijn voor het eten of wat er dan ook past bij jouw gezin. Er is rust en ruimte voor iedereen, zonder oordelen, maar in verbinding.

Een open blik zal helpen om je open te stellen. Mensen rondom je zullen zich waarschijnlijk prettig(er) gaan voelen in jouw aanwezigheid omdat ze aanvoelen dat jij geen oordeel geeft. Maar vooral zul je zelf ongetwijfeld gaan merken dat je een hele hoop nieuwe dingen gaat zien die je eerder niet opmerkte omdat er geen ruimte voor was. Dingen die je waarschijnlijk een hoop nieuwe inzichten gaan geven (in plaats van meningen!) en die je werkelijk gaan helpen verder te komen in het leven, zodat jij een prachtig voorbeeld kunt zijn voor je kinderen.

Boeddhisme

Ook het boeddhisme schrijft over het belang van niet oordelen. Het niet oordelen is zelfs een van de grootste onderwerpen binnen het boeddhisme. Het gaat bij deze levensovertuiging er om, dat je de mens kunt zien die voor je staat zonder hem of haar af te doen als goed of slecht. Je kijkt enkel alleen naar de daad of actie. Een mens is meer dan wat hij onderneemt en wordt gedreven door gevoelens en emoties. In essentie is iedereen liefde. We delen een liefdesenergie van waaruit we geboren worden. Één energie. En daarom zijn jij en de ander één en de zelfde. Het oordeel dat je velt over een ander vel je over jezelf.

The post Zonder oordelen appeared first on OERmoeders van Nu.

Nee, echt. We proberen onze kinderen te geven wat ze ECHT nodig hebben en niet wat ze NIET nodig hebben, maar misschien soms wel denken te WILLEN. Een groot verschil dus.

Wat hebben ze dan nodig?

Professor Bart Soenens omschrijft het mooi en vrij volledig: “ze hebben autonomie, verbinding en competentie nodig. En zeker geen dwang en of druk.”

In deze visie proberen we dus onze kinderen ruimte te geven en niet onnodig van hen te vragen om ruimte in te leveren: hiermee ondersteunen we hun autonomie. Ook willen we hen leerervaringen bieden, maar zonder te overvragen: hiermee geven we hen de ervaring competent te zijn. Ook willen we onze kinderen warme en onvoorwaardelijke verbondenheid met anderen geven, omdat dit de enige manier is waarop ze optimaal kunnen groeien.

We proberen onze kinderen te geven wat ze ECHT nodig hebben en niet wat ze NIET nodig hebben.

Deze theorie heeft raakvlakken met het continuüm-concept en attachment-parenting, waar ook velen van ons door worden geïnspireerd.

Praktijk

En het kan zijn dat onze kinderen afhankelijker lijken in de eerste jaren, meer dan dat we nu gewend zijn in onze huidige maatschappij. Dit komt klaarblijkelijk doordat we bewust de behoefte aan contact en onvoorwaardelijkheid bieden, om ze juist een stevige basis te bieden. Ook kan het lijken dat onze kinderen veeleisender zijn en weinig kunnen hebben. Ook dit komt waarschijnlijk omdat we naar onze kinderen luisteren en hen stimuleren om hun emoties te uiten en dat dús ook de negatieve emoties er meer mogen zijn. Dit betekent niet dat we onze kinderen altijd hun zin geven, maar wel dat we naar ze luisteren en op basis daarvan besluiten wat op dat moment de beste keuze lijkt.

Juist als je kinderen hun eigen tempo laat kiezen zullen ze uitgroeien tot zelfstandiger wezentjes.

Juist als je kinderen hun eigen tempo laat kiezen, ze onvoorwaardelijk lief hebt en ze bij je draagt en samen met ze op een kamer slaapt totdat ze zelf aangeven er aan toe te zijn om de wereld te gaan ontdekken bijvoorbeeld, zullen ze uitgroeien tot zelfstandiger wezentjes, omdat ze zelf hebben mogen kiezen. Dit is veel natuurlijker dan andersom!

The post Worden jullie kinderen niet veel te afhankelijk van jullie met al dat softe gedoe? appeared first on OERmoeders van Nu.

Stel jezelf vragen

Ga voor jezelf na wát er anders ging en wáárom jij je daar door liet leiden en je er nu zo over voelt. Speelde er een verwachting bij jezelf? Zit er iets dwars uit je eigen verleden? Wat zou je een vriendin adviseren in dezelfde situatie? Wat kun je veranderen aan de manier waarop je de situatie benaderde? Is er een andere manier waarop je kunt reageren? Als je zelf je kind zou zijn, hoe en wat had je dan gewild dat je moeder had gedaan? Wat had je gehoopt dat ze tegen je zou zeggen zodat je je fijner zou voelen? Waarom voel jij je er naar over?

