Waarschijnlijk, wanneer jij AP opvoedt, zijn deze meesters bij jullie al aardig aan de oppervlakte in het gezin, maar is dat ook zo op school? Vermoedelijk heb je (inmiddels) een school gevonden die aansluit bij jullie visie, maar mogelijk heb je eerst een traject gehad waar zowel je kind als jullie niet blij van werden of mogelijk zit je daar nog middenin.

Diep in iedereen zit een eigen leermeester verscholen.

Wanneer je ervaart dat opvoeden en leven vanuit je hart en het natuurlijk leren vaak nog maar tot aan de voordeur is, dat je je niet gehoord voelt op de school van je kind en je kind vaker vastloopt dan je lief is, dan is dit artikel voor jou.

Dit verhaal is geen kritiek op de leerkracht, maar een verhaal over waar je zo pijnlijk tegenaan kunt lopen als je kind het moeilijk heeft en het durven maken van keuzes in het belang van je kind.

Dit is een verhaal over het belang van het eigen meesterschap in elk kind.

Mee met de massa

De huidige maatschappij is nog steeds gericht op meegaan met de massa. Het is nog steeds ingewikkeld om anders te zijn, buiten de curves te vallen.

En het kan zomaar zijn dat jij als bewuste ouder met een misschien wel hooggevoelig kind, ervaren dat jullie anders zijn dan de anderen. Nu zou ik het liefst schrijven over dat er geen anderen zijn, er geen verschil is, maar zover is de maatschappij nog niet.

Een kind heeft van nature de neiging om het goed te willen doen en dus om mee te gaan met de groep. Wanneer dit niet lukt, dan wordt het gezien alsof er iets aan de hand is. Onbewust is de boodschap: het is niet goed om anders te zijn, jezelf te zijn.

Meegaan met de massa kan ervoor zorgen dat je kind zijn eigenheid kwijtraakt.

Dit zijn vaak de momenten waarop je later als volwassene terugkijkt en beseft ‘toen ben ik begonnen met mezelf af te sluiten’ of ‘toen ben ik gestopt met te doen wat voor mij zo belangrijk was’. Dat zijn de momenten waarop de eigen leermeester stil wordt.

Meegaan met de massa, wanneer deze massa niet past bij jouw kind, kan ervoor zorgen dat je kind zijn eigenheid kwijtraakt, al vrij snel verliest hoe hij eigenlijk bedoeld is te zijn.

Als je kind niet gelukkig is

Wanneer je kind te veel zijn weg moet zoeken op school en zijn draai niet kan vinden, of het nu bij een leerkracht is, omdat het systeem niet past bij je kind of omdat je kind gepest wordt, dan gaat het niet lekker met je kind. En dan kan het zomaar een grote strijd voor jullie worden om naar school te moeten elke dag.

Je komt voor een belangrijk dilemma te staan: hoe kun je er zijn voor je kind en tegelijkertijd voldoen aan de verwachtingen van de school?

Iets wat naar mijn idee haast onmogelijk is, want uiteindelijk trekt iemand daarbij altijd aan het kortste eind. Het enige wat je dan nog kunt doen is je keuzes gaan richten op wat belangrijk is voor je kind en je eigen innerlijke proces aangaan, simpelweg omdat je als ouders zo geraakt wordt in je eigen oude pijn, wanneer je kind niet gelukkig is. De oplossing ligt bij ons als ouders: wij zijn de sleutel naar het geluk van onze kinderen. Keuzes maken dus, en dat kunnen weleens andere keuzes zijn die soms buiten je comfortzone liggen.

Vrijheid

Het kan anders. Een keuze voor een andere school maak je echter niet zomaar en een keuze voor een school die ver buiten je comfortzone ligt, al helemaal niet. Maar vastlopen en steeds verder af raken van je hart en elkaar omdat je aan het overleven bent, lijkt me voor niemand een optie. Wanneer je in staat bent om over te stappen op een andere vorm van onderwijs en je hart durft te volgen, dan ben je dapper. Het wordt beloond met een gevoel van vrijheid en geluk.

