Het is interessant om een belangrijkste vraag te stellen, waarom vallen baby’s tijdens het voeden zo prima in slaap?

De behoefte aan nabijheid van de moeder

Tijdens het drinken bij mama maakt je baby allerlei stoffen aan en wordt zijn eigen lichaam op allerlei vlakken ondersteund door de nabijheid van het moederlichaam. Je kindje kan zo optimaal ontspannen, is in veiligheid en voelt zich geborgen. De ademhaling, hartslag, lichaamstemperatuur en andere fysiologische processen worden ondersteund door het lichaam van z’n mama, waardoor z’n eigen lichaam nog meer in rust en ontspanning kan zijn.

Hierbij werken meerdere mechanismen op hormonale basis samen en zijn extra slaap bevorderend. De samenstelling van moedermelk volgt bijvoorbeeld een 24-uurs ritme. ’s Avonds en ’s nachts is het tryptofaan gehalte in moedermelk verhoogd. Dit aminozuur is belangrijk voor de productie van serotonine en melatonine, die weer voor de regulering van het dag- en nachtritme verantwoordelijk zijn. En wetenschappers hebben ook zogenoemde nucleotiden in moedermelk gevonden, die ook effecten hebben op je dag- en nachtritme. Moedermelk en borstvoeding vormen dus op verschillende manieren een natuurlijk slaapmiddel.

Moedermelk en borstvoeding vormen  op verschillende manieren een natuurlijk slaapmiddel.

Baby’s slapen (en zijn) dan ook niet zo graag alleen. En terecht! Als je dit vanuit de natuur van de mens bekijkt, dan zie je dus dat dit werkelijk nuttig is. Meer dan voldoende redenen om eenvoudig naar dromenland te kunnen gaan, als je daar heerlijk veilig aan mama’s borst ligt! En waarom zou je niet je kindje in de meest optimale en ontspannen omstandigheden in slaap willen laten vallen?

Dr. Herbert Rens-Polster schrijft:
“Zo onpraktisch als het lijkt, evolutie-biologisch is het zinvol: zonder bescherming van een volwassene te slapen betekent meestal de zekere dood. De onbeschermde baby was een makkelijke prooi voor beren en andere wilde dieren of door een plotselinge weerswisseling onderkoeld. Het lichaam van de ouder past zich aan de temperatuur aan die de baby nodig heeft. Ademhaling, hartslag en de stem zijn elementen die de baby al in de buik ervaren heeft.”

Verwennerij

In onze westerse cultuur is er echter het fabeltje van de verwende baby. Waarschuwingen als “Als je het nu niet aan je kind leert, dan kom je er nooit meer vanaf” kennen we zo’n beetje allemaal wel. En een beetje eng is het eigenlijk ook als je je dan bedenkt dat vele van deze “opvoed-ideeën” hun oorsprong hebben in de denkwijze van het derde rijk. Toen werd de moeder geadviseerd om haar kind te laten huilen, om het zo hard te maken voor het leven. En deze ideeën hebben zich blijkbaar nog steeds, ongemerkt, een weg weten te banen naar de opvoeding van nu…!

Je kunt een baby met in-slaap-voeden of andere vervulling van hun basisbehoeften NIET verwennen! Baby’s kunnen in de eerste maanden nog helemaal geen verbanden leggen tussen een behoefte die zij intrinsiek voelen en jouw reactie daarop. Lees er meer over in Mensenkinderen van Steven Pont bijvoorbeeld. Een op de behoeftes van je baby gebaseerde omgang en opvoeding, laat geen verwend kind ontstaan, maar juist een zelfbewust en stabiel kind!

Je kunt een baby met in-slaap-voeden NIET verwennen!

