Tekenen is hun aangeboren, universele taal waarmee ze zich in de wereld kunnen zetten: hier ben ik!

Jazeker! Want dat is kennelijk wat je kind op dit moment bezig houdt, dus is het belangrijk. Door kinderen te laten voelen dat hun tekening belangrijk is, laat je merken dat ze zélf belangrijk zijn. Ze voelen zich gezien, ze mogen er zijn. En door de tekening te bevragen en er samen over te praten, voelen kinderen zich ook nog begrepen.

Toen hebben de grote mensen me aangeraden mij niet meer met tekeningen van open of dichte boa’s te bemoeien, maar liever aan aardrijkskunde, geschiedenis, rekenen en taal te doen. Zo kwam het dat ik op zesjarige leeftijd een schitterende schildersloopbaan liet varen.  ~ De kleine prins – Antoine de Saint-ExupéryBest

Best vreemd eigenlijk, dat in onze samenleving de nadruk ligt op allerlei cognitieve vaardigheden en dat we maar zo weinig aandacht besteden aan tekentaal. Terwijl het allebei zo belangrijk is voor gezonde hersenen en dus voor gezonde kinderen. In het boek ‘Het hele brein, het hele kind’ van D.J. Siegel en T.P. Bryson, wordt de werking van het brein zeer duidelijk uitgelegd en het belang van de samenwerking tussen de linker- en rechterhersenhelft benadrukt. Kort gezegd bevinden logica en taal zich in onze linkerhersenhelft en creativiteit en gevoelens in onze rechterhersenhelft. In een maatschappij waarin met name de linkerhersenhelft gestimuleerd wordt, kunnen kinderen (en later volwassenen) uit balans raken, met alle gevolgen van dien.

In een maatschappij waarin met name de linkerhersenhelft gestimuleerd wordt, kunnen kinderen (en later volwassenen) uit balans raken, met alle gevolgen van dien.

Lekker je kinderen laten tekenen dus! Je kunt ze naar wens regelmatig een papier met (ecologische) krijt of potloden aanbieden. En je laten verrassen door hun talenten en hun belevingswereld! Probeer een beoordeling op het resultaat en het verstandelijke te vermijden. Dus niet: ooh wat mooi! Of: wat heb je gemaakt? Maar richt je op het proces. Dus in de trant van: wow, wat heb jij lekker zitten tekenen! Op die manier blijft het om het plezier gaan en niet om het resultaat.

Probeer een beoordeling op het resultaat en het verstandelijke te vermijden. Maar richt je op het proces.

Wil je meer weten, dan kun je contact opnemen met tekendocent Anna Verhoeven.

The post Het belang van tekenen appeared first on OERmoeders van Nu.

Het echte leven zal ze veel meer leren dan duizenden films en games bij elkaar.

Het echte leven zal ze veel meer leren dan duizenden films en games bij elkaar. We leren nu eenmaal meer door te doen en minder door te kijken. Er zijn zeker wel dingen die het kind kan leren door games en tv kijken, maar we kunnen ze er ook iets mee ontnemen. Ze missen hiermee namelijk de mogelijkheid om zich volledig in het echte leven te ontwikkelen en de momenten van verveling (waaruit creativiteit kan ontstaan) te exploreren. Door onze kinderen teveel bloot te stellen aan beeldschermen ontnemen we ze dus de kans om hun creatieve krachten en fantasie optimaal te prikkelen. Een grote valkuil is om bij verveling een filmpje aan te bieden, terwijl juist het vervelen goed is om in een creatief proces te komen, om zelf initiatief te tonen en zichzelf te vermaken.

Wel of niet?

Er zijn ouders die ervoor kiezen om hun kinderen tot hun twaalfde geen beeldschermen aan te bieden. Er zijn meerdere voorbeelden van deze kinderen (om maar niet te spreken van iedereen die momenteel ouder is dan 50 plus) die zich prachtig ontwikkelen. Sterker nog, het zijn erg vindingrijke types over het algemeen. Lees hierover: the boy with no toys en wat er gebeurt als ze geen beeldscherm aangeboden krijgen.