Het wordt beloond met een gevoel van vrijheid en geluk.

Er zijn inmiddels al zoveel andere vormen van onderwijs, waar AP, het volgen van een kind een vanzelfsprekendheid is, waar kind en ouder volledig gezien worden. Een school die daar voor ons als ouders en onze zoon in het bijzonder uitspringt is de Bliss Vibration Kids Academy.

Ervaringsrijk leren

De Bliss Vibration Kids Academy is een school met een unieke vorm van onderwijs, waar ruimte is voor kunst, cultuur, natuur en beweging. Het is een plek waar een kind kan zijn zoals hij is, hoe hij is en waar hij naar verlangt. Er komt letterlijk weer ruimte om te zijn zoals je kind bedoeld is te zijn. Het leren mag losgelaten worden, de toetsen en cijfers en daarmee de veroordeling op iemands kunnen dus ook.

‘Bliss begeleiders’ helpen kinderen ervaren hoe het is om gewoon te zijn en om van daaruit te leren, dat het dan dus altijd goed is. Naast vrijheid leert een kind daar tegelijkertijd ook dat er gevolgen zijn van je eigen keuzes, verantwoordelijkheid is een van de normen en waarden.

…hun eigen innerlijke kompas.

Die vrijheid en ruimte maakt dat de kinderen op de school bij hun eigen kern kunnen komen, hun eigen innerlijke kompas. Daardoor komen ze zuiver in het leven te staan.

Dit is een manier waarop een kind zijn eigen leermeester kan worden en zijn. De school is in staat om de wereld voor de kinderen veiliger te maken zonder ze te beschermen of te behoeden. Al je ervaringen zijn een succeservaring en vallen gaat met zachte landingen. Een ‘Bliss Kid’ staat vanuit een eigen innerlijke kracht sterk in de grote wereld.

Worden zoals je bedoeld bent te zijn

Wanneer je je hart kunt volgen en je leven zo inricht dat het voor iedereen klopt, dan heb je mensen om je heen die dezelfde taal spreken, die op eenzelfde manier in het leven staan.

Dat voelt als thuiskomen, als geluk. Dan wordt opvoeden zo mooi en fijn.

Dan kun je gaan opvoeden zonder te moeten vechten. Dan wordt opvoeden een liefdevol samenzijn waarbij iedereen kan zijn zoals hij bedoeld is te zijn.

Ook een school die er uit springt is de Keenschool in Bilthoven. Hier zullen we binnenkort iets overschrijven. Ken jij nog meer scholen die vernoemd mogen worden? Laat het ons weten!

The post Je kind is zijn eigen meester appeared first on OERmoeders van Nu.

‘Vertrouwen is weten met je hart’

Koemelkallergie

“Tom, call me crazy, maar ik denk toch echt dat het aan de voeding ligt dat ze zo onrustig is”, zeg ik terwijl het huilen me nader staat dan het lachen. Mijn man kijkt me enigszins bedenkelijk aan, omdat we net van de kinderarts te horen hebben gekregen dat de kans op koemelkallergie maar 2% zou zijn. Volgens hem is het niet aannemelijk dat onze dochter bij die 2% hoort. Ik richt mijn blik op Faya die nu heerlijk na een lange wandeling in de maxi cosi ligt te slapen en vraag me af wat maakt dat ik dat zo sterk voel.

Ik denk aan mijn moeder die mij al enkele keren heeft gevraagd “Rebecca, heb jij het idee dat er nog meer met haar aan de hand is behalve reflux?”. “Ja, maar het is puur een gevoel, nergens op gebaseerd”, zei ik dan. Heel mijn hart geeft mij in dat we de koemelkvrije voeding moeten proberen. Tom is niet afwijzend, maar vertrouwt eigenlijk vooral op de arts. Ik laat me verleiden om zowel de arts als mijn man te volgen en mijn gevoel aan de kant te zetten.