Als je je baby “aan z’n lot overlaat” en liever in slaap laat huilen, dan zal z’n lichaam daarop gaan reageren. Eerst met een beetje stress, maar uiteindelijk met steeds meer stress en met cortisollevels die niet meer dalen. Stress zorgt ervoor dat spieren gaan spannen en dat de bloeddruk stijgt. En blijvend hoge cortisol kan zelfs voor beschadigingen in de hersenen zorgen. Het is dus wellicht een beter idee om je baby veiligheid, geborgenheid en ontspanning te geven, zodat hij zich optimaal kan ontwikkelen. Iets waar je kleintje veel mee bezig is in z’n eerste levensjaren.

Twee stappen vooruit, één stap achteruit

Vaak zie je bij kinderen in hun ontwikkelingspatroon ook het ‘twee stappen vooruit, één stap achteruit’ patroon. Tenminste, in onze ogen kan dat het patroon zijn wat we er in zien. Als er een ontwikkelingsstap is genomen en er een nieuwe ritme ontstaat, dan volgt bijna altijd een (voor ons idee) ‘kleine stap terug’.

Kenmerkend voor deze ‘stap terug’ is de behoefte aan lichamelijk contact van de kinderen. Vaak is er dan (tijdelijk) een grotere behoefte aan (extra) borstvoeding en soms zelfs een terugkeer van nachtvoedingen en/of het in-slaap-voeden, ook als dat al een poosje niet per se meer nodig was.

Je kunt er ook zo naar kijken:

Na een ontwikkelingsstap of groei is er behoefte aan nieuwe ‘voedingsstoffen’ om daarna weer verder te kunnen groeien. Het ‘stapje terug’ bestaat vooral uit lichamelijk contact, de behoefte om de ouder(s) dichtbij te hebben en borstvoeding. En laat dat nu precies de dingen zijn waar je ‘van groeit’! Letterlijk én figuurlijk. Opeens ’s nachts weer gaan drinken na een periode van doorslapen kan dus goed zijn omdat die voedingsstoffen en het lichamelijk contact werkelijk nodig zijn voor de geestelijke en lichamelijke groei van je kindje. Het is dus meer een inhaalslag van het (weer) aanvullen en opbouwen van voedings- en bouwstoffen, voor de volgende ontwikkeling.

Me-time, we-time

Ook als je als moeder weer meer gaat ondernemen en vaker weg bent van je kindje, kun je merken dat je kindje daarop reageert door extra behoefte te hebben aan jouw lichamelijke nabijheid op de momenten dat je er wel bent. Bijvoorbeeld als je weer aan het werk gaat of als je weer meer je sociale leven wilt oppikken.

En ook dat is heel normaal! Het zal hierbij echt enorm helpen als je alle ruimte voor je kindje hebt zodra je weer thuis bent. Ten eerste omdat je zo geen onnodige energie verspilt aan je verzetten tegen de situatie die er is. En ten tweede omdat het heel gewoon is dat je baby jou nodig heeft om te kunnen groeien en ontwikkelen. Het kan veel helpen om je hiervan bewust te zijn. Een optie kan zijn om samen te slapen, zodat je kindje ook ’s nachts dicht in jouw nabijheid is om de ‘verloren tijd’ in te halen.

Je baby heeft de behoefte aan jouw contact meegekregen in z’n blauwdruk.

Maak je in ieder geval niet druk dat dit nooit over zal gaan! Hoe meer jij aan deze behoefte van je baby kunt voldoen, hoe meer je kindje vervuld raakt, kan groeien en kan ontwikkelen. En hoe beter je kind later in staat zal zijn om op zichzelf te kunnen en durven staan!

Zelfstandigheid

Je baby heeft de behoefte aan jouw contact meegekregen in z’n blauwdruk. Hij heeft dit nodig om te overleven, om te kunnen groeien en om te kunnen ontwikkelen. Maar er zit ook de behoefte aan zelfstandigheid ingepland. Hoe ouder en groter je kindje wordt, hoe meer dit naar buiten komt.