Als iemand expres een vervelende reactie uitlokt, dan zit daar iets achter!

Onschuld

Ga er vanuit dat een persoon, óók je kind, nooit expres een vervelende reactie wil uitlokken, ook al lijkt dat wel zo. Iedereen wil aardig zijn en lief gevonden worden in de kern. Als iemand expres een vervelende reactie uitlokt, dan zit daar iets achter! Onbewust pikt hij of zij iets op en uit dat in bepaald gedrag. Het gedrag van een kind komt vaak voort uit pure interesse of weet niet hoe het met opgepikte emoties moet omgaan. Het kan simpel zijn omdat het iets zo mooi vindt en dat het graag iets wil aanraken en vastpakken bijvoorbeeld. Of hij vindt iets zo leuk, dat het nog wel duizend keer herhaald mag worden! Hij vindt het zo fijn op die plek dat hij helemaal niet meer weg wil totdat hij is uitgespeeld. Het kan ook zijn dat er meer speelt en dat het emoties of patronen van jou oppikt en deze onbewust uitspeelt en zoekt naar grenzen.

De reactie op het gedrag komt vaak bij jouzelf vandaan. Misschien vindt je het om een bepaalde reden vervelend dat je kind iets aanraakt/vastpakt dat niet van hem of haar is. Je hebt haast en moet naar een afspraak, dus je kunt maar heel even op een plek blijven of hebt geen tijd om duizend keer hetzelfde spelletje te spelen. Je bent geïrriteerd doordat er iets is voorgevallen. Of het gedrag van je kind roept bij jou oude pijnen op, bijvoorbeeld als het niet luistert en jij zélf het gevoel krijgt dat er niet naar jou geluisterd wordt, net zoals vroeger.

Uitleggen

Je kunt ervoor kiezen om je kind uit te leggen wat jouw gevoelens zijn en waarom je reageert zoals je reageert. Ook als je denkt dat je kind het wellicht nog niet begrijpt, zal het helpen om in te zien dat jij niet boos bent op hem/haar zelf, maar net zo goed op de situatie. Blijven uitleggen helpt mee voor je kind, maar ook voor jezelf! Je blijft je ervan bewust waar je eigen reactie vandaan komt. Mede hierdoor is het makkelijker om je reactie aan te passen. Daarnaast zul je zelf als voorbeeld dienen voor je kind, die ook (meer) zal gaan uitleggen over zijn eigen beweegredenen zodra het daartoe in staat is. Op deze manier zullen jullie elkaar en jezelf steeds beter begrijpen.

Als je een bepaald voorval kunt gebruiken om van te leren en te veranderen, dan pas toon je werkelijk respect voor je kind als leermeerster.

Verwerking

Tijdens een situatie zelf is het niet altijd eenvoudig om jezelf van alles af te vragen en daarnaar te handelen of je reactie te bepalen. Emoties kunnen soms hoog oplopen. Maar óók achteraf kun je nagaan wat er precies gebeurde, zodat je deze handvatten hebt voor een volgende keer dat iets anders uitpakt dan je wilde. Door emoties te ‘ontrafelen’ (er achter komen waar ze vandaan komen en het liefst het verdriet erachter ook doorleven voor de totale verwerking) zal je merken dat jouw emoties minder worden bij een volgende vergelijkbare situatie. Het hoeft dan niet eens om precies eenzelfde situatie te gaan, maar puur en alleen het bewustzijn kan er al voor zorgen dat je ook in een totaal andere situatie anders reageert dan je gebruikelijk gedaan zou hebben. Hoe meer bewustzijn, hoe makkelijker het ook zal worden om je reactie ter plekke te bevragen en veranderen als je merkt dat dat nodig is.

Als je een bepaald voorval kunt gebruiken om van te leren en te veranderen, dan pas toon je werkelijk respect voor je kind als leermeerster. Hiermee zul je jezelf en je kind veel meer plezier doen. Schuldig hoef je niet te voelen, jij doet je best en hoe bewuster je bent van je jezelf en je gedrag hoe beter je ze kunt oplossen. Schuldgevoelens zorgen juist voor een negatieve spiraal. En lering en verandering voor een positieve spiraal!

The post Schuldgevoel appeared first on OERmoeders van Nu.

Je kinderen zijn bovendien heel goed in staat zelf aan te voelen hoeveel en wat ze moeten eten. Uiteraard zijn er ook voor hen verleidingen (suiker, smaakversterkers), waar we ze beter wel tegen kunnen beschermen. Maar over het algemeen geldt: Als we de juiste dingen eten, dan valt er niets te smachten, je lichaam is verzadigd en komt dan immers niets te kort!

Je kinderen zijn heel goed in staat zelf aan te voelen hoeveel en wat ze moeten eten.