Moederinstinct

De volgende dag, na een heftige nacht met veel ontroostbare momenten, ben ik het zat. Wat nou 2% kans?! Waarom laat ik mij eigenlijk afschepen. Mother knows best, toch?! Op eigen houtje besluit ik koemelkvrije voeding te kopen. Ik wandel naar de apotheek en bel gelijk de arts om hem in te lichten. Het wordt me duidelijk gemaakt dat dit tegen het advies van de arts ingaat, maar dat ze mij ondanks dat toestemming geven. Ik trek mijn schouders op en denk bij mijzelf: jullie kunnen mij wat, het is mijn kind en ik weet het beste wat goed is voor MIJN kind.

Vanaf dat moment kwam er een leeuwin in mij los. Een oerinstinct kwam naar boven. Ik besloot alle twijfel en onzekerheid los te laten en te vertrouwen op mijn moederhart. Natuurlijk hebben de artsen ervoor geleerd, maar ze zijn niet energetisch verbonden met haar. En terwijl ik dit opschrijf, voel ik opnieuw een strijdlust naar boven komen die ergens best heel lekker aanvoelt. Eerlijk is eerlijk, ik hou ervan om in charge te zijn.

Verandering

Na enkele dagen koemelkvrije voeding zien we een heel andere Faya. Veel rustiger, slaapt beter, spuugt minder en lacht veel en veel meer. Wij zijn overtuigd als ouders! Nooit meer andere voeding. Helaas denkt de kinderarts daar anders over. Voor een vergoeding voor deze vreselijk dure voeding (lees: €35 per blik) dient er een dubbelblindtest in het ziekenhuis afgenomen te worden. Wat betekent dat onze dochter 2 maal een dagdeel wordt opgenomen en gedurende de ochtend verscheidene flesjes met voeding aangeboden krijgt. Niemand weet of het om de koemelk of koemelkvrije voeding gaat. Pas na beide opname dagen wordt de verzegelde envelop geopend en weet men wat er gegeven is.

Op dag 1 is het mis. De onrust komt terug, samen met het spugen. Ik krijg weer de kriebels en vind het zo erg dat we onze dochter dit aandoen. Puur vanwege de centen! Dag 2 is er geen reactie. Voor ons is het duidelijk, dag 1 moet de koemelk geweest zijn. Ik bel met de kinderarts om het verlossende antwoord te krijgen. Hij hoort mij aan, nadat hij mij vraagt welke dag volgens ons de koemelk is geweest en waarom. Dan wordt de envelop geopend.

Inderdaad, het was dag 1. Ik slaak stiekem toch een zucht van opluchting. Maar de opluchting maakt plaats voor irritatie, na de opmerking van de arts dat dit niet echt een 100% betrouwbare test is. Pardon?! Wilt u nu werkelijk beweren dat het niet als feit vastgesteld mag worden dat onze dochter koemelkallergie heeft? Heeft dat te maken met het gegeven dat ik degene ben geweest die de diagnose heeft moeten stellen? Ik voel dat ik mijn boosheid wil uiten en toch slik ik het in. Voor de vergoeding heb ik deze beste man nog nodig, dus ik probeer erboven te gaan staan. Poeh, dat valt niet mee…

Frustratie

We zijn inmiddels enkele weken verder. Onze dochter groeit als kool en ze ontwikkelt zich fantastisch. Toch voel ik nog steeds de frustratie. Toen mijn dochter in het ziekenhuis werd opgenomen met 8 weken, heb ik het gevoel gehad dat ik als moeder in een hokje gedrukt werd. Het hokje ‘moeder van een onrustige baby’. Bij dat hokje hoorde: onrustige baby = onrustige moeder.