Dit houdt in dat je dus niet bezorgd moet zijn dat je kindje eeuwig aan de borst in slaap zal willen vallen. Als hij er rijp genoeg voor is, zal hij uit zichzelf de behoefte hebben om niet meer aan de borst, maar op zichzelf in slaap te vallen.

Beloofd!

Gebaseerd op een artikel van Christina Law-Mclean IBCLC 27-3-2016

The post Waarom in slaap voeden oké en normaal is appeared first on OERmoeders van Nu.

Er is een mooi verhaal dat de essentie van Ubuntu vertelt:

“Op een dag kwam er een vreemdeling in een Afrikaans dorp. Hij bracht chocolade mee in een mooie mand, met een lint eraan. De vreemdeling bedacht een leuk spel voor de kinderen in het dorp: Hij legde de mand vol chocola onder een boom verderop en stelde voor dat de kinderen een wedstrijd konden doen. Hij tekende een lijn op de grond waarachter de kinderen moesten wachten tot hij een signaal gaf. Daarna mochten ze allemaal zo vlug mogelijk rennen en degene die als eerst bij de mand kwam zou de winnaar zijn en mocht alle chocola hebben. Hij liet de kinderen op een rij staan en gaf het startsein voor de wedstrijd.

‘Ik ben omdat wij zijn.’

Maar wat er toen gebeurde, dat had de vreemdeling nog nooit eerder gezien…

De kinderen pakten elkaars hand en renden allemaal als één groep naar de mand. Er was maar één winnaar… en dat waren alle kinderen samen. Ze deelden de chocolade in blijdschap met elkaar.

Toen de vreemdeling vroeg waarom de kinderen het spel zo hadden gespeeld zeiden ze hem: Ubuntu! Als de anderen verdrietig zijn, hoe kan ik dan blij zijn?”

Betekenis

De uitspraak Ubuntu is een soort afkorting uit de Xhosa-taal van ‘Umntu ngumntu ngabanye abantu’, wat zoveel betekent als: ‘Ik ben omdat wij zijn’. Een mens is pas mens in relatie tot andere mensen.

Het gedeelte wij zijn in de uitspraak omvangt twee belangrijke aspecten; die van eenheid en die van ondeelbare heelheid.

Verbinding

In Ubuntu maakt individualisme plaats voor innerlijke waardigheid. De eigenwaarde en de autonomie van de persoon zijn niet afwezig en worden niet over het hoofd gezien. Juist de individuele eigenschappen dragen bij aan de heelheid van het geheel. De individuele persoon en de gemeenschap hebben telkens hun eigen betekenis binnen het geheel, zij kunnen niet los van elkaar bestaan. Er is sprake van een groot onderling vertrouwen, respect en gemeenschappelijk resultaat. Het is een levensfilosofie om je menselijkheid vorm te geven.

Ubuntu behelst het diepgewortelde mensbesef dat wij allen onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden.

Ubuntu behelst het diepgewortelde mensbesef dat wij allen onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden, dat wij in essentie gevormd worden door onze compassie en openheid naar anderen. De Ubuntu-geest weet ‘Ik ben omdat wij zijn’ in plaats van onze westerse Descartes-overtuiging ‘Ik denk dus ik besta’.

Ubuntu is een weten van een universeel gedeeld verbond dat de gehele mensheid verbindt. Ubuntu wil zeggen één-zijn.

Groei

Ubuntu kan zich succesvol ontwikkelen wanneer er sprake is van een wederkerige bijdrage ten behoeve van een groter geheel, waarvan iedereen volwaardig deel uitmaakt.

Je staat open en bent toegankelijk voor anderen, je voelt je vertrouwd bij anderen omdat je samen het grotere geheel vormt, je bent allemaal een essentieel onderdeel van één geheel. En alleen vanuit onderlinge verbondenheid komen mensen tot groei en ontwikkeling.

De identiteit van ieder individu staat niet op zichzelf, de zin en zingeving van het leven evenmin. Het wij waarvan jij deel uitmaakt is bij zingeving van jouw leven voortdurend aanwezig.