Every minute spent in front of a screen is a minute not actively engaged in the world, and in life.

Ook op de Waldorfscholen worden ouders gevraagd om hun kinderen thuis geen beeldscherm aan te bieden: “One of the core values of Waldorf Education is that young children learn best by being in the world – actively working with their bodies, their hands, their will forces, and with direct interaction with other people – be it their teachers, parents, siblings, classmates, and neighborhood friends. Every minute spent in front of a screen is a minute not actively engaged in the world, and in life. We ask kindergarten parents to commit to no screen time for their children in their homes, and for our students in grades 1-8 to have no screen time on school nights, and minimal thereafter….Currently, my 16 year old son is beginning to compose music, my daughter is an avid reader and writes short stories, and they both love to play board games. I believe the best family decision my husband and I made was to eliminate screens from my children’s childhood and from our family’s home life. The payoffs are immeasurable.”

Er zijn veel ouders die er voor kiezen om (in beperkte mate) toch een beeldscherm aan te bieden, omdat ze hun kinderen zich geen vreemde eend in de bijt willen laten voelen. En omdat ze geloven dat een beperkte mate ze kan helpen zich voor te bereiden op onze maatschappij waarin beeldschermen nu eenmaal veel voorkomen. Op een zekere leeftijd zullen ze zeer waarschijnlijk hoe dan ook met een scherm in aanraking komen en het is wellicht praktisch als ze dan al een (gezonde) relatie hebben met het gebruik ervan.

Hoe en wat we dingen aanbieden is wél van invloed.

Er is, grappig genoeg, ook een geval bekend van een gezin dat hun kinderen binnenshuis opvoedden, vooral omdat ze de plek waar ze (tegen hun zin) woonden niet geschikt vonden voor kinderen om in op te groeien. Om hun kinderen toch kennis te laten maken met ‘de wereld’ hadden ze, vanuit hun veilige thuishaven, de toegang tot een televisietoestel met een enorme verzameling films (dus geen directe kabelverbinding met het nieuws). Deze kinderen hebben dus heel wat films bekeken in hun leven, maar het er wonderbaarlijk vanaf gebracht. Ze groeiden op tot mensen met een heel eigen kijk op de wereld en maatschappij, waarbij ze anderen in hun waarde laten en buitengewoon goed in staat zijn om hun eigen keuzes te maken op basis van hun eigen intuïtie, gevoel en vertrouwen. Hun levensverhaal is te zien in deze docu: The Wolfpack. Dus we hoeven ook niet per se bang te zijn dat we ze verpesten bij wat beeldscherm-uurtjes. Hoe en wat we dingen aanbieden is wel van invloed. Daarmee geven we de boodschap aan onze kinderen.

Andere redenen

Verder kun je letten op wifi/draadloze-straling waar het kind mee in aanraking komt. Er zijn meerdere onderzoeken die uitwijzen dat die straling (hoe intenser hoe meer) schadelijke gevolgen kan hebben. Een artificiële straling heeft een onnatuurlijke frequentie voor het lichaam, en het kan daarom niet altijd goed verwerkt worden door het lichaam. Er zijn onderzoeken die laten zien dat artificiële straling bijvoorbeeld (negatieve) invloed heeft op de hersenontwikkeling van jonge kinderen. Er zijn (Europese) landen, zoals Frankrijk en Oostenrijk, waar het gebruik van onder andere wifi straling en mobiele telefoons op basisscholen daarom ook niet mag. Voor de zekerheid kun je er dus voor kiezen om internet via de kabel te hebben en geen ipads en telefoons (alleen via vliegtuigstand) in de buurt van je kind te gebruiken.

Je eigen leven

Verder nodigen we je uit om bij jezelf eens na te gaan hoeveel tijd je besteedt aan het volgen van de levens van anderen; op televisie, computer of telefoon. Vergelijk dat eens met de tijd waarin je zelf kiest om iets te doen voor jezelf en je eigen leven te leven en verdiepen…

Hoe zou het zijn als je meer van die waardevolle tijd voor jezelf en voor je gezin zou nemen? Om ‘s avond geen tv aan te zetten en je telefoon op stil? En samen iets anders te doen? Zoals een massage-avond, een gezelschap spel of een boswandeling met zonsondergang?