Dat betekende dat er een protocol uit de kast geplukt werd en in dat protocol staat dat moeder (of het liefste de ouders) maatschappelijke hulp krijgen om inzicht te krijgen in eigen handelen en dat wat je uitstraalt naar je baby. Volgens hen zou mijn dochter vooral onrustig zijn, doordat ik oververmoeid was geraakt door het vele huilen en daardoor niet meer met rust mijn kind kon benaderen. De zogenaamde vicieuze cirkel! (Heb ik er overigens al bij verteld dat de maatschappelijke werkster een vierdejaars stagiaire was van 20 jaar? Aan het einde van het gesprek heb ik haar enkele goede boekentips gegeven en haar gewezen op mijn workshops en lezingen. Ze vond het machtig interessant. Ik bedoel maar.)

Na drie dagen opname vond ik het welletjes toen bleek dat er helemaal niet serieus onderzoek werd gedaan naar mijn dochters ongemak en dat haar opname vooral bedoeld was om ons als ouders rust te bieden en ons uit te leggen wat mindfulness is. Mijn vermoeden van koemelkallergie werd toen namelijk ook al verworpen. Je kunt je mijn boosheid en machteloosheid van die tijd vast wel voorstellen.

Boodschap

Waarom schrijf ik dit? Niet alleen om het van mij af te schrijven. Ik heb ook een boodschap en een duidelijk doel. Ik ben een leeuwin als het om mijn kinderen gaat en laat mij niet afschepen, ook al ben ik nog zo oververmoeid. Dat weet ik van mezelf. Daarnaast luister ik altijd heel goed naar wat mijn hart mij ingeeft. Maar dat wil niet zeggen dat iedere ouder bij machte is om zo assertief op te treden. Zeker de ouders die een eerste kindje mogen krijgen en niet weten wat normaal en wat abnormaal huilgedrag is.

Daarom pleit ik ervoor dat alle ouders leren vertrouwen op hun gevoel en met name de moeders zichzelf ervan overtuigen dat zij echt het beste weten wat de behoefte is van hun kind! Maak jezelf niet wijs dat je misschien dingen ziet die er niet zijn. Of dat je overbezorgd bent. Als jij de indruk hebt dat er wat loos is, dan is er wat loos. En mocht je iemand kennen die in ditzelfde schuitje zit, of misschien ben jij degene die in dit schuitje zit, twijfel dan niet om mij te bellen of te mailen. Dit zegt niet de coach Rebecca, maar Rebecca als moeder die wat voor een andere moeder wil betekenen.

En anders wil ik alleen maar zeggen: vertrouwen is weten met je hart en jij weet het als moeder het beste!

The post Mother knows best appeared first on OERmoeders van Nu.

Vol vertrouwen dat dit avontuur ons lukt. Plots zij aan zij verantwoordelijk voor ons meisje. Onze wereld op zijn kop. Van je plekje op mijn profielfoto tot je plekje naast mij in bed. Je was bereid tot aanpassing. Dan maar even lepelen met drie. Volgens mijn moeder staat er achter elke sterke man een sterke vrouw. Een tikkeltje ouderwets maar ik begrijp perfect wat ze bedoelt. Achter (of beter: naast) elke sterke moeder staat een sterke partner. Misschien wat kort door de bocht. Er zijn moeders die het in hun eentje kunnen.

Door jou werd ik moeder.

Maar ik prijs mezelf gelukkig met jou. Jij geeft me de ruimte om de moeder te zijn die ik wil zijn. Je gaat voor ons. Je beschermt ons. Je gelooft in ons. Jouw liefde stroomt door mij en komt recht bij haar naar binnen. Ik ben je dankbaar, lieve vader van mijn dochter. Zij bracht een nieuwe dimensie aan onze ‘wij’. En als zij later groot is en haar vleugels spreidt, en wij een leven vol herinneringen delen. Dan is dit één van de dingen waar ik aan zal denken. Hoe jij mij moeder maakte. Hoe we samen wortels gaven. En hoe er geen ‘hij’ is die ik liever bij mijn ‘wij’ zou willen.

The post Ode aan haar vader appeared first on OERmoeders van Nu.