5 pijlers

Ubuntu kent 5 pijlers:

1. Isintu
Het morele ‘zijn’. Waarom zijn wij op aarde? Interverwevenheid (interconnectedness’), vrijheid in verbondenheid.

2. Simunye
Wij zijn één, dus accepteren wij verschillen: diversiteit in gelijkwaardigheid.

3. Sosholoza
Wij leven als gemeenschap: dynamiek en saamhorigheid.

4. Ukisisa
Wij helpen elkaar: compassie en zorgzaamheid.

5. Ilima
Wij oogsten samen, de viering van ‘wij zijn’: dankbaarheid en verzoening.

In de praktijk

Ubuntu in de praktijk komt bijvoorbeeld tot uiting in iets samen doen met elkaar. En elkaar ruimte geven én helpen waar nodig.

Met eten en drinken kun je er voor zorgen dat alles wat op tafel komt geschikt is voor iedereen die erbij is. Ook als je dreumes erbij is, dan is alle eten en drinken ook geschikt voor hem om mee te doen. Hetzelfde geldt voor de kleuter en voor bijvoorbeeld de visite. (Oké oké, de poezen krijgen hun eigen bordje ja :-P)

Met z’n allen mee doen zorgt dus juist voor vermenigvuldigde (ipv gedeelde) vreugd.

Ook wonen kun je doen met z’n allen. Het huis is evenveel huis van iedereen die er woont. En het wonen behoort voor iedereen prettig te zijn. Als er iets is dat iemand verdrietig maakt, dat kan gaan over het gebruik van spullen of ruimtes, dan kun je zoeken naar een oplossing daarvoor, want dat kan nooit de bedoeling zijn. Het huis en de spullen zijn er om ons blij te maken en niet verdrietig.

Als iemand verdrietig is, dan kun je eerst knuffelen zodat iedereen zich weer comfortabel voelt. Pas daarna hoef je te bespreken wat er eigenlijk aan de hand is of was, en of en hoe we dat kunnen verhelpen.

Uniformiteit zit hem in de gedeelde (vermenigvuldigde) levensvreugd in plaats van regels, gradaties en niveaus.

Met spelen is het leuker als iedereen mee kan doen. En dan juíst op je eigen niveau, zodat je kunt bijdragen wat bij jou past, wat daardoor weer het meest waardevol is voor het spel en in het spelen.

Bij huishoudelijke taken, boodschappen doen en koken mag iedereen die wil meehelpen meedoen.

Bij activiteiten kun je elkaar helpen waar nodig. Activiteit en spel krijgen zo veel meer gelaagdheid, uitdaging en dynamiek. Je vormt een groep waarin verschillen minstens zo belangrijk zijn voor het uiteindelijke resultaat (de pret!). Uniformiteit zit hem in de gedeelde (vermenigvuldigde) levensvreugd in plaats van regels, gradaties en niveaus. En tegelijkertijd bieden de verschillen in niveau vaak juíst uitdaging tot ontwikkeling én mogelijkheid tot ontwikkeling omdat we elkaar helpen (te groeien). (En groeien doe je niet alleen van geholpen worden in je eigen ontwikkeling, maar óók van anderen helpen te ontwikkelen!)

Zelfreflectie

Stel jezelf eens de volgende vragen: Wat is de waarde van iets als je het voor jezelf houdt ten opzichte van het delen of zelfs weggeven? Brengt het meer vreugde als het in de kast heel blijft of als het met veel plezier gebruikt ten onder gaat? Is het leuker in je eentje of gezelliger met anderen, ook al hebben we allemaal een ander niveau? Is het erg dat iets verslijt of kapot gaat nadat er heel erg van genoten is of draagt de perfecte conditie meer bij aan je levensgeluk? Smaakt het lekkerder als alles voor jou is of is samen iets minder eten per persoon niet toch meer genieten uiteindelijk?

The post Ubuntu appeared first on OERmoeders van Nu.