We sluiten af met een artikel waarin een aantal grote makers van computers en dergelijke, zoals Steve Jobs vertellen over waarom ook zij juist hun kinderen beperken in hun ‘screentijd’.

The post Beeld(be)scherm(ing) appeared first on OERmoeders van Nu.

Waar voldoet ‘verantwoord’ speelgoed aan?

Speelgoed bevat het liefst 1 of meerdere van de volgende eigenschappen:

• Het biedt een groot aantal creatieve mogelijkheden, het kan vele dingen zijn in plaats van één ding (multidimensionaal dus).

• Het stimuleert de vingervaardigheid, het kan uit elkaar worden gehaald en in elkaar gezet, dit stimuleert creativiteit.

• Het is duurzaam, zie ook natuurlijke materialen.

• Het is geslachtsloos, hoe vrijer kinderen de mogelijkheden van het leven mogen verkennen, des te beter zullen ze later beslissingen kunnen nemen.

Denk aan bijvoorbeeld: houten blokken, lego, kapla, natuurlijke klei, vingerverf, Grimm’s regenboog, een rockerboard, bouwkarton, krijtjes, schaar, kegelpopjes. Ook poppen, keukentjes en treinbanen kunnen prima, maar hou het zo neutraal mogelijk. Verkleedkleren, het liefst zelfgemaakt met sjaals, lappen stof en dergelijk in plaats van gekunsteld gekocht.

Ook materiaal om het ‘echte leven’ na te doen en te oefenen zoals (echt!) huishoudelijk materiaal en een (echte!) gereedschapskist met inhoud zijn erg ‘verantwoord’. Het is natuurlijk om alvast te willen oefenen met de gereedschappen die je ‘nodig’ hebt als je zelf volwassen bent. En probeer plastic speelgoed zoveel mogelijk te vermijden, niet alleen vanwege de beleving, maar ook vanwege de mogelijke gifstoffen die er in verwerkt zitten.

Zelf doen en maken

Een kind dat zijn eigen speelgoed maakt, leert niet alleen zichzelf te vermaken, maar oefent ook zijn onafhankelijkheid, zelfstandigheid, initiatief, vindingrijkheid, oog-handcoördinatie, intelligentie, verbeelding, prestatiedrang, creativiteit en dus zelfrespect.

Dit geldt ook voor het zelfstandig spelen in het algemeen. Geef je kind de mogelijkheid om in zijn eigen chaos weer zelf structuur te maken, door de manier waarop je materiaal aanbiedt. Lees hier meer daarover.

Samen met je kind spelen kan erg gezellig zijn, maar let op dat je niet te veel invult. Als jij bijvoorbeeld een puzzelstukje voor hem legt, ontneem je hem de kans om zelf die verbindingen in zijn hersenen aan te maken!

Gevaren?

Je kunt je kind ook al van kleins af aan laten spelen met zaken die in onze maatschappij vaak aangeduid worden als ‘gevaarlijk’, zoals water, vuur en hoogtes. Je kent je eigen kind het best en weet waarschijnlijk precies wat al wel en wat nog net niet handig is om echt mee te laten spelen/te laten doen.

Sommigen van ons laten hun kinderen vanaf een maand of 8 al uit een glas drinken en spelen/experimenteren met een mes of schroevendraaier en laten hun kinderen klimmend ontdekken vanaf dat ze kunnen kruipen.

Een kind moet van jongs af aan dit vertrouwen krijgen van zijn ouders opdat het ook daadwerkelijk op zichzelf gaat vertrouwen. Dit vanuit de filosofie van Jean Liedloff, die groot voorstander is van kinderen al van jongs af aan te laten vertrouwen op hun eigen intuïtie, hun innerlijk weten, hun continuüm, en zó zelfverzekerde kinderen te creëren. Het vergt wel een oefening in het loslaten van je eigen angsten en te leren om vertrouwen te geven aan je kind.

The post Speelgoed en spelletjes appeared first on OERmoeders van Nu.