Jij bent zelf het voorbeeld. Wanneer jij gezond eet zullen je kinderen dat van je over nemen; zien eten doet eten. Het hoeft ook niet allemaal heel extreem alleen maar rauw of Paleo te zijn. En soms misschien wel als jouw lichaam en geest daarom vragen. Maar vaak is een combinatie van verschillende diëten een goed uitgangspunt. En vooral goed voelen en uitproberen wat bij jou/jullie past op dat moment. De darmflora is erg flexibel en vertelt jou haarfijn wat goed voor jou is! Zorg in ieder geval goed voor ze, je darmen, zij bepalen voor het grootste gedeelte jouw weerstand en spijsvertering. Daarnaast is het logisch om te eten wat jouw omgeving je aanbiedt. Een Afrikaan zal hele andere dingen eten dan een Scandinaviër, en zijn lichaam is daar ook op aangepast.

Laat ook vooral geen stress toe rondom het eten. Het is doorgaans echt niet erg om af en toe te zondigen. Dus niet in de paniek schieten als je kinderen een keer zo’n kleurige gummibeer in hun handen geschoven krijgen of een onverantwoord ijsje krijgen aangeboden.. In principe kunnen hun lichamen dat best verwerken, als de basis thuis gezond is!

Let wel op, er zijn tegenwoordig ook ingrediënten die weleens worden toegevoegd aan fabrieksmatig geproduceerd eten, die ten alle tijden niet goed door een lichaam te verteren zijn en die zo dus wel een nadelige uitwerking kunnen hebben op je gestel. Probeer die liefst wel te vermijden en voel je dan ook niet verplicht om alles zomaar aan te nemen! Het is wel jouw lichaam, of dat van je kind, dus je mag echt wel kritisch kijken naar wat je daar in stopt.

Gelukkig kan gezond ook heel lekker zijn en kunnen gezonde dingen heerlijk bereid worden. En wederom geldt dat als je lichaam de juiste voedingsstoffen binnenkrijgt, het niet op zoek hoeft te gaan naar ongezondere varianten om tekorten aan te vullen. Al eens een monkey platter voor ze gemaakt bijvoorbeeld?

Wat kun je gezond noemen tegenwoordig?

Zolang je kind een goede weerstand heeft, opgewekt en actief is, komt het niets tekort. Om de paar weken of zelfs doorlopend verkouden, of vaak dunne of harde ontlasting betekent geen goede weerstand!

Kinderen voelen van zichzelf heel goed aan wat wel en niet goed voor ze is, als je dat vanaf het begin af aan stimuleert en voedt. Het is net een beetje als bij het leren lopen of praten. Ingrijpen verstoort het proces. Het leren wordt dan moeilijker, de baby begrijpt de reacties vaak niet en raakt gedesoriënteerd. Vanuit onzekerheid maakt het meer fouten. Waarom zouden we met eten hier niet op dezelfde manier mee omgaan?

Kinderen die mogen knoeien en spelen, ontwikkelen naast diverse (motorische) vaardigheden en spieren, ook een positief zelfbeeld en zelfstandigheid waar velen zich over kunnen verbazen.

Daarnaast heeft een baby die zelf de controle heeft over wat er in z’n mond komt en hoe, veel minder kans om zich te verslikken. Een baby die gepureerd eten krijgt met een lepeltje, hoeft niets te doen, behalve z’n mond te openen en te slikken. Passief zit hij te wachten op het volgende hapje. Mond open en slikken. Bij drinken uit de borst worden er een heleboel spieren gebruikt, bij het zuigen bijvoorbeeld, maar bij gepureerde hapjes van een lepel bijna niet. Als volwassenen het tijd vinden dat het kind leert kauwen, bieden ze puree aan met stukjes. Dat kan dan voor verwarring zorgen. De stukjes kunnen niet zomaar worden doorgeslikt, maar het kind heeft ook nog niet geleerd voedsel te vermalen. De kans op verslikken is zo veel groter.

Kinderen die mogen knoeien, iets zelf doen en mogen spelen, ontwikkelen naast diverse (motorische) vaardigheden en spieren, ook een positief zelfbeeld en zelfstandigheid waar velen zich over kunnen verbazen. Het kind voelt zich gerespecteerd als een persoon. Meer voordelen van je kind stukken eten aanbieden, a la Rapley, lees je hier.

Bovendien is iets dat wat voor ons als volwassenen lijkt op spelen met eten, vaak een uitgebreide ontdekkingstocht van het kind. Het leert zo de structuren en smaken van de voedingsmiddelen kennen en inprenten! Een goede band met je eten zorgt voor een positief beeld over eten en voor positieve ervaringen met eten. Ook in je latere leven zul je op een gezondere en natuurlijkere manier met je voeding overweg kunnen.

The post Eten een feestje? appeared first on OERmoeders van Nu.